Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ αυτός, ο πολύ μεγάλος τραγουδιστής

«Τα παιδιά οικογενείας της επαρχίας
δεν φλερτάρουν ποτέ δημοσία
δεν φλερτάρουν ποτέ στην πλατεία»
(από τραγούδι του Γιώργου Μαρίνου, σε μουσική Νίκου Δανίκα και στίχους Παύλου Μάτεσι)

Ως παιδί της επαρχίας, αλλά όχι και… οικογενείας, δεν είχα τη δυνατότητα να δω τον Γιώργο Μαρίνο από κοντά στην πολύ μεγάλη του ακμή, στη Μέδουσα των seventies. Έμενε το ραδιόφωνο βασικά, λίγο ο κινηματογράφος, βεβαίως η τηλεόραση τής εποχής, που απαθανάτιζε έστω και συμβολικά τα ιλιγγιώδη σώου του, και ακόμη τα τζουκμπόξ, που δεν έλειπαν από τη διασκέδασή μας.
Από το ραδιόφωνο λοιπόν είχα πρωτακούσει ένα τραγούδι με τον Γιώργο Μαρίνο, τότε, παιδί, και κόλλησα. Και με το τραγούδι και με τον Μαρίνο. Καιρό πριν στρίψει στο πλατώ τού πικάπ μου η «Οδός Ονείρων», χρόνια πριν τις μεγάλες του επιτυχίες στα τέλη του ’70 («Κάνε μου λιγάκι μμμ...», «Τράβα μου μία φωτογραφία»), που μας τις έκαναν κατάπλασμα οι πληρωμένες εκπομπές των εταιρειών στο κρατικό ραδιόφωνο, εγώ είχα πάθει με το «Ήπια τα χείλη σου και χάνομαι», που ακουγόταν παντού στη γειτονιά – από τα ραδιόφωνα (κρατικά-πειρατικά) και φυσικά από τα τζουκμπόξ.
Ήταν ένα σαρανταπεντάρι σε κόκκινη ετικέτα Polydor, που το έβαζα ξανά και ξανά στα μηχανήματα. Φράγκο στην αρχή, δίφραγκο λίγο αργότερα, αλλά πάντως αυτό – πάντα. Εννοώ την πρώτη πλευρά, το «Ήπια τα χείλη σου και χάνομαι» και όχι την τούμπα («Να πεθάνω με το ταίρι μου»).
Το τραγούδι αυτό είχε κυκλοφορήσει το 1971, ήταν γραμμένο από τον Άκη Πάνου –τότε δεν τα ήξερα αυτά– και ήταν «αέρας». Τα λόγια, η μουσική, η ενορχήστρωση, η ερμηνεία τού Γιώργου Μαρίνου, όλα. Ένα ελαφρολαϊκό άσμα που αμέσως σε μάγκωνε – αυτό το ελαφρολαϊκό των early seventies εννοώ, που όλοι όπου σταθούν κι όπου βρεθούν το κατακρίνουν κι ας είχε δώσει (και) αριστουργήματα.
«Μαρμάρωσε θεέ μου το σύμπαν εδώ/ μαρμάρωσε εμένα κι εκείνη/ εκεί που γιορτάζει ο έρωτας μη/ μη σβήσει αυτή η στιγμή».
Ερμηνεία, τώρα, όχι αστεία! Ο Άκης Πάνου, δεν μπορεί… ήξερε. Αλλιώς πώς; Μόνον ο Γιώργος Μαρίνος θα μπορούσε να πει έτσι όπως είπε αυτό το συγκεκριμένο άσμα, με τέτοιο βαθύ, σαγηνευτικό και συγχρόνως απογειωτικό τρόπο. Σε λιώνει. Ιδίως εκείνο το… «κάτι γεννιέται, το αισθάνομαι», που μηδενίζει το χρόνο και σε ενώνει με το άπειρο…
Η καλλιτεχνική διαδρομή του Γιώργου Μαρίνου ξεκινά το 1959, όταν μπαίνει στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Δύο χρόνια αργότερα κάνει το θεατρικό-τραγουδιστικό ντεμπούτο του στην επιθεώρηση των Αλέκου Σακελλάριου «Ώπα-Ώπα», στην οποία ακούγονταν τραγούδια από το «Αρχιπέλαγος» του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1962, όπως όλοι γνωρίζουμε, συμμετέχει στην «Οδό Ονείρων» (Αλέξης Σολομός, Μάνος Χατζιδάκις, Νίκου Γκάτσος, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Μίνως Αργυράκης, Μανόλης Καστρινός, Δημήτρης Χορν… μια Εθνική). Ο Γιώργος Μαρίνος τραγουδά «Κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά/ κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά…» και αναστατώνει τους πάντες.  

Η συνέχεια εδώ…

6 σχόλια:


  1. Τι φοβερή η ορχήστρα του Νίκου Δανίκα στη Μέδουσα! Μνημείο η εκπομπή του Παπαστεφάνου «Μουσική Βραδυά…» από το 1976 (40 χρόνια πριν), που την απαθανατίζει.

    Και το τραγούδι αυτό που λένε όλοι μαζί στην αρχή (Μαρίνος, Μαρίνα, Βλάσσης, Τ. Αντωνιάδης…) τι κομματάρα! Και ο Μαρίνος… λάμπει!

    Φώτα μεσ’ στη νύχτα
    σας δείξανε το δρόμο ως εδώ
    κι η γνώριμη γωνιά μας στολισμένη
    σας περιμένει

    Πέστε πως απόψε
    μας δένει μια ψευδαίσθηση γλυκιά
    χαρείτε τη γιορτή που θα τελειώσει
    πριν ξημερώσει

    Ποιος από σας δεν ζητά
    της μιας βραδιάς τη χαρά
    να η συντροφιά μας
    δίπλα μας καθίστε
    και μαζί με μας κι εσείς

    Τραγουδήστε…

    Φώτα μεσ’ στη νύχτα
    που κρύβουν την ασχήμια της ζωής
    φωτίστε της καρδιάς σας το λουλούδι
    μ’ ένα τραγούδι

    Πάρτε την καρδιά μας
    για μας η πιο μεγάλη πληρωμή
    θα είναι ένα ζεστό χαμόγελό σας
    στο πρόσωπό σας

    Ποιος από σας δεν ζητά
    της μιας βραδιάς τη χαρά
    να η συντροφιά μας
    δίπλα μας καθίστε
    και μαζί με μας κι εσείς

    Τραγουδήστε…

    Φώτα μεσ’ στη νύχτα
    σας δείξανε το δρόμο ως εδώ
    κι γνώριμη γωνιά μας στολισμένη
    σας περιμένει
    λά λα/ λα λα λά λα/
    λα λά λα/ λα λα λά λα/ λα λα λά
    απόψε σας χαρίζουμε το βράδυ
    είναι δικό σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ωραίο άρθρο και τι σπουδαίος ταγουδιστής!
    Σχετικά με το «Έλα σε μένα», βλέπω στο βιβλίο των Γιάννη Πετρίδη και Κώστα Ζουγρή «Τα τραγούδια των Ελλήνων» (Ανατολικός, 2004) την ακόλουθη δήλωση του Στέλιου Φωτιάδη:
    «Είχα τη χαρά και την τιμή το αγαπημένο αυτό τραγούδι να το ηχογραφήσω σαν μουσικός υπό τη διεύθυνση του μεγάλου μας συνθέτη στην πρώτη εκτέλεση από τον Γιώργο Μαρίνο, πριν ενταχθεί στην "Πορνογραφία".»
    Να υποθέσω ότι η ηχογράφηση αυτή έγινε κατά την περίοδο που ο Μαρίνος συνεργαζόταν με τη Lyra (1975 - 1977);
    Αν ναι, πρόκειται για ανέκδοτη ηχογράφηση, σωστά;
    Παντελής Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Να υποθέσω ότι η ηχογράφηση αυτή έγινε κατά την περίοδο που ο Μαρίνος συνεργαζόταν με τη Lyra (1975 - 1977);<<

      Μάλλον πιο μετά, αλλά πάντως πριν την «Πορνογραφία» (1982) και μάλλον είναι ανέκδοτη.

      Διαγραφή
  3. Στον κατάλογο ελληνικής δισκογραφίας του Δραγουμάνου βλέπω έναν δίσκο του 1977 με τίτλο «Αυτό το καλοκαίρι» (Minerva 22056), όπου εμφανίζονται ως συντελεστές: Γιώργος Μαρίνος, Βλάσης Μπονάτσος, Μαρίνα, Γιώργος Μελέκης, Μαριάννα Σάκκαρη και Νίκος Δανίκας.
    Ξέρει κανείς κάτι γι' αυτόν τον δίσκο;
    Παντελής Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον είχα δει παλιά αυτό τον δίσκο.
      Αν δεν με απατά η μνήμη μου στο εξώφυλλο εικονιζόταν το κατάστρωμα μιας θαλαμηγού με κορίτσια να κάνουν ηλιοθεραπεία και τέτοια… Καθαρά τουριστική κατάσταση… Δεν τον είχα αγοράσει, επειδή ήταν συλλογή.
      Τώρα, όμως, μάλλον θα τον αγόραζα (άμα τον εύρισκα φθηνό εννοώ).

      Διαγραφή
    2. Αρκετά σπάνια συλλογή της LYRA με επιλογές ότι να 'ναι. Το 45άρι του Μαρίνου με τα "σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα" και "η Μαρία του Οκτώβρη", η "Κυριακή" και "ο ΖΞΨ το ρομποτάκι" με τον Μπονάτσο, "sex and politics" και "κάποια μέρα" με την Μαρίνα και πάει λέγοντας...

      Ι.Χ.

      Διαγραφή