Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

JAZZ REISSUES II

Τo “Red Clay” του τρομπετίστα Freddie Hubbard, πρωτοκυκλοφόρησε στη CTI, το 1970. Είναι μία περίοδος αισθητικών ανατροπών στην jazz, μετά τις αναπροσαρμογές στο κυρίως σώμα της που επέφερε ο Miles Davis με τα συγκροτήματά του, και ο Freddie Hubbard όλος, ή σχεδόν όλος, μέσα σ’ αυτό το κλίμα επιχειρεί να ανακεφαλαιώσει μία τουλάχιστον 10ετή jazz history. Hard-bop, soul-jazz, electric jazz, όλα σ’ ένα πακέτο, μέσα από τέσσερις εξαιρετικές συνθέσεις και με μουσικούς στο σχήμα συνοδείας υπερ-πρώτης κλάσης (Herbie Hancock, Ron Carter, Lenny White, Joe Henderson). Το αποτέλεσμα δεν περιγράφεται. Το φερώνυμο εισαγωγικό 12λεπτο είναι ένα άπιαστο groovy track, το οποίον οδηγείται από το ογκολιθικό μπάσο του Carter. Το fender Rhodes του Hancock είναι πάντα «διαστημικό», ενώ τα εναλλάξ soli στα πνευστά, από τους Hubbard και Henderson απογειώνουν το κομμάτι. Στο “Delphia”, το blues κυριαρχεί, με τον Hancock να χειρίζεται όργανο, τον Hubbard να παίζει soli με απίθανες μελωδικές φράσεις, και το rhythm section ν’ απογειώνει το κομμάτι. Το “Suite Sioux”, που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά έχει όλα τα χαρακτηριστικά του electric fusion, με τον Henderson να πρωταγωνιστεί, τον Hancock να δίνει ένα ακόμη θαυμάσιο σόλο στο fender rhodes και τον White να αναλαμβάνει μόνος την επαναφορά με τις μπαγκέτες του. Το έσχατο “The intrepid fox” είναι ένα διαβολεμένο up-tempo με τον Hubbard να θυμίζει Davis στην εισαγωγή, και όλους τους μουσικούς να συντονίζονται προς ένα δημιουργικό κρεσέντο (είτε παίζοντας soli, είτε σε τετράδα). Και κάτι ακόμη. Στο δίσκο αναφέρεται πως ο Hancock παίζει πιάνο. Αν εννοείται fender Rhodes ok, γιατί το πιάνο ούτε που το ακουμπάει.#
Καλύτερη συνέχεια δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Το “Sugar” του Stanley Turrentine, επίσης στην CTI του Creed Taylor από το 1971, είναι ένας ακόμη groovy αδάμαντας, ένα από τα άλμπουμ που όρισαν το fusion εκεί στις αρχές των seventies (rec. 11/1970 στο στούντιο του Rudy Van Gelder). Το γκρουπ μεγάλο, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς. Billy Kaye ντραμς, Butch Cornell όργανο, Lonnie Liston Smith ηλεκτρικό πιάνο, George Benson κιθάρες, Freddie Hubbard τρομπέτα, Ron Carter μπάσο, Richard “Pablo” Landrum conga και βεβαίως Stanly Turrentine τενόρο σαξόφωνο. Το φερώνυμο κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ, είναι σύνθεση του Turrentine, ο οποίος και προσφέρει με το καλημέρα ένα απίθανο στρατοσφαιρικό σόλο. Τα γεμίσματα των μουσικών είναι απίθανα (ιδίως του Cornell και του Benson), ενώ το σόλο του Hubbard είναι σαν να ξέφυγε από το προηγούμενο άλμπουμ. Το “Sunshine alley”, που κλείνει την πρώτη πλευρά, είναι κομμάτι ανθολογίας. Πρόκειται για σύνθεση του οργανίστα Butch Cornell. Ρυθμικώς θυμίζει boogaloo (είναι boogaloo) με την conga του Landrum να το διατρέχει απ’ άκρη σ’ άκρη, την τρομπέτα να «προκαλεί», το όργανο και την κιθάρα να τα χώνουν αγρίως, και τους Hubbard (πάλι) και Turrentine να κλείνουν με δυνατά soli, πάνω σ’ ένα σταθερό-στιβαρό ρυθμικό υπόβαθρο. Η δεύτερη πλευρά επίσης περνάει στα… άγραφα. Την καταλαμβάνει, ολάκερη, η εκδοχή του “Impressions” του John Coltrane. Ο Turrentine ποτίζει με αθεράπευτη γκρούβα, μεταμορφώνοντας μία κλασική jazz σύνθεση (ένα jazz στάνταρντ για την ακρίβεια), σε παραληρηματικό acid. Το όργανο του Cornell έχει βεβαίως πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως και η τρομπέτα, όπως και η κιθάρα, βεβαίως και το τενόρο, εκείνο όμως που ξετινάζει το σύμπαν είναι το rhythm section. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η audiophile έκδοση, αλλά όπως βλέπεις τα woofers να πάλλονται, νομίζεις ότι θα ξεκολλήσουν. Απίστευτη 14λεπτη version!

19 σχόλια:

  1. υπέροχα κ τα δυο. μάλιστα το sugar το άκουγα τις προάλλες. κι αυτός ο hubbard ότι "έπιανε" το βουτούσε γερά. έχω κ ένα άλλο του στο ίδιο στυλ, αλλά δεν θυμάμαι τον τίτλο, κάτι με soul jazz
    κ.π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρά πολύ καλά άλμπουμ και τα δυό. Την ίδια εποχή (1970-71) ο Freddie Hubbard κυκλοφόρησε και τα Straight Life/CTI 1970 και First Light/CTI 1971 και ολοκλήρωσε, ίσως μια από τις καλύτερες τριλογίες στη fusion και electric jazz για καλιτέχχνη εκτός του Miles Davis και της "Mile's Stock Company Players", αν και πολλοί από αυτούς συμμετείχαν στα περισσότερα LP της CTI εκείνη την περίοδο.
    Όσο για τον Stanley Turrentine, εκτός από το Sugar, πολύ καλό είναι και το Salt Song/CTI 1972, έτσι που αναμιγνύει αριστοτεχνικά το hard bop με τα ηλεκτρικά blues και τη μελωδική νοσταλγία των gospel.
    Μιλάμε για πραγματικά διαμάντια όχι μόνο της jazz, αλλά γενικά της μουσικής και δυστυχώς παντελώς άγνωστα για το ευρύ κοινό (εκτός των φανατικών)!

    Κωνσταντίνος Θ.Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. φώντα μια θερμή παράκληση-αν εχεις χρόνο πες μου αν αξίζει το expression του coltrane και μια καλή επανέκδοση του-όχι ιαπωνέζικη,είναι πανάκριβη-blue train.επειδη καταλαβαίνω οτι ο χρόνος σου είναι πολύτιμος απάντησε μου επιγραμματικά.σ'ευχαριστω.
    Ι.Τζόνσον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ι. Τζόνσον, η τελευταία «απεγνωσμένη» περίοδος του Coltrane έχει για μένα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το “Expression” είναι δισκάρα, αλλά – αν δεν γνωρίζεις αυτή την εποχή – φρόντισε πρώτα ν’ ακούσεις κάτι από το net.
    Το “Blue Train” έχει βγει πολλές φορές. Αυτές τις τελευταίες εκδόσεις Blue Note, που είναι και φθηνές, δεν τις ξέρω και τις υποπτεύομαι…. Αν μιλάμε για LP εγώ θα πρότεινα εκδόσεις του ’70 ή και του ’80, που είναι μια χαρά και καθόλου ακριβές. Τα ιαπωνικά είναι must, αλλά, ως γνωστόν, τσιμπάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...η αφεντομουτσουναρα μου εχει σε σιντι το Blue Train (και μαλιστα τη φθηνιαρικη εκδοση της Blue Note) το οποιο ομως ακουγεται παραδοξως καλα (εκανα και τη συγκριση με το βινυλιο)ισως λιγο πιο μουντο λογω των ''ψευδοχαμηλων'' που πολλες φορες εχει ο ψηφιακος δισκος,οποτε προτιμησε αυτο,και με τα λεφτα που θα εδινες για να παρεις μια ''καλη'' εκδοση βινυλιου αγορασε τα 3 πρωτα Bathory,για να δεις πως εκ του μηδενος και χωρις να χρειαζεται να παιζεις 56789 νοτες το λεπτο κουνας συμεθελα το Rock n Roll που κοιμαται ησυχο και ονειρευεται σουιτες,ιντερλουδια και πομπωδη κρεσεντα...

    ΗEAVY METAL (IS THE LAW)

    Υ.Γ..τα παραπανω δεν ειναι ειρωνικα,απλα δεν μπορω να διανοηθω οτι ενας μουσικοφιλος μπορει να ''σνομπαρει'' καποιο ειδος μουσικης σε σημειο μισους μαλιστα,εκτος αν μιλαμε για Fan/Οπαδο,οποτε αλλαζουν τα πραματα...φιλια σε ολους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αιντε πάλι.φίλε heavy metal ακουγα bathory αρκετά στο γυμνάσιο-τέλη 80-τους τρεις πρωτους τους ακουγα,ειδικά ο πρώτος μου άρεσε πολύ.Τώρα δεν είναι δυνατόν να τους ακούσω χωρις να βάλω τα γέλια.Δεν θέλω να γίνω εριστικός αλλά άλλο πρόκληση άλλο καραγκιοζιλίκι.Επειδή μάλλον είσαι και συ παλιός,θυμάσαι την φωτογραφία still in the woods στο metal hammer?Τύφλα να έχουν οι Manowar.Το μόνο που μου έχει μείνει είναι η όντως καταπληκτική εισαγωγή στο blood fire death-με τα άλογα-.Και αν μιλάμε για black/thrash αν ένα γκρουπ ήταν πολύ προχωρημένο ήταν οι celtic frost-εποχής 85-87.Δεν σνομπάρω καθόλου το metal,απλά θεωρώ οτι τα ακουσματα του ανθρώπου πρέπει να εξελίσσονται.Φιλικά
    Ι.Τζόνσον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ..φανταζομαι Ι.Τζονσον οτι τα ιδια γελια θα εχεις ριξει με τις φωτο του Bowie ως Ziggy Stardust η του Sun Ra ως Αρχαιου Αιγυπτιου/Εξωγηινου ,φανταζομαι οτι θα ξεραθηκες οταν ειδες την πλουμιστη εξτραβαγκανζα των Funkadelic και το σκαρπινι /καλτσα/ασπρο γαντι του Michael Jackson και την περιβολη μαγου/Viking του Moondog ,η μηπως ολοι αυτοι υπηρετησαν καποιο βαθυστοχαστο κονσεπτ και απεμεινε μονος του ο κακομοιρης ο Bathory να κουβαλαει τον (αναποδο)σταυρο του ροκ'ν'ρολ καραγκιοζιλικιου?

    HEAVY METAL

    Y.Γ Φωντα μη μου πεις οτι σ'αρεσει και το Interstellar Space???...ο πιο Metal δισκος του Coltrane...avoid..absolutely...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. φυσικά είναι της ίδιας μουσικής αξίας το ziggy stardust με το possesed από το the return.Πας καλά ρε?μπορει ο bowie,ο sun ra,ή oi funkadelic να ήταν αστείοι αλλά μουσικά δεν συγκρίνονται με τον quorthon- τι καθόμαστε και συζητάμε?-.Και στην τελική αν θέλω να ακούσω μουσική προκλητική,που κουνάει συθέμελα το ροκ εντ ρολ μέσα από την απλότητα του προτιμω να ακούσω punk ή garage και όχι viking metal.Σιγα την μουσική επανάσταση που έφερε ο quorthon.Ασε σε παρακαλώ την κουβέντα,διάβασε κανένα ροκ βιβλίο ή το mojo και το record collector-oxi to kerrang-να δεις σε τι εκτίμηση έχουν τους bathory.Ωρίμασε λίγο μουσικά επιτέλους.
    I.Tζόνσον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο απαξιωτικος τονος της ''φωνης'' σου λεει πολλα,οσο για το Mojo,αφου ξεπερασα το αρχικο σοκ (μα ποιος στο διαολο διοαβαζει Mojo????)μετα καταλαβα ποσο εχεις ''εξελιχθει'' ως ακροατης,επισης για το Record Collector και αυτο που πρεσβευει θα σου απαντησω με ενα τιτλο απο ενα ep των Poison Idea,''Record Collectors Are Pretentious Assholes '' και τελος να σου πω ειτε το θες ειτε οχι το Black Metal Metal και το Hip-Hop ειναι τα πιο επιδραστικα ειδη του 20ου και 21ου αιωνα και σταματα να διαβαζεις το Mojo (ΕΛΕΟΣ!!! )και ανοιξε καλυτερα κανα Wire η καναν Alex Ross ....

    Y.Γ http://cookshop.ro/2011/05/23/i-never-promised-you-a-rose-garden/..Σου αφηνω αυτο το λινκ να το κατεβασεις μπας και ξεστραβωθεις λιγο...

    Υ.Γ #2 μπορω να συγκρινω τον Bathory με τον οποιοδηποτε,γιατι πολυ απλα μ'αρεσει,εκτος αν υπαρχουν καποιοι κανονες στη μουσικη που πρεπει να τους ακολουθουμε τυφλα και δεν το ηξερα,συνεπως η αξια του Bathory ειναι τεραστια και ισαξια μ'αυτη του Bowie και του Sun Ra και του καθενος,γιατι πολυ απλα υπαρχουν ατομα που εχουν επιρρεαστει απ'το εργο του και η μουσικη του υπηρξε το ''ατυπο'' σαουντρακ της ζωης τους και αυτη ειναι η αξια ενος καλλιτεχνη...

    HEAVY METAL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ρε HEAVY METAL εντάξει όλ’ αυτά. Καλό είναι και το Wire, καλό και το Mojo, καλό και το Record Collector… Σε όλα τα περιοδικά κάτι διαβάζεις – από ημιθανείς πληροφορίες και βλακείες μέχρι και «σωστά» πράγματα (αναλόγως ποιος γράφει και πόσο ενημερωμένος είναι γύρω από το θέμα με το οποίο καταπιάνεται). Κι όλες οι μουσικές επίσης έχουν κάτι να πουν, άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο.

    Όταν λες ότι ο Bathory έχει επηρεάσει κάποιους, και κάποιοι τον θεωρούν «μεγάλο καλλιτέχνη», αυτό δε σημαίνει κάτι. Ο καθένας μπορεί να έχει επηρεαστεί από χίλια-δυο πράγματα. Τούτο όμως δε συνεπάγεται ότι μπορούμε να εξισώνουμε τον Sun Ra και τον David Bowie με τον… Τώνη Βαβάτσικο, επειδή θα βρεθούν κάποιοι να πουν πως έχουν επηρεαστεί από τον τελευταίο. (Δεν τον ανέφερα τυχαίως τον Βαβάτσικο. Κάπου διάβασα προσφάτως σε συνέντευξη – δεν μπορώ να θυμηθώ ρε γμτ – να λέει κάποιος πως τον είχε επηρεάσει το γνωστό τραγούδι τού μακαρίτη από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του ’74).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ρε Φωντα στο δρομο της απαξιας και συ περπατας,τι Βαβατσικους και τι Κοινουσηδες μου λες ,οι ''καποιοι'' του Bathory σε ποσοτητα ( η ποιοτητα ειναι καθαρα υποκειμενικη)ειναι υπερδιπλασιοι αυτων του Sun Ra και επιμενω οτι μπορουμε να εξισωνουμε οποιον θελουμε με οποιον θελουμε και στη μουσικη δε χωρανε τα ''απολυτα'' και τα ''κατεστημενα'' ,προιοντα κυριως μουσικογραφιαδων που στο ονομα της δικιας του ανικανοτητας να κατανοησουν καποια πραματα ,εξυψωνουν και καταβαραθρωνουν οποιον γουσταρουν ,ευτυχως η δισκοθηκη μου ειναι εντελως δικια μου και κανενοσ Μojo/Peel/Πετριδη/Τρουσα και ειμαι πολυ περηφανος που μπορω να εχω δικη μου γνωμη χωρις να ενστερνιζομαι τα βλακωδη στερεοτυπα καθε αποτυχημενου ριβιουερ που δεν εχει παιξει ουτε νοτα στη ζωη του...

    HEAVY METAL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φίλτατε σ’ ένα ζήτημα είσαι out. Όταν λες ότι τον Bathory τον ακούνε υπερδιπλάσιοι από κείνους ακούνε τον Sun Ra (άραγε πώς τους μέτρησες;) αυτό δε λέει τίποτα· γιατί 1000πλάσιοι απ’ όσους ακούνε Sun Ra και Bathory μαζί ακούνε την Beyonce φερ’ ειπείν. Κι ένας καλλιτέχνης της εμπορικότητας της Beyonce επηρέαζει εκατομμύρια ανθρώπους σε κάθε γωνιά του κόσμου. Τι σημαίνει αυτό; Γιατί για μένα το ζήτημα δεν είναι πόσο και πόσους επηρεάζεις, αλλά ποιους και προς ποια κατεύθυνση. Σου λέω λοιπόν ότι συγκρίνεις ανόμοια μεγέθη. Κι αν επιμένεις σ’ αυτό – διακαίωμά σου – σου λέω πως έχεις άγρια μεσάνυχτα σε σχέση με έργο του Sun Ra π.χ., αδυνατώντας να αντιληφθείς που πήγε τη μουσική ο ένας (ο Bathory) και που ο άλλος (ο Sun Ra).

    Και σιγά ρε μεγάλε μη δώσουμε αξία στο γούστο του κάθε απίθανου, όταν τη βγαίνει προκλητικά – γιατί τις προτιμήσεις κάθε σεμνού ανθρώπου οφείλουμε να τις σεβόμαστε – νομίζοντας ότι επειδή έχει ένα γούστο (ως γνωστόν, το γούστο το επικαλούνται και όσοι δεν το έχουν) τού παρέχεται το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει (ας το κάνει), έχοντας μάλιστα την αξίωση να τον παίρνουν και στα σοβαρά (ωρέ δεν είμαστε καθόλου καλά).

    Λοιπόν, για να τελειώνουμε κι επειδή δεν ενδιαφέρομαι, εγώ τουλάχιστον, να συνεχίσω σ’ αυτό το στυλ, σου λέω και τούτα εν σχέσει με το άτομό μου. Εγώ είμαι αυτός που υποστηρίζω πως ο κάθε αναγνώστης/ θεατής/ ακροατής πρέπει να σκέφτεται με το δικό του κεφάλι, φροντίζοντας να διαμορφώνει γούστα και αξίες μέσα από μία γενικότερη επαφή με τα πράγματα. Ποτέ δε (για μένα μιλάω) δεν έχω προτείνει σε αναγνώστη ν’ αγοράσει εκείνο ή το άλλο κάνοντάς του το «ένεση», και ποτέ δεν έχω μετατρέψει σε… κατάπλασμα καλλιτέχνες, σπρώχνοντας κόσμο σε δισκάδικα, θεατές σε σινεμά κ.λπ. Προσωπικώς, δε, δεν γνωρίζω ποιους, πόσους, και αν επηρεάζω κάποιους με όσα γράφω – ένα γεγονός δηλαδή που δεν με απασχολεί και καθόλου. Το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να λέω τη γνώμη μου. Και να τη γράφω βεβαίως. Όσοι συμφωνούν μαζί μου έχει καλώς. Όσοι δεν συμφωνούν δύο φορές «έχει καλώς» (το εννοώ, δεν το λέω ειρωνικά). Για δε εκείνο το τελευταίο που λες «δεν έχει παίξει νότα στη ζωή του» να σου πω πως ούτε αυτό, προσωπικώς, με αφορά.

    Παράτα με τώρα, γιατί ακούω μερικά τούρκικα CD και θέλω να συγκεντρωθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. σε παραταω να ακουσεις τα τουρκικα σιντι σου και να σου υπενθυμισω οτι εσυ τεχνηεντως εθεσες το ποσοτικο ζητημα για τον Bathory λεγοντας οτι ''καποιοι'' μπορει να επιρρεαστηκαν απο το εργο του,και οσο αυτο για τα ''αγρια μεσανυχτα'' στα επιστρεφω ,εγω τουλαχιστον εχω ακουσει τις δισκογραφιες και των 2 (Bathory/Sun Ra)και δικαιουμαι να λεω αυτα που λεω,εσυ ειμαι σιγουρος οτι ακουσες κανα δυο τραγουδια Bathory και κατεληξες σε συμπερασματα του τυπου ''και σιγα τι εκανε αυτος'',και τελος δεν εχω την αξιωση να με παρεις στα σοβαρα γιατι εσυ ακους Κοινουση/Κοματσιουλη /Ζαγρεα και δε με παιρνει να σου παω και πολυ κοντρα..αα και ξεχασα να σου πω ,πως οτι εγραφα δε το εγραφα προσωπικως για σενα,αλλα οποιος εχει τη μυγα...

    HEAVY METAL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μύγες, σκνίπες και κατσαρίδες… Η διαφορά μας ξέρεις ποια είναι Η.Μ. ότι εσύ μιλάς στο βρόντο, αφήνοντας βλακώδη υπονοούμενα, ενώ εγώ μιλάω για τον εαυτό μου· τον μόνο που γνωρίζω… κάπως καλά.
    Θίχτηκες, εσύ, επειδή εγώ έγραψα πως «o Bathory έχει επηρεάσει κάποιους»; Δηλαδή τι ήθελες να γράψω; Να τον εξισώσω με τον Bowie και να πω ότι έχει επηρεάσει όλο τον κόσμο, για να είσαι ικανοποιημένος; Στο λέω. Δεν πας καλά. Τα έχεις όλα κουβάρι στο κεφάλι σου κι έρχεσαι να μου τη βγεις και από πάνω, ότι τάχα εγώ έχω ακούσει δύο τραγούδια των Bathory, ενώ εσύ έχεις ακούσει τις δισκογραφίες και των δύο.

    Επειδή, βρίσκεσαι σε σύγχυση και λες ό,τι σου κατέβει, σε πληροφορώ πως για ν’ ακούσεις τη δισκογραφία του Sun Ra, θα πρέπει ν’ ακούς μόνο Sun Ra για… κάτι χρόνια, καθότι κανείς δεν είναι σε θέση να πει πόσους ακριβώς (εκατοντάδες) δίσκους έβγαλε ενόσω ζούσε και πόσα CD (δεκάδες) κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του (συνεχώς ανακαλύπτονται καινούριες ηχογραφήσεις).

    Εγώ λοιπόν έχω διαπράξει το εξής… αμάρτημα. Έχω ακούσει ένα μόνο LP των Bathory – το “Hammerheart”, το είπα και στα σχόλια για τον Νικολαΐδη νομίζω –, για τους οποίους δεν εξέφρασα καμμία γνώμη (απλώς γιατί δεν μ’ ενδιαφέρει να εκφράσω) και καμιά 40αριά LP/CD του Sun Ra (το 1/10 δηλαδή της δισκογραφίας του;). Χάλια δηλαδή… Να μου κόψεις το μισθό Heavy Metal, γιατί δεν τον αξίζω…

    Κι όπως έγραψα και στα ίδια σχόλια εγώ «δεν απορρίπτω κανέναν – έχω, όμως, άλλου στραμμένη την προσοχή μου». Στον… Ζαγρέα, στον Κοινούση, στον Κοματσιούλη και σε τόσους άλλους (εκατοντάδες, ου μην και χιλιάδες) για τους οποίους γράφω 20+ χρόνια και στα περιοδικά, αλλά και στο blog (τα τελευταία δύο).

    Εσύ, όμως, τ’ αγνοείς όλ’ αυτά (φτύνοντας, ας πούμε, και τους άνω καλλιτέχνες), ή θέλεις να τ’ αγνοείς, και με εγκαλείς – αν είναι δυνατόν – για κάποιον, για τον οποίον δεν είπα τίποτα (γιατί, απλώς, δεν ενδιαφέρομαι πω).

    Είσαι… άνω ποταμών. Η κουβέντα μου μαζί σου τελείωσε. Ας κουβεντιάσει όποιος άλλος θέλει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ρε heavy metal,πόσο άσχετος με την μουσική είσαι?Τέτοιες βλακείες και ασχετοσύνες έχω καιρό να ακούσω.δεν κατέχεις καθόλου τα περι την μουσική ούτε και στο μέταλ,που τόσο ξιπασμένα υπερασπίζεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. παιδιά αρκετά με τον γελοίο,το άτομο ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το σύνδρομο του δεκατετράχρονου οπαδού,που νομίζει οτι ό,τι ακούει είναι αριστούργημα.Ο άνθρωπος είναι ολικά άσχετος με την μουσική.Τα sun ra και bowie και moondog τα έγραψε για να δείξει οτι ξέρει και άλλα πράγματα πέραν των κρετίνων που ακούει.Αφήστε τον να ακούει bathory και να φαντασιώνεται οτι ακούει ό,τι πιο ριζοσπαστικό-τρομάρα του-έχει βγάλει η μουσική τα τελευταία τριάντα χρόνια.Η βλακεία είναι αήττητη.
    Ι.Τζόνσον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. αμα σου πω οτι ακουω Sun Ra μια ζωη θα με πιστευες δηλαδη?..το οτι μιλαω στο βροντο το γνωριζα απο την αρχη και δε σε εγκαλω για τιποτα γιατι δε σε θεωρω αξιο συνομιλητη,αφου οπως παραδεχεσαι εχεις ακουσει μονο ενα δισκο του Quorthon ,και ετσι κι αλλιως η κουβεντα ξεκινησε απο τη λανθασμενη αντιληψη καποιου ημιμαθη οτι ο Bathory ειναι σατανιστης ναζιστης και τρωει παιδια,αλλα εσυ πεταχτηκες να υπερασπιστεις τον ''αυλικο'' σου απαξιονωντας με συνεχεια,με μοναδικο σκοπο να μου δειξεις οτι ειμαι ενας ασχετος επειδη θεωρω τον Bathory ισαξιο του Sun Ra λες και υπαρχει τροπος να μου αποδειξεις οτι ΔΕΝ ειναι,επισης μη στεναχωριεσαι δε παω να στη βγω (γιατι βλεπω οτι αυτο σε πειραζει περρισοτερο)και απ'οτι βλεπω προστεθηκε στην παρεα καινουριος μαλακουλης που με αποκαλει ασχετο..αχ και να κατεχα τα περι στη μουσικη χαχαχαχαχα ,ελεος ανωνυμε...

    HEAVY METAL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Heavy Metal, αν θέλεις να δημοσιευτεί σχόλιό σου θα σε παρακαλέσω να μην ξανα-αναφερθείς σ’ εμένα. Δεν επιθυμώ να συζητήσω άλλο.

    Επίσης θα παρακαλέσω όσους ενδιαφέρονται να συζητήσουν να μην προβαίνουν σε χαρακτηρισμούς, οι οποίοι (χαρακτηρισμοί) και ένταση θα δημιουργήσουν και δεν θα βγάλουν πουθενά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. το γελοίος το παίρνω πίσω,σταματαω κ'εγω την κουβέντα,ας βρίσει όσο θέλει.
    Ι.Τζόνσον

    ΑπάντησηΔιαγραφή