Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

ροκ συγκροτήματα και καλλιτέχνες στο Φεστιβάλ της l'Humanité (εφημερίδα τού Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος) στα late 60s-early 70s

H Fête de l'Humanité, η Γιορτή της Ουμανιτέ, το Φεστιβάλ της Ουμανιτέ, πείτε το όπως θέλετε, ήταν η μεγαλύτερη κομματική νεολαιίστικη εκδήλωση για πολλά χρόνια στη Γαλλία. Επίσης και η πιο μακρόχρονη, καθώς ξεκίνησε στη δεκαετία του ’30 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα! Φυσικά μέσα σ’ αυτά τα 80-τόσα χρόνια άλλαξαν πάρα πολλά μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα, όμως η Γιορτή είναι ακόμη εκεί, συγκεντρώνοντας, πάντα, το ενδιαφέρον του κόσμου, και βεβαίως των καλλιτεχνών που ανέβαιναν και ανεβαίνουν στις σκηνές της. Όπως διαβάζω στη wiki το 2010 επισκέφθηκαν το φεστιβάλ 600 χιλιάδες άνθρωποι! Τοποθετώ θαυμαστικό, γιατί (για την εποχή μας) δεν είναι καθόλου λίγοι.
Υπάρχει μια δοξασία –μία από τις πολλές εξάλλου– που ταλανίζει τα ροκ πράγματα στην Ελλάδα από χρόνια, ότι τάχα το ροκ δεν έχει σχέση με τα κόμματα. Ακόμη χειρότερα πως ροκ και κομμουνιστική ιδεολογία είναι έννοιες ασύμβατες, και πως τέλος πάντων ο «σωστός» ροκάς, θα πρέπει να αντιδρά κάπως σαν εκείνο το… ρεμάλι, τον Φάνη, στο μυθιστόρημα του Νίκου Νικολαΐδη «Ο Οργισμένος Βαλκάνιος», όταν ακούει περί κόμματος (κομμουνιστικού). Να θεωρεί δηλαδή πως όποιος μιλάει γι’ αυτά τα θέματα… «ψωλοκοπανάει» (έτσι ακριβώς διαβάζουμε).
Γιατί «κόμμα» για τα… ρεμάλια ήταν μόνον ένα, το κομμουνιστικό. Δεν ήταν η ΕΡΕ, με τα ουκ ολίγα εγκληματικά στοιχεία της (αλλά αυτή προπαγάνδιζε το rock nroll στα fifties, οπότε ok!), δεν ήταν καν οι χουνταίοι τού Παπαδόπουλου (που κινηματογραφούσαν τα «ψυχεδελικά» συγκροτήματα δείχνοντάς τα στα επίκαιρα), ήταν οι κομμουνιστές! Ευτυχώς, όμως, οι Genesis και οι Magma δεν διαβάζανε… Νικολαΐδη κι έτσι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πάνε να παίξουν σ’ ένα κομμουνιστικό φεστιβάλ. Και μάλιστα του γαλλικού επί Georges Marchais (Ζωρζ Μαρσέ), του πιο μεγάλου φιλοσοβιετικού κομμουνιστικού κόμματος της Δύσης.
Στη Γιορτή της Ουμανιτέ, το 1970
Φυσικά, όσοι συμμετείχαν στην Fête de l'Humanité, μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες, δεν σημαίνει πως ήταν κομμουνιστές –όπως δεν ήταν κομμουνιστής και ο Curtis Mayfield, που κάποτε είχε παίξει στο φεστιβάλ της ΚΝΕ–, παρότι ορισμένοι μπορεί να ήταν (ήταν), ή να ήταν απλώς φίλα διακείμενοι προς τις αριστερές ιδέες. Να, όπως ο μεγάλος αμερικανός τραγουδιστής Paul Robeson που ήταν κομμουνιστής και εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ το 1960, ο επίσης πολύ σημαντικός τραγουδοποιός Léo Ferré που ήταν αναρχοκομμουνιστής και που εμφανίστηκε στη Γιορτή το 1961, το 1962, όπως και το 1992 ή τέλος ο Hugues Auffray (ο… Γάλλος Dylan), που πέρασε κι αυτός απτη Γιορτή το 1965.

Ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν ποτέ στην Fête de l'Humanité ήταν οι Moody Blues, το 1968. Ο πανικός, όμως, θα γινόταν δύο χρόνια αργότερα, το 1970 (στις 12 του Σεπτέμβρη), όταν στο πάλκο της Γιορτής θα ανέβαιναν οι Pink Floyd! Astronomy domine”, “Green is the colour”, “Careful with that axe, Eugene”, “Set the controls for the heart of the sun” και ό,τι άλλο σένα live που απαθανατίστηκε μόνο σε bootleg.
Οι Pink Floyd στη Γιορτή της Ουμανιτέ, τον Σεπτέμβρη του '70
Το 1971 ροκάρουν στη Γιορτή οι Magma και οι Soft Machine! Στους Softs μπορεί να έπαιζε ντραμς και να τραγουδούσε ο μαοϊκός εκείνα τα χρόνια Robert Wyatt, όμως ντραμς στους Magma έπαιζε ο Christian Vander, που κάποιοι τον συνδέουν ακόμη και με το ναζισμό. Ναζιστές να παίζουν σε κομμουνιστικό φεστιβάλ; Τρελός παπάς θα έχει βαφτίσει εκείνον που θα υποστηρίξει κάτι τέτοιο!! Γιατί, ακόμη και κάποιο «λάθος» να έγινε το 1971, αποκλείεται να ξανασυνέβη το ίδιο λάθος το 1982 – όταν οι Magma πήγαν και πάλι στο Φεστιβάλ της Ουμανιτέ, έχοντας διαγράψει όλη τη zeuhl πορεία τους στα seventies.
Το 1972 ήταν επίσης μια μεγάλη ροκ χρονιά, καθώς θα βρεθούν στο φεστιβάλ της γαλλο-κομμουνιστικής εφημερίδας οι Who, οι Golden Earring και ο Country Joe
Για τον Country Joe δεν χρειάζεται να πούμε πόσο κοντά ήταν στην κομμουνιστική ιδεολογία (οι γονείς του ήταν κομμουνιστές και το “Joe”, από τ’ όνομά του, ήταν αναφορά στον... Joseph Stalin), ενώ για τον Pete Townshend των Who είναι γνωστό πως στα νιάτα του ήταν… Κνίτης! Βάζω θαυμαστικό, επειδή πολλοί μπορεί να μην ξέρουν πως ο Townshend είχε υπάρξει μέλος της Young Communist League (YCL), της Νεολαίας του Βρετανικού Κομμουνιστικού Κόμματος νωρίς στα sixties. Στη Γιορτή, στις 9/9/1972, οι Who θα έπαιζαν... “I can’t explain”, “Summertime blues”, “Baba O’Riley”, “Magic bus”, “My generation” κ.λπ.
Οι Who στη Γιορτή της Ουμανιτέ, τον Σεπτέμβριο του '72
Όπως διαβάζουμε και στο βιβλίο των Joe McMichael & “Irish” Jack Lyons “The Who Concert File” [Omnibus Press, London 1997]:
«Οι Who ανέβηκαν στη σκηνή στις 6 το απόγευμα, μετά τον Country Joe McDonald. Πίσω από τη σκηνή ήταν τοποθετημένο το λογότυπο του RTL που προήγαγε το φεστιβάλ, και σκόρπια κόκκινα λουλούδια στο πάλκο όταν έφθασε το γκρουπ(…) O Jerry Gilbert έγραψε στο Sounds μετά από λίγες μέρες: “Στη μέση του σετ οι Who είχαν πιάσει κορυφή με τα ‘Wont get fooled again’ και ‘Magic bus’(…) ‘Ανεβείτε… ελάτε’, προέτρεψε ο Townshend τον κόσμο, και στη συνέχεια, ταλαντεύτηκε προς το μπροστινό μέρος της σκηνής, στάζοντας ιδρώτα. Τότε, μέσα από τις κινήσεις του, έκανε πως κρατούσε την περόνη μιας χειροβομβίδας ανάμεσα στα δόντια του εκσφενδονίζοντάς τη στη συνέχεια στο πλήθος, παριστάνοντας την πανίσχυρη έκρηξη. Ήταν μια θετική νύξη για το μεγάλο πανό του Βιετνάμ, που κρεμόταν πάνω από τη γιορτή και μια σαφής υπενθύμιση της επαναστατικότητάς του”».
Το 1973 στην Fête de l'Humanité έγινε χαμός. Διαβάστε ονόματα: Chuck Berry, Jerry Lee Lewis, Alan Stivell, Catherine Ribeiro (η… κόκκινη Πασιονάρια του γαλλικού ροκ), Osibisa, Ange, Sun Ra, Robert Charlebois, Zao, Fats Domino, Little Richard.
Όμως και το 1974 δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος πως ήταν μια αδιάφορη χρονιά για το φεστιβάλ, όταν στη σκηνή του θα ανέβαιναν οι Kinks και ο Leonard Cohen. Μάλιστα ο Cohen είχε πει, τότε, και τον αντιφασιστικό ύμνο “Beloved comrade” (γνωστός από την εκτέλεση τού Josh White στα mid-40s), τους στίχους του οποίου είχε γράψει ο κομμουνιστής Lewis Allan (ο στιχουργός τού περίφημου “Strange fruit”).
Το 1975 στη Γιορτή της Ουμανιτέ θα εμφανίζονταν μεταξύ άλλων οι Tangerine Dream, οι Malicorne, ο Jacques Higelin… και πάει λέγοντας…

Οι… Φάνηδες όμως εκεί… Στη μπούρδα τους… Χριστό δεν πήραν χαμπάρι, όλα αυτά τα χρόνια καθώς τις ίδιες σαχλαμάρες λένε ακόμη…

«Εντάξει και τι έγινε… Λες κι εγώ δεν το ξέρω. Φαίνομαι για κορόιδο δηλαδή…(…) Αλλά τι θα κάνω; Δεν τους βλέπεις πώς πάνε; Σαν τους στραβούς στον Άδη. Να μπω κι εγώ στη σειρά με τα κορόιδα δηλαδή; Άκου τι μου είπε: Να κάτσω εδώ να παλέψω. Άκου προπαγάνδες. Τους έχουν σαπίσει τον εγκέφαλο, που να χέσω μέσα».
Νίκος Γ. Νικολαΐδης «Ο Οργισμένος Βαλκάνιος» [Κέδρος, Αθήνα 1977]

57 σχόλια:

  1. Τι σημαινουν ολα αυτα για να βγαλουμε συμπερασμα δεν μας ειπες. Καταλαβαμε παντως, για τη δυτικη νεολαια 1965-1975, μοδα αποδειχτηκε και η ροκ όπως και ο κομμουνισμος. Εσυ ομως κοντευεις να κλαψεις απο νοσταλγια βλεπω. Στανιαρε και μην κλαις το μαραζι, να λες δεν πειραζει θα ρθει η ασπρη μερα και για μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε κλαίω, ούτε νοσταλγώ.
      Απλώς γράφω, και περαιτέρω ενημερώνω εκείνους που, ενδεχομένως, δεν γνωρίζουν.
      Προσπάθησε να καταλάβεις τι θέλω να πω.
      Θα το παλέψεις, θ’ αργήσεις, θα κουραστείς, αλλά αξίζει τον κόπο…
      Για σένα κυρίως.

      Διαγραφή
    2. Δεν γνωρίζουν τι; Τις μόδες μιας εποχής; Και γιατί να τις γνωρίζουν;

      Όσο για το ότι Ακόμη χειρότερα "ροκ και κομμουνιστική ιδεολογία είναι έννοιες ασύμβατες", εσύ πρώτος το έχεις παίξει σε όλους τους τόνους εδώ μέσα, ακόμα και σε αυτό το ποστ γράφεις ότι το ροκνρολ το προωθούσε η ...ΕΡΕ και την ψυχεδέλεια η Χούντα.

      Και με βάση τι; Κάτι ασήμαντες εκδηλώσεις που τις τραβάμε από τα μαλλιά για να γίνουν καθοριστικές τάχα στιγμές (έπαιξε το τάδε γκρουπ στην γιορτή μιας λέσχης αξιωματικών άρα η δεξιά και ο στρατός προωθεί το ροκ, ή βγήκε φωτογραφία ο Παττακός με μινιφορούσες άρα η Χούντα γούσταρε χίπηδες και ψυχεδέλειες... Άλλα ντ΄'αλλα της Παρασκευής το γάλα.

      Αντί για τις τερατολογίες που διαβάζουμε εδώ, το πράγμα είναι απλό. Όσο ο Μαρσέ ή ο Υ του ΚΚΓ γουστάρανε ροκ, επειδή έπαιξαν οι Floyd ή όποιοι άλλοι το 70 και το 80 στα φεστιβάλ της Ουμανιτέ, άλλο τόσο και η Χούντα καλόβλεπε το ροκ στην εποχή της. Στην καλύτερη περίπτωση ήταν μια ισχυρή μόδα που δεν μπορούσε να την σταματήσει, και πάντως λιγότερο ενοχλητικό από τον ενεργό αριστερό ή αντιχουντικό ακτιβισμό.

      Διαγραφή
    3. Τώρα εσύ ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ή όντως δεν καταλαβαίνεις.

      Έγραψα εγώ τίποτα για «μόδες»; Εσύ τα λες αυτά.

      Εγώ έγραψα για ένα μύθευμα, που υπάρχει στην Ελλάδα (εδώ και δεκαετίες), συντηρημένο από τους άσχετους με το ροκ αναρχολεμέδες, που λέει ότι το ροκ δεν ταιριάζει με τα κόμματα, και πως… αν είσαι «πραγματικός ροκάς» θα πρέπει να φτύνεις τα κόμματα (και ειδικά τα κόμματα της Αριστεράς – γιατί εκείνα είναι το πρόβλημά τους), όπως έκανε και το… ρεμάλι ο Φάνης.

      Ε λοιπόν εδώ λέμε πως το ροκ μια χαρά ταιριάζει με τα κόμματα, και δη με τα κόμματα της Αριστεράς, καθώς αν ίσχυε αυτή η παπαριά που υποστηρίζουν οι αναρχολεμέδες δεν θα συνέβαιναν εκείνα που συνέβαιναν στο φεστιβάλ της Ουμανιτέ (και αλλού – άλλη φορά τα «αλλού»).

      Το καταλαβαίνεις αυτό ή όχι;

      Το τι συνέβαινε στην Ελλάδα, τώρα, είναι άλλο θέμα και το έχουμε πει χιλιάδες φορές. Και είναι έτσι όπως το έχουμε πει. Πως η Δεξιά (ΕΡΕ) και η χούντα προώθησαν με κάθε δυνατό τρόπο το ροκ, ως πολιτιστικό προϊόν τής κυρίαρχης συμμάχου και αντι-κομμουνιστικής Αμερικής.

      Και όπως έχουμε ξαναπεί χιλιάδες φορές, επίσης, το ροκ δεν είναι πολιτικό από μόνο του. Εξαρτάται από το ποιος το διαχειρίζεται και πώς.

      Δηλαδή το ροκ (και κάθε παρακλάδι του) αποκτά θετικό πολιτικό πρόσημο, όταν π.χ. ενσωματώνεται στην αντικουλτούρα στα late sixties στις ΗΠΑ και αρνητικό πολιτικό πρόσημο, όταν χρησιμοποιείται από τις χούντες (στο νότο της Ευρώπης στα sixties π.χ.) για τη δική τους προπαγάνδα.

      Φυσικά, δεν χρειάζεται να πω πως το ροκ απέκτησε επίσης θετικό πολιτικό πρόσημο στην ιστορία, όταν ήλθε σε επαφή με τις ιδέες τής Αριστεράς, με το ειρηνιστικό και το αντιπολεμικό κίνημα, με τα άλλα διάφορα κοινωνικά κινήματα (που προωθούσαν τα δικαιώματα των μειονοτήτων κ.λπ.), όταν εναντιώθηκε στις χούντες (π.χ. στη χούντα του Πινοσέτ) και λοιπά, και λοιπά…

      Διαγραφή
    4. "Φυσικά, δεν χρειάζεται να πω πως το ροκ απέκτησε επίσης θετικό πολιτικό πρόσημο στην ιστορία, όταν ήλθε σε επαφή με τις ιδέες τής Αριστεράς,"

      Πότε ήρθε σε επαφή το ροκ με τις ιδέες της αριστεράς (ή της δεξιάς ή του "κέντρου");

      Mην αναμασήσεις πάλι μεμονωμένα περιστατικά. Μιλάω για το ροκ σαν κίνημα (πανκ, χιπισμός κλπ)

      Διαγραφή
  2. Μπορούμε να κάνουμε κι ένα αφιέρωμα σε έλληνικές και αλλοδαπές μπάντες/καλλιτέχνες που πέρασαν απο ΚΝΕ Οδηγητή; Από το 1975 έως σήμερα.
    Υγ. Θυμάμαι σαν τώρα τον Roland ή τον legendary Κουρέα με τους Χειρότερους Πελάτες. Πόσοι ακόμα που 'στιγματίστηκαν' σαν κομμουνιστές ή συνοδοιπόροι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πρεπει να γινη αφιερωμα και στο φεστιβαλ του ΡΗΓΑ! ξερουν οι ρηγισσες και οι ρηγαδες.
    Μπέρτι Ευθυμιάδου Αναγνωστέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, άμα ξέρουν να πληροφορήσουν κι εμένα.
      Πότε ακούστηκε ροκ (ελληνικό προφανώς) σε φεστιβάλ του Ρήγα;
      Εγώ πρέπει ν’ άκουσα το ’84-’85. Πιο πριν δεν ξέρω, δεν θυμάμαι…
      Θα το ψάξω...
      Πάντως, πρώτα πρέπει να παίχτηκε τζαζ και μετά ροκ...

      Διαγραφή
  4. Όλα τα γερόντια εδώ ξαναθυμούνται τα μαντριά τους. Φεστιβάλ του Ρήγα λέει η μία, ΚΝΕ Οδηγητή ο άλλος... Να σαι Βουτσάς παλεύεται, αλλά εδώ ακόμα και η ψυχιατρική σηκώνει τα χέρια ψηλά.

    ...the planet of the apes

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκάσε… Φάνη.
      Κι αν ταράχτηκες, κι αν έπεσες απ’ τα σύννεφα δεν σου φταίει κανένας – έτσι συμβαίνει, πάντα, με όσους δεν κατέχουν.
      Μάλλον οι… πίθηκοι με τους οποίους μεγάλωσες σου φταίνε.
      Και οι σαχλαμάρες που διάβαζες τόσα χρόνια βεβαίως.
      Κάνε τώρα την προσπάθειά σου, ήπια και χαλαρά, μπας και περισώσεις τίποτα…
      Εξάλλου… ποτέ δεν είναι ΕΝΤΕΛΩΣ αργά.

      Διαγραφή
    2. θα πρέπει κάποιος να σου μιλήσει για τα 'νιάτα'. αυτό που ζήσαμε, θυμόμαστε νοσταλγικά, αναπολούμε κατά στιγμές. αν πιστεύεις ότι χρειάζεται ψυχίατρος για να ανατρέξουμε στο παρελθόν, πιθανά η εμπειρία σου να είναι ορθή και να σε καθοδηγηγεί, στην περίπτωση μου όμως είναι η "γλυκιά νοσταλγία" των teen μου, των twenty μου, άντε και λίγο παραπάνω.
      τέλος θα πρέπει να σου πω ότι το να με αποκαλείς "Βουτσά" μόνο χαρά μου δίνει σαν αυτή που ο άνθρωπος αυτός έχει προσφέρει με τις ταινίες του.
      Isaac Poly full of XIAN love για ένα πλάσμα χαμένο που προφανώς δεν είχε και καλά νιάτα. (Κεφάλαιο που δε θ' ανοίξω εδώ να γλυτώσω και τις φωνές του ΦΤ)

      Διαγραφή
  5. Αν και δε μ'αρέσει να συγχέεται η μουσική με τα πολιτικά ιδεώδη, είναι πολύ ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία, για να μη μιλήσω για μερικά σίγουρα καταπληκτικά λάιβ (π.χ. Floyd, τους οποίους θα ψάξω ν'ακούσω τώρα). Άσχετα αν συμφωνεί κανείς, δηλαδή πρέπει να ξεχάσουμε ή να μη μάθουμε ποτέ τι συνέβει παλιότερα? Όταν συνθέτεις τα μουσικά δρώμενα, κατανοείς τη μουσική σκηνή καλύτερα πιστεύω... είπα να πω και γω μια χαζομάρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φώντα μπορείς να δωσεις περισσότερες πληροφορίες για Curtis Mayfield στο φεστ της ΚΝΕ και για μας τους νεότερους ? Υπαρχει υλικο πουθενα να googlαρουμε? φωτο , ημερομηνίες , ανταποκριση ..... Φοβερη πληροφορία , σε πολλά επίπεδα ...αν κρίνω απο το φτωχό κατα την αποψή μου, σε ποικιλια μουσικης βασικά , φεστιβάλ των τελευταίων ετων ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να ήταν στην Καισαριανή στα μέσα του '80 ('85 ή '86;).
      Δεν είχα πάει.
      Κάτι τέτοιο θυμάμαι όμως.

      Διαγραφή
  7. Ο Curtis Mayfield είχε εμφανιστεί στο φεστιβάλ της ΚΝΕ στο Άσος Βεΐκου, στο Γαλάτσι, το Σεπτέμβριο του 1988. Στο ίδιο φεστιβάλ (διαφορετική ημέρα) συμμετείχαν και οι Ten Years After. Γενική είσοδος δεκάρικο ή εικοσάρικο, θα σας γελάσω. Στο μπλογκ "οικοδόμος" διαβάζουμε: "Το μουσικό πρόγραμμα δομείται σε ενότητες, «μουσική των λαών της Μεσογείου», «μουσική αμφισβήτηση της Δυτικής Ευρώπης», «μουσική διαμαρτυρία των μαύρων της Β. Αμερικής», και είναι διανθισμένο με μεγάλο πλήθος ξένων συγκροτημάτων..." Πάντως νομίζω ότι ανάλογο εγχείρημα πρόσκλησης καλλιτεχνών από την καπιταλιστική Δύση δεν επαναλήφθηκε.

    Β.Α.

    http://e-oikodomos.blogspot.gr/2014/09/40.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΆΛσος Βεΐκου, σόρι.

      Β.Α.

      Διαγραφή
    2. Στο μπλογκ που μας παραπέμπεις δεν λέει πως ο Curtis Mayfield εμφανίστηκε στο Γαλάτσι το 1988.
      Εγώ θυμάμαι Καισαριανή περί το 1985 (πιο πριν δηλαδή – και έχει σημασία το «πιο πριν»). Μην με κάνεις τώρα και φάω όλο το σπίτι… Γιατί κάπου το έχω διαβάσει…

      Να μας πει κάποιος, Κνίτης ή μη, αν πήγε σ’ εκείνη τη συναυλία και τη θυμάται αληθινά… Πότε έγινε, πού έγινε κτλ.

      Διαγραφή
    3. Όντως, δεν το λέει. Θα έπρεπε κι εγώ να είχα αναφέρει ότι ήμουν κι εγώ εκεί, στο Γαλάτσι και ότι είχα τη χαρά να δω τον Mayfield λάιβ (η πρώτη και τελευταία φορά που πάτησα σε φεστιβάλ της ΚΝΕ - ο λόγος ήταν υπεραρκετός) Για το Γαλάτσι είμαι απολύτως σίγουρος, για τη χρονιά έχω μία επιφύλαξη, ίσως να ήταν και 1989. Πάντως όχι πιο πριν.

      Β.Α.

      Διαγραφή
    4. Ok B.A.
      Τους Ten Years τους θυμάμαι κι εγώ για τότε που λες, αλλά τον Mayfield όχι.
      Θα με βάλεις, μάλλον, να ψάξω...

      Διαγραφή
    5. Κι εγώ νομίζω ότι ο Mayfield ήταν μετά το 1986. Την ίδια περίπου περίοδο (τέλη 80s, αρχές 90s) θυμάμαι να έχω δει μια εκδοχή των Wailers στην Καισαριανή.

      Διαγραφή
    6. Είμαι σε φάση ψαξίματος για τον Mayfield. Ελπίζω μέχρι το βράδυ να έχω νέα...

      Διαγραφή
    7. Περί Curtis Mayfield λοιπόν…

      Φίλος που μίλησα πριν από λίγο μου είπε πως το 1988 είναι το πιο πιθανόν να έπαιξε ο Mayfield στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ στο Γαλάτσι.

      Έψαξα να βρω στο δίκτυο τις European tour του Curtis Mayfield εκείνης της εποχής.
      Το 1988, στις 27 Ιουλίου ήταν στο Λονδίνο. Άρα μπορεί τον Σεπτέμβριο να πέρασε και από την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πως όλο τον Αύγουστο θα πρέπει να ήταν στην Ευρώπη, για συναυλίες ή για διακοπές. Δεν είναι και τόσο βέβαιο, αλλά γιατί όχι;
      Το 1987 τον Ιούλιο ήταν σε Γερμανία, Δανία, Ολλανδία…
      Η αμέσως προηγούμενη tour ήταν από το 1983.
      Δεν ξέρω αν εμφανίστηκε στην Ευρώπη το 1985 ή το ’86.

      Δείτε το link…

      http://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/49076/11o-festival-kne-odigiti-11-15-septemvri-1985-sti-kaisariani-foto

      … και δείτε την πέμπτη φωτογραφία (5/6).

      Ο τύπος με τα γυαλιά, που του φοράει η κνίτισσα ένα φουλάρι είναι ή δεν είναι ο Curtis Mayfield; Εγώ λέω… είναι.

      Η φωτογραφία είναι από το 11ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, 11-15 Σεπτέμβρη 1985 στη Καισαριανή. Κάτι τέτοιο είχα διαβάσει παλιά –έτσι θυμάμαι δηλαδή– αλλά, δυστυχώς, όσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα (ακόμη) να το βρω…

      Είναι πιθανόν να μπήκε «λάθος» φωτογραφία στο Φεστιβάλ του ’85; Ίσως… τι να πω…

      Διαγραφή
    8. Παρακολουθησα την συναυλια του Curtis Mayfield στο Γαλατσι ,τυχαια.Μου ειχε κανει μεγαλη εντυπωση που ηταν καλεσμενος σ αυτο το Φεστιβαλ.Επισης ειμασταν λιγοι που τον παρακολουθησαμε ,γεγονος που με ειχε στενοχωρεσει,γιατι τον θαυμαζα.

      Διαγραφή
  8. Αυτά που λες δεν στοιχειοθετούν άρση του ασυμβίβαστου μεταξύ ροκ και κομματικών ιδεολογιών.
    Οι Pink Floyd ξέχεσαν την «κομμουνιστική» ιδεολογία στην ταινία The Wall όπου οι αντιφασιστικοί/αντι«κομμουνιστικοί» συμβολισμοί είναι παραπάνω από φανεροί. Επίσης όπως είναι γνωστό ο Roger Waters πανηγύρισε δεόντως το γκρέμισμα του Τείχους του Αίσχους.
    Στο φεστιβάλ της Humanite οι Pink Floyd ή οι Who μπορεί να είχαν παίξει και για συναισθηματικούς λόγους. Π.χ. ο πατέρας του Waters ήταν οργανωμένος «κομμουνιστής» ενώ, όπως λες κι εσύ, ο Pete Townsend είχε υπάρξει κνίτης. Μπορεί λοιπόν να πήγαν εκεί μπας και ξυπνήσουν τίποτε κορόιδα. Κι ο Country Joe επίσης προερχόταν από «κομμουνιστές» γονείς , που αργότερα αναθεώρησαν, αλλά στο μεταξύ είχαν δώσει τον γιο τους το μικρό όνομα του Στάλιν (οπότε εδώ ή παραπληροφορείς, ή είσαι αδιάβαστος).
    Όσο για τους Chuck Berry, Jerry Lee Lewis κλπ. στη δύση της καριέρας τους πήγαιναν αναγκαστικά όπου να ’ταν. Σύνηθες φαινόμενο αφού πολλοί μουσικοί όταν είχε ξεθωριάσει η μπογιά τους έκαναν ο,τιδήποτε - ακόμα και στην Ελλάδα έρχονταν να παίξουν για κάνα φράγκο (όπως οι Ten Years After που μάλιστα είχαν παίξει σε ντόπιο κνιτοφεστιβάλ).
    Από την άλλη, συγκροτήματα του τύπου Pink Floyd ή Tangerine Dream πάντα είχαν μια έφεση στο “stadium size rock”. Επομένως ήταν μια ευκαιρία να παίξουν μπροστά σε πολλές χιλιάδες κόσμου χωρίς να πρέπει να πληρώσουν για μεγάλο συναυλιακό χώρο.
    Ακόμα κι ο Σιδηρόπουλος που δεν άφηνε κομματική φιέστα που να μην πήγαινε, το έκανε για να βρίσκει φράγκα για τη δόση του κι όχι επειδή δεν αντιλαμβανόταν το ασυμβίβαστο μεταξύ ροκ και κομμάτων. Που για τη συντριπτική πλειοψηφία των ροκάδων (μουσικών και κοινού) είναι κοινός τόπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Αυτά που λες δεν στοιχειοθετούν άρση του ασυμβίβαστου μεταξύ ροκ και κομματικών ιδεολογιών.<<

      Στοιχειοθετούν και παραστοιχειοθετούν.
      Το εσκεμμένο λάθος που κάνεις εσύ λες και ο κόσμος δεν θα καταλάβει –για τόσο βλάκα τον έχεις– είναι ότι μας λες τα δικά σου για το ’79 και το ’89 (Pink Floyd, τείχος) και για τους «“κομμουνιστές” γονείς , που αργότερα αναθεώρησαν» (πώς πήγε το ψάξιμο στο δίκτυο, καλά;), ενώ εγώ μιλάω για το 1970-1972. Γιατί ρε μεγάλε και ο Κύρτσος ήταν με το ΚΚΕ το ’72 και χρόνια μετά πήγε με το ΛΑΟΣ. Τι να κάνουμε, τώρα, οι άνθρωποι αλλάζουν απόψεις μέσα στα χρόνια είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο…

      Chuck Berry και Jerry Lee Lewis απλώς τους ανέφερα επειδή έπαιξαν και όχι για κανέναν άλλο λόγο.

      >>κι ο Σιδηρόπουλος που δεν άφηνε κομματική φιέστα που να μην πήγαινε, το έκανε για να βρίσκει φράγκα για τη δόση του<<
      Τον είχες για φουκαρά το Σιδηρόπουλο; Για μάθε να δεις ποια ήταν η οικονομική του κατάσταση και μετά έλα να μας τα ξαναπείς.

      Στο έχω ξαναπεί. Στο δισκορυχείον θα έρχεσαι διαβασμένος (αληθινά διαβασμένος), αν θέλεις να κουβεντιάσεις, αλλιώς υπάρχουν κι άλλα χαζομπλόγκ να πας να πεις αυτά που θες να πεις…

      Διαγραφή
  9. Ο ευρωπαικος και γενικα ο διεθνης κομμουνισμος δεν ειχε σχεση με το ελληνικο,φοβικο,κομπλεξικο ΚΚ που δεν ξεφυγε ποτε από τις αλυσιδες και τα στοιχειμενα μπετα των Σοβιετ.ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ τoν λιωσατε στο διαβασμα τον Μαρξ,καιρος να δειτε και κατι άλλο.Υ.Γ.οι WHO μακραν η κορυφαια live μπαντα ever!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κουφός είσαι;
      Είπαμε πως το γαλλικό ΚΚ ήταν το μεγαλύτερο φιλοσοβιετικό ΚΚ της Δύσης (στο απολύτως μακρύτερο διάβα του).

      Διαγραφή
  10. Ένα καλό διδακτορικό, κοινωνικής ανθρωπολογίας, θα ήταν "έλληνες γιεγιέδες/ροκάδες και αντικομμουνισμός (από τα 60'ς ως τα 00'ς)".
    Αλλά όχι αυτοδοξαστικό σαν αυτά που πάιζουν τελευταία, και έχουν ανάγει σε ομφαλό της γης τον α/α χώρο της ύστερης μεταπολίτευσης/αρχών έητις. Κάτι που να εστιάζει στον μιμητικό, μικροαστικό χαρακτήρα του, και την κυριαρχία του "απολιτίκ" (όσο απολιτίκ είναι όποιος λέει σήμερα "όχι κόμματα.είμαστε όλοι ΑΙΛΥΝΝΕΣ").
    Κατά τα άλλα, δεν καταλαβαίνω γιατί, κάθε φορά που εμφανίζεται η λέξη "κομμουνισμός" στο δισκορυχείον έχουμε ψυχαναγκαστικές αντιδράσεις, όπου κάποιοι φαίνεται να προσπαθούν να αυτοκαθησυχαστούν ότι το κομμουνιστικό πρόταγμα δεν θα ξαναϋπάρξει (αφού δεν μπορούν -για την ώρα τουλάχιστον- να ισχυριστούν -παραπέμποντας σε διδακτορικά- ότι δεν υπήρξε ποτέ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Ένα καλό διδακτορικό, κοινωνικής ανθρωπολογίας, θα ήταν "έλληνες γιεγιέδες/ροκάδες και αντικομμουνισμός (από τα 60'ς ως τα 00'ς)".<<

      Αυτό αποκλείεται να προκύψει από τα ελληνικά πανεπιστήμια, που ζουν τον δικό τους όψιμο… ροκ μύθο.

      Το ροκ είναι… επανάσταση. Και, ως γνωστόν, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι συνυφασμένα, στις μέρες μας, με τις… επαναστατικές διαδικασίες.

      Διαγραφή
  11. Ωρε σου λεω οτι απο κει(γαλλικο ΚΚ)περασαν Πάμπλο Πικάσο, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο Λουί Αραγκόν, ο Ροζέ Γκαρωντύ, ο Τριστάν Τζαρά, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Λουί Αλτουσέρ,ο Αλμπέρ Καμί, ο Μισέλ Φουκώ ,o Ετιέν Μπαλιμπάρ ο Πωλ Ελυάρ, ο Ζαν-Κλωντ Ιζζό και ο Ζαν-Πιερ Βερνάν, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν παρέμειναν για πάντα, κυρίως λόγω των Σοβιετικών επεμβάσεων σε χώρες του Ανατολικού μπλοκ.Εδω ποιοι αποχωρησαν και δεν τους πηραμε χαμπαρι ωρε συντροφε?Καποτε μας ελεγαν οτι οι SS 20 δεν ειναι πυρινικα αλλα σοβιετικες σοκοφρετες.Ρε ουστ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ τους έψαξες όλους αυτούς, έναν-έναν, και είδες αν υπήρξαν μέλη του PCF, αν αποχώρησαν, πότε αποχώρησαν και για ποιο λόγο αποχώρησαν;

      Μπράβο! Τα θερμά μου συγχαρητήρια!

      >>Εδω ποιοι αποχωρησαν και δεν τους πηραμε χαμπαρι ωρε συντροφε?<<
      Φαίνεται πως κοιμάσαι όρθιος, γι’ αυτό δεν έχεις πάρει χαμπάρι τίποτα.
      Να πας να διαβάσεις… ελληνική ιστορία. Από το 1968 και μετά… Τουλάχιστον…

      Διαγραφή
  12. Ανώνυμε κόψε το επιθετικό ύφος κατ’ αρχάς, γιατί δεν το γουστάρω (όταν προέρχεται από ανώνυμους).
    Να σέβεσαι τον οικοδεσπότη, που φιλοξενεί τις απόψεις σου και ν’ αφήσεις κατά μέρος τους χαρακτηρισμούς και τις εξυπνάδες («ξεστραβώσου», βγάλε την «κομμουνιστικη τσιμπλα» κ.λπ.).
    Εσύ έχεις ένα πλήρες προφίλ δικό μου, καθώς εκτίθεμαι και με διαβάζεις χρόνια, ενώ εγώ δεν ξέρω τίποτα για ’σένα – κάτι που θα πρέπει να σε κάνει κατ’ αρχάς σεβαστικό και όχι να σε… γαϊδουροποιεί (με ψευτοτσαμπουκάδες του γλυκού νερού).

    Μας έστειλες ένα «σεντόνι» copy-paste για την πορεία του ΓΚΚ λες κι εμείς δεν τα ξέρουμε και δεν τα διαβάζουμε. Για δείξε μου λοιπόν τα βιβλία του Ζωρζ Μαρσέ που έχεις στη βιβλιοθήκη σου, και αντέγραψε τίποτα από ’κει, που να μην υπάρχει στο διαδίκτυο, και μετά χτύπα την πόρτα του δισκορυχείου, για να πουλήσεις πληροφόρηση. Αλλιώς κοπάνα τη.

    Κανείς δεν σύγκρινε την πορεία του γαλλικού ΚΚ με την πορεία του μεταπολεμικού (ας μιλάμε από ’κει και κάτω) κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, και κανείς δεν αναφέρθηκε στο ΚΚΕ στην παρούσα ανάρτηση.

    ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ.

    ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΜΕ 2-3-4-5 (ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ) ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ – ΚΑΠΟΙΟ ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΑΤΟΜΟ (ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ).

    ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΩ ΤΙΣ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ ΠΟΥ ΑΡΑΔΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΜΠΟΥΡΔΑ Σ’ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Μ’ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΜΠΟΥΡΔΑ Σ’ ΕΝΑ ΑΛΛΟ, ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΡΙΝ, ΘΑ ΛΑΒΩ ΜΕΤΡΑ.

    ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟΙ ΑΝΑΡΧΟΛΕΜΕΔΕΣ/ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ –ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΕ ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΑ ΣΑΦΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΙΧΝΟΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΙΛΑΩ– ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΣΤΕΙΛΕΤΕ ΣΧΟΛΙΑ. ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΕΝΑ-ΔΥΟ ΑΝΩΝΥΜΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΕΡΜΑ.

    ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ, ΑΠΛΑ, ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ, ΜΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΟΤΕ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΛΟΓΟ. ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νταξειμωρε,ειπαμε μια κουβεντα παραπανω και θιχτηκες.Τα παιρνουμε πισω να πατσισουμε.θα τα πουμε σε ποιο ωραιο υφος για μουσικες που γλυκαινουν τα παθη.Τα λεμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι δεν θίγομαι.

      Είναι πρακτικό το θέμα. Κατάλαβέ το. Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες σε μια συζήτηση στο διαδίκτυο, αλλιώς γινόμαστε χάβρα.

      Φτιάξτε ένα ηλεκτρονικό προφίλ, αν δεν έχετε ήδη κάποιο και το κρύβετε… Βελτιώστε το ύφος σας και ξαναρίχτε τα.

      Δεν θέλω να σας αναγκάσω να το κάνετε, βάζοντας registration στα σχόλια (δεν μου φταίνε τίποτα οι απλοί-σοβαροί ανώνυμοι). Κάντε το μόνοι σας.

      Διαγραφή
  14. "Get the fuck off my fucking stage" είπε ο Pete Townsend σε κείνο το μακάκα τον Abbie Hoffman πάνω από το αλλαλάζων πλήθος και από τότε ξεκαθαρίστηκε δια παντός ότι το ροκ ήταν για να μείνει και η παπάτζα της new left να πάει στα τσακίδια.

    Ιωάννης-Σώτης ΜαρινοΜανδραβέλλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Έψαξες πολύ για να το βρεις να μας το πεις;
      Μπαααα…
      Να χαίρεσαι το συμπέρασμά σου!
      Άμα δεις, δε, τον Townshend να του το πεις…
      Να τον ρωτήσεις να σου εξηγήσει, γιατί ξεκίνησε σαν… Κνίτης, γιατί εμφανίστηκε σε κομμουνιστικό φεστιβάλ το 1972 κ.λπ., κ.λπ.

      Βιάζομαι τώρα, γιατί φεύγω. Πάω σε μια εκδήλωση…

      Διαγραφή
  15. Πλάκα πλάκα, χθες έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για τον Zappa (Eat That Question), στο οποίο τα'χωνε χοντρά στο εν λόγω φεστιβάλ (και στους κομμουνιστές).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η συζήτηση ξεκινάει με την άρνησή του να παίξει σε μια συναυλία στο Βατικανό και τον ρωτά η δημοσιογράφος γιατί αρνήθηκε να παίξει εκεί και εκείνος απαντά επί λέξει:
    "I don't do it for the Pope, I don’t do it for political leaders, I don’t do it for unions, I don’t do it for organizations, I do it for music. We’ve been offered three or four times to play for the big communist party picnic in France, which is the big social event that they have every summer, and they offer a lot of money. I don’t want to work for communists. Fuck the communists. I don’t like those people. I do my music for people who like music." (στο 51ο λεπτό του ντοκιμαντέρ).

    Σε άλλο σημείο του ντοκιμαντέρ (20o λεπτό) αναφέρεται σε μια συναυλία του στο Βερολίνο στα 60's, όπου κάποιοι φοιτητές, επειδή ο Zappa αρνήθηκε να τους βοηθήσει να βάλουν φωτία κάπου (!), εκείνοι στη συναυλία του άρχισαν φασαρίες, σήκωναν κόκκινες σημαίες και πήγαιναν απειλητικά στη σκηνή (το ντοκιμαντέρ δείχνει και φιλμάκι από το συμβάν). Ο δημοσιογράφος τον ρωτά εάν είναι αλήθεια ότι τους αποκάλεσε φασίστες και εκείνος απαντά επί λέξει: "I did, because I think that there is definitively a fascistic element, not only in the left wing in Germany, but in the United States too. Any sort of political ideology that doesn’t allow for the rights, and doesn’t take into consideration the differences that people have, is wrong."

    Πάντως στο ντοκιμαντέρ τα χώνει σχεδόν παντού (δεξιά, θεοσεβούμενους πολίτες και πολιτικούς, hippies, ναρκωτικά κλπ). Έχει πολύ ενδιαφέρον και μερικά πολύ σπάνια κλιπάκια (ακόμα και από την εποχή του "Freak Out" που με ενδιαφέρει προσωπικά περισσότερο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ ευχαριστώ.
      Τα βρήκα και στο δίκτυο αυτά που λέει.
      Δεν γνώριζα πως του είχαν κάνει προτάσεις να παίξει στο Φεστιβάλ της Ουμανιτέ και πως τις είχε αρνηθεί.
      Φυσικά, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να αποδεχόντουσαν όλοι.
      Αποδέχτηκαν οι Pink Floyd, oι Soft Machine, οι Who, οι Magma και δεκάδες άλλοι και αυτό μου αρκεί, για να πω όσα είπα.

      Ο Zappa ήταν περίεργη περίπτωση. Μιλούσε συχνά, για να μην πω συνέχεια, με αφορισμούς, άλλοτε πολύ επιτυχημένους και άλλοτε λιγότερο ή καθόλου.
      Δεν είναι δυνατόν ο καθείς να συμφωνεί με όσα κατά καιρούς είχε πει.
      Μάλλον οι περισσότεροι συμφωνούμε πως ήταν ένας πολύ μεγάλος κιθαρίστας κι ένας πανέξυπνος όσο και καινοτόμος rock, jazz και avant συνθέτης, που ζούσε για τη μουσική. Αν και υπάρχουν έλληνες ροκάδες (ξέρω τέτοιους) που δεν τον αντέχουν καθόλου…

      Διαγραφή
    2. Ρε τον Ζάππα! Καλός "Φάνης" ήταν και του λόγου του...

      Διαγραφή
    3. Μαμαμάμα προβληματίστηκες απ’ όσα έγραψα παραπάνω κι έγινες… επώνυμη; Μπράβο σου!
      Πόσα ανώνυμα ηλίθια σχόλια έχεις στείλει μέχρι τώρα στο δισκορυχείον; Θυμάσαι τον αριθμό;
      Τώρα έστειλες ακόμη ένα. Ανώνυμο πάντα.

      Διαγραφή
    4. O zappa πολιτικά πρέσβευε κάτι που ο ίδιος ονόμαζε "πρεκτικό συντηρητισμό" (και ουσιαστικά είναι τυπικός νεοφιλελευθερισμός-μικρότερο κράτος, μόνο έμμεσοι οριζόντιοι φόροι κλπ >>> http://bit.ly/2ee8RiR).
      Αναρχογιεγιές πάντως δεν ήταν.
      Τέλος πάντων, το δια ταύτα ποιο είναι? Ότι ο zappa είναι ο αυθεντικός εκφραστής κάποιας υποτιθέμενης "ροκ κοσμοαντίληψης", ή ακόμα χειρότερα, κάποιου "ροκ τρόπου ζωής"?

      Διαγραφή
    5. Ο Ζappa δεν πρόλαβε να ζήσει μετά το ’90, μετά την πτώση του «υπαρκτού», ώστε να δει τα παγκόσμια χάλια που προέκυψαν εν τω μεταξύ.
      Όσα σχετικά με τις πολιτικές απόψεις του λέγονται σήμερα θα πρέπει να έχουν αυτό κατά νου.
      Βέβαια, για το τι θα έλεγε σήμερα δεν βάζω το χέρι μου στο ευαγγέλιο, αλλά, τέλος πάντων, ας είμαστε και λίγο επιφυλακτικοί…

      Διαγραφή
    6. "Fuck the communists. I don’t like those people. I do my music for people who like music."

      Απ'όλα τα παραπάνω κρατάω το "I do my music for people who like music".

      Γιατί Φώντα θα πρέπει κανείς να παίρνει τοις μετρητοίς τα όσα κατά καιρούς δηλώνουν οι καλλιτέχνες που τις περισσότερες φορές, κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, οι ίδιοι τα ανατρέπουν;
      Οκ να ακούσει κανείς την άποψή τους αλλά όχι και επί παντός του επιστητού. Δεν περιμένω από τον Zappa ή απ'οποιονδήποτε άλλο να μου πει για τους κομμουνιστές ούτε μ' ενδιαφέρει. Άκουσες πολλές φορές από μουσικό, σε συνεντεύξεις-doc, να αρθρώνει πολιτικό λόγο που δεν περιορίζεται στους γνωστούς αφορισμούς για την πολιτική;

      ...and they offer a lot of money (μπράβο Frank!)

      Πάντως τα lineup των φεστιβάλ της Humanité ήταν και είναι άψογα.

      Διαγραφή
    7. Συμφωνώ απόλυτα. Μουσική και πολιτική είναι πράγματα ΑΣΥΜΒΑΤΑ και θα πρέπει να παραμένουν χώρια, αλλιώς και τα δύο χάνουν το νόημά τους. Ένας μουσικός μπορεί να έχει πολιτικη τοποθέτηση ή όχι (που όπως σωστά είπε ο Damian αυτή μπορεί να αλλάξει, αλλά ούτως ή άλλως δεν είναι σημαντικό). Κάτι τέτοιο όμως δε συνδέεται απαραίτητα ή καλύτερα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να συνδέεται με τη μουσική του. Ο κόσμος διχάζεται καθημερινά, λόγω της πολιτικής, αλλά η μουσική ένωνε, ενώνει και ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΝΩΝΕΙ. Η μουσική πρέπει να περνάει συναισθήματα, όχι πολιτικά μηνύματα και ιδεώδη. Σε διαφορετική περίπτωση, δε θα ήταν τέχνη, αλλά μέσο επίτευξης στόχων.

      Διαγραφή
    8. Εμένα μου άρεσε το ροκ (δεν θέλω να μιλάω για τη μουσική γενικώς) στα τέλη του ’60, ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΖΕ τους ανθρώπους (σε πολεμοχαρείς και σε φιλειρηνικούς π.χ.) και όχι όταν τους ένωνε.
      Θα ήθελα και τώρα να είχε τη δύναμη το ροκ ΝΑ ΞΑΝΑΧΩΡΙΣΕΙ τους ανθρώπους στους λαπάδες και τα αποβράσματα των αγορών π.χ. και σ’ εκείνους που αντιστέκονται στον εγκληματικό οικονομισμό και την ισοπέδωση.

      Διαγραφή
    9. Καταλαβαίνω τι εννοείς Φώντα, αλλά δε θα ήθελα (και λατά τη γνώμη μου ΔΕ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ) να γίνει αυτό μέσω του ροκ (ή οποιουδήποτε άλλου είδους). Δε θα θελα αυτός που ακούει τους τάδε να είναι "στιγματισμένος" ως αριστερός/κομμουνιστής ή δεξιός/φασίστας. Έγινε στις απαρχές του ροκ, σε άλλες εποχές και ήταν πιο λογικό τότε.Τώρα ας βρεθεί μια άλλη φόρμουλα για να γίνει αυτό.

      Διαγραφή
  17. Σκέψου σουρεαλ. .. ο Curtis από πάνω, να τραγουδάει "ζόρικα" στιχάκια και από κάτω το κλασσικό συνθηματακι " ούτε σκληρά, ούτε μαλακά. ... " .... η ΚΝΕ πάντως μέχρι το 89 ηταν πολύ δυνατή οργανωτικά ,πολιτικα κ φυσικά πολιτιστικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. O Curtis, στο Super Fly και αλλού έγραφε ο ίδιος στίχους ενάντια στα ναρκωτικά, οπότε καθόλου σουρέαλ...

      Διαγραφή
    2. Νομίζω πως η επιρροή μας στις μάζες με συνείδηση, ακόμα και αστικές καθαρά περιοχές ήταν ισχυρότερη εμάς των ρηγισσών και των ρηγάδων. αναφέρωμαι σε κολωνάκι και άλλα.
      Μπέρτι Ευθυμιάδου Αναγνωστέλη

      Διαγραφή

  18. ΕΙΠΑΜΕ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ.
    ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΠΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Η μουσικη μας επηρεαζει τις πλατιες μαζες και μεταδιδει το μυνημα για λεφτερια και αγωνα. Μπέρτι Ευθυμιάδου Αναγνωστέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Παιδιά εγώ θυμάμαι ότι ροκ και κομουνιστική ιδεολογία στην στην Ελλάδα στην μεταπολίτευση από το 75 μέχρι το 80 τουλάχιστον ήταν πράγματα ασύμβατα, εχθρικά μπορώ να πω... Το ΚΚΕ μιλούσε "ενάντια στον αμερικάνικο τρόπο ζωής" και εννοούσε το ροκ και το ντύσιμο, προέβαλε κυρίως το... έντεχνο λαϊκό και τα αντάρτικα, παραδοσιακά και τέτοια. Τα ίδια και οι αριστεριστές, πήγαινες σε φεστιβάλ της ΟΜΛΕ πχ, και άκουγες δημοτικά. Τέλος. Οι μόνοι που άκουγαν ροκ ήταν οι αναρχικοί και μερικοί αριστεροί - αριστεριστές που ξέφευγαν απ' τη γραμμή όπως εγώ, το πρωί στην οργάνωση και το βράδυ στο ροκ κλάμπ, πλήρης διχασμός και στους μεν δεν έλεγα τι κάνω με τους δε... Αυτά από εμπειρία... Δεν θα ξεχάσω ποτέ κνίτες να κοπανάνε με κλωτσές κοπέλα αναρχάκι που φορούσε... αυτά που φοράνε τώρα οι κνίτες και όχι τσιγκάνικη φούστα και να την βρίζουν "πουτάνα"! Τώρα οι κνίτες μου σκάνε με μαλιά και σκισμένα τζιν, τότε ήταν όλοι με αυστηρά μουστάκια και μούσια και αμπέχωνα. Αυτά... Μετά το '80 άρχισε να αλλάζει το πράγμα, ακόμα και ο... Φελέκης άνοιξε μπαρ και έκανε τον ντι τζέι βάζοντας παλιό ροκ, ντορς, τζόπλιν και τέτοια στην Οκτάνα... Σιγά σιγά άλλαξε και το ΚΚΕ και το προσεταιρίστηκε (το ροκ), σιγά μην το άφηνε ανεκμετάλλευτο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αριστεριστές υπήρξαν οι μεγαλύτεροι εχθροί του ροκ στην Ελλάδα των seventies.
      Π.χ. στα βιβλιοπωλεία της Σύγχρονης Εποχής εύρισκες ροκ δίσκους από τις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Σε αριστερίστικα βιβλιοπωλεία με τίποτα.

      Διαγραφή
  21. 'μακριά από κόμματα μη βρεις μπελά πατρίς - θρησκεία - φαμελιά'
    τα φασιστοφεστιβάλ είχαν την ονομασία 'rock against communism' όποιος κατάλαβε κατάλαβε

    ΑπάντησηΔιαγραφή