Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

η κοινωνία δεν είναι χωρισμένη σε ομοφοβικούς ή όχι, αλλά σε νουνεχείς ή όχι

Διάβασα κι εγώ τις δηλώσεις του συγγραφέα Αυγούστου Κορτώ (στο facebook), τις σχετικές με το αν πολιτεύεται τελικώς ή όχι με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Περιττό να πω πως τέτοιες δηλώσεις την προ ιντερνέτ εποχή, όχι απλώς θα έπεφταν στο καλάθι των αχρήστων, αλλά ούτε καν θα γίνονταν. Φαντάζεστε κάποιον την δεκαετία του ’80 π.χ. (να μην πάω πιο πίσω) να απασχολούσε σχετικώς τον τότε Τύπο, διαχωρίζοντας τοιουτοτρόπως τη θέση του από την ΕΔΗΚ του Γιάννη Ζίγδη, ή το ΚΟΔΗΣΟ του Γιάγκου Πεσμαζόγλου; Θα έβρισκε μονόστηλο στις εφημερίδες, τι λέτε; Δεν υπήρχε περίπτωση. Αφήνω, δε, το γεγονός πως εκείνα ήταν κόμματα με μιαν ιστορική διαδρομή, οπότε μπορεί και να είχε νόημα ένα κάποιο δούναι και λαβείν. Το Ποτάμι τι ακριβώς είναι; Τι σημαίνει για την ελληνική κοινωνία; Tι αντιπροσωπεύει; Αφήστε να ψηφιστεί (να μετρηθεί στην κάλπη) και να δούμε. Σπεύδει λοιπόν κάποιος να διαχωρίσει τη θέση του, με τον συγκεκριμένο τρόπο, από κάτι που σχεδόν δεν υπάρχει. Τι θα έπρεπε να πράξει; Μα να έπαιρνε τηλέφωνο, ο κύριος Κορτώ, τον ιδρυτή του κόμματος ζητώντας του να επανορθώσει, δίχως να απασχολεί (ο ίδιος) δημοσίως. Να βγει και να πει ο Θεοδωράκης… λάθος μου, στην ιδρυτική διακήρυξη συμπεριέλαβα και το εξής πρόσωπο, αλλά δεν… Έτσι πράττει ο ενοχλημένος, έτσι αντιπράττει εκείνος που ενοχλεί. Τι συμβαίνει τώρα; Βγαίνει ο πας τις φόρα παρτίδα στο facebook ή στο twitter, και χωρίς να έχει έλθει προηγουμένως σε καμμία συνεννόηση με τον φίλο ή τον γνωστό του τέλος πάντων –και σε κάθε περίπτωση άμεσα ενδιαφερόμενο–, πετάει το δικό του και απασχολεί όλο τον γλόμπο. Αυτό, πρωτίστως, δηλώνει αγένεια, όπως και άγνοια λεπτών και σεβαστών χειρισμών. (Μπορώ να σκεφθώ και άλλα χειρότερα, αλλά δεν υπάρχει λόγος). Πρόκειται, ολοφάνερα, για έναν αντικοινωνικό τρόπο συμπεριφοράς. Προσωπικώς, αν μου επιτρέπετε, δεν θα ήθελα ποτέ να είχα φίλο έναν τέτοιον άνθρωπο. Δεν με φαντάζομαι σε καμμία περίπτωση, και για όποιο θέμα, να διαμαρτύρομαι σε φίλο ή γνωστό μου δημοσίως, δίχως πριν να έχω επιχειρήσει να συνεννοηθώ μαζί του (δια ζώσης ή μέσω τηλεφώνου). Τις πιο απλές και ουσιώδεις κινήσεις τις έχουμε λησμονήσει νομίζω…
Ο Κορτώ, όντας πεπεισμένος πως το μέσον είναι το μήνυμα, πέφτει συν το χρόνω και σε άλλη λούμπα. Θεωρώντας το θέμα του ως κάτι που υπερβαίνει την σφαίρα τού προσωπικού, κοινωνώντας το στον ηλεκτρονικό κόσμο, δράττεται της ευκαιρίας –λες και τα 15 λεπτά της «διασημότητάς» του ολοκληρώνονταν οσονούπω (μα δεν είναι έτσι αγαπητέ)– για να μας πληροφορήσει σε τι είναι αφοσιωμένος και πως, εκ τούτου, δεν υπάρχει χώρος για τίποτ’ άλλο στην καθημερινότητά του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, κατ’ ουσίαν, μεταχειρίζεται τον φίλο ή γνωστό του και την όποια σχέση τους μέσα ή έξω απ’ το Ποτάμι, εκμεταλλευόμενος μία διαπροσωπική κατάσταση και πληροφορώντας, περαιτέρω, το… αποσβολωμένο ακροατήριό του για κάτι εντελώς προσωπικό. Δείχνει, δηλαδή, πως εκείνο που τον ενδιέφερε περισσότερο, την δεδομένη στιγμή, δεν ήταν να διαχωρίσει τη θέση του από το κόμμα Θεοδωράκη, αλλά να κάνει λόγο για ορισμένα ζητήματα που αφορούσαν σε συγκεκριμένες επιλογές του. Η στιγμιαία απόφαση μιας τέτοιας δήλωσης υπαγορεύτηκε, ξεκάθαρα, από την εγγενή δολιότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ο Αύγουστος Κορτώ υπήρξε, απλώς, ένα ακόμη θύμα τους.

5 σχόλια:

  1. ο κοΡτω εχει γινει κοΚτω στο τελος της αναρτησης
    χρηστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επισης η δηλωση -εκτος απο αυτα που ευγενικα περιγραφεις- κατα την γνωμη βρωμαει μικροαστιστιλα...

    Μου θυμιζει το 'εγω δεν εχω αποψη - ο,τι πει ο συζυγος' που ελεγε κατα κορον η κλασσικη ελληνιδα λαικη νοικοκυρα στους πλασιε εγκυκλοπαιδιων (οπως εγω) πισω στην δεκαετια του '80. Ο κυριος Κορτω εχει καθε δικαιωμα φερει στο προσκυνιο το θεμα της ομοφοβίας και της συμπυκνωμενης ανοησιας της ελληνικης κοινωνιας αλλα απετυχε οικτρα σε αυτη την περιπτωση.

    Περα απο το τελειως αστοχο τροπο που βρηκε (αν οντως ηταν αυτη προθεση του και οχι απλα να τραβηξει δημοσιοτητα...) ας σκεφτει πως μπορουμε να μπορει να ελθει αυτη η πολυποθητη ρηξη με τις νοοτροπιες δεκαετιων.

    Δικαιωμα του βεβαια και αυτο αλλα δικαιωμα μου και των αναγνωστων να διαβαζουμε αρλεκιν καλυτερα και οχι τα βιβλια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Περα απο το τελειως αστοχο τροπο που βρηκε (αν οντως ηταν αυτη προθεση του και οχι απλα να τραβηξει δημοσιοτητα...)<<

      Εγώ, πάντως, είμαι από ’κείνους που, εξ αιτίας του ντόρου, αγόρασα προχθές ένα (ποιητικό) βιβλίο του, τον «Ταξιτζή των Ουρανών», το οποίον ήδη έχω διαβάσει· και μου άρεσε.

      Διαγραφή
  3. Αυτα ειναι!

    ''ουτε του αντρός μου - ουτε του πατρός μου'' που λενε και οι φεμινιστριες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή