Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

THE SOUNDS AND TAMMY ένα live του 1966

Όπως είχαμε γράψει και στην εισαγωγική ανάρτηση για το “Live 1966” των Sounds and Tammy, τον προηγούμενο Ιούλιο:
«Οι Sounds, στις διάφορες μορφές τους, υπήρξαν ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα της δεκαετίας 1963-1972. Έπαιζαν πάντα με φοβερή ενέργεια (δημιουργική έπαρση σχεδόν), είχαν ήχο εντελώς «δεμένο», έφτιαξαν έξοχα δικά τους πρωτότυπα τραγούδια, ενώ και στις διασκευές στέκονταν πάντα πολύ ψηλά (ξεπερνώντας, ορισμένες φορές, ακόμη και τα πρωτότυπα). Φυσικά, μέσα σ’ εκείνη τη δεκαετία άλλαξαν line-up πολλές φορές, έχοντας όμως πάντα τον τρόπο να ξεχωρίζουν – και στις επαγγελματικές εξόδους τους στα διάφορα κέντρα (σε Αθήνα και επαρχία), όπως και στη δισκογραφία. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως κάθε έκδοση, που έρχεται να καλύψει τα όποια σχετικά κενά θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
Μια τέτοια έκδοση είναι ήδη έτοιμη από τις B-other Side Records και Go Create Music. Πρόκειται για το LP των Sounds and TammyLive 1966”, που είναι ζωντανά ηχογραφημένο τον Δεκέμβριο του 1966 στο κλαμπ On the Rocks της Βάρκιζας (η μπομπίνα βρισκόταν στα χέρια τού οργανίστα Τάκη Σφακιανόπουλου).
Εκείνη την εποχή Sounds ήταν οι Τάκης Αντωνιάδης φωνή, Τammy φωνή, Μίμης Τρικουράκης ντραμς, Ανδρέας Δακανάλης μπάσο, Γιώργος Λεγάκης κιθάρα, Τάκης Σφακιανόπουλος όργανο και Σωτήρης Νάτρας σαξόφωνο. Ήταν η πρώτη σπουδαία εποχή του συγκροτήματος (ή από τις πρώτες έστω), όταν γράφτηκαν τα άψογα garage 45άρια “Story of a tramp/ Day dream” [Pan-Vox, 1966] και “Stormy Monday/Theyre gonna get you” [Pan-Vox, 1967], λίγο πριν η μπάντα στρίψει προς τον ελληνικό στίχο και γνωρίσει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία».
Το LP αυτό είναι σημαντικό και για έναν ακόμη λόγο. Δείχνει, ξεκάθαρα, ποιο ήταν το ρεπερτόριο των ελληνικών γκρουπ στα live της εποχής. Γιατί αυτό δεν το ξέρουμε και τόσο –το υποθέτουμε απλώς–, αφού ακόμη και στις ελληνικές ταινίες του ’60 τα συγκροτήματα που φαίνεται να παίζουν live, στην πράξη ακούγονται από δίσκους (στην πλειονότητα των περιπτώσεων). 
Τι έπαιζαν λοιπόν στα club; Τι ακουγόταν ζωντανά; Ποιο ήταν το ρεπερτόριό τους; Από συνεντεύξεις, από κουβέντες με μουσικούς και από διάφορα παλαιά άρθρα κάτι ξέρουμε – αν και, το ξαναλέω, τα πιο πολλά τα υποπτευόμαστε (είναι βασικά οι επιτυχίες της περιόδου, που «κόβονταν» και σε ελληνικά δισκάκια). Άλλο, όμως τι υποπτευόμαστε εμείς και άλλο τι πραγματικά συνέβαινε. Mε τους Sounds π.χ.
Έτσι λοιπόν και στο παρόν “Live 1966” δεν μπορεί παρά η... μια κομματάρα να διαδέχεται την άλλη. Nancy Sinatra (Lee Hazlewood), Peppino di Capri, Wilson Pickett, «Ένας άντρας και μια γυναίκα» (Francis Lai), Marc Aryan, Françoise Hardy, Tom Jones, The Rokes, The LovinSpοonful, Cher, Ben E. King, Fontella Bass, The Turtles, ακόμη και το “Mercy, mercy, mercy” του Joe Zawinul περιλαβαίνουν εδώ οι Sounds με τους στίχους των Gail & Vincent Levy! (δεν ξέρω πού το έμαθαν, και ποιοι/ ποιος/ ποια το είχε πρωτοτραγουδήσει στο τέλος του ’66, αφού η πιο παλιά τραγουδιστική εκτέλεση που εντόπισα, μ’ ένα πρώτο ψάξιμο, ήταν τής Marlena Shaw από τον Φλεβάρη του ’67).
Και πώς τα αποδίδουν αυτά τα κομμάτια οι Sounds; Μια χαρά θα έλεγα, λαβαίνοντας υπ’ όψιν και την κατάσταση της παλαιάς μπομπίνας, την οποίαν ανέδειξε, όσο γινόταν, ο τεχνικός (και μουσικός και άλλα πολλά) Γιάννης Κύρης.
Από τα 18 κομμάτια του LP μού αρέσουν ιδιαιτέρως το “Mustang Sally (Mack Rice, Wilson Pickett κ.λπ.) με τον Τάκη Αντωνιάδη, το “Tu es une petite fille” (Marc Aryan) με τον Τάκη Σφακιανόπουλο (φοβερό τραγούδι έτσι κι αλλιώς), το Le temps de l'amour (Françoise Hardy) με την Tammy, το “So much love” (Ben E. King) με τον Αντωνιάδη, το “Mercy, mercy, mercy” με την Tammy και ακόμη η version του “Can I get to know you better” (The Turtles) πάλι με την Tammy – αν και για μένα τη μεγαλύτερη έκπληξη αποτελούν τα πρωτότυπα tracksLes trois garcons” και “Ive got no reasons to stay”. Ειδικώς αυτό το τελευταίο (με τον Γιώργο Πετρίδη στα φωνητικά, από τους Blue Birds) είναι χάρμα, δείχνοντας πόσο αληθινά σπουδαία μπάντα ήταν οι Sounds αποδίδοντας, στο «μοντάδικο» soul-blues ύφος, όσο λίγα λευκά συγκροτήματα εκείνη την εποχή (και όχι μόνο στην Ελλάδα). Το κομμάτι αυτό βάζει κάτω, εννοώ, ακόμη και το βρετανικό mod-soul τύπου Herbie Goins & The Nightimers και τα τοιαύτα... και άσε να ψάχνουν οι αγράμματοι αν πρόκειται για ποπ ή ροκ. 
Η B-otherSide έχει κάνει για άλλη μια φορά πολύ σωστή δουλειά. Όπως μου είπε και ο Δημήτρης Βασιλειάδης:
«Κυκλοφόρησαν τελικά 450 αντίτυπα, από τα οποία τα 200 σε μαύρο βινύλιο και τα 183 σε λευκό, περιέχοντας εξασέλιδο ένθετο με ακυκλοφόρητο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο τού κ. Άλκη Έξαρχου (μάνατζερ και φωτογράφου της μπάντας) και την βιογραφία του συγκροτήματος στα ελληνικά και σε αγγλική μετάφραση. Περαιτέρω, οι πρώτες 66 κόπιες έρχονται μέσα σε δερμάτινο box set με ανάγλυφη ασημοτυπία, εντός του οποίου υπάρχουν έξτρα CD με τα τραγούδια του βινυλίου, 4 καρτ-ποστάλ (δύο από Sounds και δύο από Tammy), ρεπλίκες από αυτόγραφα της εποχής, μια αφίσα 30 Χ 40 και μια γιγαντοαφίσα 60 X 90, υπογεγραμμένη από την Tammy».
Επαφή: www.b-otherside.gr
 

20 σχόλια:

  1. εδώ ορμάμε: Περαιτέρω, οι πρώτες 66 κόπιες έρχονται μέσα σε δερμάτινο box set με ανάγλυφη ασημοτυπία, εντός του οποίου υπάρχουν έξτρα CD με τα τραγούδια του βινυλίου, 4 καρτ-ποστάλ (δύο από Sounds και δύο από Tammy), ρεπλίκες από αυτόγραφα της εποχής, μια αφίσα 30 Χ 40 και μια γιγαντοαφίσα 60 X 90, υπογεγραμμένη από την Tammy

    μπράβο στον άξιο Δημήτρη και μακάρι να βρει τρόπο να μείνει βιώσιμη και παραγωγική η εταιρεία του.
    υγ. και που 'στε μάγκες εδώ μέσα που κράζετε συλλέκτες, βγάλτε και κανά φράγκο να υποστηρίξετε, αλλιώς τα λοιπά τα σχόλια είναι τσάμπα(όπως και η μουσική που υποτίθεται στηρίζετε και αγαπάτε, αρκεί να είναι δωρεάν ή αλλο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όρμα εσύ αρχιβουτσά και πρόσεξε μη κουτουλήσεις από το πολύ το boeeeiiiiiing. Αν και με τα κυριελεήσον που ρίχνεις κάθε μέρα, είσαι μάλλον εφτάψυχος.

      Διαγραφή
    2. Κράχτες και πένητες, δήθεν επαναστάτες, καλλίπυγοι από το καθησιό που τους έκοψε η Αγκέλα κι ο Αλέξης! Πως επιτρέπει το μπλογκ τη ρυπαρότητα σου;

      Διαγραφή
    3. Έλα ρε Πολυδώρου, μη μασάς.
      Το «αρχιβουτσάς» είναι τίτλος τιμής ρε!
      Ως βουτσάδες θα γ@μ@με και στα ογδονταφεύγα μας.
      Κάτι άλλοι γρόθοι να (μην) μας πουν τι θα κάνουν…

      Διαγραφή
    4. Σιγα ρε κατουρατε και λίγο...ρυπαρότητα και...πένητες...ποση ωρα έψαχνες το λεξικό?

      Διαγραφή
    5. Δε χρήζω λεξικού, μυαλού και χρήματος. Τι να κάνουμε; Κάτσε ασχολήσου με τα λούμπεν σου, βγάλε και τη μικροψυχία σου και τελείωνε. Αδαή.

      Διαγραφή
  2. Γι'αυτά εδώ πρόκειται;

    https://www.youtube.com/watch?v=gzU3AxfaVb4

    https://www.youtube.com/watch?v=0U6O_COJ1E0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω τώρα το χρόνο να τ' ακούσω. Τη νύχτα θα σου πω.
      Εκτός αν προλάβει άλλος...

      Διαγραφή
    2. Kαλησπέρα. Όχι, αν και εχει αρκετα κοινα τραγουδια από το πρόγραμμα. Λογικα, αυτό είναι με λιγες -εβδομάδες/μηνες μεταγενεστερο, χρονικα θα το τοποθετουσα στην ανοιξη του 1967.

      Διαγραφή
  3. Φωντα μολις διαβασα το αρθρο σου και παραγγειλα απο ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ μια απο τις 66 κοπιες πριν εξαφανιστουν απο προσωπου γης....πολυ ευπροσδεκτες κατι τετοιες κυκλοφοριες..νασαι καλα που μας τις παρουσιαζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. συντομα και το φςςς μποινκ σε limited επταιντσο για τους σκληροπυρηνικους παλιοροκαδες του δαλιανιδης χαρντ ροκ-αριθμημενες κοπιες σε τιμη ευκαιρια με δωρο φωτορομαντζο.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιδέα σου είναι καλή. ΦΥΣΙΚΑ θα είσαι από αυτούς τους πένητες που ο κακός ΣΥΡΙΖΑ δε θ΄αφήσει να αποκτήσεις κόβοντας κι άλλο τη σύνταξη που έβγαλες στα 35 με την τότε 15ετία, όντας ένα απολίθωμα μιας Ελλάδας που χάνεται, ευτυχώς, ανεπιστρεπτί. Πήγαινε στο καφενέ σου που 'χει και δωρεάν ίντερνετ και προσπάθησε να κράξεις απο ' κει.

      Διαγραφή
    2. ασε τα πολιτικα χατζηφωτιου δεν σου πανε,γρηγορα στο δισκαδικο για βερμουτακι και ξεφαντωμα με ταμμυ και πασχαλη....

      Διαγραφή
    3. γουσταρουμε Ταμμυ και Πασχαλη και Τζελσομινα και Ελενα και βερμουτ, το προβλημα σου πιο ειναι ρε φιλε? μηπως πρεπει να σου ζητησουμε την αδεια? αει σιχτιρ πια με τον καθε κομπλεξικο που το παιζει ροκας και κουλτουριασμενος, μας τα εχετε κανει τσουρεκια με το ρατσισμο που εχετε στη μουσικη, οτι δεν σου αρεσει μην το ακους, ειναι πολυ απλο, και ουτε θα μας υποδειξεις εσυ το τι θα ακουμε!

      Διαγραφή
  5. Πολύ ενδιαφέρον έχει αυτή η εκδοση,αλλά ποιο ενδιαφέρον είναι οτι ο 70 + ηλικιας κάτοχος έδωσε μια 50 ετων ηχογράφηση προς κυκλοφορία,και αναρωτιέμαι γιατί τώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Bασικά γιατί η έκδοση αφιερώνεται στην μνήμη του Τάκη Αντωνιάδη, ήταν αρχικά να κυκλοφορήσει στον ένα χρόνο από την απώλεια του, έφυγε όμως λίγο παραπάνω για κάποιους άλλους λόγους.

      Διαγραφή
    2. Α μάλιστα, σε ευχαριστώ γι'αυτο.Το σίγουρο πάντως είναι οτι κάποιος αφιέρωσε πολύ χρονο και κοπο,για αυτές τις 3 εκδόσεις, και σίγουρα είναι καλο το timing,μιας και δεν υπάρχει μονο η αναβίωση του βινυλίου, αλλά για οτιδήποτε ρετρό.

      Διαγραφή
  6. αφου ρε ανωνυμε δε γουσταρεις το περιεχομενο του μπλοκ γιατι μπαινεις??? εμεις γουσταρουμε με βερμουτακι και νοσταλγια και ΒΟΥΤΣΑ εσυ τι ρολο βαρας θα μας πεις?? με τι γουσταρεις?? μηπως να ξεφωνιζεις ασκοπα χωρις λογο?.....πολυ κομπλεξ εχεις ρε φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σχόλια από το fb...

    Costas Arvanitis
    Να δεις που άμα το καλοψάξουμε, θα αποδειχτεί ότι το λάιβ είναι από το 1967. Τι να καλοψάξουμε δηλαδή; Εγώ είμαι σίγουρος, γιατί ξεκινώντας από την υπόθεση ότι το "Mercy, Mercy, Mercy" το έμαθαν από τους Buckinghams (το οποίο είδα στο Discogs ότι ηχογραφήθηκε 9 Μαρτίου '67), πήγα στο "Mustang Sally", για το οποίο τι βλέπω στο 45cat; Στην Αμερική κυκλοφόρησε Νοέμβριο '66 και στην Αγγλία Δεκέμβριο. Δηλαδή στην Αγγλία δεν το είχανε καλά καλά ακούσει μέσα στο '66 και στην Ελλάδα το παίζανε ήδη οι Sounds; Αστεία πράγματα! Άρα, χοντρικά, μιλάμε ότι το λάιβ είναι από τέλος καλοκαιριού '67 και μετά.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Τι να πω, δεν αποκλείεται. Το "Mercy mercy mercy" μου έκανε κι εμένα εντύπωση από πού το μάθανε (αφού σαν τραγούδι δεν μπόρεσα να βρω πιο παλιά εκτέλεση από Φλεβάρη '67). Άλλα tracks πιθανώς να μην κοίταξα (δεν θυμάμαι κιόλας τώρα), γιατί εκείνο με "χτύπησε". Κανονικά σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να τα κοιτάς ένα-ένα, αλλά κάτι τέτοιο δεν παίζει - είναι... ασύμφορο.
    Παίζει βέβαια τα κομμάτια να προέρχονται από διαφορετικές μπομπίνες. Δεν ξέρω... Ο Mimis G Vas ίσως ξέρει περισσότερα.
    Για το “Mustang sally” λέει εδώ άλλα πάντως... Φλεβάρης 1966
    https://www.discogs.com/The-Young-Rascals.../release/1184746
    The Young Rascals - Good Lovin' / Mustang Sally
    Λογικά το μάθανε από τους Young Rascals, αφού είχε βγει το δισκάκι στην Ελλάδα. Οπότε αυτό είναι οκ μάλλον.

    Costas Arvanitis
    Ναι, έχεις δίκιο Φώντα. Η εκτέλεσή τους μιμείται αυτή των Rascals, αλλά άμα δεις το βίντεο, γράφει: χειμώνας 1965!!!
    Πιάνω το πρώτο τραγούδι. Sugar Town. Από 45cat: USA, Oct 1966, UK, Jan 1967. Tί να μας πούνε τώρα; Η υπόθεση βρωμάει.
    Μπορεί οι ηχογραφήσεις να είναι και από δύο χρονιές, αλλά να είναι όλες του '66, αποκλείεται.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κοίτα, το live των Sounds είναι ηχογραφημένο την τελευταία εβδομάδα του 1966 (μετά την 24η Δεκεμβρίου - έτσι συμπεραίνεις από αυτά που λέει μέσα, αφού πήγαν στο On the Rocks την παραμονή των Χριστουγέννων) οπότε το "sugar town", αφού βγήκε στην Αμερική Οκτώβρη '66 μπορεί να το ξέρανε (από τον αμερικάνικο σταθμό π.χ., που λογικά θα το έπαιζε πριν αρχίσει να κινείται προς τις πρώτες θέσεις των τσαρτ).
    Ίσως το μόνο πρόβλημα να είναι το "mercy mercy mercy". Ίσως, δε, να τα είχα ψάξει κι ένα-ένα τότε τα κομμάτια όταν έγραφα το κείμενο - δεν θυμάμαι τώρα. Μπορεί να το είχα κάνει (άμα είχα χρόνο), μπορεί και όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mimis G Vas
      Αγαπητέ μου Κώστα και Φώντα καλησπέρα. Στο θέμα της χρονολόγησης επί του κλιπ που έφτιαξε ο αγαπητός μου Τάκης Σφακιανόπουλος, υπάρχει σίγουρα λάθος, αφού το μόνο που προέρχεται από το Coronet του 1965 είναι η φώτο με τους 4 Sounds και την Τάμμυ όρθια στο κέντρο. Για την χρονολόγηση της ηχογράφησης, η μια από τις δύο πομπίνες έγραφε Δεκέμβρης 1966 , για το οποίο κατέθεσαν άπαντες πως την συγκεκριμένη χρονική περίοδο έπαιζαν στο On the Rocks της Βάρκιζας. Συμπληρωματικά ο κ. Τάκης Σφακιανόπουλος θυμόταν με ακρίβεια ότι η αγορά του πομπινόφωνου του είχε γίνει αρχές Δεκέμβρη παρά τις αντιρρήσεις μελών του γκρουπ για την επιλογή του και για πρώτη φορά το δοκίμασε στις γιορτές του 1966. Η δεύτερη πομπίνα δεν ανέγραφε χρονολογία και μέρος, όμως ηχητικά είναι πολύ κοντά στον ήχο της πρώτης, οπότε μιλάμε σίγουρα για το ίδιο σχήμα, το οποίο άλλαξε άρδην την 22 Απριλίου 1967, οπότε και αποχώρησαν τρία μέλη, μεταξύ των οποίων και ο κ. Τάκης Σφακιανόπουλος. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες όλων, ο τότε leader του γκρουοπ, Γιώργος Λεγάκης, αν και αυτοδίδακτος, είχε απίστευτο ταλέντο στο ξεσήκωμα των τραγουδιών τα οποία ακούγανε όπως πολύ σωστά γράψατε από τον Αμερικάνικο Σταθμό, και ήταν αυτός που καθόριζε το τότε ρεπερτόριο. Τέλος, υπάρχει μια μικρή ακόμα ένδειξη αλλά επειδή δεν μπορεί να δημοσιευτεί εδώ, θα σας την στείλω κατ΄ιδίαν. Να είστε καλά, η έρευνά σας με έχει αφήσει άφωνο πάντως!

      Costas Arvanitis
      Ξέρουμε ότι ο Αμερικάνικος σταθμός έπαιζε μόνο τις επιτυχίες - δεν έκανε διαφήμιση νέων κυκλοφοριών, οπότε στενεύουν πολύ τα πράγματα. Το Sugar Town, βλέπω στο βιβλιαράκι Rock File 4, ότι μπήκε στο top 20 στις 10/12/66 κι έμεινε εκεί 8 βδομάδες, μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου δηλαδή. Πώς βιαστήκανε έτσι, να το παίξουν οι Sounds δυό βδομάδες αργότερα; Και γιατί να το παίξουν δηλαδή, άμα δεν το ήξερε το κοινό τους στην Αθήνα; Για να διασκεδάσει ο κόσμος παίζανε και κανείς δεν ήθελε ν' ακούει, ούτε να παίζει, άγνωστα τραγούδια τότε. Τελικά, αφού το ηχογραφημένο υλικό προέρχεται από δύο μπομπίνες, μπορώ να υποθέσω ότι η δεύτερη είναι από τους πρώτους μήνες του 1967 και θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε ποια τραγούδια ήταν σ' αυτή την αχρονολόγητη μπομπίνα.

      Διαγραφή