Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ «υπέρ ελλόγου» (μέρος Ι: Κλαπτονιάδα)

Έλειψα μερικές ημέρες. Περιπλανήθηκα σε κάτι κορφοβούνια της ΒΔ Ελλάδος, δίχως ηχητικές πηγές (ραδιόφωνα, κινητά), δίχως τηλεόραση, δίχως δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στο δίκτυο, με τρία τέσσερα βιβλία υπό μάλης, που με συνόδευσαν σε ωραία (περί τη μουσική) ταξίδια. Το blog στην Αθήνα, έρημο και μόνο (από αναρτήσεις), έζησε στο δεύτερο 15νθήμερο του Αυγούστου μεγάλες πιένες, αφού το τίμησαν με την παρουσία και τα σχόλιά τους ουκ ολίγοι αναγνώστες. Λέω «τίμησαν», γιατί υπήρξαν και κάποιοι που το λέρωσαν με κακοήθειες και υβριστικούς χαρακτηρισμούς (δεν μιλάω για τις γελοιότητες των ισχυρισμών τους – γι’ αυτές θα προσκομίσω αποδεικτικά στοιχεία), μα δεν πειράζει· όλα θα πάρουν τη σειρά τους συν τω χρόνω.
Ας ξεκινήσω λοιπόν από τον κύριο Roddy Killebrew, οι ισχυρισμοί του οποίου, αν και, γενικώς, κινούνταν μέσα στα πλαίσια της ευπρέπειας, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Με κατηγορεί (εμμέσως πλην σαφώς) ο κ.Killebrew πως πρέπει να είμαι «προσεκτικός», όντας «μακρυά από την πηγή των γεγονότων», ότι «κομπάζω», ότι… καμώνομαι πως τα ξέρω όλα, κι ότι παρουσιάζω ένα τεράστιο εγώ, για ξένες προς εμένα μουσικές.
Θα πρέπει να πληροφορήσω λοιπόν τον κ.Killebrew για μερικά βασικά και στοιχειώδη πράγματα, τα οποία, ως φαίνεται, αγνοεί. Κατ’ αυτόν λοιπόν θα πρέπει, προκειμένου να ασχοληθώ με την ιστορία του rock, να την «έχω ζήσει» από τα μέσα, και πως σε κάθε περίπτωση δεν μου επιτρέπεται (κατά μίαν έννοια), να εκφράζω τις απόψεις μου για τον Clapton π.χ., αφού ούτε τους Yardbirds είδα το ’64, ούτε τους Powerhouse, ούτε τους Cream κ.ο.κ. Κατά τον Killebrew δηλαδή οι ιστορικοί που ασχολούνται με την αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση (ιστορικοί από κάθε χώρα του κόσμου) είναι τουλάχιστον… απατεώνες, αφού, οι αχρείοι, σπεύδουν να καταγράψουν γεγονότα και να κάνουν κρίσεις για καταστάσεις που δεν έζησαν. Με άλλα λόγια ή θα πρέπει να μετακινούμαστε προς τα πίσω με τη Μηχανή του Χρόνου, ή θα πρέπει να το βουλώνουμε. Για τον Killebrew δεν σημαίνει τίποτα η έρευνα των ιστορικών πηγών, η μελέτη, η ανάταξή τους και η εξαγωγή ελλόγων συμπερασμάτων, εφαρμόζοντας τις ποικίλες γλωσσολογικές θεωρίες (κάτι αδέξιο εφαρμόζω κι εγώ).
Πληροφορώ λοιπόν το φίλο ότι μπορεί να υπάρχουν – δηλαδή υπάρχουν σίγουρα – Έλληνες που να γνωρίζουν τα του βρετανικού ή του αμερικανικού ροκ (για να το εξειδικεύσω κάπως) «καλύτερα» από έναν Άγγλο ή έναν Αμερικανό, Άγγλοι που να γνωρίζουν τα του krautrock «καλύτερα» από κάποιους Γερμανούς, Ιταλοί και Γάλλοι που να γνωρίζουν τα της jazz «καλύτερα» από τους Αμερικανούς, Δανοί που να γνωρίζουν το ρεμπέτικο και Ιάπωνες που να ξέρουν τι σημαίνει «ελαφρολαϊκό τραγούδι» καλύτερα από τους Έλληνες. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Όποιος γνωρίζει να μελετάει τις πηγές και από ’κει και πέρα να οδηγείται σε έλλογα συμπεράσματα, παρουσιάζοντας στοιχεία και αποδείξεις, έχει κάθε λόγο να εκφέρει γνώμη και φυσικά να την υπερασπίζεται. Μπορεί για τον κ.Killebrew να είναι παντελώς αδιάφορο αν το δυστύχημα που στέρησε τη ζωή στο Θάνο Σουγιούλ συνέβη την 10/10/1965 (όπως λέω εγώ, κι έτσι είναι) ή την 18/10/1965 (όπως λέει ο Καββαδίας, κι είναι λάθος), αλλά για μένα δεν είναι. Προσωπικώς, ως αναγνώστης, δεν ανέχομαι να διαβάζω μπαρούφες (του στυλ 10.000 άτομα…), δεν ανέχομαι να διαβάζω λανθασμένα στοιχεία (μπορεί τον Killebrew να μην τον νοιάζει αν γράψει κάποιος πως ο… Ringo Starr ήταν ντράμερ των… Rolling Stones, αλλά εμένα με νοιάζει, όπως με νοιάζει και το ότι ο Μάκης Σαλιάρης ήταν ντράμερ των Stormies και των We Five και όχι των Juniors).
Πραγματικά, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Το θεωρώ φαιδρό δηλαδή. Να αδιαφορούμε για τα αδιάσειστα στοιχεία και να υπεραμυνόμαστε των λαθών και των ανακριβειών;
Αλλά και το σημαντικότερο όλων, το οποίο ούτε ο Killebrew αντιλαμβάνεται και πολύ περισσότερο ο Καββαδίας. Κάθε κείμενο πρέπει να καταλήγει κάπου. Κάτι να προτείνει. Να παίρνει θέση. Προσωπικώς, παίρνω θέση. Πάντα. Δεν κωλώνω. Δε μασάω τα λόγια μου. Λέω λοιπόν και το αποδεικνύω (και επί των αποδείξεων μπορώ να δεχθώ κάθε σοβαρή αντίρρηση) ότι ο Clapton ήρθε στην Ελλάδα αναζητώντας καλύτερη τύχη (με κάτι από περιπέτεια βεβαίως), γιατί στην Αγγλία όλο το 1965 και λίγο πιο μετά τον είχαν χεσμένο. Οι αναγνώστες αυτό θέλω να θυμούνται (το έγραψα εξάλλου με bold γράμματα στην ανάρτηση) και όχι πότε έγινε το δυστύχημα. (Αναφέρω, βεβαίως, τα σωστά στοιχεία, γιατί δεν γίνεται να κάνω αλλιώς).
Τώρα, για το αν θα πρέπει ή όχι να κριτικάρουμε τους συναδέλφους δημοσιογράφους – ο Killebrew λέει «ποτέ» – εγώ λέω «πάντα». Ίσα-ίσα, από ’κει πρέπει να ξεκινάει η κριτική μας. Τι είναι (είμαστε) οι δημοσιογράφοι; Kαμμία Μαφία; Μήπως έχουμε υπογράψει το σικελικό κώδικα της σιωπής, την ομερτά; Και στο κάτω-κάτω της γραφής, και σε ό,τι με αφορά, δηλώνω πρωτίστως αναγνώστης και μετά δημοσιογράφος. Αν ήμουνα δηλαδή παγωτατζής θα μου επέτρεπε ο κύριος Killebrew να κριτικάρω δημοσιογράφους; Ε, τότε να γίνω.
Κάτι για την κυρία Αλεξάνδρα Καραπιπέρη. Ρωτάει, η ιδία, με τρόπο εντελώς αντι-δεοντολογικό «γιατί πρέπει πάντα να έχεις τον τελευταίο λόγο εσύ κι όχι οι αναγνώστες;». Να μην απαντήσω δηλαδή κυρία Καραπιπέρη για όσα με κατηγορείτε (εσείς και όποιοι άλλοι); Ποιο Δίκαιο το λέει αυτό; Μήπως του Ναβουχοδονόσωρα; Ή μήπως θέλετε εσείς κυρία Καραπιπέρη να απαντήσετε τελευταία. Να απαντήσετε. Αλλά μόνο με επιχειρήματα. Με αποδείξεις ότι λέω ανακρίβειες και ότι εμφανίζομαι άδικος έναντι του Χάρη Καββαδία… Κι αφήστε σας παρακαλώ τους εξυπνακισμούς του στυλ… που τα έμαθα όλα αυτά στο LA από τον Marcus ή στο Λονδίνο από τον Wyman ή στη Νέα Υόρκη απο τον Lou Reed. Θέλετε να σας πληροφορήσω που τα έμαθα όλα αυτά; Πολύ ευχαρίστως. Διαβάζοντας και μελετώντας (και ζώντας) τα της ροκ κουλτούρας από 25ετίας. Τώρα αν εσείς σέβεστε τον Καββαδία, τον Νταλούκα ή τον Κοντογούρη είναι δικαίωμά σας. Αλλά και δικαίωμα δικό μου είναι να σέβομαι μόνον όσους δεν με κοροϊδεύουν. Δεν μπορώ να δώσω καμμίαν αξία και καμμία προσοχή στους τυχάρπαστους και τους παρλαπίπες, που πουλάνε μούρη, αφήνοντας πίσω τους «γνωστικά» θύματα.
Όσον αφορά, τέλος, τα σχετικά με τον Clapton, που λέει ο απογοητευτικός Νικόλαος σ’ ένα σχόλιό του για τον Ry Cooder απαντώ αμέσως (τα υπόλοιπα θα απαντηθούν στο μέρος ΙΙ). Γράφει ο Νικόλαος πως δεν κατάλαβα ότι το άρθρο της Ελευθεροτυπίας ήταν λόγια δικά του (του Clapton δηλαδή). Ο άνθρωπος χτίζει την κακοήθειά του και μέσα από την απροσεξία. Γράφω επί λέξει: «Παρότι στο κείμενο της Ελευθεροτυπίας ο Χάρης Καββαδίας έχει γράψει ελάχιστα δικά του πράγματα (τα περισσότερα αποτελούν μετάφραση της αυτοβιογραφίας), δεν απέφυγε τα λάθη, κάνοντάς τα ‘σκατά’ με τις ημερομηνίες». Ο Νικόλαος τι συμπέρανε απ’ αυτό; Ότι δεν κατάλαβα ότι τα περισσότερα από τα γραφόμενα ήταν λόγια του Clapton; Τον αφήνω στην κρίση σας.
Για ’κείνο δε που γράφει ότι είμαι «κομπλεξικός και ξερόλας επειδή κρίνω τις αναμνήσεις ενός ανθρώπου» τι να πω;
Νικόλαε, τα πράγματα είναι τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι. Ή είναι έτσι ή δεν είναι. Ή κάποιος λέει τα πράγματα όπως είναι ή λέει ό,τι του κατέβει. Να δεχθώ δηλαδή ότι στο δυστύχημα σκοτώθηκαν δύο μέλη των Juniors και όχι ένα (όπως συνέβη στην πραγματικότητα), επειδή το λέει ο Clapton; Οι αναμνήσεις του καθενός από τη στιγμή που δημοσιοποιούνται πρέπει να είναι ντοκουμενταρισμένες, αλλιώς είναι για τα μπάζα ή σχεδόν για τα μπάζα (αναλόγως των διορθώσεων που επιδέχονται από τους ερευνητές). Ή, μήπως, θα πρέπει να δεχθώ ακρίτως τον υπαινιγμό ότι ο μακαρίτης ο Σουγιούλ μπορεί και να ήταν «αδελφή» επειδή, κατά τον Clapton «ο μάνατζερ όρμησε μέσα κι άρχισε να ουρλιάζει το όνομα Θάνος, του κιμπορντίστα, με τον οποίον ήταν προφανώς ερωτευμένος». Το «προφανώς», για να κάνω και λίγο ελληνικό sixties χιούμορ, μπορεί να ισχύει για τους Άγγλους, αλλά όχι για τους Έλληνες… Όσο για ’κείνο το… περιβόητο ότι είμαι κομπλεξικός… Νικόλαε, σου λέω πως είμαι (να μην έχεις καμμίαν αμφιβολία), γιατί, αν κι έχω ύψος ένα κι ενενήντα, συνήθως, φοράω παπούτσια με τακούνι για να δείχνω ψηλότερος…

17 σχόλια:

  1. Σε κάθε άνθρωπο που γράφει, μ' ενδιαφέρουν μόνο οι αναγνωστικές του περιπέτειες.Οι συγγραφείς άλλωστε γράφουν με τον τρόπο που διαβάζουν (τα βιβλία, τους ανθρώπους). Αν είσαι παθητικός αναγνώστης, θα είναι και τα γραπτά σου παθητικά. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι, που γράφουν γι' αυτά που έζησαν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι γράφουν καλά ή ότι η μαρτυρία τους είναι απολύτως αληθής. Η υστεροφημία είναι μεγάλος σιγαστήρας.
    Από κει και πέρα, όπως έγραφε και ο Λίχτενμπεργκ, τα καλά βιβλία (όπως και τα καλά κείμενα) κάνουν τους χαζούς χαζότερους, τους φρόνιμους φρονιμότερους, και οι υπόλοιποι μένουν ίδιοι.

    Υ.Γ. Ελπίζω να ξεκουραστήκατε για να συνεχίσετε να εργάζεσθε σαν νέγρος σκλάβος στις φυτείες της μουσικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς αυτό με τους δημοσιογράφους και τη μαφία φαίνεται ότι ισχύει. Σήμερα έγινε το μνημόσυνο ενός δημοσιογράφου που ήξερε πολλά για το συνάφι και είχε αρχίσει να τα γνωστοποιεί. Το αποτέλεσμα ήταν να τον φάνε κάποιοι δήθεν επαναστάτες. Υπάρχουν δηλαδή και χειρότερα από το γεγονός ότι μερικοί καραγκιόζηδες γίνονται αυτόκλητοι υπερασπιστές του κάθε αρπακολλατζή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φώντα, θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με όσα γράφεις, εγείροντας όμως μια προσωπική ένσταση. Ο "μελετητής" θα πρέπει πάντα να ξέρει να διαχωρίζει το σημαντικό από το ασήμαντο (υποστηρίζοντάς το με τα γνωστικά επιχειρήματα που έχει ως αποθεματικό). Και πιθανόν να αγνοεί ή πάντα να φιλτράρει το δεύτερο (δεν υπάρχει λόγος να αποπροσανατολιζόμαστε με άχρηστες πληροφορίες σε αυτό τον κυκεώνα πληροφόρησης).

    Έτσι λοιπόν το ότι ο Ringo Starr ήταν ντράμερ των… Rolling Stones, είναι σημαντικό λάθος προς επισήμανση ασχετοσύνης, το ότι όμως ο Μάκης Σαλιάρης ήταν ντράμερ των Stormies και των We Five και όχι των Juniors ή ότι ο Clapton (που μάλλον ούτε ο ίδιος θυμάται), συνόδεψε την ορχήστρα χορού των Juniors, so what? Προσωπικά μου είναι παντελώς αδιάφορο, αφού τα σημαντικότερα μουσικά δρώμενα του δεύτερου μισού του αιώνα παίχτηκαν αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ spacefreak, είτε συζητάμε για τα «σημαντικά», είτε για τα «ασήμαντα» πρέπει να είμαστε καίριοι και ακριβείς.

    Lapsus digiti, είναι ιδιότροπα τα σχόλιά σου, γι' αυτό και μου αρέσουν.

    Ανώνυμε, συμφωνώ μ' αυτό που λες... περί αυτόκλητων υπερασπιστών των αρπακολατζήδων, αλλά, σε παρακαλώ, μη με συγκρίνεις με τον Γκιόλια. Δεν υπάρχει καμμία σχέση. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο, είναι σχετικό. Και εν πάση περιπτώσει το δισκορυχείων (το λέει και το όνομα) το διαβάζουμε για να μάθουμε για καμμιά ασήμαντη κομματάρα όπως το "try, try, try" των stormies για παράδειγμα.

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://six.pairlist.net/pipermail/slowhand/2009/013738.html
    (δείτε κι αυτό)

    Νομίζω πως ο Φώντας ήταν σαφέστατος στην κριτική του για το άρθρο του Clapton παρουσιάζοντας ξεκάθαρα τις πηγές του, αναλυτικά και με σαφήνεια. Τώρα να αναλωνόμαστε σε γενικότητες του ποιος είναι ποιός κλπ. δεν οδηγεί πουθενά. Κανείς δεν είχε σοβαρό αντίλογο για το εν λόγω άρθρο κι αυτό είναι το ζητούμενο (τζάμπα ντόρος από κάποιους ανεγκέφαλους). Και δεν νομίζω ο Φώντας αν του παρουσίαζε κάποιος ένα σοβαρό στοιχείο να είχε αντίρρηση ακόμη και να αναθεωρήσει.Στο συγκεκριμένο άρθρο όμως είναι προφανές πως δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Εξάλλου είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τα βάλει κανείς με την ακρίβεια και την υπευθυνότητα του Φώντα Τρούσα. Και μάλιστα σε δύσβατες περιοχές, όχι στην ασφαλή πεπατημένη.

    Κώστας Παπαθανασίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φώντα άνοιξες δουλειές με φούντες :)
    Είδες το ενδιαφέρον άρθρο του Harry Shapiro που παραθέτω; (που να προλάβεις πες με το χαμό που γίνεται;)

    κώστας παπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το είδα Κώστα. Κατάλαβα μάλιστα από πού πήραν τα στοιχεία οι Κοντογούρης και Καββαδίας στο άρθρο τους στο ZOO (τεύχος 9, 5-6/1998). Δεν αναφέρουν τίποτα περί Shapiro και Mojo. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Έτσι χτίζονται οι «αποκλειστικές πληροφορίες»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στο κείμενο του ΖΟΟ οι Καββαδίας/Κοντογούρης γράφουν για κι όχι για . Δεν βλέπω που είναι το μεπτό...{και φυσικά δεν ήταν απο τους ΜΡυθμούς.
    Γράφεις εσύ Φώντα τίς πηγές των κειμένων σου ?
    Ακης Φωτεινός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στο κείμενο του ΖΟΟ οι Καββαδίας/Κοντογούρης γράφουν για άγνωστες λεπτομέρειες κι όχι για αποκλειστικές πληροφορίες
    Α.Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν γράφω εγώ τις πηγές των κειμένων μου; Για κοίτα προσεκτικότερα την ανάρτηση για τον «Clapton στην Κυψέλη», αλλά και τα σχόλια.
    Οι Κοντογούρης/ Καββαδίας αντιγράφουν, δηλαδή κλέβουν τις συνεντεύξεις των μουσικών που συνόδευαν τον Clapton στην Αθήνα, δίχως να αναφέρουν ότι τις πήραν από το Mojo και τον Harry Shapirο. Προσωπικώς, νόμιζα ότι είναι δικές τους, αφού στην ανάρτηση γράφω «Ο Χάρης Καββαδίας πάλι και ο Νίκος Κοντογούρης γράφουν για τον “13th god…”, αναδημοσιεύοντας πληροφορίες και φωτογραφίες των Μ.Ρ., παίρνοντας ταυτοχρόνως συνέντευξη(;) από τον σαξοφωνίστα Bernie Greenwood και τον ντράμερ Jake Milton, αμφότεροι μέλη των Glands». Απ’ ό,τι βλέπεις είχα κρατήσει πισινή βάζοντας ερωτηματικό στη λέξη συνέντευξη. Δυστυχώς για ’κείνους αποδείχτηκε πως τα λόγια των μουσικών, που χρησιμοποίησαν στο κείμενό τους, ήταν κλεμμένα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπερα σε ολους, υπερασπιστες και μη.
    Η δικη μου αποψη ειναι απλη. Ο καθενας εχει μια κωλοτρ...δα και μια γνωμη. Τωρα αν η κωλοτρ...δα (σόρρυ παρασύθηκα), η γνωμη ήθελα να πω του αλλου μας "ενοχλει", ή την θεωρουμε περιττή ή ελάχιστης σημασίας, οφείλουμε να σιωπούμε και να αλλάζουμε κανάλι...και αν μας τρώει ο κώλος μας να σχολιάσουμε, τουλάχιστον ας είμαστε ευπρεπείς! Δεν υποστηρίζω κανέναν, αλλά ας πούμε η λεπτομέρεια αν ο Σαλιάρης ήταν ντράμερ των Juniors ή των Stormies με ενδιαφέρει πολύ περισσότερα από το Ροκ στο Κονγκό και στην Ζιμπάμπουε, τον Ry Cooder και τους Modrec! Ο καθένας μπαίνει εδώ, διαβάζει και βγαίνει χαμογελώντας ή αδιαφορώντας...Ολα τα υπόλοιπα είναι απλα υπερβολή....
    Ο καθένας μας είναι μεγάλο παιδί και απ'οτι ξέρω είναι πολύ δύσκολο να μας πείσει-με λογικά ή μη επειχηρήματα-ο οποιοσδηποτε για οτιδήποτε έχει να κάνει με την γνώμη μας... Για την κωλοτ...δα μας μπορεί, για την γνώμη μας το αποκλείω, γιατι τότε δεν θα μπαίναμε στο ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ,απλα θα ακούγαμε ΝΙΤRΟ, LAMPSI και SFERA.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τότε κάθε μέρα που διαβάζουμε σε εφημερίδες και περιοδικά,δηλώσεις η συνεντεύξεις απο το παρελθόν οι ελληνες δημοσιογράφοι ειναι ΚΛΕΦΤΕΣ που δεν γράφουν απο που προέρχονται ? Στο κείμενο των Καββαδία/Κοντογούρη δεν γραφει καπου για αποκλειστικότητα ή ότι πήραν συνέντευξη αυτοί απο τους Άγγλους μουσικούς...
    Θα μας τρελλάνεις τελείως.Τότε ολα τα κειμενά σου, 1 χρόνο τώρα ειναι κλεμμένα, αφου στο τέλος των κειμένων σου δεν γράφεις -όπως κάνουν οι ξένες εφημερίδες,περιοδικά και μπλοκ- πηγές,ημερομηνίες,άδεια για τις φωτογραφίες που βάζεις κλπ
    Ακης Φωτεινός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θες να παραστήσεις των έξυπνο. Παράστησέ τον. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί λόγια, που τα έχει γράψει κάποιος άλλος, πρέπει να αναφέρει την πηγή του, αλλιώς είναι κλέφτης. (Οι Κοντογούρης/ Καββαδίας στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουν τσίπα, γιατί φαίνεται σαν να είναι δική τους η συνέντευξη ενώ είναι του Shapiro). Θες να βλέπεις το μαύρο άσπρο. Δικαίωμά σου. Βασικός κανόνας της δημοσιογραφίας είναι αυτός. Δεν τον ξέρεις; Εγώ τον εφαρμόζω πάντα. Αν βρεις πουθενά σε κείμενό μου να έχω χρησιμοποιήσει λόγια κάποιου και να μην έχω αναφέρει από που τα πήρα, κάνε το. Αν δεν το κάνεις, λες ό,τι θες. Να μην χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό.
    Τα κείμενα που γράφω είναι δικά μου και δεν ξαπατικώνω των άλλων, όπως κάνουν αυτοί τους οποίους υπερασπίζεσαι. Ακόμη και για φωτογραφίες έχω γράψει στο blog από πού τις έχω πάρει (όταν έχει νόημα κάτι τέτοιο – ψάξε να δεις αναρτήσεις). Πολλές από τις φωτό που χρησιμοποιώ είναι δικές μου από το αρχείο μου (εξώφυλλα δίσκων, βιβλία, περιοδικά, φωτό από ταινίες κ.λπ.). Το «Δισκορυχείον» είναι ένα από εκείνα τα blogs (πολλά ή λίγα – δεν ξέρω), που έχει να παρουσιάσει πρωτότυπo φωτογραφικό υλικό. Υπάρχουν και κάποιες που έχω πάρει από το δίκτυο; Υπάρχουν. Κυρίως «κοινές» (εξώφυλλα και τέτοια, που βαριέμαι να σκανάρω), για τις οποίες θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι τις έχω. Με κατηγορείς γι’ αυτό; Ακούγεται αστείο.
    Βρες τίποτα πιο σημαντικό να πεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Kαι τα κείμενα απο κι ως πού είναι δικά σου...
    Άντλησες πληροφορίες από αλλού...από πού ?
    Στο αρχείο των βιβλίων σου,των δίσκων σου,των περιοδικών σου,και των φωτογραφιων σου,έχουν συγγραφέα,έχουν φωτογράφους που πληρωνονται απο την δουλειά τους.Έχουν κοπυραιτ...πλάκα μου κάνεις ? δηλαδή όποιος έχει προσωπικό αρχείο έχει και το κοπυραιτ του υλικού του ? Είσαι σοβαρός ? και λες για τούς άλλους ότι δεν άχουν τσίπα,και είναι κλέφτες ?
    Παραδέξου απλά ότι έτσι γίνεται στην Ελλάδα.
    Ακης Φωτεινός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Άκη Φωτεινέ να τελειώσουμε, σε παρακαλώ. Ό,τι γράφω (και μιλάω για τα κείμενα) είναι δικό μου. Όταν κάτι δεν είναι δικό μου το αναφέρω πάντα. Έτσι είναι τα πράγματα, σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει. Όσον αφορά τώρα για τις φωτογραφίες.
    Δηλαδή όταν σκανάρω to cover από ένα βιβλίο του ’70, θα ψάξω να βρω τον εκδότη για να μου δώσει την άδεια να βάλω το εξώφυλλό του στο blog; Λες κουζουλάδες. Όταν σκανάρω ένα label των sixties θα ψάξω να βρω την ανύπαρκτη εταιρία για να μου δώσει την άδεια να το χρησιμοποιήσω; Θα ψάξω να βρω το Θανάση Μάνθο, που έχει πεθάνει, για να πάρω την άδεια (από ποιόν;) για να βάλω ένα «Αγκάθι» στο blog;
    Στο ξαναλέω και σκέψου το. Οι Καββαδίας/ Κοντογούρης στο συγκεκριμένο θέμα είναι κλέφτες. Πήραν τα λόγια κάποιων (από τον Shapiro) και τα εμφανίζουν λες κι είναι δικά τους (αποκρύβοντας την πηγή). Το καταλαβαίνεις αυτό ή όχι; Είναι η απόλυτη αντι-δημοσιογραφική πράξη. Είναι τόσο δύσκολο ρε παιδί μου να το αντιληφθείς;
    Προσπαθείς να μου τη βγεις, έτσι για το γαμώτο. Εσύ, απ’ όσο καταλαβαίνω, θέλεις να μπαίνεις στο blog να διαβάζεις όσα γράφω, γιατί αγαπάς τη μουσική. Κάνε το λοιπόν. Ξεκόλλα από τους διαφόρους αεριτζήδες και δες την ουσία. Ωφελημένος θα βγεις.
    Γεια σου, και μην μ’ ενοχλήσεις πάλι για τα θέματα του copyright. Είμαι πολύ πιο εντάξει από πολλούς…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όταν κάποιος έχει διαβάσει 10 κείμενα για ένα θέμα (βλέπε Clapton), με τυχον λάθοι και ανακρίβειες και έχει ακόυσει άλλες τόσες πληροφορίες από διάφορους με τυχον λάθοι και ανακρίβειες και ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα διασταυρώνει και βγάζει ένα ΔΙΚΟ ΤΟΥ κείμενο με ΔΙΚΑ ΤΟΥ συμπεράσματα τότε σίγουρα δεν είναι κλέφτης και σίγουρα δεν χρειάζεται να αναφέρει ΟΛΕΣ αυτές τις πηγές. Κάπως έτσι ΝΟΜΙΖΩ ότι διμιουργούνται τα προσωπικά αρχεία.

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή