Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

180 γραμμάρια

Για την Music On Vinyl έχω ξαναγράψει. Ολλανδική εταιρία, που τυπώνει σε audiophile βινύλια 180 γραμμαρίων κλασικά άλμπουμ του pop/ rock/ jazz παρελθόντος, σεβόμενη το άπαν. Δύο γνώμες για την ώρα…Η πρώτη αφορά στο “Raw Power” (1973) των Iggy and The Stooges, το τρίτο, δηλαδή άλμπουμ του Iggy Pop, που ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο το φθινόπωρο του ’72 και πυροδότησε (περισσότερο από κάθε άλλο) την punk έκρηξη στο Νησί, στα μέσα της δεκαετίας. (Δεν ήταν μόνος του, φυσικά – δεν ξεχνώ τους Pink Fairies, ας πούμε –, αλλά ο Iggy ήταν Iggy). Η ολλανδική εταιρία κόβει, λοιπόν, σε 2LP το “Raw Power” (το ένα με το original mix του David Bowie και το άλλο με το απείρως βαρύτερο mix του Iggy Pop από το 1997, το οποίο απορρίφθηκε στην εποχή του), τυπώνει ένα 16σέλιδο full color booklet και παραδίδει στο μουσικόφιλο κοινό ένα ωραίο πακέτο, που δοκιμάζει (όπως έλεγαν παλιά) άπαντα τα στερεοφωνικά.
Μέλος της MainMan Management, του παραγωγού Tony Defries (μαζί και οι Lou Reed, David Bowie, Mott the Hoople…), o Iggy Pop – με τους Stooges διαλυμένους κατά βάση –, θα βρεθεί στο Λονδίνο, έχοντας δίπλα του τον δεύτερο κιθαρίστα του στο γκρουπ, από το ’71, τον James Williamson, και βεβαίως τον David Bowie· κάτω από την «προστασία» του οποίου, γενικώς, βρισκόταν. Αναζητώντας, βασικά, παίκτες, για το νέο του LP απορρίπτει τον Twink (τρομάρα του), γιατί δεν ήταν τόσο… aggressive (δύο φορές τρομάρα του) και καλεί από την Αμέρικα τον Ron Asheton (1948-2009), που έπαιζε κιθάρα και τώρα θα έπιανε το μπάσο, αλλά και τον αδελφό του Scott Asheton, που χτύπαγε τα ντραμς στα δύο προηγούμενα “Stooges” άλμπουμ. Μ’ αυτή τη line-up θα μπουν οι… νέοι Stooges στα στούντιο της CBS στο Λονδίνο, για να γράψουν το “Raw Power”, έναν απόλυτο punk δυναμίτη, ακόμη κι αν αναφερόμαστε στις πιο «μπαλαντικές» στιγμές του (“Gimme danger” στην πρώτη πλευρά, “I need somebody” στη δεύτερη). Τι άλλο; Τίποτ’ άλλο.
Ολλανδική εταιρία η Music On Vinyl δεν θα μπορούσε να ξεχάσει ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν ποτέ στη χώρα – νομίζω; –, τους Shocking Blue, επανεκδίδοντας σε 180 γραμμαρίων βινύλιο το τρίτο LP του συγκροτήματος, που είχε τίτλο “Scorpio’s Dance” (1970), προσφέροντας 4 ακόμη bonus tracks. Οι Shocking Blue σχηματίστηκαν το 1967 από τους Robbie Van Leeuwen κιθάρα, Fred de Wilde φωνή, Klaasje van der Wal μπάσο, Frank Nodelijk όργανο και Cornelis van der Beek ντραμς. Χωρίς τον οργανίστα, ως κουαρτέτο, γράφουν το πρώτο τους LP [Polydor, 1968], και με την Mariska Veres (που είχε πάρει τη θέση του Fred de Wilde) το LP “At Home” [Pink Elephant, 1969] μέσα στο οποίο υπήρχε το “Venus”, ενώ, το 1970, με την κλασική τους συνθεση (Robbie, Mariska, Klaasje, Cornelis) δίνουν το “Scorpio’s Dance”, ένα από τα ωραιότερα άλμπουμ της καριέρας τους. Παρ’ όλα αυτά – και είναι περίεργο – από το LP δεν βγήκε ούτε ένα single (αφού το “Scorpio’s dance/ Sally was a good old girl” κόπηκε, απ’ ό,τι φαίνεται, μόνον ως promo). Το άλμπουμ άνοιγε, μετά από μια μικρή εισαγωγή, με το r&b “Alaska country”, το οποίο απογειώνεται από τα φωνητικά της Mariska και το break από τη φυσαρμόνικα. Η version στο “Sally was a good old girl” του Hank Cochran, έτσι όπως αποδίδεται, επιταχυνόμενα, τους πάει γάντι, ενώ το “Daemon lover” δείχνει, απλώς, το προφανές(;). Οι Shocking Blue δεν ήταν η μπάντα του ενός big hit, αλλά ένα εξαιρετικό συγκρότημα που άξιζε και αξίζει να απασχολεί ολόκληρη τη rock κοινότητα (ας ξεκινήσουμε απ’ αυτήν). Το “Little cooling planet” μπορεί να μη βρίσκεται στο ύψος του “Mighty Joe” (που υπάρχει στην έκδοση της Music On Vinyl ως bonus), αλλά είναι καλό τραγούδι. Ακόμη καλύτερο ήταν όμως το folk-rock gem στο… πρώτο μέρος και το τρίτο μέρος (με το exotica break στη μέση) “I love voodoo music”, με την Mariska Veres (1947-2006) να δείχνει πως τα κατάφερνε εξ ίσου καλώς και στις χαμηλόφωνες μπαλάντες. Το… ψυχεδελικό κλείσιμο με το “Water boy”, τον Robbie να παίζει σιτάρ και την Mariska να τραγουδά με τη γνωστή της «έπαρση» ή μάλλον σιγουριά, είναι ό,τι πρέπει. Στα bonus, εκτός του “Mighty Joe” η τραγουδάρα “Send me a postcard” καθώς και το single από την ίδιαν εποχή (1970) “Hello darkness/ Pickin’ tomatoes”.

5 σχόλια:

  1. Είσαι λάθος. Δεν ήταν οι Stooges που πυροδότησαν την punk έκρηξη. Έστω κι αν επηρέασαν κάθε πανκ μπάντα του νησιού. Πόσο μάλλον για να λες πέρα από κάθε άλλον.

    Αυτοί που στην πραγματικότητα έκαναν το ΜΠΑΜ για τους Βρετανούς ήταν οι Ramones.Δηλαδή η πρώτη Punk που με το Lp του 1976, όρισαν τον πανκ ήχο και ήταν αυτοί που επηρέασαν πέρα από κάθε άλλον. Οι Ramones πήγαν στην Βρετανία το 1976. Έπαιξαν ένα σόου στο The Roundhouse του Λονδίνου και τους λάτρεψαν. Κάτι πρωτόγνωρο γι'αυτούς, μιας και στην Αμερική εκείνον τον καιρό, κανείς δεν τους έδινε τέτοια σημασία. Στο κοινό βρισκόντουσαν μέλη των Clash και των Sex Pistols.Ο Lydon μάλιστα απ'τους δεύτερους, πήγε να τους δει μπακ στέιτζ. Αλλά φοβόταν γιατί πίστευε πως οι Ramones ήταν κάποιου είδους συμμορία. Υπάρχει αναφορά αυτού του γεγονότος στο Please Kill Me: The Uncensored Oral History of Punk αν δεν κάνω λάθος. Μέχρι και στο νετ υπάρχουν άρθρα. Νομίζω πως υπάρχει μέχρι μέχρι και το σόου ηχογραφημένο, διαθέσιμο και στο Youtube.

    Όλα αυτά λοιπόν λίγο καιρό πριν συμβεί η βρετανική πανκ έκρηξη με τους Damned, Pistols, The Clash κτλ. Η οποία συνέβη ακριβώς μετά το σόου των Ramones.Γι'αυτό ακριβώς, ο μινιμαλιστικός ήχος, η απλότητα αυτών των συγκροτημάτων, φέρνει στον νου τον ήχο των Ramones. Αφού τους είδαν και επηρεάστηκαν από αυτούς.


    Θα μου πεις βέβαια.Πως πρόλαβαν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να επηρεαστούν από αυτούς. Έτσι ήταν το πανκ ως ένα σημείο. Άμεσο, τσακ-μπαμ και έγινε. Πόσο μάλλον με την μουσική απλότητα των Ramones, με τραγούδια που μπορούσες να παίξεις με την πρώτη. Δηλαδή μερικά ακόρντα από ανθρώπους που ήθελαν να παίξουν όπως οι New York Dolls/Stooges αλλά δεν είχαν την τεχνική για να το κάνουν. Καταλήγοντας να φτιάξουν από ατύχημα, κάτι άλλο, αλλιώτικο.


    Αυτός ήταν και ένας λόγος που οι αγαπήθηκαν σαν μπάντα. Γιατί ήταν γήινοι στα αυτιά παιδιών που είχαν τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα αλλά όχι την τεχνική για να τα βγάλουν, όπως απαιτούσε η εποχή. Οι Ramones έδειξαν, έστω και άθελα τους. Πως όλοι μπορούν να φτιάξουν μπάντα. Και όλοι πέρα απ'τον Lydon (μεγάλος απατεώνας ο τύπος αν και ταλαντούχος), παραδέχτηκαν την επιρροή τους. Ο Paul Simonon μάλιστα των Clash, σε μια συλλογή που το είχε ζητηθεί να φτιάξει, με τραγούδια που επηρέασαν τους Clash το 2005 απ'την Trojan Records . Δεν ξέχασε να βάλει το Blitzkrieg Bop. Ενώ μπορούμε να δούμε τον Strummer σε ντοκιμαντέρ για τους Ramones.


    Για να κλείσω.Ώστε να πάω και στους Stooges που αναφέρεις.Τώρα θα μου πεις, είναι πανκ οι Stooges και οι όποιες προτοπάνκ μπάντες? Υποθέτω πως ναι. Τα σπέρματα τους υπάρχουν στο Dna των Ramones. Απλά οι Ramones είναι αυτοί που το πήγαν στα άκρα με τον μινιμαλισμό τους. Γενικότερα όμως είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο να ορίσουμε το πανκ. Όσο περίπου τι είναι ποπ η ψυχεδέλεια. Είναι περίπλοκο είδος που όποιος είναι διαβασμένος. Ξέρει πως δεν μπαίνει εύκολα σε κουτάκια. Όντας ποικιλόμορφο.

    Υστ. Σόρυ αν φλυάρησα.

    - Julian Balston.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί ξεκινάς τόσο κάθετα… «είσαι λάθος»;
      Και οι Stranglers και οι Buzzcocks και οι Sex Pistols εμφανίστηκαν στη σκηνή πριν σκάσουν οι Ramones στη Βρετανία. Κι έπαιζαν punk έχοντας άλλες επιρροές. Σίγουρα τους Stooges (και όχι μόνον αυτούς).

      >>Σόρυ αν φλυάρησα.<<
      Κανένα πρόβλημα.

      Διαγραφή
  2. Κοίτα όσον αφορά το θέμα μας.Πάντα όσον αφορά το πανκ. Κάθε φορά που θα μιλούσα για punk/hardcore. Θα ερχόντουσαν αντιδραστικές διαφωνίες, δεκτές μεν. Από παλαιοροκάδες και μεταλλάδες που επειδή απλά δεν συμπαθούσαν το 77πανκ και ότι επιρρεάστηκε από αυτό αργότερα.Θα όριζαν τους Stooges/MC5 σαν κάτι καλύτερο. Δηλαδή θα προσπαθούσαν να θέσουν τις αρχές του είδους πριν απ'το 76-77. Γιατί πολύ απλά αντιπαθούσαν της μπάντες της περιόδου αυτής και το μουσικό τους ύφος. Κυρίως λόγω των σχολίων των pistols για το "δεινοσαυρικό ροκ" (μαλακίες και μισές, όπως πάντα οι πίστολς). Ειδικά σε περιοδικά σαν το Metal Hammer κάποτε.Οι παναγίες θα έπεφταν με ρυθμό φυστικιών σε περίοδο μαζέματος.

    Εν μέρει δέχομαι πως είσαι περισσότερο επαγγελματίας και σίγουρα πιο διαβασμένος από αυτούς. Όμως ακόμα και εδώ. Διαβάζω πως ο Iggy εφηύρε το πανκ? Όπως και το επάνω πως εκείνος ξεκίνησε ότι συνέβη στο νησί. Ενώ οι ίδιοι οι Clash παραδέχονται πως ήταν οι πολύ περισσότερο οι Ramones. Δεν λέω το Raw Power είναι απ'τους πιο αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών και πάντα ψάχνω ότι συνέβη πριν απ'το 76 (ακούω και προγκ δεν με χαλάει). Για πιο λόγο όμως απ'την άλλη.Αν ήταν να αποφασίσουμε πως το πανκ ξεκινά πριν απ'το 76-77 με κάποια απ'τις προτοπάνκ μπάντες. Θα έπρεπε να καταλήξουμε σε αυτόν? Γιατί όχι με τους Sonics που μοιάζουν αρκετά με τις 77μπάντες και που ήταν ακόμα πιο παλιοί? Γιατί όχι με τον Link Wray, Eddie Cochran? Ακόμα και σε αυτούς συναντάμε στοιχεία που μοιάζουν πολύ με το 77πανκ. Με πολλούς βασικα.


    Σε κανέναν τους όμως δεν βρίσκω αυτό που υπάρχει στο πρώτο των Ramones.Πόσο μάλλον όταν οι ίδιοι οι Clash παραδέχονται περισσότερο τους Ramones και λιγότερο τους Stooges. Κυρίως επειδή οι δεύτεροι ήταν απλησίαστοι γι'αυτούς.Αγαπητοί αλλά απόμακροι μουσικά και αισθητικά.


    Ας το θέσουμε μεταφορικά. Αυτό που ονομάζουμε ως προτοπάνκ είναι ο γονιός αυτoυ που ονομάζουμε εμείς ως πανκ ροκ. Αναπόφευκτα λοιπόν το πανκροκ θα μοιάζει αρκετά με τις προτοπάνκ μπάντες, όντας παιδi τους (δεν υπάρχει παρθενογένεση κιόλας). Δεν είναι δυνατόν όμως να υποθέσουμε πως είναι κλώνος τους. Οπότε δεν είναι και σωστό να ορίσουμε το είδος πέρα απ'το 76-77, λέγοντας πως ο Iggy το εφηύρε η όποιος άλλος. Κάτι που επαναλαμβάνω, πιστεύω ότι προσπαθείς, να πείσεις πως είναι αληθές. Το οποίο βρίσκω όμως εγώ, αναληθές και λάθος ιστορικά.

    Γνώμη μου βέβαια και σαφώς καθόλου επιθετική, σαν τα πολλά σχόλια πχ που λαμβάνεις . Ακόμα και με το ξερό "είσαι λάθος" λόγου χάρη. Σαφώς δεν ήθελα να φανώ ελιτιστής η ξερόλας. Γνώμες ανταλλάζουμε απλά. Με επιχειρήματα όμως (λάθος η σωστά).


    - Julian Balston


    Υστ. (Ελπίζω να μην έστειλα και κάνα άλλο κάνα άκυρο σχόλιο καταλάθος. Γιατί τα μπουρδούκλωσα λίγο εδώ με το πληκτρολόγιο.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Διαβάζω πως ο Iggy εφηύρε το πανκ? Όπως και το επάνω πως εκείνος ξεκίνησε ότι συνέβη στο νησί. <<

      Πουθενά δεν έγραψα ότι ο Iggy εφηύρε το πανκ, ούτε ότι ξεκίνησε εκείνος ό,τι συνέβη στο νησί (η λέξη «πυροδότησε» έχει άλλο νόημα).
      Πανκ στην Αγγλία υπάρχει φυσικά από τα mid-sixties. Χωρίς Kinks, Who, Troggs και τα λοιπά δεν θα υπήρχαν ούτε Stooges, ούτε Clash.

      Αυτά και να μην το πάμε άλλο, σε παρακαλώ πολύ, γιατί τούτες οι κουβέντες δεν έχουν τέλος στο δίκτυο…

      Διαγραφή
  3. Σέβομαι την επιθυμία να μη συνεχιστεί η κουβέντα αυτή εδώ. Θα ήθελα μόνο να σημειώσω πως ο Johnny Thunders με τους Heartbreakers ίσως και να ήταν εξίσου σημαντικός με τους Ramones.
    Σωτήρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή