Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

λέω να ξαναρχίσω το κάπνισμα, μόνο που δεν βρίσκω πια τη μάρκα μου…

Έχω κόψει το τσιγάρο εδώ και πολλά χρόνια, όμως σκέφτομαι να το ξαναρχίσω… Κακή-ξεκακή συνήθεια δεν την έκοψα ποτέ «μαχαίρι» και πάντα βρίσκω την ευκαιρία (μέσω τράκας πια) ν’ ανάβω κανένα, αραιά και που, όταν υπάρχει λόγος… Κάπνιζα για κάμποσα χρόνια Old Navy, το καλύτερο blended που έβαλα ποτέ στο στόμα μου, και σταμάτησα να καπνίζω, όταν δυσκολευόμουν πλέον να το βρω. Και αναφέρομαι, πάντα, στο κλασικό μαλακό πακέτο με το απίστευτο σχέδιο, το καραβάκι, που έμοιαζε αποκομμένο σαν από διαφημιστικό του ΕΟΤ των sixties (του Βακιρτζή ή του Κάραμποτ). Ένα έργο Τέχνης, σε καθημερινή χρήση, στα χέρια μας...

Το κάπνισμα για μένα δεν ήταν ποτέ οργανική ανάγκη (κάπνιζα εξάλλου λίγα τσιγάρα την ημέρα και τα περισσότερα το βράδυ, στις εξόδους), αλλά ανάγκη για επίδειξη ενός στυλ, ενός προφίλ, και το Old Navy βοηθούσε πάντα προς αυτή την κατεύθυνση. Ως φοιτητής, εξάλλου, ήμουν ο μόνος στην παρέα που κάπνιζε αυτό το απροσδιόριστης κοινωνικής ομάδας τσιγάρο, όταν όλος ο κόσμος ντουμάνιαζε με κασετίνα Καρέλια ή Άσσο σκέτο. Πιο παλιά υπήρχε και το αντινικότ 22, αλλά εγώ δεν το πρόλαβα στις δόξες του – θυμάμαι, όμως, όλη τη γειτονιά να το καπνίζει.

Έτσι λοιπόν στην εφηβεία, και καθώς τελείωνα το Λύκειο, έψαχνα να βρω μάρκα για ν’ αγοράσω. Είχα δοκιμάσει διάφορα τσιγάρα –τότε, πάνω-κάτω, όλα ίδια μου φαίνονταν– αλλά κάτι με εμπόδιζε από το... ν’ απλωθώ προς τα Καρέλια του πατέρα μου (που έμοιαζαν γεροντίστικα), ή προς τα Παλλάς ενός μπάρμπα μου (που τα έβλεπα σαν γυναικεία). Αμερικάνικα… Camel, Marlboro και τέτοια δεν θα κάπνιζα με τίποτα, καθότι τότε διάγαμε σφοδρή αντιαμερικανική περίοδο... Ήθελα το δικό μου ελληνικό πακέτο να εκφράζει κάτι βαθύτερο, κάτι που να μου πηγαίνει και να με αφορά. Κάτι, που θα μ’ έκανε να ξεχωρίσω στην παρέα, δηλώνοντας ποιος είμαι. Αυτά με απασχολούσαν εκείνη την εποχή που τελείωνα το Λύκειο, λίγο πριν χριστώ ακαδημαϊκός πολίτης (τι φράση!).

Δεν θυμάμαι πώς ακριβώς ανακάλυψα το Old Navy, αλλά κάτι πρέπει να συνέβη… και αυτό προσπαθώ, τώρα, να προσδιορίσω. Κατ’ αρχάς «καραβάκι» δεν κάπνιζε κανείς στην οικογένειά μου, το σόι μου, τη γειτονιά ή την παρέα μου – άρα αποκλείεται να το είδα στα χέρια κάποιου.

Εκείνα τα χρόνια, προς τις τελευταίες τάξεις του Λυκείου, είχα ένα φίλο που ήθελε να γίνει καπετάνιος, να πάει στα καράβια. Το κατάφερε. Πήγε στα καράβια, μπορεί όχι σαν καπετάνιος, αλλά πάντως πήγε. Το ρίχναμε λοιπόν στις βόλτες στο λιμάνι... και βλέπαμε τα πλοία, μικρά ή μεγαλύτερα, να σαλπάρουν, άλλα να έρχονται, άλλα ν’ αράζουν μεσοπέλαγα (αρόδο, όπως λένε) και γενικώς μας έδερνε η αρμύρα, καθώς η βόλτα κατέληγε σε κολύμπι στ’ ανοιχτά, ατέλειωτο ψάρεμα και σχετική συζήτηση. Μετά, στο σπίτι, δανειζόμουν τα βιβλία του, τα μπλε της «βιβλιοθήκης του ναυτικού» του Ιδρύματος Ευγενίδη, και διάβαζα για τις ΜΕΚ (τις μηχανές εσωτερικής καύσεως), τα λιπαντικά, τα ηλεκτρολογικά και άλλα σχετικά… Πιθανώς από ’κει να κόλλησα το μικρόβιο της Μηχανολογίας, αλλά κυρίως από ’κει ένοιωσα την ανάγκη να καπνίσω σαν ναυτικός, σαν καπετάνιος…


Οπισθόφυλλο από «Ταχυδρόμο» του ’76
Οπότε; Οπότε το Old Navy γινόταν αυτομάτως η μόνη επιλογή. Είχα στη μνήμη μου δηλαδή τη φοβερή διαφήμιση του Παπαστράτου από τα μέσα του ’70, στα περιοδικά, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, με τον μουσάτο καπετάνιο ν’ ανάβει ή να κρατάει το τσιγάρο του ατενίζοντας το πέλαγος, κι από κάτω «χαλί» (έτσι θυμάμαι, αν κάνω λάθος ας με διορθώσει όποιος θυμάται καλύτερα) τη μουσική των Pink Floyd από το “Welcome to the machine” (με τα synth-εφέ, που αναπαριστούν ήχους από μηχανές, ήχους από άγκυρες που πέφτουν στη θάλασσα και τα τοιαύτα – εγώ έτσι τα μετάφραζα τότε κι ας έκανα λάθος, αν έκανα…).

Κάπνισα Old Navy λοιπόν για κάμποσα χρόνια, και το έκοψα κάποτε, εκεί στις αρχές του 90, όταν άλλαξε το καταπληκτικό μαλακό πακέτο (έγινε «σκληρό»), άλλαξαν τα χρώματα, η γεύση του, τα πάντα…

Δεν ξέρω, σήμερα, αν κυκλοφορεί αυτό το τσιγάρο, αν και πριν 4-5 χρόνια είχα δει «καραβάκι» σ’ ένα τραπέζι καφετέριας κι είχα πάθει πλάκα… είχα σχεδόν ανατριχιάσει… Βεβαίως το πακέτο δεν ήταν το «καθαρό» απαστράπτον πακέτο των seventies και των eighties, αλλά η γνωστή σημερινή γελοιότητα, η πνιγμένη στα… κηδειόσημα («το κάπνισμα μπορεί να σκοτώσει»… τα συστήματα υγείας… και άλλα τέτοια σιχαμερά). Μπορεί να είχε κι άλλες διαφορές, δεν θυμάμαι τώρα... Είχα ρωτήσει, μάλιστα, εκείνον που το κάπνιζε και μου είχε πει πως το εύρισκε σ ένα-δυο πολύ συγκεκριμένα σημεία στο κέντρο της Αθήνας, επειδή κάποια στιγμή ξαναβγήκε, αλλά σε μικροποσότητες. Λίγα πακέτα, που πήγαιναν σε ειδικά καπνοπωλεία. Πήρα ένα τσιγάρο, αλλά δεν… ουδεμία σχέση… Τίποτα δεν ανακάλεσα… Ούτε καν εκείνα τα μπλε βιβλία του Ευγενίδη, που τα συναντώ ακόμη μπροστά μου στα παλιατζίδικα…

Όλα τα ωραία πράγματα, οι καλές εγώ θα πω συνήθειες, έχουν ένα τέλος… κι έτσι πρέπει να συμβαίνει. Αλλιώς, αν ζούμε μόνο με τα ωραία, δεν θα μπορούμε ποτέ να τα εκτιμήσουμε.

Δεν ψάχνω να βρω τη μάρκα μου λοιπόν, αλλά κάτι καινούριο, που να με συνοδεύσει, νοητικά κυρίως, από ’δω και κάτω… Κάτι, που να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω το «ψιλό γαζί» από το οποίο μας περνάνε οι νέοι-παλιοί κυβερνώντες, γιατί περί αυτού πρόκειται... Δύσκολο, αλλά θα το ψάξω…

19 σχόλια:

  1. Old Navy ηταν το πρωτο μου ''αγορασμενο'' πακετο, ημουν τελευταια ταξη του δημοτικου ή πρωτη γυμνασιου στον πρωτο μου χορο στην ντισκο ''Καπνομαγαζο'' (λολ, αληθεια), αγορασμενο απο κοινου με τον φιλο Τελη

    οχι ομως το δικο σου πακετο...ηταν αυτο
    http://i.imgur.com/XM56kXj.png
    ...και συνοδευσε ενα φινο γουισκυ με κοκακολα σε ποτηρι σωληνα

    γενικα για κριτικες τσιγαρων/καπνου, τσεκαρε αυτο το μπλογκ;
    http://cigaretteloversreviews.blogspot.gr/?zx=92676cd6280a067d

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θυμάμαι αυτό το πακέτο. Είναι σχετικά πρόσφατο… ξέρω ’γω 20ετίας ή και πιο κοντινό. Το κάπνιζε μια φίλη-συνεργάτιδα. Είχα πάρει, αλλά δεν έλεγε τίποτα.
      Μετά το κλασικό μαλακό, είχαν κυκλοφορήσει ένα ώχρα κι ένα blue (σε σκληρό πακέτο και τα δύο). Δεν είμαι σίγουρος αν κυκλοφορούσαν και στα 80s, μαζί με το μαλακό. Εγώ πάντως τα θυμάμαι, και τα κάπνισα για λίγο, στις αρχές των 90s. Ήταν ήδη «άλλα» (χειρότερα για μένα) τσιγάρα.

      Διαγραφή
    2. εγω παντως το ειχα παρει τελη 80 (88 καπου κει)

      22 καπνιζε θυμαμαι ο πατερας μου (η αδερφη του ειχε την αντιπροσωπεια εδω...) , μιλαω για αυτο το πακετο...
      https://miliokasm31.files.wordpress.com/2010/09/22blue1.jpg
      δεκαετια 80 παντα ε?

      Φωντα γενικα, δυστυχως, ολα τα παλια χαρμανια εχουν χαλασει...απο τα κλασικα Camel μεχρι τα ''ελληνικα'' Ασσος, Καρελια κλπ

      εγω βεβαια, πλεον, το γυρισα στο DIY...δηλαδη χυμα καπνοφυλλα (και δωρεαν) απο φιλο καπνοπαραγωγο και κοψιμο/επεξεργασια απο μενα, μπασμά βεβαια και βρωμαει ο τοπος, αλλα και τι να κανεις, ατιμα μνημονια

      Διαγραφή
    3. Ε ναι, αυτό είναι το κλασικό «22».

      Το άλλο το σκληρό “Old Navy”, που έδειξες στο προηγούμενο σχόλιο, δεν το θυμάμαι στα 80s. Ας πουν και άλλοι, αν θυμούνται…

      Με το «αριστερό» μνημόνιο θα πάρουν όλα κάτι παραπάνω, ή κάνω λάθος; Και δεν μιλάω για τα εντελώς DIY…

      Διαγραφή
    4. εννοειτε οτι θα παρουν τα πανω τους, αυτο ελειπε να χασουν την ευκαιρια, ενω οι παραγωγοι θα δουν αντιθετα τις τιμες πωλησης να πεφτουν

      εδω που ειμαι γω βαζουν την ποικιλια ''Μπασμας'' που ειναι η πιο ακριβη στο καπνικο ''χρηματηστιριο'' να φανταστεις, και καθε χρονο υπαρχουν αγροτες που το γυρνανε σε αλλες καλλιεργειες...βλεπεις δεν ειναι ο,τι πιο ευχαριστω να πηγαινεις απο τις 3-4 το χαραμα για συγκομιδη, και μετα απο τις 11 μεχρι 7-8 το απογεμα να βελονιαζεις ενα ενα τα καπνοφυλλα, και ολα αυτα για φραγκοδιφραγκα

      Διαγραφή
    5. Οντως το σκληρο πακετο ειναι στις αρχες 90s. Συμφωνω απολυτα για το κλασσικο πακετο ειναι εργο τεχνης. Εγω προσωπικα θρηνησα οταν εκλεισε ο Κερανης μετα πολυ καλα χαρμανια του. Θεωρω κορυφαιο το (δικο του) παλλ μαλλ αφιλτρο

      Διαγραφή
  2. Άλλο θρυλικό τσιγάρο που σταμάτησε να κυκλοφορεί (τώρα πρόσφατα) είναι το γερμανικό HB. Τα χαμπέ δηλαδή. Τα κάπνιζε μανιωδώς ένας φίλος. Απο τα πιο βαριά τσιγάρα που έχω δοκιμάσει...
    Θα σου πρότεινα τα Κιρέτσιλερ με πακέτο που «σκοτώνει» αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορείς να τα βρίσκεις...

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φοβερο και το Χαμπέ
      τα Κιρετσιλερ καπου πηρε το ματι μου οτι κυκλοφορουν πλεον μονο περιξ της Ξανθης, και φυσικα τα καπνιζουν μονο κατι hardcore μπαρμπαδες, αφου με κανα δυο πακετα εστρωνες κανα δυο χιλιομετρα δρομου με την πισσα που ειχαν...θρυλικο τσιγαρο

      Διαγραφή
  3. Ξεκίνησα με Σέρτικα Λαμίας, Hellas Special σκέτο και Senior Service άφιλτρο. Το τελευταίο, το βρισκα μόνο στη Κέρκυρα, εισαγωγής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκος Χατζηγιάννης. Μόλις διάβασα όλο το κείμενο στον 73χρονο πατέρα μου , που ακολούθησε την ίδια πορεία με εσένα. Θυμάμαι τα πακέτα, τις ασπρομαυρες διαφημίσεις, τις έγχρωμες σε σκάφος με καταιγίδα, τη γεύση του πρώτου τσιγάρου και τα γκουχ γκουχ στα 12 , κρυφά στο σπίτι (άργησα να ξανακαπνίσω). Τέλος πάντων, συγκινήθηκα. Οσο για σημερινά τσιγάρα, αφού θα το κάνεις όπως λες μία στις τόσες, ένα είναι ΜΑΚΡΑΝ το καλύτερο ελληνικό τσιγάρο. Το πρωτοδοκίμασα πέρυσι το καλοκαίρι, μαζί με παλαιωμένο ρούμι, 8αρι, Captain Morgan. Είναι το πιο ακριβό αλλά αξίζει. ΚΑΡΕΛΙΑ excellence. Μακράν.
    Με φιλικούς , μουσικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς ΝΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωραίο κείμενο. Αν θέλεις, δες κι αυτό:
    http://dimeatrees.blogspot.gr/search?q=%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BD%CF%8C%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τις προτάσεις. Ντουμάνι το κάναμε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μια ζωή KENT, τι να μας πεί το Old Navy και το Hellas Special...πλάκα κάνω παιδιά, σέβομαι απολύτως τις μανίες και τα "γούστα¨των ανθρώπων ειδικά στο θέμα του καπνού. Προσωπικά βαριέμαι απολύτως τα στριφτά αν κ καταλαβαίνω κ το hype κ την όποια οικονομία έχεις ως καπνιστής μέσα στην ημέρα. Για κάποιο λόγο η γεύση αλλάζει όταν αλλάζει και το πακέτο. Εξακριβωμένο.
    Φ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σέρτικα Λαμίας άφιλτρο ξεκινησα και γω,(εβρισκες και κανα σπίρτο μέσα,μέχρι και ηλιόσπορο..) μετά sante άφιλτρο κασετίνα μετά τα θρυλικά Pall Mall άφιλτρα (τα μεγάλα) μετά Camel φίλτρο και πολλά χρόνια τώρα καπνό,έχω καταλήξει στου καρέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. egw den agaphsa to Old Navy,,,,, ala agapw ton kapetanio pou einai enas yperoxos anthropos !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ ωραίο blog. Μου θυμίζεις τον εαυτό μου όταν λες πως θα ξαναρχίσεις το τσιγάρο επειδή και εγώ όταν έκοβα το τσιγάρο, μετά από 1-2 βδομάδες έλεγα πως θα το ξαναρχίσω. Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα κόψει ποτέ και αυτό συνέχιζε για πολύ καιρό. Ευχαριστώ για το post!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπέρα,
    Καπνίζω άσσο φίλτρο μαλακό. Μπορώ να πω ότι έχω βρει αυτό που θέλω. Ήθελα όμως να ρωτήσω αν κυκλοφορεί ο άσσος international, γιατί είδα κάτι πακέτα φώτο με διαφορά χρώματα που ήταν Άσσος international. Υπάρχει κανείς που γνωρίζει αν κυκλοφορεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή ήμουν και εγώ λάτρης του συγκεκριμένου τσιγάρου, δοκίμασε τον καπνό για στριφτά craven. Έχει κατά πολύ την ίδια σχεδόν γεύση σε ελαφρότερη.

      Διαγραφή