Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

ANU χαρταετοί

Ένα πολύ παράξενο CD έφθασε στα χέρια μου πριν λίγο καιρό. Δεν είναι μόνον ο τίτλος του γκρουπ (ANU) είναι και η συσκευασία (φάκελος από λινάτσα, που δένεται με σχοινάκι εντός του οποίου υπάρχει τοKites [Foon Records, 2013], το ένθετο, καθώς και κάρτες με αυτοκόλλητα), αλλά κυρίως είναι η μουσική. Τέσσερα κομμάτια –ένα σχεδόν 20λεπτο, και τα υπόλοιπα τρία περί τα δυο-τρία λεπτά το καθένα–, είναι όλο κι όλο το υλικό των ANU, το οποίο δρα, μια χαρά, και αυτονομημένο· δεν έχει ανάγκη δηλαδή τον εικαστικό διάκοσμο για να υπάρξει. Τούτο, δε, το λέω κρίνοντας όχι μόνο από εκείνα που βλέπω (το CD και τα παραφερνάλιά του), αλλά διαβάζοντας και για το βινυλιακό πακέτο, η έκδοση του οποίου περιλαμβάνει 12ιντσο gatefold LP, έγχρωμο comic, «αετούς» σε πολύπτυχο των έξι καρέ, χειροποίητο χαρταετάκι, όπως και κάρτα για downloading, άπαντα κλεισμένα σ’ ένα ξύλινο κουτί, που μοιάζει κάπως με το κουτί τού… ταβλιού. Παράξενα πράγματα. Άλλο τόσο, ή έστω κατά τι λιγότερο παράξενη είναι και η μουσική αυτού του γκρουπ(;), που είναι κατά βάση ένα καλλιτεχνικό όραμα του Ηλία Παντολέοντος. Αντιγράφω από το ένθετο: «Οι ερμηνευτές στο δίσκο προέρχονται από την Ιταλία, τη Βουλγαρία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ελλάδα, άλλοι με σημαντικό δισκογραφικό και συναυλιακό έργο ήδη, άλλοι που μόλις ξεκίνησαν, ενεργά μέλη στη new music, πειραματική, αυτοσχεδιαστική και avant garde κοινότητα της Νέας Υόρκης και είναι οι: Μαμπρέ Κασαρτζιάν μπάσο, Francesco Alessi τύμπανα, Cory Bracken βιμπράφωνο, Stanislav Nikolov βιολιά, Michael Hanf μαρίμπα,  Kenneth Advocat κλαρινέτα,  William Lang τρομπόνια, Andrew Kozar τρομπέτες και Ηλίας Πανταλέων κιθάρες, φωνές, κρουστά».
Το πρώτο κομμάτι είναι δύσκολο να περιγραφεί, καθότι ως 20λεπτο είναι… περιπετειώδες. Ένα πολύ γενικό που θα έλεγα είναι πως πρόκειται για κάτι… ελαφρώς «ζαππικό». Ένα κράμα μουσικής δωματίου, jazz με κάτι από rock και αβαντγκάρντιας, το οποίον φέρνει κάπως προς τον «θείο» τής εποχής τού synclavier (άνευ του synclavier). Παρ’ όλη τη διάρκειά του λοιπόν αυτό το “It has been a wild day” είναι ένα πολύ ενδιαφέρον track, που ρέει, συχνά, με παιγνιώδη διάθεση και με απολύτως ελεγχόμενες ανατροπές. Πρόκειται δηλαδή περί σύνθεσης, με συγκεκριμένη δομή και απόκριση, που, όπως και να το κάνουμε, αφήνει κάτι το… νεοϋορκέζικο. Το δεύτερο, 3λεπτης διάρκειας, track, τοποθετεί field recordings τού… ζωικού βασιλείου, πάνω σ’ ένα ηλεκτρονικό/drone continuo. Δεν είναι πολύ σαφές το νόημά του, αλλά μπορεί και να είναι… Μόλις 1:16 διαρκεί το τρίτο track. Είναι τραγούδι. Παράξενο και αυτόνομο, θα μπορούσε να έλκει την έμπνευσή του από χίλια-δυο πράγματα, μα ακόμη και από τον Robert Wyatt. Το τελευταίο 3λεπτο κομμάτι μοιάζει με μπαλάντα (τραγούδι είναι) και προσωπικώς μου θυμίζει… μου θυμίζει… δεν ξέρω αν έχει νόημα να το πω… και γι’ αυτό, τελικώς, δεν θα το πω... Σε κάθε περίπτωση το “Kites” είναι κάτι διαφορετικό ως άκουσμα, παρότι… δισυπόστατον. ( Ίσως ένα άλμπουμ με τραγούδια την επόμενη φορά, ή μόνο με «ζαππισμούς», να δώσει ισχυρότερο στίγμα).
Επαφή: www.anukites.com

18 σχόλια:

  1. δηλαδη δισκος αποκλειστικα για συλλεκτες που μαζεουν οτι σαβουρα βρουν και μετα απο χρονια θα ψαχνουν κανενα θυμα στο ebay για greek cult band σε τιμη ευκαιριας 200 ευρω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν με νοιάζει τι κάνουν οι συλλέκτες. Ο δίσκος (το CD που άκουσα εγώ δηλαδή) δεν είναι σαβούρα. Απεναντίας, παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον.

      Διαγραφή
  2. γελαει ο κοσμος,πουληστε κανα αυτοκινητο για να παρετε τον χαρταετο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Crystal Thoughts και Manticore's Breath μου θυμίζει το εγχείρημα, κανονικά τέτοιοι δίσκοι πρέπει να πωλούνται στην Σοφοκλέους, αγοράστε μετοχές τώρα για να πουλήστε μετά.

    ar.haf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το έχω ξαναγράψει. Είμαι υπέρ του φθηνού και καλού προϊόντος. Από ’κει και πέρα κάτι το ακούς απ’ όπου να ’ναι, και σχηματίζεις γνώμη (τους ANU τους άκουσα από CD). Θα μπορούσα να τους ακούσω και από mp3 (αν υπήρχε – δεν ξέρω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το "απ' όπου να 'ναι" προσπαθώ κι εγώ (και άλλοι φαντάζομαι) να το βρω να το ακούσω αλλά δεν... Μάλιστα ο Αντώνης Ν. Φράγκος στο musicpaper.gr το έχει βάλει και στα 25 καλύτερα του της χρονιάς που πέρασε!!! Μάλιστα τυχαίνει τα 11 της 25αδας να είναι μιας μόνο εταιρίας!!!

    ar.haf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. *sorry λάθος μέτρημα, 12 στα 25 είναι, ούτε τα μισά δηλαδή.

    ar.haf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βρε παιδια εγω σε mp3 το ακουσα & είναι καλο.(Soulseek)Μη φτασουμε στο ''ότι δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μάλλον κάποια στιγμή θα πρέπει κ.Τρούσα να κάνετε ένα post στο οποίο θα εξαντληθεί το θέμα "χρηματιστήριο δίσκων" γιατί πραγματικά έχουμε βαρεθεί κάτι γραφικούς τύπους οι οποίοι πετάνε σε όποιο post βρουν ένα comment τύπου "γελάει ο κόσμος" και "αγοράστε μετοχές...". Όποιος δε θέλει να πληρώσει, απλά δε πληρώνει!
    Ευχαριστώ για το χώρο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω αν πρόκειται ακριβώς για γραφικούς…

      Πάντως η γραφικότητα ενεδρεύει σίγουρα και αλλού. Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που κυκλοφορούν πανάκριβα βινύλια (δεν αφήνουν δηλαδή την αγορά για να «εκτιμήσει» η ίδια, αν κάτι αξίζει τα λεφτά του ή όχι), τα οποία αγοράζουν μόνον οι φίλοι και οι συγγενείς τους, ανεβάζοντάς τα περαιτέρω «μισά» στο internet για να μην τους τα… κλέψουν.

      Διαγραφή
    2. ζεις στον κοσμο σου, μονο...

      Διαγραφή
    3. Να υποθέσω ότι αναφέρεσαι στο σχόλιο της 1:29 π.μ.
      Ναι ή όχι, ας είσαι πιο ξεκάθαρος.

      Διαγραφή
    4. στον κυριο που ειναι υπερανω χρηματων αναφερθηκα, σορρυ...

      Διαγραφή
  9. σου λεει ο αλλος ασε φιλε το lp μας εγινε sold out και βαραει ψηλη τιμη στο internet-πουλησαμε και τα 150 κομματια κοψοχρονια 50 ευρω-και αν εισαι τυχερος και προλαβες την συλλεκτικη εκδοση με υπογεγραμμενο υποθετο τοτε ποιος σε πιανει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επειδή ο καθένας γράφει ό,τι θέλει…

    Στην περίπτωση του δίσκου των ANU “Kites” τα πράγματα είναι σχεδόν φυσιολογικά. Βγήκε μία ας πούμε deluxe edition (αυτή με το ξύλινο κουτί, που είναι ακριβή), βγήκε όμως και κανονικό LP, το οποίον πωλείται 17,50 ευρώ (βλέπεις εδώ http://junkrecords.gr/lp/anu-kites). Επίσης το άλμπουμ διατίθεται se MP3 από το site του γκρουπ (με 6.99$), ενώ κατεβαίνει και τζάμπα (κάποιοι σχολιαστές το άκουσαν ήδη). Άρα λοιπόν εδώ τα πράγματα δεν ξεφεύγουν. Αν κάποιος θέλει να κάνει μία «ειδική έκδοση» (δικαίωμά του), αλλά ταυτοχρόνως διαθέτει και «φυσιολογικές» εκδόσεις στις κανονικές τιμές δεν γίνεται, σώνει και καλά, να του την πέφτουμε.

    Πρόβλημα γεννάται από τη στιγμή που κάποιοι νεόκοποι καλλιτέχνες βγάζουν μόνον ακριβές εκδόσεις (από 50 ευρώ και πάνω), αδιαφορώντας για ’κείνους που θέλουν ν’ αγοράσουν τη δουλειά τους, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να το πράξουν (είτε γιατί δεν γουστάρουν να συντηρούν μία εντελώς λάθος κίνηση, είτε γιατί δεν τους περισσεύουν). Αυτοί οι καλλιτέχνες (που μπορεί να είναι και αξιόλογοι – ok) θέλουν ένα κράξιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή