Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

GROUP 1850 lonely bells ringing into my ear...

Αγόρασα, σε βινύλιο, την Παρασκευή, το “Paradise Now” των Group 1850. Το είχα σε CD τουλάχιστον από 15ετίας, αλλά ήταν «μπουκωμένο». Το LP το άκουσα «καλύτερο», επί τόπου, στο μαγαζί, και δεν ήταν η εντύπωσή μου. Γι' αυτό και το πήρα, τελικώς. Μπόρεσα, έτσι, κι έκανα ένα update σε όσες ηχογραφήσεις τους διέθετα, ξεκινώντας από μία κασέτα του Νίκου Κοντογούρη, που μοίραζε μαζί με τον «Ψυχαγωγό» εκεί περί τα μέσα των eighties (η κασέτα περιείχε εκτός από Group ή Groep 1850 – καθότι οι φίλοι μας ήταν Ολλανδοί – Driving Stupid, Ace Kefford Stand, ένα πρώιμο του Jean-Luc Ponty…), για να συνεχίσω με το ανεπανάληπτο “Agemo’s Trip to Mother Earth” [Philips, 1968], στην έξοχη τρισδιάστατη επανέκδοση της Pseudonym από το 1999. Μετά, πήγα και παραπέρα, αλλά στα “Steel sings” και "Little fly" κόλλησα…
I hear steel sing
A world full of yin

Lonely bells ringing into my ear
Lonely steel cries loud and clear

Clouds obscure the sky
Nobody can look high
This life is bound to die…
I hear steel sing
A world full of yin



I'm damned I know, but I don't mind
'cause I'm searching for the real love...

You can wish her dead
But I loose my head
She's the one I need so dark and sad

She's a little fly
And she never cries
She's the one who makes love hot real and fine

She is buzzing in my ears
She's eating all my tears
Her love creates new ways without fear...

12 σχόλια:

  1. Pithanotata mazi me tous Suprieze oti pio psychedeliko ebgale h ollandia.

    N.M

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Ν.Μ. o καθένας δίνει και το δικό του… ψυχεδελικό ορισμό. Προσωπικώς, ψάχνω την «ολλανδική ψυχεδέλεια» στις εγγραφές από το δεύτερο μισό του ’60 (το ίδιο κάνω και σε σχέση με άλλες χώρες). Έτσι, λοιπόν, για μένα το «πράγμα» βρίσκεται στις εγγραφές των Outsiders (“C.Q.”), Dragonfly, Sound of Imker, Cuby + Blizzards (το “Trippin’ Thru’ A Midnight Blues”), Ahora Mazda (το άλμπουμ των οποίων για μένα είναι top psych) κ.ά. Έναν «ύμνο», όμως, του ’67 δεν μπορεί με τίποτα να τον παραβλέψουμε. Το “Iekk! I’m a…. Freak” του Adjeef. Για μένα αυτού του στυλ κομμάτια αποτελούν τον ορισμό του psych ήχου. Εδώ http://is.gd/gPPug ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι Driving Stupid δε λένε εκείνο το ανεκδιήγητο Horror Asparagus Stories? Αείμνηστοι...

    http://www.youtube.com/watch?v=gmLWr-hX_N8

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Nai sufmono gia ta onomata pou anafereis diafono gia ton Adjeef.Prosopika orizo diaforetika thn psychedelia alla auto den exei kamia shmasia...Prin xronia epese sta xeria mia kopia tou Anita apo tous First International Sex Opera Band.Den xero an tous gnorizeis kai ti gnomh exeis gi autous alla prokeitai gia to megalytero skoupidi pou ebgalan oi ollandoi ekeina ta xronia.

    N.M

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι, Αλέξανδρε. Σ’ εκείνη την κασέτα του Κοντογούρη το είχα πρωτακούσει. Γιατί αν και αναφερόταν στο εξώφυλλο στο τρίτο “Pebbles” (απ’ όσο θυμάμαι δηλαδή – στο λέω από μνήμης) το κομμάτι δεν υπήρχε στο βινύλιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχω διαβάσει για το “Αnita”. Νομίζω είναι κάποιο sexploitation. Δεν το έχω ακούσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλά θυμάσαι, στο Pebbles 3 ΔΕΝ είναι... Στο cd όμως υπάρχει, όπως επίσης και το Iekk! I’m a…. Freak που προανέφερες και το Dom Kallar Oss Mods των Lea Riders Group και το Suzy Creamcheese των Teddy And Patches και το Voices Green And Purple των Bees και, και...
    Let's Take A Trip λοιπόν που έλεγε και ο Kim Fowley

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εκεί που κατά τη γνώμη μου εκτινάχτηκε εντελώς η ολλανδική ψυχεδέλεια είναι στο ομόνυμο LP των WOORDEN (1966) και στο "Sunset Sunkiss" tou Ramses SHAFFY (1970). Κατά την επιστροφή, το σπίτι δεν είναι ποτέ ίδιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σπύρο, το άλμπουμ του Ramses Shaffy το ξέρω και το εκτιμώ. Εσύ, βεβαίως, γουστάρεις το weird και όχι τόσο το pop. Και καθώς γράφω αυτό θυμάμαι ένα άλλο ολλανδικό, το… αναρχοαυτόνομο, freaky 2LP “Een Beetje Vriendelijkheid” [Killroy, 1974] του Armand. Πραγματικά παράξενο άλμπουμ και δύσκολα κατατάξιμο.
    Τo άλλο που μου λες δεν το ξέρω καθόλου. 1966; Τόσο πρώιμο; Θα το ψάξω σίγουρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Άκουσα επί τόπου(!) τους Woorden. Ένα μίγμα jazz+ποίησης, folk και avant εκτροπών (σε κάποια σημεία, στην b side, μού θύμισαν το απίστευτο «Τετράγωνο» του Σταύρου Ξαρχάκου από το 1964!). Το βρήκα εδώ (http://is.gd/gQrik).
    Είδα πως συμμετείχαν διάφοροι, και κυρίως μία μετέπειτα φίρμα της ολλανδικής improv scene, ο μπασίστας Maarten Altena. Για μένα ήταν «ανακάλυψη». Όχι αναγκαστικώς «ψυχεδελική», αν και γιατί όχι· η πρώτη πλευρά, μετά τη μέση, «φεύγει». Thanks, spacefreak.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πω ρε συ Spacefreak!Τι είναι αυτο!Πολύ προχώ.Τhanx.Φώντα Thanx και για το λινκ.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν έχεις ακούσει Moody Blues πας παρακάτω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή