Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

BLACKMAIL το “7” ξανά, αλλά σε βινύλιο

Έχει έρθει η εποχή της βινυλιακής αξιοποίησης των CD, που κυκλοφόρησαν στην εποχή της παντοκρατορίας του μέσου, στα 90s και στα 00s – και διεθνώς, αλλά και στον ελληνικό χώρο. Έτσι, τον τελευταίο καιρό βλέπουμε διάφορα ψηφιακά άλμπουμ, από ’κείνη την εποχή, να τυπώνονται σε βινύλιο… και η Labyrinth of Thoughts, που δραστηριοποιείται στη χώρα εδώ και μερικά χρόνια, έχει σίγουρα πράγματα να μας πει, και να μας δώσει, σ’ αυτό το πεδίο. Και το έχει ήδη πράξει… βινυλιάζοντας Purple Overdose (το “Reborn” του ’99), Nightstalker (το “The Ritual” του 2000), Μωρά στη Φωτιά (το «Θεατρίνοι» του 1999 και το «Στο Δρόμο» του 2005), αλλά και Διάφανα Κρίνα (το «Κι η Αγάπη Πάλι θα Καλεί» του 2009). Τελευταίο σ’ αυτή τη σειρά είναι το “7” των Blackmail, που είχε κυκλοφορήσει (σε CD φυσικά) στην M Records το 2001. (Αν δεν με απατά η μνήμη μου η M ανήκε στην εταιρεία Μουσικοεκδοτική, και δεν τράβηξε πολύ στο χρόνο).
Το “7” έκλεινε την τότε πρώτη περίοδο των Blackmail (μια δεύτερη θα άνοιγε το 2011 με το “The Gift”), αποτελώντας το τρίτο στη σειρά άλμπουμ τους. Το συγκρότημα, στο οποίο συμμετείχαν ο George φωνή, κιθάρες (πρόκειται για τον Γιώργο Καρανικόλα από τους Last Drive), ο Matt κθάρες, ο RG μπάσο (ο Αργύρης Γεωργουλής που είχε περάσει και από τους Εκτός Ελέγχου) και ο Pan ντραμς, έπαιζε στο γνωστό σκληρό και κάπως… εσωστρεφές στυλ του (το αναμενόμενο από τις προηγούμενες δουλειές του), δημιουργώντας έναν τύπο “alternative rock”, όπως το λέγαμε τότε, με κάποια… υπερβατικά θα έλεγα χαρακτηριστικά. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στις μουσικές, που δονούνταν από συνεχή και ακαταπόνητα riffs, οδηγώντας τραγούδια όπως το “Levitation” (το θυμόμουν από τότε), το “The look of love” (από τα καλύτερα του δίσκου) ή το “NNY” – άπαντα στην πρώτη πλευρά.
Η δεύτερη άνοιγε με το πολύ καλό ορχηστρικό “Salsa brava”, που σ’ έμπαζε σ’ ένα άλλο κλίμα. Κι εδώ τα riffs μοιάζει να είναι το παν, όμως υπάρχει και η μελωδία, που παρέχει στο κομμάτι έναν κάπως… ψυχεδελικό αέρα. Το “Miss that train” που ακολουθεί είναι μια καλοσχεδιασμένη ροκιά, που με τα πρόσθετα φωνητικά, το σαξόφωνο και την τρομπέτα της… ξεφεύγει. Επιπρόσθετα στοιχεία κυρίως samples, ήχοι, θόρυβοι, αλλά και σαξόφωνο-τρομπέτα, υπάρχουν και στα υπόλοιπα tracks της Β Side, με τις κιθάρες του Καρανικόλα να κρατούν βεβαίως τα πρωτεία, σολάροντας και γεμίζοντας αναλόγως με τις εξελίξεις. Όλα τα κομμάτια που ακούγονται εδώ είναι εξαιρετικά (θα ξεχώριζα το “Only you”, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο), σημειώνοντας πως… είτε έχουμε να κάνουμε με κομμάτια αγάπης να-τα-πούμε, ή με άλλα σκοτεινά-κοινωνικά, τα αποφασιστικά ροκάδικα vibes είναι, πάντα, εκείνα που πρέπει να ’ναι.
Πολύ καλός δίσκος, που αξίζει να επανεκτιμηθεί μέσα απ’ αυτή την έκδοση βινυλίου των 300 αντιτύπων και του νέου mastering.

7 σχόλια:

  1. Ωραία η αναβίωση του μέσου αλλά η τιμές το κάνουν ελιτίστικο προιόν.19euro δεν είναι λίγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι προϊον ανάγκης, αφού τα ίδια μουσικά έργα μπορείς να τα κατεβάσεις από το διαδίκτυο τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα.

      Δεν είναι δηλαδή όπως το '70 που το βινύλιο ήταν η μόνη σου διέξοδος.

      Γι' αυτό που είναι τώρα το βινύλιο (είδος συμπληρωματικό της ψηφιακής έκδοσης, για συλλέκτες και φετιχιστές) και με τις μικρές κυκλφορίες που ανεβάζουν το κόστος ανά μονάδα, καλή είναι η τιμή.

      Εδώ για επίσημη αγορά από το iTunes, Amazon κλπ ενός album θέλεις €10 (και δεν έχουν και έξοδα φυσικής αναπαραγωγής).

      Προσωπικά καλύτερα να είναι κάπως ακριβούτσικο και για έναν άλλο λόγο, για να θυμίζει της εποχές που πληρώναμε και εκτιμούσαμε κάθε δίσκο που αποκτούσαμε, όχι όπως τώρα με 20.000 "δίσκους" στον υπολογιστή που τους κατεβάσαμε τσάμπα και δεν τους ακούμε σχεδόν ποτέ. Τουλάχιστον όποιος αγοράζει βινύλια να αγοράζει λίγα και καλά και να τα πονάει, όχι να το παίζει τσάμπα μάγκας.

      Tr. Arr.

      Διαγραφή
  2. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το κόστος ζωής,δε θεωρώ υπερβολική την τιμή.Άλλωστε,μιλάμε πλέον για εξειδικευμένο προιόν το οποίο απευθύνεται σε περιορισμένο κοινό.Πάντα τέτοιου τύπου είδη είναι λίγο πιό ακριβά από το μέσο όρο.Οι εποχές και οι απολαβές είναι που άλλαξαν και μας φταίνε όλα.Μια χαρά δίναμε 6.000 δραχμές για δίσκο εισαγωγής χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς για ελιτισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 15-16€ κοστίζει. Δηλαδή μια νορμάλ τιμή, στο κόστος σχεδόν όλων των νέων κυκλοφοριών: http://www.discogs.com/sell/release/7861368?ev=rb

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωχου πια με τη μιζέρια σας ρε καρμοίριδες...
    και δε μιλάω για το συγκεκριμένο δίσκο.
    Λες κι αγοράζετε 10 δίσκους τη μέρα..."Ρε φίλε θα μου κόψεις 1,5 ευρω?"
    Τι γύφτοι είστε 'σεις ρε???
    Ένας καφές κοστίζει 1,5/2,5ευρώ και εδώ μιλάμε αν αντί για 19ε θα είναι 15 ή 16 ή 17?

    Άι σχτίρια μπουνταλόβλαχοι σουβλακοκοιλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτή είναι μια μεγάλη μερίδα των ελλήνων μουσικόφιλων μόρτη μου. Μοναστηρακιώτες! Δισκοζητιάνες του 2ευρου. Βρίσκουνε το τεφαρίκι και το προσπερνάνε γιατί τους γυαλίζει η δευτεράντζα 1,258745 γιούρια παρακάτω. Γι αυτό έχουν γεμίσει τα ράφια σαβούρες. Το καλό και στον (καιρό του) πληρώνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν μας ελεγε καποιος τη δεκαετια του 90 οτι οι νεες κυκλοφοριες σε cd θα επανακυκλοφορησουν μετα απο 20 και βαλε χρονια σε βινυλιο θα τον βγαζαμε τρελλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή