Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

νόμιμη ή παράνομη;

Πήρε το μάτι μου μια τηλεοπτική διαφήμιση, ένα τρέιλερ, για κάποιαν εκπομπή που θα προβληθεί τις επόμενες ημέρες και η οποία αφορά σε μια συνέντευξη τού αρχηγού τής Χρυσαυγής. Έχω τύχει ήδη σε μια-δυο κουβέντες, δια ζώσης, με φίλους, ενώ διάβασα και διάφορα στο δίκτυο – απ’ αυτά που πάνε κι έρχονται ως έπεα πτερόεντα.
Μοιάζει δύσκολο το θέμα. Βασικά, υπάρχουν δύο κυρίαρχες απόψεις, που προβάλλουν, εκ πρώτης, τρανταχτά επιχειρήματα. Η πρώτη λέει πως πρέπει να είμαστε φειδωλοί, έως απαγορευτικοί, όσον αφορά στην προβολή της Χρυσαυγής (π.χ. ο δήμαρχος Μπουτάρης είπε πως πρέπει να κηρυχθεί παράνομη η εν λόγω οργάνωση), ενώ η δεύτερη πως δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα, πως δεν είναι δυνατόν να κινδυνεύσουμε περισσότερο από τη δημοσιότητά της. Προσωπικώς, τάσσομαι υπέρ της δεύτερης άποψης, με κάποιους αστερίσκους όμως.
Επειδή τον τελευταίο καιρό, και με αφορμή την ελεύθερη διακίνηση των αρχείων στο διαδίκτυο, έχει αναπτυχθεί μία σχετική προβληματική (δεν είναι ίδιες οι καταστάσεις, ως προς τα αποτελέσματα μοιάζουν) νομίζω πως πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί (σε πρώτη φάση) ακόμη και σε υπόνοιες απαγορεύσεων που δεν ορμούνται από κάποια προφανή παράβαση του Ποινικού Νόμου, καθότι το πράγμα μπορεί να εξελιχθεί, τάχιστα, σε… χιονοστιβάδα. Ας πούμε, έχω παρατηρήσει το τελευταίο διάστημα να διατυπώνονται στα social media απόψεις του στυλ «το ΚΚΕ είναι φασιστικό κόμμα», «πως πρέπει να κηρυχθεί παράνομο, επειδή εμπνέεται από την Οκτωβριανή Επανάσταση» και άλλα ανάλογα, που σημαίνει πως, με απερίσκεπτες κουβέντες, δίνουμε δικαίωμα στον κάθε τυχάρπαστο, στον κάθε αγράμματο, να δημιουργεί κλίμα, λέγοντας ό,τι του κατέβει. Λέω πως, πριν δυο χρόνια, δεν ακούγονταν ευρέως τέτοιες κουβέντες (ήταν τελείως περιθωριακές), σήμερα όμως βρίθει το διαδίκτυο από τις κοτσάνες των μεταμοντέρνων «δημοκρατών». Πού θα φθάσουμε; Αν ο καθείς προβάλλει τα όποια –λογικοφανή στους άνοες–, επιχειρήματά του προκειμένου να στηρίξει την οποιαδήποτε απαγόρευση, είναι πολύ λογικό (ναι, πολύ λογικό) να οδηγηθούμε σύντομα σε μια κοινωνία πνιγμένη στα index· στις λίστες δηλαδή με τα τι μπορούμε να λέμε δημοσίως ή όχι, με τα τι μπορούμε να υποστηρίζουμε άνευ συνεπειών ή με. Εφιάλτης.
Η Χρυσαυγή από τη στιγμή που θ’ αποφασίσει να κινηθεί εντός της νομιμότητας (να μην απειλεί δημοσιογράφους, πολύ περισσότερο να μην βιαιοπραγεί κ.λπ., κ.λπ.), από τη στιγμή που θ’ αποδεχθεί τους κανόνες τής λεγόμενης αστικής δημοκρατίας (εξάλλου, οσονούπω, θ’ αρχίσει να πέφτουν και τα φράγκα από τον κρατικό προϋπολογισμό) θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται και τα υπόλοιπα κόμματα. Κάθε άλλη αντιμετώπιση, που θα την θέτει στο περιθώριο της κοινωνίας (εκεί όπου ήταν δηλαδή), θα την καθιστά ταυτοχρόνως περισσότερο επικίνδυνη· και για καθέναν από εμάς, και για την κοινωνία, και για την Δημοκρατία.
Για να καταλήξω, το πρόβλημα για μένα –και είναι το πιο σοβαρό απ’ όλα– συνίσταται στο ποιος θα βρεθεί απέναντι στη Χρυσαυγή, και τι είδους διάλογο θα έχει μαζί της. Υπάρχουν ρεπόρτερ, δημοσιογράφοι που είναι μόνο για φρου-φρου κι αρώματα. Που νοιάζονται μόνο για τα «νούμερα» των εκπομπών τους, που είναι ανειδίκευτοι στην πολιτική φιλολογία (δεν έχουν ανοίξει ούτε ένα σχετικό βιβλίο στη ζωή τους, αραδιάζοντας συνήθως ό,τι αρπάζουν από ’δω κι από ’κει), που η πολιτική δεν είναι το φόρτε τους (καθότι ασχολούνται και με χίλιες-δύο παπαρίες) και που εν πάση περιπτώσει ενδιαφέρονται μόνο για τις δήθεν «αποκαλύψεις», τους «μυστικούς διαδρόμους» και τα ρέστα, πουλώντας χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς της τηλοψίας. Αυτοί οι εκφραστές της κοινής γνώμης, συχνά, αποδεικνύονται το ίδιο επικίνδυνοι με την κάθε Χρυσαυγή.
Νόμιμη ή παράνομη λοιπόν; Οπωσδήποτε νόμιμη, αλλά με τα μάτια δεκατέσσερα.

14 σχόλια:

  1. Πάντως, έχω την εντύπωση ότι η ΧΑ θα κινηθεί και στα δύο επίπεδα: ως ''καλά παιδιά'' μέσα στο κοινοβούλιο και υπό το φως της δημοσιότητας, ως αυτό που ''είναι'' στον δρόμο, δηλαδή ως ξενόφοβοι και μισαλλόδοξοι τραμπούκοι (νοσταλγοί του Χίτλερ). Άρα, άλλο η αντιμέτωπισή της στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος της αστικής δημοκρατίας και άλλο μέσα στο κίνημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και τι θα γίνει μέσα στο κίνημα ανώνυμε; Θα ζωστούμε τα φισεκλίκια για να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό; Δεν είναι λύση αυτή (δε λέω ότι το προτείνεις).
    Το θέμα είναι εκεί όπου υπάρχει παραβατικότητα να επεμβαίνει ο νόμος· η Αστυνομία φερ’ ειπείν, και να υπερασπίζεται την τάξη. Αλλά και από εκεί τα μαντάτα δεν είναι καθόλου καλά. Βάσει άρθρου της εφημερίδας Το Βήμα ο ένας στους δύο αστυνομικούς ψηφίζει Χρυσαυγή. Αντιλαμβάνεσαι τις δυσκολίες…

    Εδώ το άρθρο του Βήματος:

    http://www.tovima.gr/afieromata/elections2012/article/?aid=457088

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η παραβατικότητα της ΧΑ είναι συγκοινωνούν δοχείο με την υπόθαλψή της από την αστυνομία. Οπότε, είναι άτοπο να ζητάμε από την τελευταία να κάνει αυτά που προβλέπονται έστω από το αστικό δίκαιο. Η απάντηση του κινήματος φυσικά και δεν μπορεί να είναι ''στρατιωτική'', αλλά θα τη συνόψιζα στο δίπτυχο ''οργάνωση-διαπαιδαγώγηση'' και ο νοών νοείτο. Ούτως ή άλλως, ο αγώνας ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας θα είναι μακρόχρονος...και θέλει υπομονή και αποφασιστικότητα από μέρους μας (συγγνώμη για τον πληθυντικό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα οι εκλογές και η συμμετοχή τους σε αυτά είναι η ευκαιρία για να χρησιμοποιήσουν τα όπλα της Δημοκρατίας ώστε να την καταλύσουν, ο Γκέμπελς το έλεγε ρητά:

    "Θα μπούμε στο Ράιχσταγκ για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα όπλα της. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης χρησιμοποιώντας το ίδιο. Εάν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο, και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό, είναι θέμα δικό της. ... Κάθε νομικό μέσο μάς είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων. Εάν πετύχουμε στις εκλογές να βάλουμε εξήντα έως εβδομήντα αγκιτάτορες του κόμματος στα διάφορα κοινοβούλια, μελλοντικά το ίδιο το κράτος θα εξοπλίσει και θα υποστηρίξει οικονομικά τον αγώνα μας. ... Και ο Μουσολίνι είχε μπει στο κοινοβούλιο. Κι όμως δεν άργησε να οργανώσει την πορεία προς τη Ρώμη. ... Ερχόμαστε ως εχθροί! Όπως ο λύκος που πέφτει σε κοπάδι προβάτων, έτσι ερχόμαστε. Τώρα δεν είστε πλέον μεταξύ σας! Και δε θα έχετε μεγάλη χαρά με εμάς!"

    [Άρθρο του στην εφημερίδα Der Angriff, 30 Απριλίου 1928]

    Από την άλλη φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε την εμπλοκή του κράτους στην ίδρυση της ΧΑ στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, μετά τη σύλληψη του Μιχαλολιάκου για βομβιστικές επιθέσεις και το «δόσιμο» των δικών του με αντάλλαγμα την ίδρυση της (βλ. http://is.gd/japue2), την χρηματοδότηση του Μιχαλολιάκου (και του Κ. Πλεύρη – πατέρα του εθνικοσοσιαλισμού στην Ελλάδα) από την ΚΥΠ (βλ. http://is.gd/x0tIPs), την χρηματοδότηση της ΧΑ από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τη στήριξη των χρυσαυγιτών και λοιπων εθνικιστών στις αστυνομικές επιχειρήσεις εναντίον διαδηλωτών ως «αγανακτισμένοι πολίτες», τις στενές σχέσεις αστυνομίας και ΧΑ (1 στους 2 δεν είναι και λίγο!)… Τα παραδείγματα είναι πραγματικά πάρα πολλά. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν παρα-κρατικό μηχανισμό.

    Προσωπικά δεν έχω καμία, μα κ α μ ί α εμπιστοσύνη στο κράτος για να διεξάγει αυτόν τον αγώνα. Ποιους να εμπιστευτώ φίλε Φώντα; Όλους αυτούς που τόσα χρόνια από τις θέσεις εξουσίας στήριζαν την ΧΑ υπογείως ή όλους αυτούς που για λόγους «δημοκρατικής ισορροπίας» κρατούσαν ίσες αποστάσεις (φυσικά και αναφέρομαι σε τμήματα της αριστεράς); Ποιους να εμπιστευτώ… τους μπάτσους; Ή μήπως τον Υπουργό ΠΡΟΠΟ Χρυσοχοΐδη που κατασκευάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης ναζιστικής έμπνευσης ή που εγκληματοποιεί και δημοσιοποιεί τα πρόσωπα των οροθετικών εκδιδόμενων (ημεδαπών και αλλοδαπών) γυναικών επειδή αποτελούν «υγειονομική βόμβα για την ελληνική οικογένεια» που θέλει να γαμάει ψυχή και τε σώματι εξαθλιωμένες γυναίκες, μετανάστριες θύματα του δουλεμπορίου ή της πρέζας; Μα έλεος, ποιος τελικά καλλιεργεί το φασιστικό και ρατσιστικό μίσος;
    Η είσοδος της ΧΑ στην βουλή δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη. Το έδαφος προλειάνθηκε από όσους επωφελούνται να υπάρχει ένα δεξιό κόμμα που θα τραβάει συνεχώς τα πράγματα στα άκρα, ώστε να εμφανίζει τους ίδιους ως «κέντρο» που εναντιώνονται στον φασισμό και θα δίνει το δημοκρατικό άλλοθι που χρειάζονται για να επιχειρούν εναντίον όσων παλεύουν ενάντια στην επιχειρούμενη εξαθλίωση του πληθυσμού. Και στην κατασκευασμένη αυτή κοινωνική ζούγκλα των «όλων εναντίων όλων», ο Λεβιάθαν του Χομπς θα αναλάβει για ακόμη μία φορά να δώσει τη λύση. Το σύστημα αλλάζει "από τα μέσα".

    Το γράφουν συνεχώς οι διάφορες συλλογικότητες που ασχολούνται με τον αντιφασισμό και το συνυπογράφω: ο πόλεμος ενάντια στον θεσμικό και κοινωνικό εκφασισμό δεν είναι ένας πόλεμος που αφορά "κάποιους άλλους", είναι δικός μας πόλεμος. Και δεν θα διεξαχθεί στα κοινοβουλευτικά έδρανα αλλά στο δρόμο, εκεί που ζει και εκφράζεται το κίνημα εν γένει. Στις λαϊκές συνελεύσεις, στους εργασιακούς χώρους, στις σχολές και στα σχολεία κοκ.
    Στο κοινωνικό πεδίο που επωάζονται τα αυγά.

    Πληβείος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το ποσοστό της Χρυσαυγής είναι εντελώς συγκυριακό. Δεν είναι δυνατόν οι 19 χιλιάδες ναζοψήφοι του 2009 να μεταφράζονται σε 440 χιλιάδες ναζιστές το 2012. Δεν υπάρχουν 440 χιλιάδες ναζί στην Ελλάδα. Μην τρελαθούμε.
    Τα ακροδεξιά, φασιστικά-ναζιστικά κόμματα, από τα προπολεμικά, την Ένωση Ελλήνων Φασιστών του Θεόδωρου Υψηλάντη και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος του Γεωργίου Μερκούρη (θείος της Μελίνας), μέχρι τα μεταπολιτευτικά, δηλ. την Εθνική Παράταξη και την Ε.Π.ΕΝ δεν ευδοκίμησαν, δίχως αυτό να σημαίνει πως κάποια εξ αυτών δεν εγκλημάτησαν κατ’ εξακολούθηση (όπως η τρία Ε π.χ.), αφού το έγκλημα, ως γνωστόν, είναι «προνόμιο» (και) των περιθωριακών ομάδων.
    Οι Έλληνες, πάντως, δεν είναι ναζιστές. Τούτο, βεβαίως, δε σημαίνει πως δεν πρέπει να επαγρυπνούμε. Γι’ αυτό τόνισα το… με τα μάτια δεκατέσσερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ζήτημα δεν είναι (ακριβώς) πόσοι από αυτούς είναι ναζιστές, αλλά πόσοι από αυτούς είναι ρατσιστές, ξενοφοβικοί και μισαλλόδοξοι. Και αν κρίνω από τα αποτελέσματα των ψηφοφόρων της ΧΑ, του ΛΑΟΣ, της ΝΔ του Σαμαρά και του Φαήλου και του Καμμένου είναι αρκετοί. Γιατί όλοι οι παραπάνω στο ζήτημα του μεταναστευτικού και της Τάξης και Ασφάλειας (+Οικογένεια) τοποθετούνται με τον ίδιο τρόπο. Έξω οι Ξένοι που ρημάζουν την Πατρίδα Μας...αλλιώς ας τους έχουμε εδώ να δουλεύουν σαν σκλάβοι για να προσφέρουν και κάτι στον κατακαημένο τόπο που τόσα δύσκολα περνά.

    Το απόσπασμα του Γκέμπελς το έβαλα όχι για να αποδείξω μία ιστορική αναγκαιότητα που αφορμάται από την παράδοση του εθνικοσοσιαλισμού με τρόπο αποκλειστικό, αλλά για να καταδείξω το πλήθος των δυνατοτήτων που μας οδηγούν καρφί προς τον εκφασισμό της κοινωνίας. Η προεκλογική μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας προς την ακροδεξιά έχει ως στόχο την συνολική μετατόπιση του πολιτικού άξονα της χώρας προς εθνικιστικές και αυταρχικές θέσεις. Ο τρόπος που περιγράφει ο Γκέμπελς την τακτική (επαναστατική πρακτική) του πως μπαίνει ο λύκος στο μαντρί, είναι ίδιος με τον τρόπο που μία (νέα;) πολιτική κουλτούρα προσπαθεί να διεισδύσει και να καθιερωθεί στο επίκεντρο της πολιτικής. Η ριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής στην παρούσα συγκυρία δεν χρειάζεται μόνο τα εκλογικά αποτελέσματα για να δειχθεί. Οι οργανωμένες επιθέσεις σε μετανάστες με ξύλα και μαχαίρια (κυρίως από πιτσιρικοπαρέες σε εργατικές συνοικίες) και η καθημερινή απαξίωση οτιδήποτε δεν είναι αρκετά ελληνικό (βλ. ακόμη και το μνημόνιο) το μαρτυρούν. Απλά οι ναζίδες αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη όσων γίνονται από τον ΈΛΛΗΝΑ της διπλανής πόρτας (χρυσαυγίτη ή μη)… κι αυτό είναι που τους ανεβάζει και εκλογικά.

    Τι προσπαθώ να πω: Οι δυνατότητες που ανοίγονται σε θεσμικό επίπεδο από την ριζοσπατικοποίηση του δεξιού κοινοβουλευτικού λόγου συναρθρώνονται με τις ρατσιστικές πρακτικές στο κοινωνικό πεδίο, αλλά όχι με τρόπο αναγκαίο. Η ΧΑ πήρε ακόμη κι ένα 11 % παραπάνω (!) σε περιοχές της επαρχίας που δεν γίνεται δουλειά πεδίου από αυτήν (όπως γίνεται για παράδειγμα στον Αγ. Παντελεήμονα) και εμφάνισε μία εικόνα ενός κόμματος πανελλαδικής εμβέλειας, αλλά αυτό δε σημαίνει, σκεπτόμενοι επαγωγικά, ότι αυτό θα συμβεί και στο μέλλον ή ότι υπάρχει μια αιτιακή σχέση μεταξύ κομματικής βάσης και αρχηγού. Συμφωνώ. Ούτε η πλειοψηφία των ψηφοφόρων γνώριζε ότι ψήφιζε τον «Φύρερ» ενός ναζιστικού κόμματος, ούτε φυσικά ο Μιχαλολιάκος κατάφερε να πάρει το 7 % επειδή νίκησε η προγραμματική προεκλογική καμπάνια της ΧΑ σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτό που όμως έχει σημασία είναι ότι κατακτήθηκε η εδραίωση του ρατσιστικού λόγου σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο: το να κυκλοφορείς στο δρόμο με μπλουζάκι ΧΑ, να υποστηρίζει ο μπροστινός στην ουρά ότι ψήφισε ΧΑ, να συζητάνε στη δουλειά για την χθεσινή εκπομπή με τον Κασιδιάρη στο Star, να φωνάζει ο ελεγκτής μέσα στο λεωφορείο «εγέρθειτο» κατά μεταναστών και να ακούς ιστορίες για ότι το πόσο «καθάρισε» η πλατεία στην Καλλιθέα και τη Νέα Σμύρνη.

    Αυτή η «νίκη» είναι που θα φέρει νέα δεδομένα, πολιτικές πρωτοβουλίες και όξυνση των ρατσιστικών πρακτικών. Ακριβώς γιατί εδραιώνει την (νέα;) πολιτική κουλτούρα του φασισμού.

    Πληβείος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σωστά. Δε διαφωνώ σε όσα λες, απλώς να πω πως το λεγόμενο μεταναστευτικό είναι ένα θέμα που διαπερνά οριζοντίως την ελληνική κοινωνία και βεβαίως τα κόμματα. Και φτωχοί και μεσοστρώματα και πλούσιοι εκφράζονται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο για το ζήτημα, ενώ ακόμη και όσοι ψήφισαν κόμματα της Αριστεράς δε σημαίνει πως τους απασχολεί λιγότερο σε προσωπικό επίπεδο.
    Η δική μου άποψη είναι πως όλες οι κοινωνίες, άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο, είναι ξενόφοβες (με τα ποσοστά να… ανεβοκατεβαίνουν λόγω των συγκυριών). Στη Σουηδία π.χ. των ελευθέρων ηθών, της ανεκτικότητας και της σοσιαλδημοκρατίας, στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, ο ρατσισμός ήταν πανταχού παρών. Ο Έλληνας δεν είναι περισσότερο ρατσιστής, ξενοφοβικός και μισαλλόδοξος από το Σουηδό – θα έλεγα δε πως είναι πολύ λιγότερο. Απλώς το θέμα των μεταναστών φούσκωσε υπέρογκα εξ αιτίας τού Δουβλίνο ΙΙ. Αν δεν αναθεωρηθεί αυτός ο κανονισμός (τον οποίον υπέγραψαν κάποιοι –είναι γνωστό ποιοι– σαν ηλίθιοι, ή έστω σαν «ηλίθιοι») θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, το οποίο και θα εκμεταλλεύεται στη διαδρομή η κάθε Χρυσαυγή…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φώντα καλησπέρα,
    Πιστεύω πως η μη "έκθεση" ωφέλησε τη ΧΑ. Για δωστε τους ένα δίωρο με Τραγκα και Ευαγγελάτο σε ωρες υψηλής τηλεθέασης... είναι ικανό να ξεφτιλίσει και το Μ.Λ. Κινγκ όχι το Μιχαλολιάκο. Από τη άλλη ο κος Μπουτάρης από πότε έγινε μέγας Πάπας της δημοκρατίας και υποδεικνύει ποιός είναι νόμιμος και ποιός παράνομος?
    οι έλληνες ούτε περισσότερο φασίστες ούτε περισσότερο δημοκράτες είναι από τους υπόλοιπους λαούς.
    μέχρι τώρα ψήφιζαμε ως λαός σύμφωνα με το συμφέρον (το κοντόφθαλμο). Ρουσφέτι διορισμοί "ε και αν εφαγε ο Ανδρέας και ο Ακης
    τι έγινε μωρέ? γλύψαμε και μεις κανένα κοκκαλάκι" ήταν πολλές φορές η απάντηση που είχα πάρει από ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. τώρα που δεν έχει ούτε κοκκαλάκι ουτε ρουσφέτι ουτε διορισμό ..... ο καθένας ψήφισε ότι τουρθε την Κυριακή. (μιλάω για το 85% του σώματος που απάρτιζε το δικοαμματισμό γιατί οι υπόλοιποι ψήφιζαν ανέκαθεν σκεπτόμενοι. Φοβάμαι μήπως η πλειοψηφία ψάχνει στο ΣΥΡΙΖΑ τον αντικαταστάτη του ΠΑΣΟΚ.... αλλά αυτά είναι οι προσωπικές μου απόψεις ... και ξέρετε τι λένε οι αμερικάνοι για τις απόψεις? Είναι σαν τις .....
    φιλικούς χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεια σου mak58.
    Εγώ επιμένω και λέω πως σε θέματα δημοκρατίας ο τύπος (η εφαρμογή του τύπου) είναι η ουσία. Δεν γίνεται να αποκλείεις από κανένα φόρουμ, από κανένα κανάλι από καμμία Προεδρία ένα κόμμα που το ψήφισαν 440 χιλιάδες έλληνες, έχοντας, στη συγκεκριμένη στιγμή (το εν λόγω κόμμα) τη δύναμη που έχει, την αποκτημένη μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας.
    Από την άλλη όμως δε σημαίνει πως το συγκεκριμένο κόμμα θα πρέπει να το χαϊδεύεις, όπως συχνά συμβαίνει. Στη συγκεκριμένη εκπομπή, στο γνωστό μεγαλοκανάλι, ο γ.γ. της Χρυσαυγής είπε απίστευτα πράγματα, με τον δημοσιογράφο να τον παρακολουθεί σαν χάχας. Ακούστηκε δε κάποια στιγμή το παρανοϊκό πως… τις εκτελέσεις στα Καλάβρυτα δεν τις έκαναν Ναζί, αλλά… Γερμανοί. Μιλάμε δηλαδή για την «κοτρώνα» του αιώνα. Κι ένα παιδάκι του Δημοτικού Σχολείου αν έβαζες απέναντι από τον γ.γ. θα του έλεγε την τελευταία-πρώτη. Ο δημοσιογράφος μας όμως φαίνεται πως είχε αλλού το νου του… Με τέτοια ρεζιλίκια η τελευταία που προστατεύεται είναι, φυσικά, η δημοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μετά το πρωίνό πάρτυ με Κασιδιάρη-Κανέλλη και λοιπούς,μπαίνουμε, νομίζω,σιγά-σιγά στον εμφύλιο, χαμηλής μάλλον, έντασης. Ιστορικά αν το δει κανείς δεν μου κάνει εντύπωση.
    Νομίζω επίσης ότι ΔΕΝ θα μειωθούν αισθητά τα νούμερα τους στις εκλογές. Προσέξτε τί γίνεται στα σχόλια των αναγνωστών στο ιντερνετικό ΒΗΜΑ από το πρωί, πάνω απο 60% είναι υπέρ της Χ.Α.
    ΧΜΜΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Νομίζω πως το πολιτικό σύστημα, ανάμεσα σε πολλά άλλα, έχει απολέσει και την ψυχραιμία του. Σπρώχνει τη Χρυσαυγή στο περιθώριο της πολιτικής ζωής με λάθος τρόπο, εκεί όπου θ’ αποδειχθεί απείρως πιο επικίνδυνη. Αυτό, δυστυχώς, συνάγεται από τις δηλώσεις επιδοκιμασίας του «απλού κόσμου» –παρά τις δηλώσεις αποδοκιμασίας των κομμάτων– στα διάφορα φόρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτή την επιδοκιμασία δεν μπορώ να ερμηνεύσω.Προσπαθώ να καταλάβω την οργή,δεν μπορώ να κατανοήσω όμως την εκδήλωση αυτής.Δεν συμμερίζομαι τα περι Βαϊμάρης ή τα χαμηλής έντασης εμφυλίου αλλά θεωρώ πως ο κίνδυνος πλέον είναι πολύ μεγάλος.

    Ν.Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Στα μάτια κάποιων, πολλών (δυστυχώς), ο εκπρόσωπος της Χρυσαυγής ηρωοποιήθηκε. Εμφανίστηκε σαν ένας συμβολικός τιμωρός τού «σάπιου πολιτικού συστήματος». Κανείς δεν έπρεπε να του παράσχει την αφορμή, να του δώσει αυτή τη δυνατότητα. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων απεδείχθησαν «λίγοι». Η φρασιολογία τους έριξε λάδι στη φωτιά. Τους έσυρε σ’ ένα παιγνίδι αντιπαράθεσης, από το οποίο θα έβγαιναν 100% ηττημένοι.
    Η εν λόγω οργάνωση δεν αντιμετωπίζεται έχοντας απέναντί της κάποιους-ες με το θυμικό στα ύψη. Θέλει νουνεχείς, μελετημένους και σώφρονες ανθρώπους, που να μετρούν τα λόγια τους, που να φαίνονται (ακόμη και όταν δεν είναι) ατρόμητοι και όχι πανικοβλημένοι. Τα «φασισταριά» κτλ. είναι κουβέντες για τα καφενεία, όχι για την τηλεόραση (που δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος της έχει εξελιχθεί –από χρόνια εξάλλου– στο χειρότερο χαμαιτυπείο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή