Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 43

14/9/2017
Οι νεότεροι Έλληνες, η πλειονότητά τους, αυτοί που ακούνε «ψυχεδέλεια» τύπου Tame Impala, έχουν άγρια μεσάνυχτα γύρω από το τι σημαίνει αυτή η λέξη… και ευρύτερα δηλαδή. Δε ξέρω ποιοι φταίνε γι' αυτό, αλλά οι άνθρωποι είναι για πολλά γέλια.
Αλλά και πολλοί παλιότεροι δεν πήγαιναν πίσω (ακόμη χειρότεροι!), αν κρίνει κανείς από το βιβλίο του Γ. Βλάχου «Χίππις και ψυχεδελική κουλτούρα / Μια εφήμερη πραγματεία πάνω σ’ ένα εφήμερο αντικείμενο», που είχε κυκλοφορήσει από κάποιες εκδόσεις ονόματι Δυτική Ακτή το 1981. Το τι ασυναρτησίες γράφονται εδώ μέσα δε λέγεται…
Τέλος πάντων το βιβλίο έχει τραβηχτικό τίτλο, ωραίο εξώφυλλο και το θυμήθηκα, επειδή το ξαναβρήκα πρόσφατα με μόλις 1 ευρώ.

13/9/2017
Μια εφημερίδα που περπατάει
ένας λαός που φτύνει.
Είναι σάπια η ζωή μας
τριμμένα τα σακάκια μας.
Είναι ψηλά τα πόδια μας
δεμένα τα μανίκια.
Στις πλατείες αναθυμιά θείου
στις στάσεις κάμινοι καιόμενοι.
Στα παλιά μας τα στέκια
τσίρκα ανατινάζονται.

Δώστε μου ένα τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη
και πάρτε μου τα μάτια 

Από τη σπάνια πρώτη έκδοση του βιβλίου του Γιώργου Δάγλα «Η Μέρα των Φωταγωγών» [Ελεύθερος Τύπος, 1982]. Το βιβλίο ξανακυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Φίλντισι. 

13/9/2017
Διαθέτω έτοιμη εργασία, για 9,5-10 λέμε, σχετική με τη «Βελτιστοποίηση του κύκλου του πυρηνικού καυσίμου» με συνδυασμούς θερμικών αντιδραστήρων και αντιδραστήρων ταχέων νετρονίων. Όποια ομάδα… πυρηνικών φοιτητών ενδιαφέρεται εδώ είμαι. Θα τους κάνω καλή τιμή – γιατί την έχω έτοιμη, όπως προείπα.
Γράφω επίσης, κατά παραγγελία τώρα, μεταπτυχιακό με θέμα τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τη συμβολή του στο ελληνικό ροκ και γενικότερα στον ελληνικό πολιτισμό – τούτo, για υποβολή... και σε ΑΕΙ του εξωτερικού. Θα κοστίσει λίγο παραπάνω βέβαια…
Δέχομαι και μαύρα… 

13/9/2017
>>Το 25% των καθηγητών στα μαθήματα που εξετάζονται πανελλαδικά κάνουν ιδιαίτερα στους ίδιους τους μαθητές τους; (σ.σ. μόνο το 25%;). Υπάρχει ένα θέμα ηθικής τάξεως. Λέω να το βάλoυμε στο τραπέζι. Εδώ είναι συνυπεύθυνοι οι γονείς.<<
>>Έρχονται οι πρωτοετείς φοιτητές στο Πολυτεχνείο, τους κάνουμε μαθήματα σ’ αυτά που έχουν διδαχθεί στο Λύκειο και κόβονται τα 3/4.<<
Αυτά είναι σημερινές δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου. Με αντιγράφει. Όπως είχα γράψει εδώ προχθές (11/9).
«Χοντρικά, ο ένας στους τέσσερις φοιτητές είναι εκείνος που μας βγάζει ασπροπρόσωπους, με το σπαθί του, είτε εδώ είτε στην αλλοδαπή (εκείνος που γίνεται δεκτός από τα ξένα πανεπιστήμια κ.λπ.), όλοι οι άλλοι είτε δεν τελειώνουν ποτέ είτε τελειώνουν… για να μην κόβονται οι πιστώσεις από τα ιδρύματα». 

12/9/2017 
Για μένα και οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά, και σχεδόν τα πάντα από τα ελληνικά μουσικά nineties (εξαιρώ 2-3 πράγματα), είναι υπερεκτιμημένα. Διάβασα αυτά που γράφονται στο popaganda για Αγγελάκα / Τρύπες και Παυλίδη / Ξύλινα Σπαθιά και το επανεπιβεβαίωσα.
Λέει κάπου ο Αγγελάκας: «Αν οι μπαμπάδες του ροκ είναι ο Σιδηρόπουλος και ο Πουλικάκος και γενικά εκείνη η γενιά, με τα Σπαθιά και τις Τρύπες αυτό που έγινε ήταν ότι το ροκ πέρασε σε πιο μεγάλα ακροατήρια. Ήταν ένα big bang…».
Λέει κάπου ο Παυλίδης: «Μέχρι τη δεκαετία του 90 δεν υπήρχε και τόσο μεγάλη παράδοση για την παραγωγή αυτού του τύπου της μουσικής. Οπότε για όλους μας ήταν και κάτι σαν έρευνα».
Τι λένε οι άνθρωποι; Προσπαθούν να μας πουν πως ανακάλυψαν το… ροκ αυγό του Κολόμβου; Τι «Σιδηρόπουλους» και αηδίες; Όταν οι Olympians (Θεσσαλονικείς υπενθυμίζω) έπαιζαν Beatles και Rolling Stones, o Σιδηρόπουλος ήταν ανύπαρκτος, ενώ ο Πουλικάκος δεν ήξερε ακόμη να βάλει τα χέρια του πάνω στο μπάσο ή την κιθάρα. Να μην πω πως την επιτυχία των Olympians δεν την ονειρεύτηκαν ποτέ ούτε οι Τρύπες, ούτε τα Σπαθιά.
Όποιος μιλάει απαξιωτικά για τη δεκαετία του ’60 ή δεν μιλάει καθόλου γι’ αυτή, σε σχέση με τη μουσική, είναι κόπανος. Πιο κόπανος απ’ όλους είναι όμως ο δημοσιογράφος, που ακούει σα χάνος χωρίς να παρεμβαίνει… 

12/9/2017
Τα έγραψα χθες για το χάος της παιδείας… 
ΣΗΜΕΡΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΝΑ, ΚΟΙΤΑΤΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ…
Να πω τώρα πως υπάρχουν και διδακτορικά, που δεν είναι δημοσιευμένα, επειδή αποτελούν αντιγραφές;
 
11/9/2017 
Δεν ξέρω αν αυτά που αποκάλυψε ο Ζούλας στην Καθημερινή (την πένα του οποίου δεν τη σέβομαι) σε σχέση με τη σύζυγο του πρώην υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά είναι αλήθεια (διαρκείς ευνοϊκές μεταχειρίσεις στο Δημόσιο), όμως ξέρω κι εγώ τέτοιες περιπτώσεις, σε… κατώτερο επίπεδο, και δεν μου κάνει καθόλου μα καθόλου εντύπωση. 
Το Δημόσιο είναι ένα σάπιο κουκούλι, που το πληρώνουμε ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ όλοι μας. Μόνο με αποφασιστικό ξήλωμα και χτίσιμο από την αρχή μπορεί να δούμε, κάποια στιγμή, Θεού πρόσωπο.

11/9/2017 
Χθες μου έλεγε φίλος πανεπιστημιακός (σε σχολή θετικών επιστημών) πως το επίπεδο των φοιτητών (του) στο πρώτο έτος υπήρξε τραγικό. Και όταν του είπα… «γιατί δεν τους κόβετε, γιατί τους περνάτε;» μου απάντησε επί λέξει. «Τρελός είσαι;». Η εξήγησή του ποια ήταν; Πως οι μαθητές όταν δηλώνουν τις σχολές τους έχουν πληροφόρηση για το ποια είναι τα «δύσκολα» τμήματα –αυτά που «κόβουν» δηλαδή, όσο μπορούν, στις εξετάσεις– και γι’ αυτό (οι μαθητές) τ' αποφεύγουν (τα συγκεκριμένα τμήματα). Αν ένα τμήμα δεν έχει υποψηφίους ή οι υποψήφιοί του είναι λίγοι κινδυνεύει – από το να μη λάβει τις απαραίτητες πιστώσεις, έως να κλείσει. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τι παίζεται…
Χοντρικά, ο ένας στους τέσσερις φοιτητές είναι εκείνος που μας βγάζει ασπροπρόσωπους, με το σπαθί του, είτε εδώ είτε στην αλλοδαπή (εκείνος που γίνεται δεκτός από τα ξένα πανεπιστήμια κ.λπ.), όλοι οι άλλοι είτε δεν τελειώνουν ποτέ είτε τελειώνουν… για να μην κόβονται οι πιστώσεις από τα ιδρύματα. 
Αυτά είναι τα χάλια της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα. 

10/9/2017 
Η ΚΟΠΡΟΣ ΤΟΥ… ΑΥΓΕΑ
Εντάξει ο Τσίπρας είναι ψιλοαγράμματος, όπως πολλοί της γενιάς του. Σαραντάρηδες εννοώ. Το (διπλό) κακό είναι όμως πως δεν ξέρει ούτε να προφυλάσσεται. Πιο κάτω, πάντως, στους τριαντάρηδες, θα βρεις ακόμη χειρότερους – απλώς αυτοί, για την ώρα, δεν πάνε για πρωθυπουργοί. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τα σχολεία που πήγαιναν όλοι αυτοί, και τα οποία (σχολεία) από το ΠΑΣΟΚ και μετά άρχισαν, σταδιακά, να βγάζουν αστοιχείωτους με τη σέσουλα. Το κακό έχει παραγίνει βέβαια τα πιο πρόσφατα χρόνια (φέτος το 90,3% των υποψηφίων για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ έγραψε κάτω από τη βάση στην Ιστορία και το 83,45% κάτω από τη βάση στα Μαθηματικά), ενώ την κορύφωσή του δεν την έχουμε δει ακόμη.

23 σχόλια:

  1. τριαντάρης είμαι και δε θεωρώ τον εαυτό μου αγράμματο όπως και πολλούς συνομίληκους μου
    δηλ στη δική σας εποχή τα ποσοστά αποτυχίας ήταν χαμηλότερα;
    και ακόμη η δική σας γενιά η μορφωμένη τι προσέφερε στην Ελλάδα και τι έμαθε στους νεώτερους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά κάνετε και δεν θεωρείτε τον εαυτό σας αγράμματο.
      Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε, εύκολα, τόσο διαφορετικές εποχές.
      Γενικά, όμως, ξέραμε περισσότερα πράγματα ως μαθητές, απ’ αυτά που ήξεραν ως μαθητές οι σημερινοί 30άρηδες.
      Προσωπικά δεν νοιώθω εκπρόσωπος καμιάς γενιάς, πέραν του εαυτού μου.
      Και σε ό,τι με αφορά προσπαθώ να κάνω όσο μπορώ πιο καλά τη δουλειά μου – την οποίαν κρίνετε όλοι εσείς που την διαβάζετε.

      Διαγραφή
  2. ωραία τα λέει ο φίλος σας ο πανεπιστημιακός για το επίπεδο των φοιτητών - κι εγώ που τέλειωσα το Αριστοτέλειο το 2010 αυτά έβλεπα όπως κι άλλα
    Καθηγητές αν όχι ελλειπών προσόντων, τουλάχιστον περιορισμένης μεταδοτικότητας εξπέρ συχνά στη διαπλοκή και το προσωπικό τους συμφέρον .
    Αν το μορφωτικό επίπεδο των σημερινών νέων και λιγότερο νέων είναι προβληματικό κε Τρούσα η κύρια ευθύνη είναι των δασκάλων και στις τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης
    Αυτοί όμως ανήκουν κυρίως στην προ του 1990 σχολική γενιά Οπότε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει ένα πρώτο όριο, το 1984. Ψάξτε να δείτε γιατί.
      Φυσικά και πολλοί σημερινοί 50ρηδες είναι επαναπαυμένοι, ξήνονται δηλαδή, καθότι δεν υπάρχει σοβαρή αξιολόγηση του έργου τους.

      Διαγραφή
  3. Δεν ξέρω αν άκουσες καλοπροαίρετα τους Tame Impala και τι σημασία έχει ο χαρακτηρισμός ψυχεδέλεια γι αυτούς , αυτές είναι οι επιρροές τους
    Δε νομίζεις όμως ότι αν δε συνεχίζουν να βγαίνουν τέτοια γκρουπ που έστω ανακυκλώνουν παλιά με το δικό τους τρόπο το ροκ που ήδη είναι ξεκάθαρα ένα παραδσιακό είδος μουσικής θα γίνει μια ιστορία του παρελθόντος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην αρχή μου άρεσαν μετά χάλασαν. Τώρα δεν ακούγονται.

      Προσωπικά δεν μ' ενδιαφέρει τι θα γίνει με το ροκ. Ας πεθάνει. Υπάρχουν τόσα πράγματα, που δεν έχουμε ακούσει από το παρελθόν, πράγμα που σημαίνει πως δεν αρκούν τρεις ζωές για να τα βρούμε και να τ' ακούσουμε.

      Διαγραφή
  4. Ασχολησου εσυ με τον Πασχαλη και με τον Δακη που σου αρεσουν και παψε να χωνεις την μυτη σου παντου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από κουβέντα στο facebook:

    ΜΕΡΟΣ 1

    Το ψυχεδελικό κίνημα ήταν κοινωνικό κίνημα πρώτα-πρώτα, και στη μουσική αρχή του είχε πιο πολύ σχέση με την country και με το φολκ (δες πως ξεκίνησαν οι Charlatans π.χ.). Και το ροκ φυσικά το ανέδειξε από νωρίς. Τα φάρμακα είχαν καθαρά υποβοηθητικό ρόλο. Δεύτερο ρόλο. Το ψυχεδελικό κίνημα συσχετίστηκε με άλλες δράσεις τις counterculture (αντιπολεμικές διαδηλώσεις κ.λπ.) και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε στα σίξτις. Το προγκρέσιβ είναι εργαστηριακό είδος και φτιάχνεται στο στούντιο. Δεν έχει σχέση με την κοινωνία. Σήμερα μιλάμε για το αισθητικό κομμάτι της ψυχεδελικής εποχής - το κοινωνικό, που ήταν και το σπουδαιότερο, μάς τελείωσε.

    Oι hippies ήταν από τους πρώτους στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις για το Βιετνάμ (U.C. Berkeley Vietnam War Teach-ins τoν Οκτώβριο του ’65, Berkeley Vietnam Day Committee η αντιπολεμική μάζωξη του Jerry Rubin που πρωτοστατούσε στις σχετικές διαμαρτυρίες ήδη από το ’65, UCLA Teach-in της 25/10/1966 κ.λπ.). Γενικά οι hippies μπορεί να μη γουστάρανε την πολιτική, αλλά από νωρίς είχαν δείξει ότι είχαν τσαγανό. Φυσικά μετά το '67, με τους Yippies κ.λπ., η πολιτικοποίησή τους υπήρξε ακόμη πιο έντονη.

    Και αν μιλάμε για ψυχεδελική εποχή στην Αμερική μιλάμε βασικά για πριν το καλοκαίρι του '67, πριν κόλπο Summer of Love. Μετά είναι μόδα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν γράφτηκαν και τότε καλά κομμάτια.

    Στην αρχή λοιπόν, στην ψυχεδελική μουσική, ανακατεύονταν jug, με folk και country, και rock φυσικά. Τέτοια τραγούδια έλεγε ο Country Joe στις πρώτες hippie συναθροίσεις, στα πρώτα teach-in, από τα τέλη του '65. Τέτοια κομμάτια που περιείχαν όλη τη βάση της country, ακόμη και το τραγούδι με φωνή "καμπάνα", είναι η βάση της ψυχεδέλειας στο Σαν Φρανσίσκο. Οι πρώτοι που παίξανε τέτοια μουσική στο Σαν Φρανσίσκο, θελω να πω, ήταν οι acid-folk-rockers.

    Πολοί θεωρούν ότι η ψυχεδελική μουσική είναι αυτή που έπαιζαν οι Pink Floyd π.χ. το '67. Και αυτή είναι φυσικά. Αλλά στο Σαν Φρανσίσκο, που είναι η βάση της ψυχεδελικής μουσικής, δεν ξεκίνησε έτσι. Λέω κι εδώ κάποια λόγια... http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/07/blog-post_06.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΜΕΡΟΣ 2

    Στο Σαν Φρανσίσκο ο ψυχεδελικός ήχος είχε ευρύτητα. Και τζαζ συγκροτήματα θεωρούνταν και ήταν τότε ψυχεδελικά. Έπαιζαν δηλαδή στα venues μαζί με τα πιο χίπικα… Ο Charles Lloyd ας πούμε… https://www.youtube.com/watch?v=slflHGiW2mg

    Ή αυτή η φοβερή μπάντα των Bobby Beausoleil και David LaFlamme, που έπαιζε ό,τι ήθελες (Σαν Φρανσίσκο πάντα)... Η Orkustra…
    https://www.youtube.com/watch?v=6OVsqjuOPig

    Και στην Αγγλία η ψυχεδελική μουσική συνδέθηκε με κοινωνικά κινήματα. Αλλά στην Αγγλία τα πράγματα δεν ήταν τόσο έντονα όσο ήταν στην Αμερική (λόγω άμεσης εμπλοκής στον πόλεμο του Βιετνάμ).

    Ξαναλέω πως τα φάρμακα δεν ήταν ΠΟΤΕ απαραίτητα για να παραχθεί ψυχεδελική μουσική (κι εδώ μιλάμε για τη μουσική - όχι γενικά για την ψυχεδέλεια, γιατί τότε θα πάμε και στα... Ελευσίνια Μυστήρια). Μιλάμε για το acid rock, που αποτέλεσε κύριο συστατικό της αντικουλτούρας. Γι' αυτό μιλάμε.

    Σκέψου πως μέχρι και το A Whiter Shade of Pale, ο ύμνος της βρετανικής ψυχεδέλειας, σχετιζόταν με το Βιετνάμ στην Αγγλία... https://www.youtube.com/watch?v=aE6xOdI6cMI

    Ρομαντικοί βέβαια είναι όσοι συνδέουν την ψυχεδέλεια με το "φεύγα", το «μυστικισμό» κ.λπ. αδιαφορώντας για την κοινωνική διάστασή της (στυλ Ραθιονέρο ας πούμε, Γιώργος Βλάχος και διάφοροι άλλοι). Οι Πρόκολ Χάρουμ την ίδια εποχή, ως γνωστόν, έγραψαν και το αντιπολεμικό, και αντι-αμερικανικό στη βάση του, Κονκισταδόρ.

    Και ξαναλέω πως μιλάμε για την ψυχεδελική μουσική, για το acid rock, της δεκαετίας του '60. Δε μιλάμε ούτε για τα Ορφικά, ούτε για τους Purple Overdose.

    Από τους στίχους του A Whiter Shade of pale όντως δεν μπορείς να καταλάβεις και πολλά, αλλά προσέξτε. Το κλιπ δεν έγινε ερήμην των Procol Harum. Είναι όριτζιναλ κατ' αρχάς, του 1967, και φυσικά θα έδωσαν το ok πριν ολοκληρωθεί και πρωτοπροβληθεί. Μπορεί και οι ίδιοι εξάλλου να ζήτησαν να μπουν τα στιγμιότυπα από το Βιετνάμ κ.λπ. Κάτι είχαν κατά νου, που δε διαφαίνεται στο τραγούδι τους και αυτό έχει σημασία.

    Και το εξής. Τους ορισμούς (και της british psych και οποιουδήποτε άλλου genre) τους δίνουν τα μεγάλα και αναγνωρισμένα συγκροτήματα. Οι Beatles (Λοχίας), οι Rolling Stones (Σατάνικ), οι Soft Machine (τα πρώτα δύο), οι Pink Floyd (τα πρώτα δύο), οι Procol Harum. Δεν τους δίνουν οι Kaleidoscope ή οι Factory.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ως νεώτερος φαν της ψυχεδελικής μουσικής .. Ωραία και κατατοπιστικά αυτά τα ιστορικά που παραθέτετε κι είναι βέβαια γνωστά αλλά όπως έλεγε κι ο Τζίμης When musiıc is your special friend dance on fire as intends - αυτά δεν είναι τόσο σημαντικά εκτός αν νομίζετε ότι κάποιος που ακούει ΣΗΜΕΡΑ αυτή τη μουσική κάθεται να κάνει μεταπτυχιακό σε κοινωνικοπολιτικά του 60
    Για μας η ψυχεδελική μουσική έχει μια συνέχεια ως τις μέρες μας κι ας διαφωνείτε. Μπορεί να έχετε δίκιο έλα όμως που εμείς βρίσκουμε ψυχεδελικά πολλά σημερινά που εσείς απαξιώνετε
    Όσο για τις ουσίες ή δεν ξέρετε ή κάνετε ότι δεν ξέρετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καθένας μπορεί να νομίζει οτιδήποτε γύρω από την ψυχεδελική μουσική. Το να επικαλείται όμως κάποιος απλώς και μόνο το γούστο του (σε συνδυασμό με την άγνοιά του για το τι συνέβη στο παρελθόν) χάνει τη δυνατότητα να τον πάρει κάποιος άλλος στα σοβαρά.

      Διαγραφή
    2. Αντίστοιχα, το να επικαλείται κάποιος το παρελθόν για μια κατά βάση ποπ και εφήμερη κουλτούρα, που αποφασίζει μόνη της για τις ονομασίες που θα χρησιμοποιήσει, είναι σαν να μας λέει να μην χρησιμοποιούμε την τάδε λέξη όπως την ξέρει και την χρησιμοποιεί όλος ο κόσμος σήμερα γιατί ετυμολογικά ή ιστορικά, πριν 4-6 αιώνες σήμαινε κάτι διαφορετικό.

      Η ιστορία δεν καθορίζει την γλώσσα, η χρήση την καθορίζει.

      Διαγραφή
    3. Να μη χαθούμε στη μετάφραση. Γιατί η θεωρητικούρα δε μ’ αρέσει.
      Εμένα μ’ αρέσουν οι «στενοί» ορισμοί σε κάθε τι. Αυτό σαν αρχή το λέω.
      Υποστηρίζω λοιπόν πως ψυχεδελικά συγκροτήματα πρέπει να λέμε τα γνωστά από τα σίξτις σε Αμερική και Αγγλία βασικά. Και με πολύ φειδώ και με μεγάλη περίσκεψη σε κάθε άλλη χώρα (στα σίξτις). Φυσικά, δεν υπάρχει ελληνική ψυχεδέλεια. (Άμα υπάρχει γερμανική, γαλλική, ισπανική ή όχι, ας το δούμε λίγο). Για μένα πάντως όποιος υποστηρίζει τον όρο «ελληνική ψυχεδέλεια», τέλος πάντων, είναι βλάκας.
      Το σημερινά γκρουπ, ή του ’80, που έπαιξαν κι εκείνα στο παλιό στυλ, προτιμώ να τα λέω ροκ γκρουπ με κάποια ψυχεδελικά στοιχεία στις μουσικές τους και όχι αμιγώς ψυχεδελικά – και εξήγησα γιατί.
      Εσύ, τώρα, πες τα όπως θέλεις. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Από τη στιγμή που είσαι και ανώνυμος κιόλας.

      Διαγραφή
  8. Το Sgt. Pepper's ή το Revolver είναι ψυχεδελικά ενώ το white album δεν είναι. Αυτό που τα κάνει να διαφέρουν είναι η ενορχήστρωση-παραγωγή ή γενικά η διάθεση των καλλιτεχνών γιατί τα κομμάτια, ως συνθέσεις, δεν διαφέρουν και πολύ. Κάπως έτσι τα έχω στο μυαλό μου. Αν κατάλαβα καλά αυτό που λες είναι ότι το psychedelic δεν είναι καν είδος.

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και το white album εννοείται πως είναι ψυχεδελικό. Το acid rock, ή ψυχεδελικό ροκ, γιατί υπάρχει και acid folk κ.λπ., είναι και μουσικό είδος, ενταγμένο όμως σ΄ένα γενικότερο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον (στα σίξτις). Τώρα δεν είναι ενταγμένο πουθενά. Έχει μείνει μόνο το αισθητικό κομμάτι του.

      Διαγραφή
  9. Ξέρω πως κάποια από τα σχόλια που έρχονται εδώ πέρα από ανώνυμους (είτε τα δημοσιεύω, είτε όχι) είναι από παλιούς αναγνώστες, τους οποίους έχω προγκίξει, κατά καιρούς, από το δισκορυχείον. Μπορώ, δε, να καταλάβω εντελώς ποια σχόλια ανήκουν στον καθέναν, να παραθέσω όλα τα παλιά ψευδώνυμά τους ή να ταυτίσω τις ανωνυμίες. Φυσικά, δεν θα το κάνω.
    Λυπάμαι μόνο για κάτι.
    Να μην έχουν κάποιοι το θάρρος, μετά από τόσα χρόνια, της επώνυμης και σεβαστικής προς το μπλογκ που θέλουν να φιλοξενήσει τις απόψεις τους, γνώμης, ώστε να μπορεί να γίνεται πάντα ένας καλόπιστος διάλογος. Δεν πειράζει… Εγώ δε χάνω…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προσπαθούν κάποιοι με βλακώδη, συναισθηματική ψευτο-επιχειρηματολογία να πουν κάτι – ενώ ξέρουν(;) πως δε λένε τίποτα.
    Προσωπικά αδιαφορώ, παντελώς, αν αυτά που γράφω δεν ταιριάζουν με τα μυθεύματα που έχουν ορισμένοι στην κεφάλα τους. Όταν κάποια στιγμή καταλάβουν τι γίνεται (αν καταλάβουν ποτέ) να έρθουν σεμνά, χαλαρά και κυρίως επώνυμα εδώ στο δισκορυχείον και να τα ξαναπούμε.
    Μέχρι τότε να μη με ζαλίζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα φαρμακα δεν ηταν ποτε απαραιτητα για να δημιουργηθει ψυχεδελικη μουσικη,ολα ομως δειχνουν οτι ηταν απαραιτητα για να δημιουργηθουν τα ψυχεδελικα αριστουργηματα,και μονο οτι ο ορος ψυχεδελικος χρησιμοποιηθηκε για πρωτη φορα για να περιγραψει τα αποτελεσματα
    του LSD-acid νομιζω τα λεει ολα.Για οτιδηποτε αλλο σχετικα με folk κτλπ συμφωνω απολυτα.Αλλα το acid που ετσι κι αλιως κυκλοφορουσε νομιμα μεχρι το 66 εδωσε ολη την εμπνευση για την Αμερικανικη ψυχεδελεια,τι να πρωτοθυμηθουμε τα acid tour του Kesey με τους μονιμα θαυμαστες του Greateful dead και Jeferson airplane που τα πιναν στην υγεια του?Να αναρωτηθουμε αν θεικα αλμπουμ οπως των LoVe θα ειχαν ποτε βγει χωρις τις ψυχεδελοτροπες ουσιες?Ο Joe Mc Donald εχει γραψει τα Flying high,Bass strings,Section 43 και αλλα,καθαρα επηρεασμενος απο το acid

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έγινε κατανοητό αυτό που είπα.
      Είπα πως τα ψυχεδελικά φάρμακα έπαιζαν δευτερεύοντα ρόλο στην παραγωγή ψυχεδελικής μουσικής.
      Μόνο αν ήσουν ταλαντούχος μουσικός μπορεί να σε βοηθούσαν προς κάποια κατεύθυνση. Να ανακαλέσεις δηλαδή την ψυχεδελική εμπειρία και να δημιουργήσεις κάτι.

      Διαγραφή
    2. Εξάλλου διάφοροι μουσικοί ψυχεδελικών γκρουπ δεν γούσταραν ΚΑΘΟΛΟΥ τα ναρκωτικά. Όπως ο David Perry Lindley των περίφημων Αμερικανών Kaleidoscope. Το γράφει καθαρά πίσω στις σημειώσεις τού "Side Trips" στη μεσαία στήλη επάνω.

      Διαγραφή
    3. Πολυ ωραια η αναφορα στους Kaleidoscope,ισως ειχε να κανει οτι ειχαν μια βαθυτερη ανατολιτικη κουλτουρα.Και οι Charlatans εγραψαν το Codine με στιχους κατα των ναρκωτικων αλλα παρεξηγηθηκαν και σχεδον καταστραφηκαν απο αυτο το κομματι.Κατι ενδιαφερον εκαναν οι Seeds σε συνεργασια με τους Steppenwolf (βεβαια οι wolf ειχαν βγαλει καιτο pusher)δημιουργησαν τους Fire Escape χωρις καμμια πληροφορια για τα μελη της μπαντας,και ονομασαν ενα κομματι του δισκου LSD

      Διαγραφή
    4. Υπάρχουν δεκάδες δηλώσεις των σίξτις μουσικών για τα ναρκωτικά – και για τα ψυχεδελικά ναρκωτικά εννοείται. Πουθενά δεν φαίνεται πως κάποιοι έγιναν καλοί ή καλύτεροι μουσικοί επειδή έπαιρναν π.χ. LSD.
      Το να έπαιρνες ναρκωτικά δεν ήταν απαραίτητο για να δημιουργήσεις ψυχεδελική μουσική. Την έχουμε κάνει κι άλλες φορές αυτή την κουβέντα στο δισκορυχείον. Θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσουν –ενδεχομένως λέω– σε μιαν ύστερη φάση, όταν κάποιος μουσικός θα επιχειρούσε να ανακαλέσει κάτι από την ψυχεδελική εμπειρία εμπνεόμενος απ’ αυτήν, αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό.

      Διαγραφή