Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

ο ROB MAZUREK στην Αθήνα

Αμερικανός κορνετίστας της jazz-avant, ο Rob Mazurek είναι ένα από τα «ονόματα» του χώρου την τελευταία 20ετία. Με δεκάδες ηχογραφήσεις στην πατρίδα του τις ΗΠΑ, όπως και στη… δεύτερη πατρίδα του την Βραζιλία, ο Mazurek έχει δώσει στίγμα μέσα από τα σχήματα Chicago Underground Duo ή Trio και São Paulo Underground, αφήνοντας αξιοπρόσεκτες δουλειές στις εταιρείες Delmark, Thrill Jockey, Northern Spy, Cuneiform και αλλαχού. Ένα από τα τελευταία άλμπουμ του που κυκλοφόρησε μέσα στη χρονιά –αν και μετά απ’ αυτό μπορεί να βγήκαν κι άλλα!– ικανό, πάντως, από μόνο του, να περιγράψει το δαιδαλώδες/ improv σύμπαν του καταξιωμένου αυτοσχεδιαστή είναι οπωσδήποτε και το Skull Sessions[Cuneiform, 2013], το οποίον υπογράφεται από το Rob Mazurek Octet (μία επέκταση των São Paulo Underground, με τα όποια πρόσθετα «λευκά» Canterbury στοιχεία, προς την space/jazz-avant των Sun Ra, Pharoah Sanders ή την πρώιμη ethno-jazz του Don Cherry).
Με τον Rob Mazurek κορνέτα, ηλεκτρονικά, και τους John Herndon ντραμς, Jason Adasiewicz βιμπράφωνο, Mauricio Takara cavaquinho, κρουστά, Nicole Mitchell πίκολο, φλάουτο, φωνή, Guilherme Granado πλήκτρα, ηλεκτρονικά, Thomas Rohrer σαξόφωνο, rabeca (είδος βιολιού) και Carlos Issa κιθάρες, ηλεκτρονικά να συμπληρώνουν την ομάδα, το “Skull Sessions”, γραμμένο στο São Paulo τον Νοέμβριο του ’11, είναι ένα πυκνογραμμένο έργο, που ανακατεύει την ελεύθερη jazz με τα ηλεκτρονικά, μ’ έναν τρόπο που παραπέμπει, ασυζητητί, στο παρελθόν. Όταν δηλαδή οι πολυποίκιλες αναφορές ενσωματώνονταν σ’ έναν ενιαίο καμβά, τον οποίον καθόριζαν οι προσωπικότητες των οργανοπαικτών. Εκείνο που ξεχειλίζει δηλαδή από το “Skull Sessions” είναι οι δαιδαλώδεις improv διαδρομές, που μεταφέρουν στο νου «εικόνες» από το Keith Tippett Group τού “Dedicated To You, But You Werent Listening” [Vertigo, 1971] ή τα compact άλμπουμ του Miles Davis (του πρώτου μισού των seventies). Φυσικά, κι επειδή ο Mazurek δεν είναι ένας τυχαίος τζαζ/αβαντγκαρντίστας, το δικό του ηχητικό corpus διαθέτει κι άλλες ουκ ολίγες «προσωπικές» παραμέτρους, που το μετατοπίζουν δεόντως από τα σχετικά ή τα προφανή. Κι αυτές αφορούν στη δημιουργική χρήση των ηλεκτρονικών από τη μια μεριά, και στην παρουσία του piccolo, των κρουστών και του cavaquinho (της μικρής, στο μάτι, βραζιλιάνικης κιθάρας) από την άλλη, που προσθέτουν στο ακρόαμα έναν ανεξερεύνητο ηχητικό χαρακτήρα.
O Rob Mazurek, συνοδεύομενος από τους Mauricio Takara και Guilherme Granado (ως São Paulo Underground), έρχεται στην Αθήνα για εμφανίσεις στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών αύριο και μεθαύριο. Αν δεν σκάσει κανα χαράτσι στο μεσοδιάστημα λέω να πάω…

1 σχόλιο: