Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

οι BAKER GURVITZ ARMY διασκευάζουν το “Freedom” του Jimi Hendrix και γ$#άνε

Στα μέσα των seventies (1974-1976), όταν το rock ήταν… υπό διωγμό στη Βρετανία –όταν δεν ήταν... τότε το αντιπροσώπευαν κάτι γενικώς βαρετά ή ειδικώς ανούσια συγκροτήματα τύπου Queen και Led Zeppelin– υπήρχαν λίγες μπάντες, που εξακολουθούσαν να παίζουν με τη δύναμη που τους έδιναν τα sixties. Ένα απ’ αυτά τα γκρουπ ήταν και οι Baker Gurvitz Army.
Baker Gurvitz Army πρέπει ν’ αγόρασα για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’90 (από το δισκάδικο τού Φώτη, στην Ανδρέα Μεταξά, στα Εξάρχεια). Ήταν το “Elysian Encounter” από το 1975. Είχα ήδη ακούσει Cream και Blind Faith εννοείται, μα ακόμη Gun (είχα βρει το πρώτο τους, πολωνικό/ κομμουνιστικό, σε ετικέτα Muza!) και Three Man Army (βασικά το “Mahesha”, που το είχε επανακυκλοφορήσει σε βινύλιο η γερμανική Repertoire) και βρισκόμουν σε mood… και με τον Ginger Baker και με τα αδέλφια Gurvitz. Γούσταρα, δηλαδή, αυτό το σκληρό βρετανικό ροκ, που έβγαινε έξω από τα τυπικά και που το συναντούσα εν πολλοίς σε κάτι ξεχασμένα τότε, και ιδίως τώρα, συγκροτήματα. Ένα απ’ αυτά ήταν και οι Baker Gurvitz Army.
Την μπάντα την αποτελούσαν φοβεροί μουσικοί. Μουσικάρες δηλαδή… απ’ αυτούς που δεν πρόκειται να ξαναβγούν πλέον στο ροκ. Ο Ginger Baker (για τον οποίον έλιωνε και ο John Lydon) ήταν σε ντραμς, κρουστά, φωνητικά, ο Adrian Gurvitz σε κιθάρες, φωνητικά, ο Paul Gurvitz σε μπάσο, φωνητικά, ο τζαζο-προγκρεσιβάς πληκτράς Peter Lemer (από τους Peter Lemer Quintet –μ’ εκείνο το LP στην ESP το ’68–, τους Spontaneous Music Ensemble κ.λπ.) και ακόμη ένας μεγάλος τραγουδιστής, ο Mr. Snips (από τους Sharks). Αυτοί οι πέντε τα έδωσαν όλα σ’ ένα από τα τρία συνολικώς άλμπουμ που κυκλοφόρησε το γκρουπ (στο δεύτερό τους Elysian Encounter”) –το λέω, γιατί στο πρώτο και στο τρίτο άλμπουμ οι line-ups είναι αλλαγμένες– πριν διαλυθούν, ακολουθώντας εντελώς διαφορετικές καριέρες.
Μ’ αυτήν ακριβώς την πενταμελή σύνθεση οι Baker Gurvitz Army είχαν δώσει και κάτι καταπληκτικά live εκείνα τα χρόνια (mid-seventies), ενώ είχαν εμφανισθεί και στην TV (στο γερμανικό πρόγραμμα Musik Laden). Δείτε τους, εδώ, πώς αποδίδουν το “Freedom” του Jimi Hendrix και μετά... πετάξτε τούς μισούς δίσκους σας.

50 σχόλια:

  1. ......εκεινη την εποχη υπηρχαν εκατονταδες γκρουπ που επαιζαν ετσι και καλυτερα και μαλιστα δικες τους συνθεσεις....αναφερω μερικα και φυσικα ΔΕΝ πεταω κανεναν δισκο μου γιαυτην την διασκευη....James Gang, Bakerloo, Toe Fat, Mahogany Rush, Jeff Beck Group, Atomic Rooster, Patto, Raw Material, Graham Bond etc etc etc....το Elysian Encounter ειναι ενα μετριο κλασικ ροκ αλμπουμ που το εχω αλλα δεν θα το ακουγα δευτερη φορα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βιαστικό σχόλιο (παρότι… άργησε) και άρα άστοχο.

      Έγραψα το εξής:
      «Στα μέσα των seventies (1974-1976), όταν το rock ήταν… υπό διωγμό στη ΒΡΕΤΑΝΙΑ –όταν δεν ήταν... τότε το αντιπροσώπευαν κάτι γενικώς βαρετά ή ειδικώς ανούσια συγκροτήματα τύπου Queen και Led Zeppelin– υπήρχαν ΛΙΓΕΣ μπάντες, που εξακολουθούσαν να παίζουν με τη δύναμη που τους έδιναν τα sixties. ΕΝΑ απ’ αυτά τα γκρουπ ήταν και οι Baker Gurvitz Army».

      Μιλάμε λοιπόν για Βρετανία του 1974-76, μιλάμε για «ΛΙΓΕΣ μπάντες» και πως «ΕΝΑ απ’ αυτά τα γκρουπ» κ.λπ. κ.λπ.

      Από τα γκρουπ που μου αναφέρεις αν βγάλω έξω τους Mahogany Rush (Καναδοί) και τους James Gang (Αμερικάνοι), όλα τα υπόλοιπα βρετανικά συγκροτήματα δεν είναι του 1975. Είναι παλιότερα. Τι μου τα αναφέρεις; Δεν μιλάμε τώρα για τους Bakerloo του ’69, ούτε για τους Toe Fat του ’70. Μιλάμε για το 1975.

      Τέλος, εγώ δεν έκανα κριτική για το “Elysian Encounter” είπα απλώς πως το αγόρασα στις αρχές των 90s και πως, εκεί, το συγκρότημα τα δίνει όλα (το 1975).

      Εκείνο που έγραψα και το ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ είναι πως η διασκευή του “Freedom” είναι γαμάτη και δεν μπορώ να σκεφτώ, αυτή τη στιγμή, πολλά βρετανικά γκρουπ που να έπαιζαν έτσι (progressive hard rock) το 1975.

      Α και κάτι ακόμη. Το να μη σου αρέσει η διασκευή το αποδέχομαι (είναι θέμα προσωπικού γούστου), όλα τ’ άλλα όμως μπάζουν…

      Διαγραφή
  2. τωρα τοθεσες σε αλλη βαση...το οριοθετεις στο 1975 μονο και στην Αγγλια μονο....σου λεω υπηρχαν πολλα ισαξια και καλυτερα γκρουπ....επισης η διασκευη ειναι καλη δεν ειπα το αντιθετο...θα επανελθω με συγκεκριμενα στοιχεια απο τη δισκοθηκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το έθεσα «τώρα» σε άλλη βάση ρε John, από την αρχή τα έγραψα αυτά στην ανάρτηση (δεν τα πρόσθεσα μετά). Πως μιλάμε δηλαδή για την Αγγλία των mid-seventies…

      Πρόσθεσε ό,τι θέλεις. Κι εγώ μπορεί να προσθέσω κάτι…

      Διαγραφή
  3. Καταπληκτικό: Μόνο το χαμόγελο του Ginger Baker αρκεί!
    Σωτήρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Led Zeppelin άκουσα κι εγώ πολύ, όταν ήμουν παιδί. Στην αρχή τους γούσταρα επειδή στα πρώτα LP τους έπαιζαν blues, αλλά όταν στην πορεία διάβασα, είδα, ανακάλυψα πως πολλά από τα κομμάτια τους ήταν «δανεισμένα» (για να το πω ευγενικά) από ’δω κι από ’κει, χωρίς να αναφέρονται οι πρώτες κανονικές πηγές, τους σιχάθηκα. Δες εδώ έναν κάπως συνοπτικό κατάλογο:

      https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Led_Zeppelin_songs_written_or_inspired_by_others

      Τα μεταγενέστερα μεγαλεπήβολα άλμπουμ τους, με εξαίρεση κάποια πολύ λίγα και συγκεκριμένα κομμάτια, τα θεωρούσα «κενά» και άνευ ουσιαστικών νοημάτων, που απευθύνονταν βασικά στους Αμερικάνους. Στα μεγάλα πλήθη, δηλαδή, που ακούγανε ροκ στα μέσα του ’70, χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί. Ενδεικτικό αυτού είναι το γεγονός πως το “Physical Graffiti”, ας πούμε, έγινε 16 φορές(!) πλατινένιο στην Αμερική, ενώ στη Βρετανία μόλις δύο.

      Διαγραφή
    2. > αλλά όταν στην πορεία διάβασα, είδα, ανακάλυψα πως πολλά από τα κομμάτια τους ήταν «δανεισμένα» (για να το πω ευγενικά) από ’δω κι από ’κει, χωρίς να αναφέρονται οι πρώτες κανονικές πηγές, τους σιχάθηκα.

      Το ίδιο δεν έκαναν ΟΛΟΙ οι αυθεντικοί μαύροι μπλουζίστες;

      Και μόνο τις ηχογραφήσεις του Robert Johnson να πάρουμε, τα μισά κομμάτια είναι διασκευές, πειραγμένες λιγότερο ή περισσότερο, παλιότερων. Come On in My Kitchen, Love In Vain, Sweet Home Chicago, From Four Till Late, κλπ...

      Διαγραφή
    3. Το ίδιο είναι;

      Στην πρώτη περίπτωση έχουμε αναφορές σε παλαιότερους bluesmen με πρωτογενές όμως αίσθημα και αντίληψη παιξίματος και με πολλά στοιχεία προσωπικής δημιουργίας. Το ίδιο συνέβαινε και με πολλά ρεμπέτικα εξάλλου, που έπαιρναν στοιχεία από παλαιότερα τραγούδια (και μουσικά και στιχουργικά) φτιάχνοντας κάτι καινούριο.

      Στη δεύτερη έχουμε καραμπινάτες αντιγραφές σε μιαν εποχή, στα sixties, που ήταν πλέον ανεπίτρεπτο. Οι τύποι κλέβουν το “Dazed and confused” του Jake Holmes (ενός καλλιτέχνη που είχε ηχογραφήσει το τραγούδι μόλις το 1967) και στα credits στην ετικέτα του πρώτου δίσκους τους γράφουν “Page”. Τέτοιες χοντρές ξεδιαντροπιές δεν έχει να επιδείξει πολλές η ιστορία του ροκ.

      Διαγραφή
  5. Φωντα εκεινη την εποχη ολοι εκλεβαν απλα οι Ζeppelin μετουσιωναν τα κλεψιμεικα σε καινες διαθηκες για το ροκ που θα ερχοταν.Βλεπεις κενοτητα στους Ζeppelin αλλα με ευκολια αποδιδεις ευσημα σε τριτοδευτερες μπαντες με βαση μαλλον το καλτ στατους τους και οχι την ουσια η επιδραστικοτητα τους,νομιζω οτι ειναι καιρος να ξανακουσεις τα Zeppelin με προσοχη αυτη τη φορα και οχι βιαστικα και "επιφανειακα" .Φιλικα, ενας αναγνωστης του μπλογκ σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατ’ αρχάς δεν έκλεβαν «όλοι». Γιατί εγώ δεν ξέρω αν «όλους» τους σέρνουν στα δικαστήρια ακόμη και σήμερα, για ν’ αποδείξουν αν κάτι είναι δικό τους ή όχι, όπως συμβαίνει με τους Led Zep.
      Για δε το ροκ… αυτό «είχε έρθει» πολύ πριν σκάσουν οι Led Zeppelin. Μην λέμε ό,τι θέλουμε τώρα. Σιγά μην περίμεναν οι Beatles, οι Kinks, οι Pink Floyd, ή οι Jefferson Airplane τους Led Zeppelin για να πάρουν μπροστά!
      «Τριτοδεύτερη» μπάντα οι Baker Gurvitz Army, του Ginger Baker και των αδελφών Gurvitz; Δεν συμφωνώ καθόλου. Παρά ταύτα εγώ δεν απέδωσα «εύσημα» έτσι γενικώς και αορίστως ούτε σ’ αυτούς – απλώς εκθείασα μια συγκεκριμένη διασκευή, μιας συγκεκριμένης εποχής.
      Όσον αφορά, τέλος, στ’ ακούσματα προτιμώ να ξανακούσω τους Bakerloo ή τους Patto, που λέει παραπάνω και ο John. Το “Red glow” ειδικά, εκεί όπου ένας από τους 4-5 μεγαλύτερους κιθαρίστες του ροκ, ο Ollie Halsall, διδάσκει το 1970 τι σημαίνει hard rock.

      https://www.youtube.com/watch?v=xeKqezD4dQA

      Διαγραφή
  6. μιλησα για το ροκ ''που θα ερχοταν '' και οχι για συγχρονους η παλαιοτερους των Zeps. επισης οι Zeps δεν ηταν Hard Rock μπαντα και ειναι λογικο ας πουμε λογω δημοφιλιας να σερνεις τον Page και την . παρεα του στα δικαστηρια και οχι τους Bakerloo (αν ειχαν ''κλεψει'' λεμε κατι)εχω ενα φιλο που λεει οτι προτιμαει να ακουει το Stained Glass Stories των Cathedral απ΄οτιδηποτε εχουν βγαλει ας πουμε οι King Crimson,το αποδεχομαι γιατι το προσωπικο γουστο δεν επιδεχεται κριτικη αλλα σιγουρα το θεωρω αστειο (το λεω για τις προτιμησεις /ακουσματα που μου εχεις παραθεσει)τελος να διορθωσω το υπερβολικο (ενεκα ποιητικης αδειας) ''ολοι'' (για τους κλεψαντες) και να το κανω αρκετοι.αυτα τα ολιγα ετσι σαν μικρος αντιλογος και χωρις διαθεση φιλονικιας η οτιδηποτε ,μου τη σπας οταν αρχιζεις τις μαγκιες και τα βρισιδια αλλα εχω μαθει και πολλα πραματα (κυριως για Ελληνικα γκρουπς/καλλιτεχνες)οποτε ρισπεκτ και φιλικα χαιρετισματα απο την μακρινη εξωτικη Λαρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιο ροκ «θα ερχόταν» λόγω Led Zeppelin; Εγώ δεν ξέρω κανένα.

      Δεν έχω πρόβλημα με τα λεγόμενα μεγάλα συγκροτήματα, όμως οι Led Zep είναι συχνότατα η προσωποποίηση της βαρεμάρας. (Δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνω το «κατά τη δική μου γνώμη». Ό,τι γράφω είναι πάντα η δική μου γνώμη και μόνον αυτή).

      Και οι King Crimson είναι ενίοτε βαρετοί. Και σίγουρα υπάρχουν συγκροτήματα που είναι επηρεασμένα από τους Crimson, και που μπορεί να ηχούν καλύτερα στ’ αυτιά μας. (Για ένα απ’ αυτά, σύγχρονο, θα γράψω άμεσα).
      Το πρώτο LP των King Crimson είναι φοβερό, αλλά τέτοιο δεν ξαναέκαναν. Όπως φοβερό είναι και το “Earthbound”. Και άλλα άλμπουμ τους έχουν ενδιαφέρον, φυσικά, και ας είναι στριφνά.

      Και το ξαναλέω τα «κλεψιμέικα» των Led Zep (σε ποσότητα) δεν έχουν όμοιό τους στην ιστορία του ροκ.

      «Μαγκιές» και «βρισίδια» χρησιμοποιούνται μόνον όταν πρέπει και απαιτείται. Ποτέ άλλοτε!

      >> οποτε ρισπεκτ και φιλικα χαιρετισματα απο την μακρινη εξωτικη Λαρισα<<
      Ευχαριστώ και να’σαι καλά.

      Διαγραφή
    2. >Ποιο ροκ «θα ερχόταν» λόγω Led Zeppelin; Εγώ δεν ξέρω κανένα.

      Oι μισοί και βάλε Αμερικάνοι χέβυ/χαρντροκάδες/στοουνεράδες ακόμα και γκραντζάδες από τα 80s έως σήμερα, ομολογούν ανοικτή επιρροή από τους Led Zeppelin. Είναι κάτι που το συναντάς σε εκατοντάδες συνεντεύξεις...

      Διαγραφή
    3. Καααλά.

      Προσωπικά, και χοντρικά, τό έχω χεσμένο το stoner και το grunge.

      Εκεί που έφτυναν οι Patto βγήκαν οι στονεράδες.

      Διαγραφή
  7. εχει πολυ ζεστα (να το πω με την ντοπιολαλια του βρε παιδι μου να γουσταρω) για να συνεχισω να γραφω για την επιρροη των Zeppelin απο τα μεσα των 70'ς μεχρι σημερα ,δεν ξερω πως δεν εφτασε στα αυτια σου αλλα εφτασε στο 50% των Αμερικανων(για να μη το παγκοσμιοποιησω) Ροκερομουσικαντηδων και ακομα ηχει δυνατα,θα μπορουσα να παραθεσω δεκαδες πολυ γνωστα ονοματα που επαθαν Zeppelin και αυτο εβγαινε προς τα εξω.οπως ειπα ομως ειναι κολασμενα ζεστος ο καιρος και προτιμω να προτεινω (αν δεν υπαρχει προβλημα,λογω της καταχρησης του συγκεκριμενου ποστ)εναν πολυ ωραιο δισκο που ακουσα πριν λιγες μερες (αν και βγηκε το 2015) το 'χω ξεσκισει https://www.youtube.com/watch?v=mTo0ctKGBfs

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μάγκες δεν ξέρω πόσοι διαφορετικοί σχολιάζετε και αν είστε «ένας», «δύο» ή περισσότεροι.
    Προσωπικώς έχω μιαν άποψη για κάποια πράγματα και το τελευταίο που γουστάρω αυτή τη στιγμή είναι να μαλλιοτραβηχτώ για την όποια «αξία» του grunge ή του stoner. Εγώ αυτά τα θεωρώ, σε γενικές γραμμές, ξεπεσμό του ροκ (εντελώς ανέμπνευστα πράγματα) και δεν πρόκειται αυτή τη στιγμή να το συζητήσω περισσότερο.
    Γι’ αυτό το λόγο επιζητώ να αλλάξει ο προσανατολισμός των σχολίων. Κόντρες σε τέτοια θέματα και μάλιστα on line δεν μ’ ενδιαφέρουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ρε παιδιά τί το παλεύετε για τους Zeppelin και πάτε να τον πείσετε... Δείτε τί γράφει παραπάνω περί King Crimson και για τόσα άλλα (τώρα θυμήθηκα και μια παλιά του ανάρτηση για τους υπερεκτιμημένους Neu! που τους αντέγραψε τα 2/3 του post rock και της post 90s electronica). Τώρα έχει χεσμένο και το stoner :)

    Ρε Τρούσα είσαι μεγαλείο! Γράφε σε παρακαλώ πολύ, περισσότερο για Βουτσάδες, ανθυποτζαζόνια, Κοινούσηδες, ροκ & αριστερά. Υπέροχο blog να μπαίνει κανείς και να σπάει πλάκα. Θα μας λείψει η καθημερινή μας διασκέδαση αν το σταματήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρχαιοπτέρυξ, πρώτα είσαι… αρχαιομαλάκας και μετά ό,τι άλλο.

      Δεν ξέρω με πόσα ψευδώνυμα έχεις μπει στο δισκορυχείον, υποθέτω με πολλά –γιατί αποκλείεται να με ανακάλυψες αυτές τις μέρες, καθότι γράφεις για Neu! κ.λπ.–, κάτι που, σε κάθε περίπτωση, δείχνει τι καραγκιόζης είσαι. Πήγαινε κουβέντιαζε με τους βλάκες που γλείφεις, για να σου δημοσιεύσουν κανα σχόλιο, και ξεφορτώσου μας. Μαζόχα σαν κι εσένα, μα τω θεώ, δεν έχω ξανασυναντήσει.

      Εμείς εδώ δεν γουστάρουμε Led Zeppelin, θεωρούμε τους Neu! υπερεκτιμημένους, μας αρέσει ο Βουτσάς (των sixties) και ο Κοινούσης (των seventies), γουστάρουμε να γράφουμε για τις σχέσεις του ροκ με την αριστερά, κι επίσης εκεί γύρω στις 7 το απόγευμα μας αρέσει ν’ αμολάμε και καμμιά κλανιά (στα μούτρα σου).
      Είσαι ευπρόσδεκτος τέτοια ώρα. Να έρχεσαι να μυρίζεις.

      Διαγραφή
  10. ειμαι ο αρχικος (περι των Zeppelin) σχολιαστης και προσωπικα δεν εννουσα ουτε το Grunge που δεν το παλευω με τιποτα αλλα αποδεχομαι τον αερα ανανεωσης που εφερε,οσο για το Stoner δε, καλυτερα να κοιταω μπογια στο τοιχο να στεγνωνει (τρελλο κλισε αλλα δεν ειχα αλλο ευκαιρο τωρα) παρα να ακουσω ενα δευτερολεπτο απ'τους χιλιαδες Kyuss που κυκλοφορουν εκει εξω ,τα Ελληνικα δε ειναι τα ΧΕΙΡΙΣΤΑ του ειδους. το ιδιο βεβαια ισχυει και για τα Ελληνικα σιξτις που μου φαινονται τουλαχιστον αστεια (για να μη πω τιποτα πιο βαρυ).ειναι αδιαμφισβητητη η επιρροη των Zeppelin σε ολο το φασμα της δυτικης μουσικης ποπ κουλτουρας ,απο τη λαιφσταιλ εξτραβαγκανζα τους μεχρι τον τεραστιο ηχο του Bohnam και την θυληπρεπη αιωρηση της ξανθιας κωμης του Plant (και βεβαιως βεβαιως ρωτηστε ακομα και την Diamanda για τον John Paul)οσο για τον Page εχει βιογραφικο που και μαλακα να θες να τον βγαλεις δεν μπορεις.και μενα μου τη σπανε οι Ιερες Αγελαδες και πολυ συχνα μου τη βαραει και αρχιζω χριστοπαναγιες αλλα....τελος παντων ,προτεινω ανακωχη μεχρι να φτιαξει λιγο ο καιρος γιατι πλη ζιεστ ρε παιδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. εχω ΦΟΡΤΩΣΕΙ πολλες φορες με Φωντα επειδη χωνει την πολιτικη στο ροκ, ΑΛΛΑ δεν μπορω να μην ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ οτι το μλοκ αυτο ΤΑΣΠΑΕΙ....ΔΙΔΑΣΚΕΙ εχει πολυτιμες πληροφοριες για τη μουσικη που δειχνουν εναν μουσικανθρωπο ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟ...Φωντα μπορει να μαλωσαμε παλια και να ξαναμαλωσουμε στο μελλον αλλα να ξερεις οτι ΑΝΑΓΩΝΡΙΖΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ..τελος μπορει πολλες φορες νασαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ αλλα εισαι αληθινος και αυτο μετραει, αφου στο φιναλε αυτο ειναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΠΛΟΚ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι έχουμε δικαίωμα να «φορτώνουμε» JOHN, όταν κάτι θεωρούμε πως μας «θίγει», αρκεί να υπάρχει πάντα καλή πίστη. Κι εσύ μπαίνεις στο δισκορυχείον, λες τη γνώμη σου και κάνεις την κριτική σου καλόπιστα – και αυτό σε τιμά. Όπως τιμά και όλους όσους πράττουν το ίδιο. Και αυτοί είναι οι συντριπτικώς περισσότεροι. Οι λίγοι που απομένουν δεν μας ενδιαφέρουν…

      Διαγραφή
    2. Ο John με κάλυψε σε ΚΑΘΕ του πρόταση. Διαφωνώ σκαι γω με συγκεκριμένα "πολιτικο-μουσικά" θέματα, αλλά έχω μάθει πάααρα πολλά σ'αυτό το μπλογκ για πολλά συγκροτήματα και μουσικούς και σχετικά με διάφορα είδη μουσικής. Το αν μ'αρεσαν ή όχι (κάποια φυσικά και μ'άρεσαν) είναι αδιάφορο. Επίσης, έχω μάθει λεπτομέρειες από την Ελληνική μουσική ιστορία, που μ'ενδιαφέρει παραπάνω όσο να΄ναι. Και ΦΥΣΙΚΑ, δικό του μπλογκ είναι (υτου Φώντα) και μπορεί να εκ΄φερει ότι άποψη θέλει και όπως θέλει. Όπως δεν του αρέσει, δε διαβάζει, απλά.
      Επίσης, έχω βάλει στην άκρη τους Led πολύ πριν αρχίσω να διαβάζω αυτό το μπλογκ, για το λόγο ότι δεν τους θεωρώ ιδιαίτερα ενδιαφέρον συγκρότημα εδώ και πολύ καιρό (κάτι γίνεται στο "IV, αλλά μέχρι εκεί). Βέβαια, όπως έχουμε ξαναπει, περί ορέξεως... Αλλά είναι σημαντικό το να κλέβει μια μεγάλη μπάντα πνευματικά δικαιώματα, όσο ταλέντο κι αν είχε ο Page (ως μουσικο-τεχνίτης).

      Διαγραφή
  12. ανωνυμε σε πληροφορω οτι η χωρα μας εχει βγαλει πολυ καλα ΣΤΟΝΕΡ ακου λιγο Naxatras η "Children of the sun " Nightstalker....επισης αυτα που λες για τους Zeppelin ΔΙΑΦΩΝΩ ποιο φασμα της ποπ κουλτουρας επηρεασαν?? ΜΕΓΑΛΟ ΓΚΡΟΥΠ αλλα εχει κλεψει και πολλα ρεφραιν...προσωπικα θεωρω οτι Black Sabbath Deep και Purple επηρεασαν πολυ κοσμο, ενω οι ΖΕΠ λιγοτερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ακουστε παιδια ΠΟΡΩΣΗ......https://www.youtube.com/watch?v=fclmGZrnvzk

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μ’ αυτό το “Children of the sun” δεν πορώνεσαι JOHN; Στο λέω γιατί εγώ μ’ αυτό πορώνομαι…

      https://www.youtube.com/watch?v=mrRImjZlD38

      Διαγραφή
    2. μιλησα για ελληνικο στονερ......εσυ μουβαλες ΥΜΝΟ GARAGE PUNK 60s...RESPECT!

      Διαγραφή
  14. ενα τελευταιο....εδω και 2 χρονια που παρακολουθω το μπλοκ σου Φωντα δεν εχω διαβασει κατι για το αγαπημενο μου γκρουπ τους WHO που θεωρειται πλεον στην Μ.Βρεταννια το μεγαλυτερο ολων των εποχων και η Quadrophenia ΝΟ1 LP ολων των εποχων...δεν ξερω που οφειλεται αυτο........περιμενω μια απαντηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και δικοί μου αγαπημένοι είναι οι Who. Και όντως δεν έχει τύχει έως ώρας να γράψω κάτι γι’ αυτούς. Κάτι ειδικό ας πούμε…. Το λέω, γιατί τα βιογραφικά και όλα αυτά δεν έχουν νόημα…

      Διαγραφή
  15. John μου χωρις διαθεση φιλονικιας γραφω ενα-ενα τα στοιχεια που πηρε η Δυτικη ποπ/ροκ/οπωςθεσπεστην μουσικη απο τους Zeps και παραπανω.απο αστειοτητες τυπου Puff Diddy (η Daddy η οπως λεγεται αυτη τη 'βδομαδα)μεχρι νεοΑμερικανοκαντρεζους τυπου Ryan Adams/Bright Eyes μεχρι αβαντροκαδες που αποδομουν το Whole Lotta Love με σεβασμο αλλα και νοιζαδες που σκυλευουν το πτωμα του No Quarter.θα πιω κανα δυο μπυρες ,θα δω τελικο και θα επιστρεψω με παραδειγματα και λινκς.για το Ελληνικο Στονερ θα επιμεινω,πιστεψε με εχω ακουσει περισσοτερα απ'οτι επρεπε (οχι μονο Ελληνικα)και αν εχω ακουσει κατι πανω απο δυο φορες αυτο ειναι το Church Within των Obsessed και αυτο λογω της λατρειας μου προς τους ΘΕΟΘΕΟΥΣ St.Vitus.να πω οτι αυτες οι συζητησεις απο μακρια δεν εχουν και πολυ νοημα ,να κανονισει ο Φωντας μιτινγκ του Δισκορυχειου να ''πλακωθουμε'' απο κοντα συνοδεια κοψιδιων και ηδύποτών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κάποιοι δεν κατάλαβαν το νόημα της φράσης το rock ήταν… υπό διωγμό στη Βρετανία στα μέσα των seventies.
    Τους προκαλώ λοιπόν να δουν το βρετανικό TOP 100 του 1975 και να μου πουν πόσα τραγούδια από ’κείνα τα 100 είναι ροκ (τουλάχιστον σαν το “Freedom” των Baker Gurvitz Army)…

    http://www.uk-charts.top-source.info/top-100-1975.shtml

    Και μετά να πάνε και να συγκρίνουν με το TOP 100 του 1967

    http://www.uk-charts.top-source.info/top-100-1967.shtml

    Φυσικά και έβγαιναν ροκ δίσκοι το 1975, όπως βγαίνουν και σήμερα. Και σήμερα, όμως, το ροκ είναι υπό διωγμόν… μ’ όλες αυτές τις χιπχοπάδικες παπαριές που κυριαρχούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πετρίδης είσαι και ασχολείσαι με τα πληρωμένα από τις εταιρείες charts;

      Διαγραφή
    2. Φυσικά και ασχολούμαι με το chart, όταν παρέχει στοιχεία χρήσιμα για κάποιο συμπέρασμα. Δεν κατάλαβα…
      Το chart δείχνει την τάση… έξυπνε.
      Έτσι, είναι άλλη η τάση το ’67 και άλλη το ’75. Αυτό έχει σημασία.
      Το chart έρχεται δηλαδή ν’ αποδείξει εκείνο που όλοι γνωρίζουν (είτε εμπειρικά, είτε λιγότερο εμπειρικά).
      Και κάπως έτσι, αν πας στο Top 100 του 1977 θα δεις ανάμεσα Stranglers και Sex Pistols, μαζί με Baccara και Boney M…

      Διαγραφή
  17. πρεπει να παραδεχτω οτι ο Φωντας εχει δικιο.....το 1975 βγηκαν ΕΛΑΧΙΣΤΑ αλμπουμ τυπου Baker Gurvitz Army και γενικα θαλεγα οτι ηταν μια κακη μουσικα χρονια ετοιμαζοντας το χωρο για την λαιλαπα του new wave που ερχοτανε. ξεχωρησα το Armaggedon (Keith Relf) και το Dirty Talks καλο χαρντ υπαρχουν και καποια αλλα ομως η μουσικη αλλαζε γρηγορα και το UK Underground του 1969-72 εσβηνε πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το LP των Armageddon ήταν πραγματικά καλό.

      Βεβαίως υπήρχαν κι άλλα, όπως ας πούμε το “Strange Flavour” των Agnes Strange, όμως αυτά τα άλμπουμ δεν τα έπαιρνε κανένας χαμπάρι στην Αγγλία.

      Εκείνα που ο κόσμος έπαιρνε χαμπάρι γινόντουσαν όλο και πιο τυπικά, όλο και πιο ανέμπνευστα, σχεδόν ΑΟR ή εντελώς AOR (σαν τους Bad Company π.χ.), επιχειρώντας να χτυπήσουν κυρίως την αμερικάνικη αγορά, που υπήρχε (ραδιοφωνικός) χώρος για τέτοια ακούσματα.

      Διαγραφή
  18. Παρατήρησα πως κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε για τους Queen.
    Να υποθέσω πως για τους αναγνώστες μας είναι όντως… βαρετοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τους σπουδαίους στα πρώτα 4 αλμπουμς Queen, θα τους σχολιάσουμε σε ένα καταλληλότερο χώρο, όχι πάντως εδώ που είναι ιστολόγιο μιας κάποιας άλλης θεματολογίας και δεν το αφορά το κλάσσικ ροκ των σέβεντις. Η θεματολογία του Δισκορυχείου είναι διαφορετική και εγώ τουλάχιστον το σέβομαι και σιωπώ. Και κακώς που παρακάτω γράφονται κατεβατά για Sabbath, Zeppelin και Priest. Υπάρχουν άλλοι χώροι που εξειδικεύονται στο είδος και με αρκετούς διεθνείς γνώστες εκεί μέσα ώστε να γίνει μια πιο επικοδομητική συζητηση.

      Διαγραφή
  19. Οι Queen άρεζαν και στη μάνα μου. Τους απομυθοποίησα από τα 16. Όπως και το The Wall. Και βαρετά να μην είναι αν τα έχεις ακούσει χίλιες φορές καταντούν τέτοια. Πλην εξαιρέσεων βεβαίως βεβαίως...

    They call me 'The Seeker'
    I've been searching low and high
    I won't get to get what I'm after
    Till the day I die

    https://www.youtube.com/watch?v=UAbzlj3nf4E

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. και ενα τελευταιο για τους Zeppelin,να πω οτι ο Ahmet Ertegun ειχε πει οτι οι Stones και οι Zeppelin ειναι τα επιδραστικοτερα συγκροτηματα στην ιστορια του Rock.οσο υπερβολη και να εμπεριεχει αυτο (που εμπεριεχει) κατι λεει για τους Zeppelin.επισης η διαπιστωση οτι δεν βγηκαν πολλα καλα αλμπουμς το 1975 απο καποιον φιλο εδω ειναι τουλαχιστο ..αναληθης ,με μια προχειρη ματια ειδα οτι βγηκαν τουλαχιστον 30-40 κλασσικα αλμπουμς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Kαλημερα Φωντα.Με βρισκει συμφωνο η αποψη σου.Μετα το ’75 δεν υπαρχει μπαντα Zeppelin(όπως και Sabbath και Stones και πολλοι αλλοι,με εξαιρεση ισως τους Heep που πραγματικα μεχρι τα τελη του εβδομηντα εβγαζαν σχετικα αξιοπρεπη και στιβαρα χαρντ αλμπουμ,κατωτερα ομως φυσικα των πρωτων τους).Στα ιδια χρονικα ορια(’74-76) να σημειωσω τα δυο πρωτα judas priest που βαζουν κατω πολλα αλμπουμ σχετικα με χαρντ ροκ ακουσματα.Περιμενω και εγω κατι για τους WHO(με τον εντονο και επεισοδιακο τους βιο.)Οι BAKER GURVITZ ARMY ειχαν τα προικισμενα και εντιμα για τον ηχο τους αδελφια,με λαμπρο παρελθον με τους GUN,THREE MAN ARMY.Απλα πολύ καλοι σε όλα τα σχηματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. συγγνωμη ,αλλα ειδικα για τους Sabbath αυτα τα λενε μονο οσοι εχου ''επιφανειακη'' σχεση με το γκρουπ και αναπαραγουν μουσικογραφιαδικα κλισε.ακουσε σημερα το Technical Ecstasy και ειδικα το (δεν εχω ιδεα γιατι ρε πουστη μου!)καρα-υποτιμημενο δισκαρο με τιτλο Never Say Die και μετα το συζηταμε (για να μη μιλησω για τα μετεπειτα επη με τον Dio/Gillan/Martin).για τα Judas Priest συμφωνω ,ειδικα για το Rocka Rolla (το Sad Wings..δεν χρειαζεται την υπερασπιση μου γιατι ειναι γενικως αποδεκτο ως κλασσικο ετσι κι αλλιως)που λογω της μετεπειτα καθ'ολοκληριαν ''Μεταλλοποιησης'' των Priest αναφερεται σπανιως λογω της ''ελαφρυτερης'' παραγωγης του και των πιο εμφανων blues καταβολων του.τραγουδια ομως οπως το σουπερ καυλιαρικο Cheater με τη sexy -bluesy harmonica του ,η η ψυχεδελικη τριπλετα Winter/Deep Freeze/Winter Retreat μεχρι τα επικα Dying To Meet You και Run Of The Mill φανερωνουν μπαντα που δικαιως αργοτερα θα απολαμβανε τη φημε που εχει σημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητε μου ακουω sabbath απο το 1983 και σαν σημερινος πενηνταρης τους οφειλω ενα μερος απο την ψυχη μου.Θα σου πω οτι οταν ειχα τον οικονομικο τροπο ξαναγορασα τα πρωτα 4 αλμπουμ σε εγγλεζικες vertigo για να απολαυσω καθε πτυχη και ιντζα της απολυτης βαριας μουσικης ever.Ομως πραγματικα μονο για τους fans περα απο το 75 και μετα ειναι σημαντικες οι μουσικες αναφορες τους.Κοινως το τρενο κουραστηκε.Οτι σπουδαιο και επιδραστικο ειχαν να δωσουν το ειχαν δωσει.Οι ιδιοι παραξαν μουσικη και καλα κανανε,αυτο ομως δεν σημαινει οτι το χομπι τους θα ειναι παντα χρυσος.ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΠΑΡΑΚΜΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΥΡΙΣΟΥΝ.Υ.Γ 1.Με σεβασμο στην γνωμη του αλλου.Υ.Γ2.ΙΑΝΝΗΣ Ο προλαλησας,που σου απαντα.

      Διαγραφή
  23. με ολο το θαρρος Ιαννη νομιζω οτι οι μετεπειτα δισκοι των Sabbath (νταξ ,οχι ολοι αλλα απο το 75-83,μην πω μεχρι to '92)υπηρξαν επιδραστικοι για πιο καινουριες γενιες και οχι γι'αυτες που αποθεωναν τα classics.ενα πραμα σαν το On The Corner του Miles Davis ας πουμε ,που ειχε αποκυρηχθει πανυγηρικα οταν βγηκε απ'τις γενιες που ηταν συγχρονο τους αλλα πολλα χρονια αργοτερα αποδειχτηκε επιδραστικο και νεοτερες γενιες μουσικων απο ετεροκλητα ειδη,Jazz/Hip-Hop/Funk/Electronica το θεωρουν ως ουσιαστικοτατο και essential (που λεν και οι φιλοι μας οι Αμερικανεζοι.εχει συμβει πολλες φορες αυτο,με διαφορους καλλιτεχνες.για να επιστρεψω στους Sabbath ,θεωρω τα Technical Ecstasy/Never Say Die/Heaven And Hell /Mob Rules/Born Again καρα-κλασσικς και επιδραστικοτατα.θα μπορουσα να αναφερθω σε συγκεκριμενα τρακς και πως γεννησαν καινξουρια πραματα αλλα θα καταχραστω χωρο,απλα βαλε το Zero The Hero να παιζει στο πικαπι (λεμε τωρα) και ασε την ινταστριαλ-ντουμ-χιπ χοπ (δεν υπερβαλλω ,ΕΙΝΑΙ ολα αυτα και οτι θετε πειτε)σαπιλα του να σε συνεπαρει (και να σε συνεσηκωσει-pun intended)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. συμπτωματα του συμπαντος11 Ιουλίου 2016 στις 7:11 μ.μ.

    >απλα βαλε το Zero The Hero να παιζει στο πικαπι (λεμε τωρα) και ασε την ινταστριαλ-ντουμ-χιπ χοπ (δεν υπερβαλλω ,ΕΙΝΑΙ ολα αυτα και οτι θετε πειτε)σαπιλα του να σε συνεπαρει

    !!!!!!!!! ποιός είσαι βρε ο Julian Cope και παραμιλάς έτσι;;;

    Ο,τι να 'ναι διαβάζουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σαλατα Αρουραιων11 Ιουλίου 2016 στις 7:25 μ.μ.

    διαβαζεις οτι να'ναι γιατι εισαι ανιδεος,αμα ηξερες τι σου γινοταν δεν θα λεγες τετοιες χοντρομαλακιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μην χοντρύνει ο καβγάς. Δεν υπάρχει λόγος.

      Διαγραφή
    2. συμπτωματα του συμπαντος11 Ιουλίου 2016 στις 9:48 μ.μ.

      καλά... καλά... σάλτα μια βόλτα εδώ να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου και ξαναμιλάμε, σχετικέ...

      http://www.headheritage.co.uk/unsung/albumofthemonth/black-sabbath-behind-the-wall-of-spock

      Διαγραφή
  26. Εισαι ωραιος και γλεντα το.Τεραστιο κεφαλαιο για το βαρυ ηχο οι sabbath.Και για να κλεισω να πω μονο οτι το ριγισμα στα κιθαριστικα ριφ του wizard,ο ηλεκτρικος οργασμος στο After Forever,και το βουρκωμα στο acid ,μελαγχολικο,ψυχεδελιko planet caravan δεν ξαναβγαινει οχι μονο απο τους sabbath που οπως και να το δεις μετα το vol.4 αρχισαν να πεφτουν αισθητα,αλλα απο κανεναν.Και επειδη μου την αναψες θα φωναξω το πιτσιρικα τωρα για ακροαση master of reality(ποσο καιρο εχω να το ακουσω).KEEP ON ROCKING MAN.Υ.Γ.ΓΙΑΝΝΗΣ.(Ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ GOOGLE κατι εκανε στο λογαριασμο,που θα παει θα το βρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Γιαννη χαιρομαι να μιλαω με ατομα σαν εσενα και αν και εχουμε λιγο διαφορετικες αποψεις δε τρεχει τιποτα γιατι γουσταρεις (ετσι ντιπ λαικα πρεπει να τα λεμε αυτα) να χαιρεσαι τον πιτσιρικα και καλη ακροαση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Καλό συγκρότημα οι Led Zep (αν και εμένα μόνο το πρώτο τους μου άρεσε πραγματικά). Το μόνο μου πρόβλημα μαζί τους ήταν πως πάντα μου έδιναν την (πιθανά λανθασμένη) αίσθηση πως εξαιτίας τους οι Jeff Beck Group και οι Cactus δεν είχαν την επιτυχία που τους άξιζε.
    Σωτήρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή