Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 62

13/12/2017
Στα χρόνια των μνημονίων αναπτύσσεται από τα φιλελέδικα κέντρα μια επίθεση σκωπτικού, τάχα, περιεχομένου προς τον παπανδρεϊσμό της δεκαετίας του ’80.
Τα κέντρα αυτά παρουσιάζουν την τότε ΠΑΣΟΚική διακυβέρνηση (που τη συνδέουν δολίως με τον Τσίπρα - ουδεμία σχέση) σαν την μήτρα όλων των σημερινών κακών, αγνοώντας επιδεικτικά το άθλιο δεξιό κατεστημένο – την εμετική δουλικότητα προς τα ξένα συμφέροντα του Λαϊκού Κόμματος, την ΕΡΕ της βίας και της νοθείας, τη χούντα, τη μεταχουντική «δημοκρατική» μεταμφίεση της ΝΔ, τον ξεπουλημένο μητσοτακισμό… και σημιτισμό.
Επιχειρούν, δηλαδή, να ρίξουν όλο το φταίξιμο σε μιαν ιστορική περίοδο, που είχε και καλά στοιχεία ή και πολύ καλά κατά τόπους – όταν εκδηλώθηκε για πρώτη φορά στην μετεμφυλιακή Ελλάδα η διάθεση να ασκηθεί ουσιαστική λαϊκή πολιτική, που θα τραβούσε από το βούρκο, το περιθώριο και την ανέχεια τη μισή τουλάχιστον ελληνική κοινωνία.
Προσωπικά, όλες αυτές τις νεοφυείς φιλελέδικες αρλούμπες τύπου «παλιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο» τις φτύνω… 

13/12/2017
Όταν ακούς Διεθνή Σύνοδο για το κλίμα να ξέρεις πως, ως μπανανία, θα βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη για ακόμη περισσότερες περιβαλλοντικές εισφορές, φόρους, τέλη, δασμούς, παράβολα, ενεργειακά πιστοποιητικά, λεηλασία παραγωγικών ενεργειακών μονάδων, απάτες με φωτοβολταϊκά ή αιολικά πάρκα κ.λπ. τρέφοντας νέες στρατιές πράσινων γραφειοκρατών και αεριτζήδων…  

12/12/2017
Η Ρούλα Πατεράκη τα χώνει στην καλλιτεχνία, που έχει δει στο προσφυγικό έναν τρόπο για να είναι «μέσα» στα πράγματα, κάνοντας «παιγνίδι» και βγάζοντας φράγκα. Όσο «μέσα», όσο «παιγνίδι» και όσα φράγκα...
«Τώρα, για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τη στιγμή που υπάρχουν αυτοί οι κραδασμοί σε όλη την Ευρώπη και πνίγονται δίπλα μας άνθρωποι, το να γράψεις, να βγεις στο θέατρο και να πεις έναν μονόλογο, είναι γελοίο για εμένα. (…) Είναι σαν μην έχεις να πεις τίποτα. Καλύτερα θα έλεγες για τον Λόρδο Βύρωνα, δηλαδή, θα ήταν πιο χρήσιμο να πεις για το ’21, παρά γι’ αυτό (…) αφού είναι τόσο νωπό το πράγμα και έχει πέτσες και πληγές, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Το κάνεις, για να πουλήσεις ή επειδή νομίζεις ότι προσφέρεις».
https://www.vice.com/gr/article/j5dmvb/h-royla-paterakh-exei-bare8ei-to-8eatro

12/12/2017
Δεν είμαι φαν του Διονύση Τσακνή, καθώς σταμάτησα να τον παρακολουθώ καλλιτεχνικά από τα τέλη του ’80 – φυσικά, θα έχω πάντα στη δισκοθήκη μου εκείνο το ακριβό πρώτο LP του «Η Μπαλάντα του Ταξιδιώτη» από το 1983– αλλά σαν άνθρωπο τον εκτιμώ. Και τούτο, όχι επειδή κάποτε σφίξαμε τα χέρια στο μπαρ τού Πλακιά στην Τιμοθέου, στο Παγκράτι (αν και πάντα μια χειραψία, ένα βλέμμα και δυο λόγια μπορούν να σου δώσουν ακράδαντα στοιχεία για το ποιόν ενός ανθρώπου, του όποιου ανθρώπου).
Τον Τσακνή τον εκτιμώ, χοντρικά, γι’ αυτά που λέει και γράφει ή έγραφε (παλιά στην Ελευθεροτυπία). Δεν σημαίνει πως συμφωνώ με κάθε τι που έχει πει ή λέει, αλλά αναγνωρίζω στο λόγο του μιαν… ασυμβατότητα σε σχέση με τον λεκτικό κιμά των φιλελέδων (σήμερα) και αυτό μου αρκεί. Και θα εξακολουθώ να υποστηρίζω κάτι τέτοιο, όσο θα του την πέφτουν οι Μανδραβέληδες και οι Πετρουλάκηδες.  

11/12/2017 
Το απόγευμα άκουγα ένα ιταλικό συγκρότημα καινούριο, τζαζ, που μου θύμισε πάρα πολύ κάτι από το ασύλληπτο άλμπουμ του Frank Zappa και των Mothers “The Grand Wazoo” (1972). Αυτό το άλμπουμ είναι ένα σκέτο αριστούργημα, γεμάτο με καταπληκτικές συνθέσεις γραμμένες για big band, ενώ περιέχει το ωριμότερο fusion που έγραψε και ενορχήστρωσε ποτέ αυτός ο μεγάλος συνθέτης. Για μένα στην τριάδα των κορυφαίων ζαππικών LP, μαζί με το “Hot Rats” φυσικά και με τρίτο… δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω… Τείνω προς το “Absolutely Free”. Ακούω, ευχαρίστως, διαφωνίες...  

11/12/2017 
Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να γράψουν για ροκ πρόσωπα και γράφουν όλο ασυναρτησίες. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Δημήτρης Νανούρης της Εφημερίδας των Συντακτών, ο οποίος προσφάτως (8/12/2017) ασχολήθηκε με τον Jim Morrison (είναι η αστεία αφορμή να γράφεις για μια φίρμα με αφορμή τη μέρα που γεννήθηκε ή πέθανε).
Ο Νανούρης αναπαράγει διάφορα βιογραφικά στοιχεία, γνωστά για τους Doors και τον Morrison από αιώνες, πληροφορώντας μας συγχρόνως πως ο μακαρίτης είχε «υψηλότατο IQ» και πως… είναι «Ιλιγγος στη σκηνή ο Τζιμ Μόρισον, διότι όντως περί του Δημητράκη πρόκειται (και) προκαλεί παραλήρημα στα πλήθη». Άκου… Δημητράκης!
 Συγχρόνως ξαναρίχνει στο τραπέζι διάφορα κουτσομπολιά σχετικά με τον Morrison και τα ναρκωτικά, μας «πληροφορεί» για το ελληνικό επίγραμμα στον τάφο του «Κατά τον Δαίμονα Εαυτού» (που το μεταφράζει… «αφοσιώσου στη συνείδησή σου»), τελειώνοντάς μας με το αμίμητο πως τον θάψανε… «στη γωνιά των ποιητών του ονομαστού κοιμητηρίου Περ Λασέζ, κοντά στους Μολιέρο, Μπαλζάκ και Οσκαρ Ουάιλντ».
Ναι, είχαν προβλέψει από την εποχή του Μολιέρου πως ο ποιητής Μόρισον θα πέθαινε στο Παρίσι και του κάνανε χώρο… Όλο μαλακίες...

10/10/2017
Από πού στο διάολο ήξερε ο Λάμπρος το “Sugar man” του Sixto Rodriguez το 1988; Τον έχω συναντήσει τόσες φορές (τον Λάμπρο, aka R.R. Hearse) κι όλο ξεχνάω να τον ρωτήσω…

10/12/2017
Τζαζ φωτοκολάζ της Βάσως Κυριάκη
(περιοδικό ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ #2, 7 Μαρτίου 1970)

9/12/2017
O κάθε παπάρας του τζετ-σετ βγαίνει και λέει πως… ναι, έπαιρνα ναρκωτικά, αλλά τώρα τα έκοψα, γιατί δε μου προσφέρουν τίποτα. Και γιατί το κάνει αυτό κατά βάση; Για να μας δείξει ότι και «έζησε» (σ’ εμάς τον απλό λαό), και πως δε «μάσησε» (μάγκας και-καλά) και πως όταν γούσταρε έβαλε τα… δυνατά του και τα έκοψε (η… δύναμη της θέλησης και τρίχες κατσαρές).
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος και επικινδυνότερος μαλάκας, στο θέμα «ναρκωτικά», από τον ντεμέκ μεταμελημένο, που βγαίνει και πουλάει «γνώση και συμμόρφωση».

9 σχόλια:

  1. Σχόλια στο ποστ περί... Δημητράκη Morrison...

    George Katsoulis
    Διαφωνώ σχετικά με την θέση σου περί "αφιερώματος επ' αφορμής γενεθλίων ή θανάτου". Τι το κακό έχει η μνημόνευση ενός γεγονότος;

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Πρώτον μίλησα για τις φίρμες. Δεύτερον παίρνουν γραμμή οι διάφοροι άσχετοι και γράφουν ο,τι τους κατέβει. Και τρίτον μόνον επιμέρους θέματα (για μένα) έχουν νόημα, όταν θες να γράψεις για τις φίρμες - και τις αφορμές τις βρίσκεις μόνος σου.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Ανάλογες βλακείες διάβασα και στο Προταγκόν για τον Χέντριξ.

    George Katsoulis
    Δεν είμαστε όλοι σχετικοί ή ξερόλες και το γνωρίζεις -ενδεχομένως- καλύτερα από εμένα.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Και οι μη σχετικοί ή οι μη ξερόλες τα ξέρουν αυτά τα προφανή για τον Μόρισον. Να μην το τραβήξω άλλο δεν έχει νόημα - όχι σε σχέση μ' εσένα.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Για τους αδαείς υπάρχει και η wiki και άλλα διάφορα... Για τις φίρμες, το ξαναλέω, θα πρέπει να λες κάτι διαφορετικό, κάτι πρωτότυπο, κάτι όχι συνηθισμένο, και κυρίως κάτι ορθό. Να βάλεις τον κώλο σου κάτω δηλαδή και να δουλέψεις.

    George Katsoulis
    Μην περιμένεις να το κάνει αυτό κάποιος μη ερευνητής. Έχουν κι άλλες δουλειές οι άνθρωποι :-)

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Και για να δώσω ένα παράδειγμα. Όταν εγώ έγραψα π.χ. για τον Μπάροουζ, δεν αναπαρήγαγα βιογραφικές κοινοτοπίες, αλλά έγραψα για τη σχέση του με την Ελλάδα. Κάτι πρωτότυπο δηλαδή. Αλλά αυτό μου έφαγε μέρες...

    Konstantinos Zachopoulos
    To άρθρο μπορεί να έχει ανακρίβειες, χαρακτηρισμούς της πλάκας και να λέει τα ίδια και τα ίδια, ωστόσο στις εφημερίδες τα πράγματα λειτουργούν κάπως έτσι: "Θέλω ένα κομμάτι για τον Τζιμ Μόρισον. Εχεις μία ώρα (ή δύο)", σου λέει ο αρχισυντάκτης. Αρα, ακόμα κι αν έχεις διάθεση για μια πρωτότυπη προσέγγιση ή για μια καλή έρευνα επί των... γνωστών, απλώς δεν προλαβαίνεις να το κάνεις σωστά και ακολουθείς την πεπατημένη. Δεν ξέρω αν έγινε σε αυτή την περίπτωση, αλλά είναι πολύ πιθανό.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Σωστό εν μέρει. Γιατί στα χωράφια μας οι σωστοί επαγγελματίες έχουν γνώσεις και αρχεία και μπορούν να αποφύγουν την πεπατημένη. Βέβαια οι αρχισυντάκτες μπορεί να θέλουν την πεπατημένη και όχι εκείνο το διαφορετικό που θα θες εσύ να γράψεις. Είναι και θέμα timing. Αν έχεις λίγο χρόνο, που υπάρχει γενικώς, θ' αποφύγεις το σκόπελο πάντως - ν' ακούγεσαι βαρετός και ανούσιος.

    Konstantinos Zachopoulos
    Φυσικά και μετράει ο χρόνος, όπως μετρούν και το ταλέντο και το μεράκι. Δεν αντιλέγω, απλώς επισημαίνω κάτι που υφίσταται, δυστυχώς

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    http://www.efsyn.gr/arthro/daimon-eaytoy
    Δαίμων εαυτού
    Τζέιμς Ντάγκλας Μόρισον το πλήρες όνομά του, πρωτοβλέπει το φως σαν σήμερα το 1943 στη Μελβούρνη…

    Yiannis Stefanakos
    Eιδικά αυτό με το Περ Λασέζ κι αν είναι μαλακία, τη στιγμή που κι ενα μικρό παιδί ξέρει οτι ο Δημητράκης δεν πέθανε και τώρα κάπου παίζει πρέφα με τον Έλβις και τον Χέντριξ :P

    Giorgos Stamatopoulos
    και τον Μπρους λι σ' ένα νησί στον Ειρηνικό

    Antonis Xagas
    άσε που στο Περ Λασέζ ο τάφος του Όσκαρ Ουάιλντ που θυμάμαι σίγουρα είναι σχεδόν αντιδιαμετρικά από εκείνον του ...Δημητράκη. Κοντά δεν το λες με τίποτε

    Διαμαντής Καράβολας
    Μπράβο που τα χώνεις με ονοματεπώνυμο!!! αυτό που κάνεις είναι αντίδοτο στο τέλμα.

    Antonis Boskoitis
    Ο Δημητράκης ο Μόρρισον και η Γιαννούλα η Τζόπλιν..

    Dionisis Rigas
    Και μενα μου φάνηκε υπερ-βολικό οταν διάβασα την εφημερίδα

    Spyros Diastimikos
    Ξεπέρασε και τον Ψυχεδελικό Νεολαίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορει να μας πει ο Τρουσας αν ξερει αν αληθευει οτι ο Morrison ηταν gay η αμφι;(σε καμια περιπτωση δεν το λεω σαν κατηγορια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πληροφοριακά, περί του άρθρου για τον Μόρρισον γράφτηκαν αρκετά και στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου στις 9/12:
    https://sarantakos.wordpress.com/2017/12/09/meze-300/

    Χρήστος Δ. Τσατσαρώνης
    www.badsadstories.blogspot.gr
    www.badsadstreetphotos.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περί Zappa-Η χρυσή τριάδα-We're only in it for the money-στιχουργικά.μουσικά,ό,τι σημαντικότερο
    Freak out
    absolutely free
    και μετά-hot rats,uncle meat
    πoτέ δεν κατάλαβα γιατί τόσος λόγος για το apostrophe

    Susie creamcheese.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το facebook περί Frank Zappa...

    Βασίλης Καπετανίδης
    "Τριλογία", για μένα: HOT RATS, WAKA-JAWAKA και THE GRAND WAZOO. Με κορυφαία κομμάτια πριν και μετά π.χ. Sofa No.2: https://www.youtube.com/watch?v=xt85We4XJeM
    Frank Zappa - Sofa No.2.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Έχει φοβερές ιδέες μέσα το One size fits all

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Γιατί, το Apostrophe; Κι ας είναι από τα πιο... νορμάλ του.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Δισκάρα και αυτό.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Είχε μπει και στο τσαρτ. Και το άλμπουμ και τραγούδι!

    Francesco Zappatustra
    Για μένα We're only in it, Uncle Meat και Waka Jawaka, με τα δύο που αναφέρεις από κοντά. Αλλά ότι έβγαλε μέχρι και το Joe's Garage αριστούργημα είναι.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    To Waka Jawaka είναι εποχής Grand Wazoo. Το Uncle Meat είναι το πιο avant, "δύσκολο" κ.λπ.

    Francesco Zappatustra
    Ναι. Το Waka με το Wazoo είναι σαν ένα διπλό άλμπουμ σπασμένο στα δύο. Ειναι ισαξιες δισκάρες. Νομίζω το Uncle Meat περιλαμβάνει όλο το φάσμα της μουσικής του Zappa, για αυτό το θεωρώ και το πιο ολοκληρωμένο έργο του. Σήμερα. Αύριο μπορεί να λέω άλλα :-)

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Μεγάλωσα με τις ελληνικές κόπιες του Ζάπα, που στη δεκαετία του ’80 τις εύρισκες φτηνές – και αυτές έχω χωνέψει πάρα πολύ καλά. Το πρώτο εισαγωγής που αγόρασα ήταν το “Absolutely Free” από το Happening το 1987 (2500 δραχμές για πειρατή!). Γενικά, σου πιάνανε τον κώλο για Ζάπα τότε – και για κόπιες πειρατικές ή επανεκδόσεις. Όμως ελληνικά είχαν βγει πολλά μέχρι το ’85 και τα γούσταρα όλα, ακόμη και κάτι Studio Tan και τα λοιπά.

    Francesco Zappatustra
    Εννοείται! Δισκάρα το Studio Tan, και προσωπικά μου αρέσουν πάρα πολύ τα όψιμα 70s έργα του και τα θεωρώ υποτιμημενα.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Tα πιο υποτιμημένα του είναι εκείνα από τα είτις με το synclavier. Έχουν φοβερά κομμάτια μέσα. Να σαν κι αυτό από το 1985...
    https://youtu.be/hVDyiHn3DVs
    Frank Zappa -- I Don't Even Care

    Kosmas Vassiliou
    Synclavier έχει και ο δίσκος που έκανε με τον Boulez το 84 -άλλο είδος *fusion* αυτό. Τον έλιωσα μαζί με την τριάδα.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Όμνυε στο σινκλαβιέ ο Ζάπα. Τον απελευθέρωσε από πολλά και του έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθεί με την κρυφή αγάπη του, τη σύγχρονη κλασική ή μοντέρνα μουσική.

    Francesco Zappatustra
    Και το μεταθανάτιο civilization phase iii θεωρείται σπουδαίο από τα synclavier έργα του, πολύ δυσπρόσιτο βέβαια, εγώ δεν έχω καταφέρει ακόμη να συνδεθώ...

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Το καλύτερο μεταθανάτιο για μένα. Θέλει κότσια να τ' ακούσεις πάντως.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Συμφωνώ με την τριάδα. To grand wazoo είναι δισκάρα, πιο ομοιογενές από το hot rats (χωρίς να αποτελεί αυτό αξιολογική κρίση). To waka jawaka για μένα είναι πιο αδύναμο.

    Win Berry
    Όντως ασύλληπτο άλμπουμ...Κορυφαίο για εμένα είναι και το orchestral favourites. Επίσης η διασκευή του στο stairway to heaven είναι τρομερή.

    Vasilis Skordou
    Χθες ήτανε η επέτειος ( ; ) που σε συναυλία στο Λονδίνο ( η αμέσως μετά συναυλία από εκείνη που έγινε στο Montreux, όπου κάηκε το καζίνο που παίζανε οι Mothers με τον F.Z. από μια φωτοβόλιδα και το κάνανε τραγούδι το γεγονός οι Deep Purple -) όπου ένας παπάρας έριξε στο τέλος του live - παίζανε μάλιστα το Give me your hand των Beatles, εκείνη την στιγμή - τον Ζάππα άπο την σκηνή, σακατεύοντας τον. Έμεινε καιρό στο νοσοκομείο και μετά με μπαταρισμένο το πόδι. Το Grand Wazoo και το Waka/Jawaka που προηγήθηκε, ήταν στην περίοδο που άρχισε να αναρρώνει.

    Konstantinos Kontogiannis
    για μενα και το ψυχεδελικο we're only in it......

    Dimitris Peter
    να προσθέσω και το Burnt Weeny Sandwich

    Nony Kolokotroni
    υπεροχο αλμπουμ!!! το εχω !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτο που μου την σπαει στον Zappa ειναι οι φωτο του που καμαρωνει σαν γυφτικο σκεπαρνι με την καμμενη stratocaster του Hendrix (της οποιας ειναι ιδιοκτητης).Και ο γιος του ειναι ιεροσυλος γιατι την ανακατασκευασε και νομιζω την χρησιμοποιησε σε συναυλιες,αυτη η κιθαρα θυσιαστηκε απο τον Hendrix στον βωμο του ροκ και κανεις δεν ειχε το δικαιωμα να το αλλαξει αυτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >*αυτη η κιθαρα θυσιαστηκε απο τον Hendrix στον βωμο του ροκ *

      Κάτι τρέχει στα γύφτικα.

      Λες και αυτοί που την αγόρασαν δεν ήταν ροκάδες

      Διαγραφή