tag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post5853672599968825358..comments2024-03-28T12:23:14.907+02:00Comments on ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ / VINYLMINE: SYD BARRETT μπλέξαμε…ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAShttp://www.blogger.com/profile/00272021390285923894noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-42772424727851259492010-10-27T09:46:02.260+03:002010-10-27T09:46:02.260+03:00Οι φανερές επιρροές στις early days των Pink Floyd...Οι φανερές επιρροές στις early days των Pink Floyd και του Barrett φαίνονται και από την ηχογράφηση του “King bee” του Slim Harpo (πιθανώς ή προφανώς το είχαν ακούσει από τους Rolling Stones) και από την ηχογράφηση του “Double o Bo”, το οποίον περιγράφεται ως… Bo Diddley meets the 007 theme. Blues δηλαδή και pop culture. <br />Αναφέρεται επίσης ως επιρροή, όσον αφορά στο “Interstellar overdrive”, και το θέμα του Ron Grainer “Old Ned” από το σίριαλ “Steptoe and Son” (δεν το έχω ακούσει). Δηλαδή και η TV – λογικό κι αυτό – είχε δώσει αφορμές για κομμάτια. Το να λέγεται δηλαδή πως «ο Σιντ Μπάρετ δεν είχε ποτέ σχέση με τη μουσική των 60s» λες και πήδησε στη Γη από τον Άρη, είναι παντελώς out.ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAShttps://www.blogger.com/profile/00272021390285923894noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-23836638559333835242010-10-27T01:21:22.175+03:002010-10-27T01:21:22.175+03:00Η μουσική στους προσωπικούς δίσκους του Barrett μπ...Η μουσική στους προσωπικούς δίσκους του Barrett μπορεί να μην ήταν κάτι το "εντελώς εξωπραγματικό", αλλά σίγουρα ήταν "πειραγμένη". Επίσης, τουλάχιστον σε μένα προσωπικά, αναδύεται από τους δίσκους του μια εντελώς "στοιχειωμένη" ατμόσφαιρα, και αυτό χωρίς να τους ακούω κάτω από το πρίσμα της "γνωστής ιστορίας" του Barrett. Είναι δε γνωστό ότι οι υπόλοιποι μουσικοί που έπαιξαν σε αυτούς δεινοπάθησαν να βάλουν μία τάξη στις ηχογραφήσεις και αυτό κατά την άποψή μου φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα.<br /><br />Όσον αφορά τις επιρροές του Barret είναι γνωστό ότι "δανείστηκε" την εισαγωγή από το "My Little Red Book" του Burt Bacharach μέσω των Love και έκτισε πάνω της ολόκληρο κομάτι ("Interstellar Overdrive"), αποδεικνύοντας άλλη μια φορά τον κανόνα ότι παρθενογέννεση στη μουσική (και ιδιαίτερα στο rock'n'roll) δεν υπάρχει και ότι όλοι όλο και κάτι "δανείστηκαν" από κάποιους άλλους. <br /><br />beatfreak66beatfreak66http://www.beatfreak66isnothere.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-41444856279497381632010-10-27T00:21:46.157+03:002010-10-27T00:21:46.157+03:00Θέλεις να παίξουμε με τα ονόματα Σ. Δήμα; Να παίξο...Θέλεις να παίξουμε με τα ονόματα Σ. Δήμα; Να παίξουμε, γιατί όχι; Τα συγκεκριμένα άλμπουμ είναι όλα σε Direction και δεν τα έγραψα τυχαίως. Εν πάση περιπτώσει. <br /><br />Το πρώτο των Elmer Gantry’s Velvet Opera είναι σίγουρα σε Direction, γιατί το έχω. Το “Flames” ήταν ένας από τους «ύμνους» της εποχής και… hit στο “Top Gear” του John Peel (1968). Συνοδοιπόροι των Pink Floyd. Γιατί όχι, λοιπόν; <br /><br />To “Transition” τoυ Zoot Money ήταν η… ψυχεδελική κατάληξη (σε LP) των Dantalian’s Chariot, γκρουπ… φίλα προσκείμενο στους Floyds. Τα δικά τους light shοws συναγωνίζονταν εκείνα των Pink Floyd στο UFO Club.<br /><br />Εδώ, ο Barrett άκουγε (το ’65) Pink Anderson και Floyd Council, δεν θ’ άκουγε (λέμε τώρα…) Taj Mahal και μάλιστα το «απονενοημένο» πρώτο άλμπουμ του; <br /><br />Θα μπορούσε να άκουγε και Sly; Πιθανώς. Όλα είναι πιθανά. <br /><br />Τα βιβλία πάντα είναι χρήσιμα. Αρκεί να είναι σοβαρά. Να έχουν κάτι να πουν.ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAShttps://www.blogger.com/profile/00272021390285923894noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-89498618507082104372010-10-26T23:20:13.709+03:002010-10-26T23:20:13.709+03:00"Τι να άκουγε ο Syd; Μήπως Elmer Gantry's..."Τι να άκουγε ο Syd; Μήπως Elmer Gantry's Velvet Operα; Μήπως Zoot Money; Ή μήπως... τα πρώτα blues του Taj Mahal;"<br />Αν η photo ειναι το 1969, Sly & The Family Stone Φώντα."I Want To Take You Higher"....<br />Puffff.......<br />btw αν βλέπω καλα μιλάμε για 33αρι που οι Elmer Gantry's Velvet Operα δεν κανανε ποτε στη Direction.μπορεις να με λες και CBS η λάθος? <br />Zoot Money ? χμμμ. Μπορει.<br />Taj Mahal? Αποκλείεται μαστούρης σαν τον Barett.<br />Ευχαριστω για την φιλοξενία.<br />ps.Δυστυχώς δεν διαβάζονται αυτοι οι καλλιτέχνες Κε Rob Chapman . Recommended for further listening που λέτε και σεις...ισως.Σ.Δήμαςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-26808043300432994742010-10-26T13:52:33.899+03:002010-10-26T13:52:33.899+03:00Tζαζ θα έλεγα, με την έννοια μόνο του πλήρους αυτο...Tζαζ θα έλεγα, με την έννοια μόνο του πλήρους αυτοσχεδιασμού. Απλά στο κλίμα της εποχής θέλαν να έχουν τη δική ταυτότητα απαλλαγμένη απ' τη μίμηση της Αμερικάνικης τζαζ. Κι αυτό ήταν το γενικότερο αίτημα όλων των τότε βρετανών μουσικών της τζαζ που στράφηκαν κυρίως στους avant της κλασικής (εκεί τους ακολούθησαν κ πολλοί Αμερικάνοι) . Τον Cage τον είχαν σημαία.<br /><br />κώστας παπ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-44796371238158921612010-10-26T13:18:21.459+03:002010-10-26T13:18:21.459+03:00Για τον Syd Barrett, λόγω ακριβώς της προσωπικής τ...Για τον Syd Barrett, λόγω ακριβώς της προσωπικής του διαταραχής, της εξαφάνισης εντός και εκτός εισαγωγικών κλπ, έχουν γραφτεί τα μύρια όσα, και σε περιοδικά και σε βιβλία. Όποιος τυχόν δεν τον έχει ακούσει ποτέ και προσπαθήσει να σχηματίσει μια ιδεά για την μουσική του (προσωπική δισκογραφία) από όσα διαβάσει εδώ κι εκεί, θα νομίζει πράγματι ότι πρόκειται για κάτι εντελώς εξωπραγματικό, που δεν έχει σχέση με τίποτε άλλο, έρχεται από το πουθενά, η μουσική του "τρελού" κλπ γραφικά. Η αλήθεια είναι βέβαια εντελώς διαφορετική, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία της δισκογραφίας του.<br />Το εν λόγω βιβλίο απ' όσα διαβάζουμε, φαίνεται μάλλον να ανήκει στην κατηγορία του "να χαμε να λέγαμε".Άρης Καραμπεάζηςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-43867300673337544262010-10-26T13:07:47.631+03:002010-10-26T13:07:47.631+03:00Σίγουρα δεν έπαιζαν jazz οι AMM – αλλά και πάλι, π...Σίγουρα δεν έπαιζαν jazz οι AMM – αλλά και πάλι, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε «jazz». Ε, γι’ αυτό κι εγώ το προσδιόρισα λίγο ως «προχωρημένη jazz», εννοώντας τον «ελεύθερο αυτοσχεδιασμό», την free jazz της εποχής, τη γενικότερη «πειραματική μουσική». Για John Cage, ok, υπάρχουν στοιχεία, ιδίως στο παίξιμο του πιάνου από τον Cornelius Cardew, αλλά για επιρροές από Χρήστου δεν θα το ’λεγα. Εξάλλου, δεν νομίζω να τον ήξεραν κιόλας.ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAShttps://www.blogger.com/profile/00272021390285923894noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-39594926097686095832010-10-26T11:44:18.741+03:002010-10-26T11:44:18.741+03:00Δεν θα 'λεγες ότι οι ΑΜΜ παίζανε jazz, υπήρχε ...Δεν θα 'λεγες ότι οι ΑΜΜ παίζανε jazz, υπήρχε βέβαια η απόχρωση από το σαξόφωνο του Lou Gare, περισσότερο θα έλεγα ένας ελεύθερος ηλεκτροακουστικός αυτοσχεδιασμός βασισμένος στα σύγχρονα avant garde "κλασσικά" στοιχεία που παρουσίαζαν ο John Cage ο Γ.Χρήστου και οι υπόλοιποι. Οπότε έμμεσα (ή έστω και άμεσα) ο Barrett είχε κάποιες επιρροές. Αλλά σίγουρα ο Rob Chapman το παρακάνει!edloradohttps://www.blogger.com/profile/09989965722663542267noreply@blogger.com