Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

«ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΥΛΟ» ουδείς προφήτης στο χρόνο του

Είδα την τελευταία μέρα του Μάη, σε «οικογενειακή» προβολή στο Μικρόκοσμο, την ταινία του Μιχάλη Καφαντάρη, σε σενάριο Θανάση Γιαννόπουλου «Εδώ δεν υπάρχει άσυλο», μια ταινία αφιερωμένη στο αθηναϊκό new wave και το punk των eighties.
Να πω κατ’ αρχάς, και εξ όσων εσχάτως διαπίστωσα, πως η ταινία ή... τα της ταινίας καλύτερα έχουν κάνει ήδη διαδικτυακή εντύπωση πριν ακόμη αυτή προβληθεί κανονικά, κάτι που αποδεικνύεται και από την πραγματικότητα. Όχι μόνο από τη συναυλία, το Μάρτιο του ’14 στο Gagarin 205, όταν έγινε ο σχετικός πανικός (τα έσοδα θα πήγαιναν στην ολοκλήρωσή της), αλλά, όπως έμαθα, και από τις φισκαρισμένες προβολές στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του «17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ» τον προηγούμενο Μάρτιο.
Τα συγκεκριμένα eighties, το αθηναϊκό punk και new wave εννοώ –δύο είδη που εν πάση περιπτώσει δεν ταυτίζονταν, όπως δεν ταυτίζονταν και οι θιασώτες τους– για όσους τα έζησαν και νοιάζονται να τα ανασυνθέσουν, αποτελούν πια «παρελθόν», που σημαίνει πως δεν έχουν απλώς περατώσει τον κύκλο τους, αλλά και πως έχει μεσολαβήσει από τότε όλο εκείνο το απαιτούμενο διάστημα ώστε να καταστούν… ιστορία, εσωτερικώς ανεξιχνίαστη στην ολότητά της. Να ανασύρονται δηλαδή από τη λήθη άπαντα τα σχετικά υλικά και άυλα παραφερνάλια και να τοποθετούνται σε μια τάξη, συμπληρώνοντας το ψηφιδωτό.
Θολές αναμνήσεις, περισσότερο ή λιγότερο ξεθωριασμένες εντυπώσεις, κιτρινισμένα αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών, τσαλακωμένα προγράμματα και αφίσες συναυλιών, φθαρμένοι δίσκοι και φαγωμένες κασέτες και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε, τέλος πάντων, να βάλει σε μια σειρά εκείνο που συνέβη.

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/58104

20 σχόλια:

  1. Στο έγραψα σε προσωπικό επίπεδο, το μεταφέρω και εδώ: ευχαριστώ, όχι μόνο για τα καλά σου λόγια και για τον κόπο σου αλλά επειδή κατάλαβες 100% τι πήγαμε να κάνουμε με αυτή την ταινία.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ταινία αξίζει Motorcycle boy. Νομίζω πως το ίδιο θα πουν και όσοι τη δουν, όταν θα προβληθεί κανονικά. Καλή συνέχεια λοιπόν.

      Διαγραφή
  2. φοβεροι οι κλόουν τους αξιζει ενα αφιερωμα

    Α.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπερα Φωντα.Πριν χρονια στο πρωτο Blog ειχα δημοσιευση μια προσωπικη ιστορια για τους Clown μιας και εργαζομουν στο ιδιο δισκαδικο με τον Γιαννη Αναστασοπουλο και τον Βαγγελη Τσιπουρα.Για την ιστορια να πω πως ο Γιαννης απ το 2007 εχει αλλαξει ονομα.Το 2005 κυκλοφορησε μονος του ενα βιβλιο με δικα του ποιηματα το "Ως Σχινον Αντιπαλευον Τον Σταχυν".Ο Βαγγελης ως γνωστον αυτοκτονησε το 2007-8?.Εδω βαζω ενα link απ το spychedelic με το booklet που ετοιμασαν οι ανθρωποι του «Εδώ Δεν Υπάρχει Άσυλο» για την δουλειά τους http://spychedelicsally.blogspot.gr/2015/05/booklet.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Electric Looser.
      Ευχαριστώ για τις πληροφορίες και το link.

      Έχω διαβάσει διάφορα πράγματα στο δίκτυο για τους Clown (όπως ας πούμε στο anexartisi.gr), κάποια από τα οποία δεν τα ξέραμε στα χρόνια του ’80. Το πιο βασικό απ’ όλα; Δεν γνωρίζαμε τα ονόματα των μουσικών που τους αποτελούσαν, καθότι –και εξ όσων σαν όνειρο θυμάμαι– εκείνα τα χρόνια (1983-84) κρατούσαν μιαν ανωνυμία.

      Οπότε… τι αφιέρωμα, για το οποίο γράφει παραπάνω ο Α.Κ., να κάνω; Έχουν γραφτεί, από πλευράς πληροφορίας, τα πάντα. Ίσως μόνο κάποιες σκέψεις-κρίσεις, σήμερα, για τα τραγούδια τους, μαζί με τίποτα δημοσιεύσεις του χθες, που δεν υπάρχουν (εννοείται) στο δίκτυο. Αν και αυτό θέλει το σχετικό ψάξιμο…
      Για να το δω όμως…

      Διαγραφή
  4. Δεν το χα δει το anexartisi.Θυμαμαι ομως οτι πληροφοριες σχετικα για τον Γιαννη και τον Βαγγελη πριν το ποστ στο blue beat δεν υπηρχαν στο web. Αφου ομως υπαρχουν να πω τοτε κατι πιο συγκεκριμενο που δεν γραφει.Ο Γιαννης εγινε δωδεκαθεϊστης το βιβλιο ηταν εκτος εμποριου βγηκε σε 200 αντιτυπα και μοιραστηκε απ τον ιδιο σε φιλους του "ενα αντιτυπο εχω και γω" και ο Βαγγελης για να μην τον κλεισουν φυλακη αυτοκτονησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εξυπνάδες, που δεν προσφέρουν καμμία γνώση κατά τα συνήθη, ειρωνευόμενες συγχρόνως πρόσωπα, δεν δημοσιεύονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Περί Κλόουν -αφού γίνεται κουβέντα: Μάλλον ήταν το πιο δύσκολο συγκρότημα όταν ψάχναμε να βρούμε τα μέλη τους. Για να έρθουμε σε επαφή ψάχναμε τα ωδεία γιατί σκεφτήκαμε οτι η Πουπέτα σίγουρα κάπου θα δίδασκε πιάνο κι έτσι τη βρήκαμε, εξαφανισμένη σε κάποιο νησί του Αιγαίου όπου δούλευε. Από αυτή ήρθαμε σε επαφή με τον Γιάννη (πλέον Λυσία) και τον Ηλία. Για τον Λυσία να πω οτι όντως έτσι θέλει να λέγεται πλέον και το γιατί το εξηγεί στο βιβλίο του (καμιά σχέση με δωδεκαθεϊσμό απ΄ότι κατάλαβα εγώ τουλάχιστον). Είχε πέρσι (κι ελπίζω ακόμα να έχει) ένα υπέροχο μαγαζί στην Ακαδημίας όπου πούλαγε δίσκους (κυρίως τζαζ) και διοργάνωνε κάποια live -εκεί είχα δει και τον Δημήτρη Βασιλάκη (για όσους δεν θυμούνται ήταν ο ένας από τα δυο αδέρφια που είχαν φτιάξει το '80 τους Art of Parties -συγκροτηματάρα!)
    Να προσθέσω ακόμα ότι η Πουπέτα Λάππα μαζί με τον Σπύρο Περιστέρη είχαν κάνει την ENIGMA εκείνη την καταπληκτική ανεξάρτητη που έβγαλε κάμποσο πανκ (και ροκαμπίλι). Με αυτή την εταιρεία, αν και θέλαμε, δεν καταφέραμε να ασχοληθούμε στο ντοκυμαντέρ -για λόγους που δεν θέλω να αναλύσω (αλλά δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με τους ιδρυτές της).
    Άσχετη (αλλά σημαντική για μένα) πληροφορία: ο αδελφός της Πουπέτας, ο Οδυσσέας Λάππας ήταν βοηθός σκηνοθέτη στη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαϊδη.

    Όντως θα ήταν σημαντικό ένα άρθρο για τους Κλόουν -όχι τόσο σε θέματα βιογραφίας αλλά αναφορικά με τη μουσική τους πορεία. Αν δει κανείς το δισκάκι που βγάλανε στην Κριπ και το συγκρίνει με τη συμμετοχή τους στη Συνταγή Αντιθανάτου μάλλον θα εκπλαγεί.

    Υ.Γ.: Το να λες πράγματα για κάποιον που δεν είναι πλέον εδώ και μάλιστα επέλεξε να φύγει οικειοθελώς είναι, κατά τη γνώμη μου, αισχρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σκανδαλολογία είναι σιχαμερή. Υπάρχουν επαγγελματίες σκανδαλοθήρες (κατακάθια της δημοσιογραφίας δηλαδή), και άλλοι που σκανδαλολογούν από αφέλεια, ανοησία, ή από υπερβάλλοντα ζήλο. Βέβαια το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, αλλά καλό είναι να μετράμε και τα κίνητρα του καθενός.

      Παλιά είχε γράψει ο Πετρίδης κάτι για τον Donovan… Σε σχέση με ναρκωτικά και τέτοια…

      Είχα σχολιάσει κι εγώ…

      «Προσωπικώς, δεν μ’ ενδιαφέρει τι έπαιρνε και τι παίρνει ο καθείς, αλλά πώς όλα (και αυτό, και τα υπόλοιπα) μεταστοιχειώνονται σε έργο. Έτσι, βρίσκω ανούσια έως ενοχλητική την παρατήρηση πως “ο Donovan είχε σχέση με το LSD, όταν χρήση του έκαναν μόνον οι αμερικανοί μουσικοί. Ήταν μάλιστα ο πρώτος βρετανός μουσικός που συνελήφθη για χρήση μαριχουάνας”. Δεν θα του πούμε μπράβο του Donovan, ούτε θα τον αποκαλέσουμε μάγκα επειδή τον έπιασαν “πρώτο” για χρήση μαριχουάνας, αλλά για τα τραγούδια που έφτιαξε. Με όποιον τρόπο και να τα έφτιαξε».
      (Δισκορυχείον, Τρίτη, 2 Μαρτίου 2010)

      Διαγραφή
  7. Εγω ειπα κατι που ξερω και εχω ζήσει. Τον Γιάννη τον ξερω απο το 2004 έχουμε δουλέψει μαζι και έχουμε πει ενα σωρό. Το ίδιο και για τον Βαγγέλη. Τώρα απο κει και πέρα τα υπόλοιπα δεν μ ενδιαφέρουν κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Electric Looser θα πρέπει ΟΛΟΙ να καταλάβουμε πως είναι άλλο το τι γνωρίζουμε, μέσα από τις παρέες και τις κουβέντες με τους φίλους μας, και άλλο το τι επιλέγουμε να μεταφέρουμε στη δημόσια σφαίρα. Πόσω μάλλον όταν ένας μουσικός, για τον οποίον κάνουμε λόγο, δεν βρίσκεται στη ζωή. Εκτός και αν στηριχτούμε σε πράγματα και καταστάσεις που εκείνος έχει δημοσιοποιήσει (με συνεντεύξεις του κ.λπ.). Αλλά και πάλι…
      Το να έχει πει κάποιος, δημοσίως, ότι έπαιρνε ηρωίνη π.χ. οφείλουμε να το διαχειριστούμε (αν προκύψει λόγος) με απόλυτη χρηστότητα, προκειμένου να μην καταστούμε «κωλοφυλλάδα» και «μεσημεριανάδικο». Το ίδιο, αν ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, Δωδεκαθεϊστής, ή Παναθηναϊκός βρε αδελφέ και δεν το είχε πει ενόσω βρισκόταν στη ζωή…

      Το ξαναλέω λοιπόν. Οφείλουμε, εμείς που δημοσιογραφούμε, να στηριζόμαστε σε όσα οι ίδιοι οι πεθαμένοι μουσικοί (γιατί για μουσικούς μιλάμε τώρα) έχουν δημοσιοποιήσει, και να είμαστε απείρως συγκρατημένοι για όσα από τα υπόλοιπα γνωρίζουμε και είναι πικάντικα (στην ελαφρότερη των περιπτώσεων) δημιουργώντας εντυπώσεις.

      Διαγραφή
    2. Ρε Φώντα...Τι να "διαχειριστούμε με απόλυτη χρηστότητα" αν το ίδιο το πρόσωπο δηλώνει δημοσίως πρεζάκιας....? απλά πράματα....

      Διαγραφή
    3. Κι επειδή το δηλώνει κάποιος (μουσικός) δημοσίως τι έγινε; Αν το δήλωνε σ’ εμένα εγώ θα το έκοβα.
      Ακόμη πιο απλά πράγματα.

      Διαγραφή
    4. Εάν είναι έτσι, τότε εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους μουσικογράφους-κριτικούς ν'ακολουθήσουν το παράδειγμά σου. Να σου θυμίσω μόνο το ΤΙ έιχες γράψει για τη Sarolta Zalatnay...Μόνο πως το "έκανε" δε μας είπες...Άγιε Φώντα.

      Διαγραφή
    5. Πρέπει να είσαι εντελώς βλάκας αν με κατηγορείς για τον τρόπο που αντιμετώπισα την Zalatnay. Εδώ είναι το κείμενο και ας κρίνει ο καθείς (απολύτως επωνύμως) μόνος του…

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2009/10/sarolta-zalatnay-funky.html

      Διαγραφή
    6. Α και κάτι ακόμη. Εγώ δεν εύχομαι τίποτα σε κανέναν. Ο καθείς πράττει εκείνο που υπαγορεύει η ηθική του ή η ανοησία του και κρίνεται γι’ αυτό. Και δεν αναφέρομαι στον Electric Looser (τον οποίον συμπαθώ ιδιαιτέρως και πέραν του συγκεκριμένου), αλλά σε άλλους γνωστούς σκανδαλοθήρες με… διπλώματα και βούλες.

      Διαγραφή
  8. Όταν θα βρεις το θάρρος να υπογράψεις με το πραγματικό σου όνομα όσα υποστηρίζεις, ώστε να κάνουμε έναν αξιοπρεπή διάλογο (για όσα σε απασχολούν σε σχέση μ’ εμένα) εγώ θα είμαι εδώ, έτοιμος να ανταποκριθώ…
    Έως τότε, όμως, θα βράζεις στο ζουμί σου…

    Βελισσάριος Ναρσής
    (και για να καταλαβαινόμαστε ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Yπάρχει δισκογραφία Clown; Στοιχεία και λοιπά παρακαλώ θα χαρώ να μάθω και να βρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή