Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

ΤΑ ΔΙΣΚΑΔΙΚΑ

Είδα χθες το επεισόδιο «Το δισκάδικο» από τη σειρά της ΝΕΡΙΤ «Τα Στέκια» του Νίκου Τριανταφυλλίδη. Οι άνθρωποι που μίλησαν κι είχαν κάτι να πουν με σειρά εμφανίσεως ήταν οι: Άρης Καραμπεάζης, Ηλίας Ασλάνογλου, Παναγιώτης Μένεγος, Νίκος Κοντογούρης και Άγγελος Κυρούσης. Όλοι οι υπόλοιποι αναλώθηκαν σε κοινοτοπίες, ενώ μερικοί ήταν και… απελπιστικά κουραστικοί, όπως ας πούμε ο Γιάννης Αλεξίου, ο Δημήτρης Χατζής ή ο Ζαχαρίας. Εννοώ, πως σε μια τέτοια εκπομπή δεν πάει κανείς να μιλήσει για τον «Μπήτλα» και για τον σπανιότερο δίσκο που έχει. Οφείλει να πει κάτι πιο ουσιαστικό. Η μουσική δεν μοιάζει με το ποδόσφαιρο, ούτε με τη συλλογή γραμματοσήμων…

Εγώ χαίρομαι γιατί η νεότερη γενιά, ο Καραμπεάζης, ο Μένεγος, ο Κυρούσης, έχει ωραία αρθρωμένο λόγο (αυτό που λέμε «σωστά ελληνικά»), δίχως, συγχρόνως, να λέει κοτσάνες. (Με τον Καραμπεάζη έχω ανταλλάξει μια χειραψία κάποτε στο Six d.o.g.s, τον Μένεγο δεν τον ξέρω, ενώ τον Κυρούση τον ξέρω ελάχιστα ως εργαζόμενο στο Rock & Roll Circus). Με τον Ασλάνογλου έχω μιλήσει μια-δυο φορές στο τηλέφωνο και μου άρεσε κάτι που είπε στην εκπομπή… «γνωρίσαμε και τα συναισθήματα μέσα από τη μουσική, γιατί αρχίσαμε ν’ ακούμε πολύ μικροί, πριν αγαπήσουμε». Κι ο Κοντογούρης που τον ξέρω από τα μέσα του ’80, ασχέτως αν έχω να περάσω από το μαγαζί του πολλά χρόνια, είπε ορισμένα σωστά πράγματα (κυρίως για την αρρώστια των συλλεκτών), παρότι ο λόγος αυτού του ανθρώπου μού άφηνε πάντα μια ξινίλα. Είναι το στυλ του, όμως, τέτοιο. Cool και κάπως απόμακρο, αλλά συγχρόνως και «δολοφονικό». Πάντως παρόλη την «ξινίλα» τον πάω τον Κοντογούρη. Είναι αυτό που λέμε «τίμιος», δεν είναι… δουλοπάροικος.  
Νομίζω πως ο Τριανταφυλλίδης πέταξε πολύ φιλμ (όπως θα λέγανε οι παλιοί). Δεν έψαξε να βρει τα «σωστά» άτομα. Είτε μουσικόφιλους, είτε μαγαζάτορες, παλιούς και καινούριους με λόγο, είτε μουσικογραφιάδες κ.λπ. Και δεν υπονοώ τον εαυτό μου – μη νομιστεί κάτι τέτοιο. Δεν τα πάω καθόλου καλά με την TV. Είμαι του γραπτού λόγου (άιντε και κάτι λίγο του ραδιοφωνικού, αλλά μέχρι εκεί).
Με τον Λάμπρο Τσάμη (R.R. Hearse, DJ LoFi κ.λπ.), που τον βλέπουμε στην εκπομπή, ήμασταν συνεργάτες παλιά στο Jazz & Τζαζ. Τσακωθήκαμε κάποια στιγμή, μετά τα βρήκαμε, αλλά και πάλι, πιο μετά, κάτι συνέβη… Ανταλλάξαμε, όμως, ξανά λίγες κουβέντες πριν κανα χρόνο σ’ ένα δισκάδικο. Ο Λάμπρος, ας πούμε, θα μπορούσε να πει πράγματα για τη μουσική, εκτός από το να ψάχνει τις κούτες με τα 45άρια… Μάλλον υποτίμησε ο ίδιος την παρουσία του.
Anyway. Μία (ευπρόσδεκτη) εκπομπή ήταν. Την είδα, και μου βγήκε η διάθεση να γράψω αυτά τα λόγια…

8 σχόλια:

  1. Εδώ η εκπομπή…

    http://webtv.nerit.gr/katigories/politismos/11fev2015-ta-stekia-to-diskadiko/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την είδα από το link σου. Νομίζω ότι ο Κοντογούρης ήταν ο πιο ουσιαστικός. Πολλές απουσίες όμως που θα μπορούσαν να πήγαιναν την εκπομπή αλλού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το επεισόδιο ήταν μέτριο. Θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ δυνατό αφιέρωμα για όλη την ιστορία των δισκάδικων από τη 'χρυσή εποχή' και να καταλήξει στη μετάλλαξη τους σε ebay και discogs stores. Μισή εκπομπή κατέλαβε ο DJ Λάμπρος που ψαχούλευε 45άρια, ενώ κάτι παρουσίες όπως των Χατζή με γιατρό-πελάτη, κοπέλα στο Metal Era, υπάλληλος Ζαχαρία, Αλεξίου και mr.vinylios (μεγάλη μπαρούφα για τις 200 κόπιες του Rubber Soul), Εύα Αν-club, Γρηγόρης Βάιος, δεν είχαν να μας πουν σχεδόν τίποτα! Και λέω σχεδόν χατηρικά, για να μη πω οτι δε μας είπαν τίποτα!
    Όντως μεγάλο ατού οι Άρης Καραμπεάζης και Άγγελος Κυρούσης (ο Μενέγος δεν θα έλεγα οτι είπε κάτι ιδιαίτερο, αλλά ok). Πιστεύω οτι θα έπρεπε να δοθεί λόγος σε περισσότερους νέους συσχετιζόμενους με το θέμα (vinyl-microstore, inner ear, mr.z, mr.noll, mimis g. vas, για να αναφέρω μερικούς) για πιο σύγχρονη ματιά, απ'το να μιλούν οι βαρώνοι των άδειων, από πελάτες, δισκοπωλείων!
    Φυσικά αν είχε μέσα και Καραθανάση, Κρίθαρη, Σπύρο Χώλη, Πετρουλάκη, Μάκη Βενιέρη, η εκπομπή θα είχε απωγειωθεί (ο Φώντας εξαιρείται)!

    Ευχαριστώ για το χώρο, Αντρέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και από τις «παλιοσειρές» θα προσέθετα τους Γρηγόρη Φαληρέα, Γιώργο Μπαράκο και Αργύρη Ζήλο, με τους δύο τελευταίους να μπαίνουν ακόμη στα δισκάδικα, αγοράζοντας βινύλια και CD… 60 χρόνια ο πρώτος, και 50 ο δεύτερος!

      Βεβαίως σε όλα τούτα υπάρχει ένα ερώτημα. Με πόσους επικοινώνησε η παραγωγή και πόσοι, ενδεχομένως, δεν θέλησαν να συμμετάσχουν.

      Διαγραφή
  4. Φιλε Αντρεα διαφωνω με τα περισσοτερα που γραφεις. Δεν ξερω αν εχεις δει αλλα επεισοδια απο τα στεκια, γιατι η εκπομπη παρουσιαζει παλια αθηναικα σημεια συναντησης (στεκια). Δε θα ελεγα λοιπον οτι εχουν θεση οι νεοι συσχετιζομενοι που αναφερεις, τους οποιους δε γνωριζω. Κατα τ'αλλα η εκπομπη δεν απευθυνεται μονο σε σχετικους με το συγκεκριμενο θεμα, αλλα σε οποιονδηοπτε θελει να ψυχαγωγηθει ειτε βλεπει ενα επεισοδιο για τα κουρεια, είτε για τα δισκοπωλεια.
    Χρήστος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρήστο Σ. κάνεις μεγάλο λάθος εάν πιστεύεις οτι "Τα Στέκια" αφορούν μονάχα σε παλιές εποχές. Έχω δει αρκετά επεισόδια, τα οποία προφανώς και ξεκινούν από τα παλιά χρόνια αλλά καταλήγουν στη σημερινή εποχή και στη τωρινή μορφή του κάθε θέματος που παρουσιάζεται. Για παράδειγμα τα επεισόδια με τις μπουάτ, τις ταβέρνες, τα πατσατζίδικα, κ.α. ξεκινούσαν από τα 60s και έφταναν στην εποχή μας.
    Επίσης, εάν δε γνωρίζεις το vinyl-microstore που αποτελεί το σημαντικότερο ανεξάρτητο δισκάδικο, την inner ear που είναι με διαφορά η σημαντικότερη εταιρεία νέων κυκλοφοριών σε βινύλιο στη χώρα, τον mr.z τον πιο γνωστό dj-συλλέκτη στη χώρα, τον mr.noll τον πιο σημαντικό ebayer-dealer της νέας γενιάς στη χώρα και τον Μίμη της b-otherside, του σπουδαιότερου label επανακυκλοφοριών (και όχι μόνο) στη χώρα, ε, τότε μάλλον η τελευταία φορά αγορά στη δισκοθήκη σου έγινε τη δεκαετία του '90.
    Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν έχω φιλική σχέση με κανέναν από τα παραπάνω άτομα, ενώ έχω συναντηθεί τυχαία με κάποιους 1-2 φορες όταν ανεβαίνω στην Αθήνα. Η αναφορά μου έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι όλοι ηλικίας thirty-something και ανέφερα έναν από κάθε "ιδιότητα". Θα μπορούσα να αναφέρω και τα labels της Ειρκτή, Geheimnis αλλά αυτά είναι πιο εξειδικευμένα, ενώ και το σημαντικό κατάστημα "Λωτός" στη Θεσ/νίκη, αλλά μιλάμε για Αθηνα'ι'κά στέκια.
    Τέλος, να πω οτι αυτό το blog είναι σαν καφενείο και εννοείται πως οι περισσότεροι επισκέπτες είναι σχετικοί, οπότε περιμένουμε από ένα τέτοιο επεισόδιο να εμβαθύνει περισσότερο σε ποιότητα και εκσυγχρονισμό και θα συζητήσουμε πάνω σε λεπτομέρειες.
    Αλλιώς να αναστήσουμε το Μάμπο, το Κύκλο και τους Ματζουράνηδες (δισκάδικα της εφηβείας μου όταν ζούσα στη Αθήνα) και να κάνουμε μνημόσυνα.
    Φώντα συμφωνώ 100% με τις «παλιοσειρές» και θα προσέθετα και τον Αιμίλιο της Hitch Hyke.
    Με φιλική σιάθεση πάντα,
    Αντρέας, Χανιά Κρήτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα συμφωνήσω με τους περισσότερους ότι το επεισόδιο ήταν ελλιπές.
    Μόνο ο Κοντογούρης κατ' εμέ είπε πέντε ενδιαφέροντα πράγματα, λίγο "σκληρά" η αλήθεια είναι.

    Επίσης αν είσαι υπάλληλος δισκοπωλείου ένα σκασμό χρόνια και δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί υπάρχει κόσμος που γουστάρει τα first press γίνε κουλουρτζής καλύτερα.

    Και κάτι τελευταίο...νισάφι πια με την πολεμική εναντίον του cd. Υπάρχει απίστευτη μουσική σε cd, που δεν έχει και δεν θα βγει ποτέ σε βινύλιο. Τι σημαίνει αυτό οτί δεν πρέπει να ακουστεί?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. το επεισόδιο ήταν σίγουρα πολύ πολύ ελλειπές.
    για ένα τέτοιο θέμα όπως τα δισκάδικα, θα χρειαζόταν 2-3 ωρες εκπομπή για να δείχνει και δίσκους και πικάπ κλπ
    τώρα όσοι μίλησαν εμένα μου άρεσαν όλοι.(ασχέτως το τι είπαν -ο καθένας λέει την γνώμη του ελεύθερα.)απλά έπρεπε να μιλήσουν κι άλλοι πολλοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή