Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

η YANKA στην Ελλάδα του 1965

Παρότι μέχρι και σήμερα η yanka παραμένει δημοφιλής στα παιδικά πάρτυ ή τις τουριστικές ελληνικές βραδιές στα νησιά, δεν παύει να είναι ένας χορός που εμφανίστηκε στη χώρα μας και ολοκληρώθηκε, έτσι κάπως σαν αισθητική πρόταση, μέσα στο 1965. Εννοώ, δηλαδή, πως το 1964 ήταν άγνωστη, ενώ το 1966 είχε περάσει πια η πολύ μεγάλη μπόρα και υπήρχαν μόνον κάτι… λούμπες. 
Όλα ξεκίνησαν, φυσικά, με το περίφημο “Jeronimo yanka”, που πρέπει να ηχογραφήθηκε από τους Forminx στις πρώτες ημέρες του ’65. Επειδή ορισμένοι… αναλφάβητοι διαδίδουν πως το κομμάτι αυτό ήταν κλεμμένο από τον Παπαθανασίου, θα πρέπει να πω πως το “Jeronimo yanka” ποτέ δεν θεωρήθηκε σύνθεση του Βαγγέλη Παπαθανασίου (και πολύ περισσότερο του Νίκου Μαστοράκη).
Όποιοι έχουν ένα από τα… δεκάδες χιλιάδες 45άρια που τυπώθηκαν σε ετικέτα Decca [48-PL 8049] θα έχουν προσέξει πως στα credits του κομματιού αναγράφεται το… “Arr. N. MastorakisW. Papathanassiou”. Εκείνο το… “Arr.”, που σημαίνει “Arrangement” (ψιλά γράμματα για τους… αναλφάβητους), δηλώνει βεβαίως πως το κομμάτι ήταν διασκευή και όχι πρωτότυπο. Ποιος το είχε γράψει όμως; Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ζήτημα, ok, αλλά να εμφανίζεται από τους… κουμπούρες-σκανδαλοθήρες-κουτσομπόληδες του ελληνικού ροκ σαν κλεψιμέικο από τον Παπαθανασίου πάει πολύ. 
Τι είχε συμβεί; Υπάρχουν δύο μαρτυρίες από τον Νίκο Μαστοράκη, τον μάνατζερ τότε των Forminx (μία της εποχής, που έχει μεγάλη σημασία) και μία νεότερη. Ας ξεκινήσω από την πρώτη. Γράφει ο Νίκος Μαστοράκης, στενός συνεργάτης των Forminx το ξαναλέω, στο τεύχος #37 των Μοντέρνων Ρυθμών (1/9/1965) απαντώντας σε ορισμένα ζητήματα που είχαν θέσει οι Juniors:
«(…)Και στο θέμα της ‘γιάνκας’. Δεν ισχυρίσθηκα ποτέ ότι οι Φόρμιγξ δημιούργησαν την γιάνκα. Ούτε ότι ο ‘Τζερόνιμο’ ήταν δική τους σύνθεσι. Πολλές φορές όμως, μια ιδέα εκτιμάται περισσότερο από την δημιουργία. Η ιδέα στην προκειμένη περίπτωση, ήταν να γυρίσουμε με τους Φόρμιγξ σε δίσκο το θέμα και τον χορό. Η φινλανδική μελωδία διασκευάστηκε, και γνώρισε την τεράστια επιτυχία που ξέρετε. Οι άλλες εταιρίες, που μέχρι εκείνη τη στιγμή απέκρουαν τα ελληνικά συγκροτήματα σαν κάτι αποδιοπομπαίο, για να αντιδράσουν εμπορικώς τα δέχτηκαν. Έτσι οι Τζούνιορς γύρισαν την ‘Γιάνκα σπέσιαλ’, οι Τσαρμς την διασκευή τους πάνω στο ‘Τζερόνιμο’, ο Λαυράνος την ίδια γιάνκα. Κι όλοι –από ένα λάθος δικό μας– έμαθαν την γιένκα σαν γιάνκα, γιατί ακριβώς από τους Φόρμιγξ ξεκίνησαν να κάνουν ό,τι έκαναν. Δεν τους κατηγορώ για μίμησι, αλλά απαιτώ απ’ όλους αυτούς που πάνω στις πρωτοτυπίες τις δικές μου και των Φόρμιγξ στηρίζουν την σημερινή τους εργασία, να σέβωνται και αυτούς και εμένα(…)».
Χρόνια αργότερα, σ’ ένα επεισόδιο του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα (του Στέλιου Κούλογλου), που είχε τίτλο «Τα δικά μας 60s - Μέρος Β» και που ανέβηκε στο YouTube την 26/4/2013 ακούμε τον Νίκο Μαστοράκη να λέει:
«Κάποια στιγμή, στη Ρέμβη στη Θεσσαλονίκη, όπου έπαιζαν οι Forminx είχε έλθει ένα γκρουπ από Φινλανδούς και χόρεψαν αυτό τον περίεργο χορό, δεξιά αριστερά, ο ένας πίσω από τον άλλο. Και καθίσαμε με τον Βαγγέλη τον Παπαθανασίου και με τον αδελφό του τον Νίκο κι είπαμε… δεν φτιάχνουμε την ελληνική έκδοση; Κι η γιάνκα άρχισε να χορεύεται στα μαγαζιά, τα κλαμπ, στα ρεσιτάλ, στα σπίτια… Δεν μπορούσε ποτέ κανείς να πιστέψει ότι ένα 45αράκι, με το “Jeronimo yanka”, θα πούλαγε μέσα σ’ ένα μήνα, όσο πούλαγαν κανονικά σ’ ένα χρόνο τα μεγαλύτερα λαϊκά σουξέ».
Έψαξα στην ψηφιακή Μακεδονία και βρήκα στο φύλλο τής 29/12/1964 (ημέρα Τρίτη) καταχώρηση σχετική με μιαν εμφάνιση των Forminx στη Ρέμβη (κέντρο της Θεσσαλονίκης) την Δευτέρα 4/1/1965, σ’ ένα χορό με αφορμή την κοπή της βασιλόπιτας των αποφοίτων του ελληνογαλλικού κολεγίου τού Αγίου Βικεντίου. Αν είναι έτσι τα πράγματα είναι πολύ πιθανόν σ’ εκείνο τον χορό να πληροφορήθηκαν, για πρώτη φορά, την ύπαρξη του φινλανδικού σκοπού (θα διαπίστωσαν προφανώς και το «σώσε» που θα γινόταν), και επιστρέφοντας στην Αθήνα θα μπήκαν μάνι-μάνι στο στούντιο για να τον διασκευάσουν και να τον ρίξουν στην αγορά. Εκείνο που μένει αδιευκρίνιστο είναι το… γκρουπ των Φινλανδών στην Ρέμβη, που χόρεψε αυτόν τον «περίεργο χορό». Τι να εννοεί ο Μαστοράκης; Πώς μαζί με τους Forminx υπήρχε και κάποιο (άλλο) φινλανδικό μουσικό συγκρότημα στην γιορτή κι έπαιξε την… γιάνκα; Δύσκολο αυτό. Πως κάποια παρέα Φινλανδών ήταν προσκεκλημένη στον χορό των αποφοίτων αυτοσχεδιάζοντας την… γιάνκα με τίποτα κιθάρες και κρουστά ή μήπως είχε βρεθεί στα χέρια κάποιου καλεσμένου ένα από τα δισκάκια… γιάνκα, ένα από τα πολλά, εν πάση περιπτώσει, που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά από το ’63 (και όχι μόνο στην Φινλανδία); Δεν ξέρω… Σε κάθε περίπτωση, πάντως, την 30/1/1965 (τόσο νωρίς!) απονέμεται στους Forminx «ασημένιος δίσκος» για τις πωλήσεις του “Jeronimo yanka” στο Ακροπόλ Παλλάς.
Από το οπισθόφυλλο του σχετικού 45αριού των Forminx. Το σκίτσο του Jeronimo ήταν του Νίκου Παπαθανασίου...
Τώρα, για τι πωλήσεις ακριβώς μιλάμε δεν είναι καθόλου μα καθόλου σίγουρο (πιθανώς η βράβευση να ήταν ένα εμπορικό κόλπο δηλαδή, στο πλαίσιο της γενικότερης προώθησης), καθότι το τραγούδι δεν υπάρχει καν στο Top 30 των Μοντέρνων Ρυθμών του τεύχους #24 (10/2/1965) –στο τεύχος, δηλαδή, στο οποίο διαβάζουμε για την απονομή–, ενώ στο Top 30 του τεύχους #25 (24/2/1965) εμφανίζεται μόλις στην θέση 17 (με το “Special 65 yanka” των Juniors να είναι στο νούμερο 19). Όμως το “Jeronimo yanka” είχε ορμή. Στο επόμενο Top 30 τής 10/3/1965 βρίσκεται στο νούμερο 8 (ακολουθεί κατά πόδας το “Special 65 yanka” στο νούμερο 9), ενώ στο Top 30 τής 24/3/1965 πιάνει κορυφή, με δεύτερο το “All day and all of the night” των Kinks, δέκατο το “Special 65 yanka” και δέκατο πέμπτο το “Jenka beat” (επίσης των Forminx – ίσως η ωραιότερη yanka που ηχογραφήθηκε ποτέ στην Ελλάδα και όχι μόνο). Η πορεία του “Jeronimo…” από ’κει και πέρα υπήρξε καθοδική, αφού στο Top 30 τής 21/4/1965 βρίσκεται στην θέση 29, ενώ στο επόμενο τής 12/5/1965 είναι πλέον έξω από το Top – είναι όμως μέσα το “Babiesyanka” των Juniors (στη θέση 18), που σημαίνει πως ο χορός είχε ακόμη δυναμική (το συγκεκριμένο track θα φιγουράρει στο Top 30 μέχρι την 4/8/1965 συμπληρώνοντας εκεί σχεδόν τρεις μήνες).
Μετά τον Αύγουστο του ’65 η τρέλα της yanka είχε οπωσδήποτε υποχωρήσει, παρότι όλην εκείνη την περίοδο φαίνεται πως επωφελήθηκαν ή επιχείρησαν να επωφεληθούν πολλοί (και πολλές εταιρείες), αφού εκτός των Forminx και των Juniors… γιάνκες ηχογράφησαν οι Charms (“Yanka” στην Popular – το εμφανίζουν ως traditional και δεν ήταν μακριά από την αλήθεια), οι Γαλαξίες («Γιάνκα για μικρά παιδιά» σε ετικέτα ROL), ο Tony Pinelli με την Athinea Orchestra (“Rosalie yanka” και “Yiovanna yanka” και τα δύο μάλλον στην Lyra), οι Spiders (“Penguin, jenka” στην Polydor), οι Dragons (“Acropolis yanka” στην RCA Victor), οι Sea-Gulls (“Safari jenka” στην Pan-Vox), οι Orchestre Aris-Alba (“Nicolassa yanka” στην RCA Victor), ο Τίνο Ανδροκλής και οι Σολίστες του («Παίξε γιάνκα» στην Simonetta), αλλά και συνθέτες όπως ο Μίμης Πλέσσας (“Greek jenka” στην Lyra, ένα κομμάτι που ακούγεται στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια και το οποίο χορεύουν οι Αλέκος Τζανετάκος και Κατερίνα Γώγου) και ο Γεράσιμος Λαβράνος… Αλλά, εδώ, αξίζει να σταθούμε κάπως παραπάνω…
Ο Γεράσιμος Λαβράνος ηχογραφεί κομμάτι υπό τον τίτλο “Jeronimo yanka”(!), διασκευασμένο από τους Ν. Μαστοράκη, Ε. Παπαθανασίου, αλλά και από τον ίδιο τον συνθέτη, σχεδόν ταυτοχρόνως με τους Forminx. Κυκλοφόρησε μάλιστα και σε 45άρι [Philips 6025] με πίσω πλευρά το “Kangaroo yanka” (που έμοιαζε κάπως με boogaloo!). Όταν όμως το “Jeronimo yanka” με τους Forminx ακολουθούσε τον δρόμο προς την κορυφή, το 45άρι του Λαβράνου αποσύρθηκε από την κυκλοφορία (προφανώς, για να μην μπερδεύει ο κόσμους τους… Τζερώνυμο), για να ξαναβγεί (στην ίδια ετικέτα και με τα ίδια νούμερα) με πρώτη πλευρά ένα… “Doint the jenka” (που ήταν ίδιο ακριβώς με το προηγούμενο… λαβρανικό “Jeronimo yanka”). Δηλαδή –και για να μην σας μπερδεύω– στην δεύτερη έκδοση άλλαξε απλώς ο τίτλος του κομματιού, ενώ προστέθηκε στα credits και το στοιχείο πως το “Doint the jenka” στηριζόταν στην διασκευή κάποιου… Jean Rhode (θα πω στην συνέχεια ποιος ήταν αυτός ο… Jan Rohde και όχι Jean).
Τα δύο 45άρια του Γεράσιμου Λαβράνου, αυτό και το προηγούμενο, έχουν ολόιδιους κωδικούς, αλλά διαφορετικούς τίτλους κομματιών (στην πρώτη, πάντα, πλευρά). Οι μουσικές είναι ίδιες βεβαίως...
Ο Λαβράνος, όμως, επειδή ήταν έξυπνος και παρατηρητικός, πρόσεξε πως ένας παραδοσιακός σκοπός της πατρίδας του της Κέρκυρας, η πασίγνωστη «Πέρδικα» (ένας συρτός σε 2/4), έμοιαζε πολύ με την yanka! Δεν ήταν μόνον ίδιος ο ρυθμός (κομμένος στα τέσσερα – σε δύο ή τέσσερα τέταρτα), αλλά έμοιαζε και η μελωδία, ή εν πάση περιπτώσει προσαρμοζόταν άνετα σ’ εκείνη του φινλανδικού σκοπού. Το μόνο που έπρεπε να γίνει ήταν ν’ ανεβούν κάπως οι στροφές, το μπιτ (το τέμπο εννοώ). Και όντως. Η yanka θα μπορούσε να ήταν εντελώς… κερκυραϊκή (και καθόλου φινλανδική!) με το 45άρι του Λαβράνου “Jerry jenka/ Corfu jenka” [Philips 6030] να το αποδεικνύει περίτρανα. Όχι τυχαίως η yanka χορεύεται ακόμη και σήμερα στην Κέρκυρα – βοηθούν και οι τουρίστες, φυσικά, σ’ αυτό.
Να σημειώσω, επίσης, κάτι, που μπορεί να φαίνεται «τρελό», αλλά δεν είναι. Η yanka, μέσα στο 1965, θα περάσει και στην λαϊκή πίστα, ενώ θα τυπωθούν για τις σχετικές ανάγκες και τα ανάλογα λαϊκογιάνκα 45άρια. Ανάμεσα σ’ αυτά και η «Λαϊκή γιάνκα» των Θανάση Λώλου - Ηλία Μεγαλούδη με τον Βασίλειο Θεσσαλό στην Ρυθμοφών, το «Τα νειάτα φεύγουν (γιάνκα)» του Γ. Κονιτόπουλου με τον Δημήτρη Κρίτσαλο στην RCA Victor, το «Νιάου νιάου γιάνκα» του Δημήτρη Γκούτη με τους Σπύρο και Ζωή Ζαγοραίου στην Parlophone, το «Το μπουζούκι παίζει γιάνκα» με τον Λέανδρο Μπουρνέλη, το “One yanka for you” πάλι με τον Θεσσαλό και δεν συμμαζεύεται… Ακόμη και οι Athenians of Toronto στον Καναδά θα ηχογραφήσουν τον χορό στο EP τους «Όλο τον κόσμο γύρισα/ Δεν μπορώ/ Γιάνκα/ Ό,τι σου ’πανε για μένα» [Athenian Company], όπως πληροφορούμαι από την ανάρτηση για τους Ελληνοκαναδούς στο site της B-otherSide records. Για δε το γεγονός πως ακόμη και οι βασιλόφρονες εφηύραν την δική τους yanka («Γιάνκα χορεύει και η Άννα Μαρία/ Γιάνκα χορεύει και ο βασιλεύς/ Γιάνκα χορεύει και η Αλεξία/ μέσα στις φασκιές») δεν πρέπει να μας παραξενεύει, αφού ο καθένας θα μπορούσε να ταιριάξει στον σκοπό ό,τι στιχάκι του κατέβει.
Κλέφτης και ο Jan Rohde με το Arr.;
Η yanka δεν είχε ουσιαστικό πρόβλημα να διεισδύσει και στην νεολαία της Αριστεράς της εποχής, στην Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη (ΔΝΛ) δηλαδή. Ακούμε την τότε «λαμπράκισσα» Άννα Βαγενά να λέει στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα (Τα δικά μας 60s, Mέρος Β): «Θυμάμαι σ’ ένα χορό που έγινε στο Αλκαζάρ. Είχαμε χορέψει σέικ και γιάνκα επίσης, και πιαστήκανε από τη μέση αγόρια και κορίτσια κι είχε γίνει μεγάλο θέμα. Ότι… πώς να πούμε… τα παιδιά τα δικά μας μπορούν να χορεύουν τέτοιους χορούς ξενόφερτους και φοβερούς». Για ν’ ακολουθήσει ο Χρόνης Μίσσιος: «Και λέω… τα παιδιά τραγουδάνε και χορεύουνε Μπητλς, τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Οπότε γυρίζει ο Μίκης και με κεραυνοβολεί. Μου λέει ‘σε παρακαλώ Χρόνη, έτσι, να μη λέμε και ανοησίες εδώ μέσα’. Και μου τραβάει ένα χέσιμο δικαιολογημένα, για το τι ήταν οι Μπητλς να πούμε…». Το ζήτημα το θέτει στη σωστή του βάση ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης (τότε πρόεδρος της ΔΝΛ), πάντα από το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: «Εκεί λοιπόν το (ραδιόφωνο) στο λεωφορείο έπαιζε μια μουσική αμερικάνικη, απ’ αυτούς τους ωραίους χορούς τους αμερικάνικους που τα παιδιά χορεύουν απέναντι… ροκ εν ρολ, κάτι τέτοια πράγματα κ.λπ. Τα κορίτσια και τ’ αγόρια ενθουσιασμένα γιατί κάναν τη δουλειά τους… μέσα στο λεωφορείο άρχισαν ζευγάρια να χορεύουν ροκ εν ρολ. Είχαμε λοιπόν στο λεωφορείο μέσα κάποιον από τα παλιά, με άσπρα μαλλιά, ο οποίος ερχόταν για να επιβλέψει κάπως… το ’ξερα εγώ αλλά δεν μ’ ένοιαζε καθόλου. Καθόμουν πίσω-πίσω. Και πάει και το κλείνει αυτό (το ραδιόφωνο). Τα παιδιά λοιπόν μείνανε κατάπληκτα… τι γίνεται, το κόμμα μάς απαγορεύει να χορεύουμε; Πάω λοιπόν εκεί… δεν του λέω τίποτα… τι κάνεις… ανοίγω (το ραδιόφωνο) και άρχισα να χορεύω εγώ ροκ εν ρολ που ήμουν πρόεδρος». Αυτά… τα προφανή.
Στο τεύχος #35 των Μοντέρνων Ρυθμών (4/8/1965) ο Λευτέρης Κογκαλίδης πιθανώς να είναι ο πρώτος που γράφει στην Ελλάδα για την… φινλανδική yanka. Διαβάζουμε ακριβώς: «Η ‘γιένκα’ ξεκίνησε πρόπερσι τον Ιανουάριο (σ.σ. του 1963) από την Βόρειο Φινλανδία. ‘Λέτκις’ σημαίνει ρυθμός και όχι ας φιληθούμε». Και όπως γράφει και η Wikipedia για την Letkajenkka ή απλώς Letkis: «Πρόκειται για φινλανδικό χορό, ένα μουσικό στυλ που έγινε δημοφιλές ανάμεσα στα χρόνια 1963-65. Βασίστηκε στην ιδέα να παρουσιαστεί η jenkka χωρίς παραδοσιακά όργανα (βιολί, ακορντεόν). Έτσι, στις αρχές των sixties, κάποιοι συνθέτες σκέφτηκαν να γράψουν jenkka σκοπούς για πιο σύγχρονες μπάντες χρησιμοποιώντας πνευστά, ή ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο και ντραμς. Ο πρώτος που εισήγαγε ένα τέτοιο τραγούδι (“Letkajenkka”) ήταν ο Erik Lindström. Μια σουηδική μπάντα, οι Adventurers, το ηχογράφησαν (σ.σ. ως ορχηστρικό) σπρώχνοντάς το στο φινλανδικό chart. Λίγο αργότερα, ο Jan Rohde, ένας Νορβηγός που είχε γεννηθεί στις ΗΠΑ, το ηχογράφησε συνοδευόμενος τόσο από τους Adventurers, όσο και από τους Wild Ones (σ.σ. με αγγλικά στιχάκια, ως “Doin’ the jenka” με τους μεν και ως “Letka jenka” με τους δε). Η εκτέλεση των Wild Ones πέρασε την Βαλτική, μπαίνοντας στο ολλανδικό chart – εκεί που έβλεπες κάποια στιγμή τέσσερα letkis να στριμώχνονται στον κατάλογο των επιτυχιών. Μισό χρόνο αργότερα, ο Rauno Lehtinen ακολούθησε με το “Letkis”, κομμάτι (σ.σ. ορχηστρικό με πνευστά) που έμελε να αποδειχθεί το δημοφιλέστερο του είδους. Ηχογραφήθηκε με την ορχήστρα του τον Αύγουστο του ’63, για να γίνει ακόμη πιο αγαπητό από την ορχήστρα του Ronnie Kranck, όταν ηχογραφήθηκε ξανά τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς».
Την διετία 1964-65 η yankajenka καλύτερα) ακουγόταν και χορευόταν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και ακόμη στην Λατινική Αμερική και την Ιαπωνία. Έτσι, έχουμε στην Ιταλία, ανάμεσα σε άλλους, τους Barimars (“Canguro jenka”στην Cetra), τους Imperial Seven (“Letkiss-jenka” στην CBS) και τον Marino Marini (“Letkis-jenka” στην Durium), στο Βέλγιο τον Ben Amaury (“Jenka-jenka” στην Selection), στην Νορβηγία τους Saunters (“Jenka-toget” στην Triola), στην Ολλανδία τους Dutch Swing College Band (“Letkis jenka” στην Philips) και τους Het Cocktail Trio (“Pretka-jenka” στην Imperial), στην Σουηδία την Lill Babs (“Letkis-jenka” στην Karusell), στην Τσεχοσλοβακία τους Sláva Kunst se Svým Orchestrem (“Letkiss-Jenka” στην Supraphon), στην Ουγγαρία τους Club Ensemble (“At the jenka show” στην Qualiton), στην Ρουμανία την Orchestra Electrecord (“Jenka, yes my darling” στην Electrecord), στην Γιουγκοσλαβία τους 4M (“Jenka song” στην Jugoton), στην Δυτική Γερμανία τον Roberto Delgado (“Letkiss” στην Polydor) και τον Jeff Jackson (“Baby-jenka” στην International), στην Γαλλία τον Georges Jouvin (“Letkiss jenka”, η εκτέλεση αυτή ακούστηκε και στην Ελλάδα σε δισκάκι της His Masters Voice), στην Αργεντινή τον Piero Sancho (“Letkiss-yenka” στην Odeon) κ.λπ. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι γινόταν σ’ ένα παράλληλο, χορευτικό κύκλωμα πίσω από τα τραγούδια των Beatles, των Rolling Stones, των Kinks και όλων των υπολοίπων...
ελληνική έκδοση με φινλανδικές... γιάνκες
Μετά τον Μάρτιο του ’65, όταν το “Jeronimo yanka” είχε πιάσει κορυφή και πουλούσε σαν τρελό, η ελληνική RCA Victor δεν χάνει την ευκαιρία να πλασάρει στην Ελλάδα μία σειρά από «αυθεντικές» φινλανδικές γιάνκες, κόβοντας τα ανάλογα 45άρια. Βασικά το “Letkis/ Sekaletka” [47 g 1116] –το πρώτο από τους Finnish Jenka All-Stars υπό τον Ronnie Kranck, ενώ το flip-side πάλι από τους ίδιους υπό τον Rauno Lehtinen–, και ακόμη τα “Letkis - yanka/ Amado mio” από τον Ronnie Kranck (μάλλον ήταν το πρώτο της σειράς) και “Kanttorin jenka/ Juna - jenka” από τον Rauno Lehtinen. Ακόμη μετονόμασε σε… “Java - yanka” το hitJava” του Al Hirt, που δεν είχε ουδεμία σχέση με yanka, αλλά θα μπορούσε με λίγη προσπάθεια να χορευτεί στο yanka style κ.λπ., κ.λπ. Μάλλον μάταιη προσπάθεια, καθότι το ένα μετά το άλλο τα ελληνικά συγκροτήματα ηχογραφούσαν ήδη τις δικές τους (νεανικές) γιάνκες, αφήνοντας τις trad και jazz γιάνκες για τις γερουσίες…

41 σχόλια:

  1. Άλλο ένα παράδειγμα που κατταρίπτει την θεωρία του "αυγού του Κολόμβου" για το ελληνικό ροκ. ¨Αλλο ένα σχόλιο για την "ελληνική ψυχεδελική νεολαία" να ακούσω θα υποτροπιάσω..
    Δεν λέω,φωτεινά παραδείγματα υπήρξαν,που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δεν πρωτεύσαμε οι Έλληνες στο ροκ,όπως πολλοι "ελληναράδες", συλλήβδην μαζί με τις λοιπές αριστείες του γένους, θέλουν να το παρουσιάσουν σε έντυπα και αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε σχέση με το “Jeronimo yanka” δεν ετέθη ποτέ θέμα «πρωτιάς». Εξάλλου οι Forminx είχαν άλλες δικές τους κομματάρες, μπροστά στις οποίες δεν έπιαναν μία όλες οι… γιάνκες του κόσμου. Από ’κει, όμως, έως το σημείο να παρουσιάζεται ο διασκευαστής ως κλέφτης (όταν μάλιστα δηλώνει πάνω στο δισκάκι του πως είναι διασκευαστής) η απόσταση είναι ασύλληπτη. Μόνο ένας άσχετος θα τολμούσε να πει κάτι τέτοιο…
      Για την «ψυχεδελική νεολαία» άστο καλύτερα Μιχάλη. Δεν μπορώ ν’ ακούω αυτές τις λέξεις μαζί, κάτι με πιάνει…

      Διαγραφή
  2. Συμφωνώ και για τους Forminx,ως φωτεινό παράδειγμα και για την νεολαία που μου θυμίζει ολίγον απο Αλέκο Τζανετάκο στις ταινίες,και τις ψυχεδελικές πουκαμίσες του.
    Προς θεού δεν έχω τίποτα με τον συγχωρεμένο για τις καρικατούρες ρόλων μιλάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν έχει κάποιος να πει κάτι για το θέμα της ανάρτησης, ας πει. Μην σχολιάζουμε άσχετα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «Εκεινη την εποχη βλεπουν μια παρεα βορειοευρωπαιων να χορευουν ένα δημοτικο της πατριδας τους. Ο Μαστορακης με τον Παπαθανασιου δεν δισταζουν: μαγνητοφωνουν το τραγουδι και ξεσηκωνουν τις χαρακτηριστικες κινησεις του ξενου χορου. Μετά, το παρουσιαζουν στο ανυποψιαστο πανελληνιο σαν δικο τους τραγουδι και σαν ένα νέο χορο: ειναι το Jeronimo Yanka, η μεγαλύτερη επιτυχια του συγκροτηματος. Οι Forminx εχουν μικρο καλλιτεχνικο βαρος, εχουν ομως και την τυχη να ειναι οι πρωτοι που συνδεονται με τη νεολαια».

    Μανωλης Νταλουκας Ελληνικο Ροκ σελ. 163-165

    A.K.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω ρε φίλε –είσαι και ανώνυμος, εννοώ δεν ξέρω ποιος είσαι– τώρα τι θέλεις; Εγώ δεν τα ξέρω αυτά; Δεν τα έχω διαβάσει; Αν ήθελα να τα παραθέσω δεν θα τα παρέθετα; Δεν χρειάζομαι «μπηχτές» και έξτρα «προκλήσεις» για να γράψω εκείνα που πρέπει… Μην μου την ανάβεις τώρα, μην μου την ανάβεις…

      Διαγραφή
  5. Ο πρώτος δημοσιογράφος, που έγραψε την αλήθεια για το Jeronimo Yanka, ήμουν εγώ.
    Στο βιβλίο μου ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ, αλλά και σε άρθρα μου (δες για παράδειγμα, στο μπλογκ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ), έγραφα από που ακριβώς προέρχεται, τόσο ο χορός, όσο και η μελωδία. Μέχρι τότε, όλοι οι αναλφάβητοι, δημοσιογραφούντες παρουσίαζαν, το τραγούδι αυτό, σαν τραγούδι των Forminx. Ανάμεσα σε αυτούς τους αναλφάβητους, ήσουν κι εσύ, αφού στο βιβλίο σου ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ, μας λες πως είναι «ένα κομμάτι των Forminx», Στο βιβλίο σου, δεν γράφεις τίποτα ούτε για Φινλανδικές μουσικές, ούτε για Letkis-Jenka χορούς, ούτε για Jan Rohde, δεν είχες ακόμη ιδέα.
    Όλα αυτά, τα διάβασες στο βιβλίο μου και στο μπλογκ μου, και αποφάσισες να με αντιγράψεις, χωρίς όμως να αναφέρεις τις πηγές. Αυτό βέβαια είναι αντιδεοντολογικό, αλλά δεν πειράζει, έστω και έτσι, μαθαίνεις.
    Όμως επιχειρείς και μία διόρθωση, ότι δεν πρέπει να το θεωρούμε κλεμμένο, εφόσον σημειώνεται εκείνο το Arr.
    Δεν συμφωνώ. Σε κάθε διασκευή, πρέπει οπωσδήποτε να αναγράφεται ο συνθέτης ή από πού προέρχεται, αλλιώς θεωρείται παραπλάνηση.
    Το θέμα αυτό το συζήτησα και με τον Αρνή, πολύ πριν εκδώσω το βιβλίο και μου είπε ότι, αυτό που έκαναν οι Μαστοράκης-Παπαθανασίου, ήταν λαθροχειρία. Η συνέντευξη αυτή του Αρνή, θα δημοσιευτεί στο μπλογκ μου, στο μέλλον.
    Έχεις διαβάσει ποτέ, συνέντευξη Παπαθανασίου, εκείνων των χρόνων, στην οποία να ομολογεί από που «εμπνεύστηκε» το τραγούδι;
    Αυτά που είπε ο Μαστοράκης, τα είπε, όταν τους πιάσανε στα πράσα. Τότε μόνο παραδέχτηκε ότι από κάπου το πήραν, μέχρι όμως τότε και σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες αλλά και κυρίως την μαρτυρία Αρνή, άφηναν να πλανάται η εντύπωση, ότι ήταν δικό τους. Η εντύπωση αυτή ήταν διάχυτη, και την είχες ακόμη κι εσύ, αφού έτσι μας παρουσίασες, στο βιβλίο σου, το τραγούδι. Αν τότε, ήξερες από που προέρχεται, φυσικά θα το έγραφες, αλλά επί του θέματος, ακόμη δεν είχες ιδέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νταλούκα σε βλέπω να τρέμεις σαν το φυλλοκάλαμο και να έχεις κατακοκκινίσει. Μην πάθεις και τίποτα γέρος άνθρωπος… Βάλε την βοϊδοκεφάλα σου κάτω από καμμιά βρύση και πάρε βαθιές ανάσες… Θα σου χρειαστούν…

      Προσπαθείς να πιαστείς από μια γραμμή, σωστή, που έγραψα εγώ πριν 20 χρόνια, για να βγεις στον αφρό. Δεν κοιτάς τα χάλια σου. Τις βλακείες που γράφεις σήμερα… κι έχεις το θράσος να εγκαλείς και τους άλλους. Έχεις καταντήσει η… Εσπρέσο του ελληνικού ροκ, αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι.

      Τι είχα γράψει εγώ τότε, το 1996… «Το “Elephant twist” ήταν από τα πρώτα τους κομμάτια (των Forminx), όπως και το πασίγνωστο “Jeronimo yanka”». Ήταν από τα πρώτα τους κομμάτια; Ήταν. Έγραψα ότι ήταν δική τους σύνθεση; Όχι. Δηλαδή άμα εγώ γράψω σήμερα πως… «το “Στην εποχή του Παγκάλου” και το “Ήτανε Απρίλης μήνας” ήταν από τα πρώτα κομμάτια του Νταλάρα» θα έρθεις εσύ και θα μου πεις… «λάθος, ήτανε του Μητσάκη, δεν ήταν του Νταλάρα»; Μόνο ένας χαζός ή ένας κακοπροαίρετος θα διόρθωνε μια τέτοια πρόταση. Εσύ είσαι και τα δύο!

      Λες… «Δεν συμφωνώ. Σε κάθε διασκευή, πρέπει οπωσδήποτε να αναγράφεται ο συνθέτης ή από πού προέρχεται, αλλιώς θεωρείται παραπλάνηση». Τι συνθέτης να γραφεί, αφού το κομμάτι είναι παραδοσιακό ρε καρούμπαλε! Δεν υπάρχει συνθέτης!! Άμα πάρεις τον πρώτο δίσκο του Bob Dylan και δεις τα credits στο label, θα δεις τρία τραγούδια, το “Man of constant sorrow”, το “Pretty Peggy-o” και το “Gospel plow” που γράφουν “Arranged by Bob Dylan”. Τι σημαίνει αυτό; Το καταλαβαίνεις ή πρέπει να το αναλύσω; Το ίδιο έκαναν και οι Forminx. Πήραν ένα παραδοσιακό κομμάτι. Το διασκεύασαν και έγραψαν από κάτω «Arr. Μαστοράκης-Παπαθανασίου». Δεν υπάρχει τίποτα επιλήψιμο σε αυτό. Μόνον ένας άσχετος όπως είσαι εσύ, δεν θα έπιανε τι σήμαινε εκείνο το “Arr.” στο label και το εξώφυλλο.

      Λες… «Αυτά που είπε ο Μαστοράκης, τα είπε, όταν τους πιάσανε στα πράσα». Ποιος τους έπιασε στα πράσα; Ο δίσκος πάνω γράφει «διασκευή». Το καταλαβαίνεις αυτό ή όχι; Ο Μαστοράκης τοποθετήθηκε στο τεύχος #37 των Μοντέρνων Ρυθμών (1/9/1965) για το θέμα (ξαναδές την ανάρτηση). Αν έχεις προηγούμενη τοποθέτησή του, που να λέει άλλα, πες την και σ’ εμάς. Ο Βαγγέλης έχει πει από πού εμπνεύστηκε το “Jeronimo”, που ακούγεται σαν κραυγή στο τέλος (όταν τα σπάνε). Και το “Jeronimo” ήταν ελληνική πατέντα, δεν ήταν φινλανδική. Το τι λέει ο ένας και ο άλλος 40 ή 50 χρόνια μετά χέστηκα… Αυτά είναι για σένα που κρατάς τα μαρκούτσια…

      Τώρα, από πότε εγώ ξέρω κάποια πράγματα άσε το. Εσύ ψάξε βρες κανα “Jeronimo Yanka” από το Μοναστηράκι, για να πλουτίσεις τη δισκοθήκη σου, και μετά τα ξαναλέμε…

      Τι να αντιγράψω ρε κακομοίρη από ’σένα. Αυτά που γράφεις στο βιβλίο σου; Μόνο για να γελάει ο κόσμος. Ή αυτά που ξεφουρνίζεις στο blog σου, στο οποίο έχω να μπω από το καλοκαίρι. Άλλοι με πληροφορούν, φίλοι, για τις λούμπες στις οποίες έχεις πέσει με τα διάφορα… γκομενιλίκια…

      Το τι γράφεις στο βιβλίο σου για τους Forminx το αντέγραψε ένας σχολιαστής παραπάνω… Κι εγώ θα σχολιάσω τώρα την βαθυστόχαστη παράγραφό σου…

      Που την είδαν την παρέα των βορειοευρωπαίων που χόρευαν, οι Μαστοράκης και Παπαθανασίου; Στον ύπνο τους; Όοοχι. Την είδαν κάπου… Οπουδήποτε ρε παιδί μου… Σ’ ένα πάρκο… σε μια παραλία… στο γάμο του Καραγκιόζη… Και τι κάνουν, τότε, οι… αδίστακτοι. Βγάζουν τα… κινητά τους, μαγνητοφωνούν το κομμάτι (ήχος), ενώ μαγνητοσκοπούν (εικόνα) και τα βήματα του χορού. Τους είχαν στείλει… e-mail οι βορειοευρωπαίοι το 1965 και τους είχαν πει… ελάτε εκεί… κάπου… οπουδήποτε…. να μας δείτε που τραγουδάμε και χορεύουμε, αλλά να έχετε μαζί σας και τα iPad σας για να μας αντιγράψετε. Και αφού η μαγνητοφώνηση πήγε καλά (έχετε δει μαγνητόφωνο του ’65 φαντάζομαι… νααα… με το συμπάθειο… ίδιο με τo iPad…) τότε οι Μαστοράκης και Παπαθανασίου γυρνάνε και σε δίσκο το τραγούδι των βορειοευρωπαίων παρουσιάζοντάς το για δικό τους, δίχως να γράψουν οι…. αδίστακτοι ένα “Arr.” στο label και το εξώφυλλο, που να δηλώνει πως πρόκειται για διασκευή.
      Μα ήταν εντελώς… αδίστακτοι οι άνθρωποι, και βεβαίως… μικρού καλλιτεχνικού βάρους. Τι ήταν οι Forminx μπροστά στους… ΤΖΑΒΑΔΑΜΑΣΚΟΥΚΑ! Ένα τίποτα…

      Διαγραφή
  6. Επι της ουσιας ο Νταλουκας αποκαλει κλέφτες τον Παπαθανασιου και τον Μαστορακη. Αυτο ειναι πολυ χοντρο. Θα μπορουσε να σηκωσει ακομα και μυνηση.

    Α.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ενταξει ρε φιλε μην προβοκαρεις και συ να πουμε ,ακους εκει ''σηκωνει μυνηση'',σιγα να μη σηκωνει και δημοσιο μαστιγωμα!!
    και λιγο καλμα μ'αυτον το Μαστορακη,ο τροπος που παρουσιαζεται (γενικως οχι μονο εδω) ειναι σαν να ειναι πιο σημαντικος απο την ιδια τη μουσικη και τουςμουσικους,το οτι ''εκλεψε'' 5-6 Αμερικανιες και τα προσαρμοσε στα της Ψωροκωσταινας δεν τον κανει και Epstein! αντε το πολυ πολυ ανθυπο-Kim Fowley απ τα Κατω Πετραλωνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Α.Κ. θα τ’ ακούσεις και από ’μένα τώρα. Δεν φτάνει που μας έριξες τη φιτιλιά και πιάστηκα με τον αντίδικο το χοντραίνεις και πιο πολύ… Αν δεν τον ανέφερες –αφού ξέρεις είναι απίκο– δεν θα απαντούσε και θα είχαμε γλιτώσει την παπαρολογία.

    Για τις μηνύσεις και τα τέτοια δεν τα γουστάρω κι εγώ καθόλου. Πρέπει να μπορούμε να μιλάμε άνευ φόβου. Παρά ταύτα αν είναι να… οριστεί η δίκη, εγώ θα είμαι από τη μεριά της υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Θα αγωνιστώ να αθωωθεί λόγω βλακείας…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειπα τι θα μπορουσε να συμβει. Δεν ειπα ότι πρεπει να συμβει. Εξαλλου δεν ειμαι εγω ο μυνητης. Δηλαδη αν καταλαβα καλα είναι απαγορευμενο το ονομα του νταλουκα στο μπλογκ?

      Α.Κ.

      Διαγραφή
    2. Όχι, εντάξει. Αν και δεν γουστάρω με τίποτα πια αυτούς τους διαλόγους. Τα έχω ζήσει τώρα 4-5 χρόνια, κι έχω κουραστεί. Δεν θέλω να δημιουργούνται ζητήματα. Άμα ήθελα θα έγραφα κι άλλα στην ανάρτηση (αποσπάσματα από το βιβλίο του, το blog του κ.λπ.), αναφέροντας κι εγώ το όνομά του. Θα γινόταν μύλος! Δεν έχει νόημα όμως. Να τελειώνουμε μ’ αυτές τις ιστορίες. Εγώ από τον Ιούλιο δεν παρακολουθώ καν τι γράφει… Αλήθεια τώρα, όχι μαλακίες. Παρά ταύτα όλο και κάτι μαθαίνω από σπόντα… Από φίλους σε κουβέντες… ενώ υπάρχουν και τα e-mail, τα jpeg κ.λπ., μέσω των οποίων πληροφορούμαι για κανένα τρελό καμμιά φορά…

      Προσωπικώς δεν μ’ ενδιέφερε να του την πέσω. Θεώρησα, όμως, πολύ χοντρό να παρουσιάζεται το “Jeronimo yanka” σαν κλεψιμέικο, όταν από το δισκάκι είναι ολοφάνερο πως επρόκειτο για διασκευή. Κατά τα λοιπά, όπως διάβασαν και οι δισκορύχοι, εκείνο που μ’ ενδιέφερε κυρίως ήταν να γραφτούν κάποια πράγματα για την yanka, που δεν έχουν ξαναγραφτεί ποτέ με τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Αυτό ήταν όλο.

      Και κάτι ακόμη. Με στενοχωρεί να με αντιμετωπίζει κάποιος βάσει εκείνων που έγραφα πριν από 20 χρόνια και όχι βάσει όσων γράφω σήμερα. Λες και δεν έχω το δικαίωμα μέσα σ’ αυτά τα 20 χρόνια να έχω πλουτίσει τις γνώσεις μου, να το έχω ψάξει περισσότερο, να έχω αλλάξει ή αναθεωρήσει απόψεις, να έχω μάθει να χειρίζομαι και να διαχειρίζομαι καλύτερα τη γλώσσα αποφεύγοντας τους σκοπέλους και άλλα τινά... Είμαι υπερήφανος για το «Ραντεβού στο Κύτταρο», αλλά, από την άλλη νοιώθω αδικημένος (δεν το παίρνω και κατάκαρδα πάντως) να με «πυροβολούν» για μιαν ιστορία τόσο παλιά, διαστρεβλώνοντάς την κιόλας (όταν οι γνώσεις μας γύρω απ’ αυτά τα θέματα ήταν ελάχιστες), αγνοώντας (γιατί έτσι βολεύει ορισμένους) όλα αυτά που γράφω κάθε μέρα. Ο κόσμος, όμως, κρίνει. Όπως κρίνω κι εγώ, βεβαίως…

      Διαγραφή
  9. Πληροφορώ τον Α.Κ ότι όταν σε θέματα Τέχνης, μιλάμε για «κλοπή», εννοούμε κλεμμένη ιδέα.
    Συνεπώς, ναι, η δική μου η άποψη, είναι ότι οι Παπαθανασίου-Μαστοράκης, έκλεψαν την ιδέα που είχε πριν από αυτούς ο Jan Rohde, να συνδέσει το Letkis με την ροκ νεολαία. Το γεγονός, το εντόπισα πρώτος και υπέδειξα και την διασκευή του Rohde, και την καταγωγή της μουσικής, όπως και του χορού.
    Η πρώτη έκδοση του σινγκλ, τυπικά και εν μέρει, είναι μεν εντάξει, αλλά εκτός από το τυπικά νόμιμο, υπάρχει και το ηθικό. Όταν το 1965, μιλά όλη η Ελλάδα γι αυτούς, όφειλαν να βγουν και να πουν, ότι ο νέος χορός, και το σούπερ τραγούδι, δεν ήταν ιδέες δικές τους. Δεν το είπαν ποτέ, και το είπε ο Μαστοράκης, μόνο όταν στριμώχτηκε, από άλλους. Επί του θέματος έχω ακόμα και τις παρατηρήσεις: 1- Η ένδειξη Arr. δεν είναι αρκετή. Αν δεν υπάρξει διευκρινιστική δήλωση σε συνέντευξη, κανείς νέος της εποχής, δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει. 2-Από πού προκύπτει συνδημιουργός της «διασκευής», ο Νίκος Μαστοράκης; Ήταν Μουσικός και δεν το ξέραμε; Ο Σ.Αρνής, συμφωνεί, ότι η πρόσθεση του ονόματός του, αποτελεί λαθροχειρία. 3-Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για διασκευή του Letkis, αλλά για ψυχρή αντιγραφή εκείνης της διασκευής που έκανε ο Jan Rohde. Το μόνο καινούργιο ήταν η κραυγή στο τέλος. 4-Γρήγορα, και η ένδειξη Arr. αρχίζει περιέργως να λείπει. Το 1965 για παράδειγμα, η Αγγλική Decca κυκλοφορεί το τραγούδι ως γραμμένο από τους Παπαθανασίου- Μαστοράκη. Πού ήταν τότε ο Παπαθανασίου, να διορθώσει αν διαφωνούσε και αν ως καλλιτέχνης, ήθελε να αποδώσει το δίκαιο; Αλλά και αργότερα, στο οπισθόφυλλο του δίσκου που βγάζει η Music Box, το τραγούδι δεν εμφανίζεται ως διασκευή αλλά ως σύνθεση Παπαθανασίου-Μαστοράκη. Και αυτό το γεγονός, είναι λαθροχειρία.
    Τέλος, πέρα από την κλεμμένη ιδέα, υπάρχει και η κλεμμένη έρευνα. Είμαι ο πρώτος που ερεύνησα, βρήκα και δημοσίευσα. Και έρχεται σήμερα ο Τρούσας, να παρουσιάσει όσα έγραψα εγώ, σαν να ήταν πρωτότυπη έρευνα δική του! Ωραίος ο τύπος, αλλά ωραίος ως αντιγραφέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συν τοις άλλοις ― και δεν με ενδιαφέρουν οι χοντράδες που ανταλλάζετε μεταξύ σας― το Arr. σημαίνει «ενορχήστρωση». Δεν σημαίνει διασκευή. Ως "arranger" μπορεί να καταχωρηθεί ένας καλλιτέχνης και σε δικό του τραγούδι, ή να την κάνει π.χ. ο παραγωγός ή ένας ειδικευμένος ενορχηστρωτής για χάρη του.

      Π.χ. "All you need is love, Lennon-McCartney, Arr. George Martin" (παράδειγμα δίνω, δεν θυμάμαι αν σε αυτό το γράφει έτσι).

      Το "arr." λοιπόν σε καμμία περίπτωση δεν αρκεί από μόνο του για να επισημάνει ότι το κομμάτι δεν είναι δικό τους.

      Ούτε το ότι είναι «παραδοσιακό» και άρα δεν έχει επώνυμο συνθέτη. Σε αυτή την περίπτωση το συνηθισμένο είναι να αναγράφεται: «Traditional, Arr. X», όπως συμβαίνει σε χιλιάδες δισκάκια folk, gospel, irish ballads κλπ.

      Σ.Τ (ουδεμία σχέση με τον «Α.Κ»).

      Διαγραφή
    2. Ρε φίλε να σου πω τώρα… θα μας μάθεις ορθογραφία; Εδώ και η διασκευάρα του Alan Price στο “The house of the rising sun” με arr. τονίζεται. Arr. σ’ αυτές τις περιπτώσεις σημαίνει διασκευή. Αυτός που διασκευάζει, ενορχηστρώνει κιόλας. Κάνει τα πάντα δηλαδή. Δεν μιλάμε για τον… Κώστα Κλάββα που του δίνει ο Τουρνάς ένα κομμάτι κι εκείνος το ενορχηστρώνει… Αλλά και σ’ αυτή την περίπτωση ακόμη κι εκείνος (ο Κλάββας) το διασκευάζει.

      Κατά τα λοιπά… τα είπαμε. Όχι ξανά μανά τα ίδια…

      Δεν προσέφερες τίποτα καινούριο εννοώ. Με τα προφανή δεν θα ασχολούμαστε συνέχεια.

      Διαγραφή
    3. """Arr. σ’ αυτές τις περιπτώσεις σημαίνει διασκευή."""

      Arr. είναι σύντμηση του Arrangement (ενορχήστρωση).

      Δεν σημαίνει "διασκευή" σε «αυτές τις περιπτώσεις», απλά σε «αυτές τις περιπτώσεις» το "traditional" το παρέλειψαν, είτε από σκοπιμότητα μερικές φορές, είτε από προχειρότητα άλλες.

      Όσο για την «διασκευάρα» του Alan Price, εγώ βλέπω να γράφει κανονικά "Trad. Arr":

      http://eil.com/images/main/The-Animals-The-House-Of-The-240958.jpg

      """Δεν προσέφερες τίποτα καινούριο εννοώ. """

      Δεν ήθελα να προσφέρω κάτι καινούριο ― σιγά την φοβερή πρωτογενή έρευνα άλλωστε ―, απλά να διασαφηνίσω το ...παλιό.

      Σ.Τ.

      Διαγραφή
    4. Άσε μας ρε Σ.Τ., αφού είσαι άσχετος με τη μουσική… Έρχεσαι με το… Proficiency εδώ πέρα για να μας μάθεις αγγλικά; Δεν πας καλά μού φαίνεται…
      Ρε εδώ και ο Jan Rohde arr. γράφει στο δισκάκι του (δίχως να γράφει trad). Εκείνον γιατί δεν τον λέτε κλέφτη;

      Κι άμα δεν σου άρεσε η έρευνά μου (όπως την αποκαλείς) να πας να βρεις καλύτερη. Άντε από ’κει πέρα, χαμένε…

      Διαγραφή
    5. Arr. πάνω στα labels σημαίνει διασκευή-ενορχήστρωση. Αυτός που κάνει arrangement διασκευάζει ταυτοχρόνως. Έρχεται τώρα ο άσχετος να μας πει τι γράφει πάνω το “The house of the rising sun”… Λες κι εμείς δεν ξέρουμε τι γράφει, που το έχουμε κάτι δεκαετίες σε single και LP… Το αν έγραψε “trad” ο Alan Price αυτό δεν σημαίνει τίποτα, ενορχήστρωση-διασκευή έκανε κι αυτός.
      Κοίταξα εν τάχει ένα-δυο 45άρια με διασκευές του “House of the rising sun”, δεν θα κάτσω ν’ ασχοληθώ άλλο. Λοιπόν, στην διασκευή των Frijid Pink (από τις σημαντικότερες στο τραγούδι) αναγράφεται σκέτο “Alan Price”, ούτε “trad” ούτε τίποτα (μπράβο τους!). Τι θα ήταν το τραγούδι, εξάλλου, χωρίς τον Alan Price; Σ’ ένα 45άρι της Dolly Parton, όχι όποιας και όποιας, αναγράφεται επάνω… Arranged: Dolly Parton-Mike Post (ούτε «trad» ούτε τίποτα). Κλέφτρα και η Ντόλυ! Ε ρε με τους ηλίθιους που μπλέξαμε!!

      Είπαμε. Ένα σωρό παραδοσιακά τραγούδια στο πρώτο άλμπουμ του Dylan και έκτοτε σε δεκάδες άλλα (singles ή LP) σημειώνονται μόνο με “arr.”. Θα πούμε τον Ντύλαν και όλους τους άλλους κλέφτες; Επιτέλους με αυτή την ηλιθιότητα που δέρνει ορισμένους.

      Ένθεσα στην ανάρτηση και το label με την διασκευή του Rohde (και το Arr.) ώστε να μαζεύονται όλοι οι… κλέφτες μαζί.

      Διαγραφή
  10. O Νταλούκας κοιμάται όρθιος. Είναι γνωστό αυτό. Λοιπόν προσέξτε…
    Στο single των Jan Rohde & The Wild One “Doin’ the jenka/ At the jenka show” [NOR. Sonet 6501, 1965] στα credits του “Doin’ the jenka” (το κομμάτι που μας ενδιαφέρει) διαβάζουμε το εξής: “Arr. Jan Rohde”. Τι σημαίνει αυτό; Πως ο Rohde διασκεύασε ένα κομμάτι κι έβαλε από κάτω το όνομά του.

    Εδώ το label:
    http://www.discogs.com/viewimages?release=4170298

    Ό,τι έκαναν και οι Forminx δηλαδή. Και το εξής. Ακούστε το “Doin’ the jenka” στο YouTube…

    https://www.youtube.com/watch?v=nXEcHbXb1bM

    και συγκρίνετε την διασκευή του Rohde με εκείνη των Forminx. Του Rohde δεν κάνει ούτε για το νηπιαγωγείο. Οι Forminx έχουν ανεβάσει το tempo, γεμίζουν το χώρο με το όργανο του Παπαθανασίου, η (ρυθμική) κιθάρα του Μπακόπουλου κρατάει όλο το ρυθμό, οι φωνές και τα αλλοπρόσαλλα συντείνουν στην έκσταση (βγάζουν μία τρέλα δηλαδή τύπου “Surfin’ bird”), ενώ το κλείσιμο με το “Jeronimo” και τα σπασίματα είναι όσο δεν παίρνει άλλο ελληνικής εμπνεύσεως. Θέλω να πω δηλαδή ότι οι Forminx άλλαξαν το κομμάτι εκ θεμελίων και το έκαναν δικό τους. Παρά ταύτα στο δισκάκι των ανθρώπων υπάρχει στα credits το “Arr.”, όπως υπάρχει και στο δισκάκι του Rohde.
    Τώρα τι ψάχνει να μας πει ο Νταλούκας; Ο άνθρωπος είναι παντελώς άσχετος με τη μουσική. Γράφει για «ψυχρή αντιγραφή» και πως «το μόνο καινούργιο ήταν η κραυγή στο τέλος» όταν η ελληνική διασκευή δεν έχει ουδεμία σχέση με την φινλανδική (είναι κλάσεις ανώτερη). Όποιος έχει αυτιά ακούει… Αυτός σε λίγο, έτσι όπως πάει, θα βγάλει «κλέφτη» και τον Alan Price!

    Επίσης μας λέει πως από τη στιγμή που δεν υπήρξε διευκρινιστική δήλωση σε συνέντευξη, κανείς νέος της εποχής, δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί τι συμβαίνει! Ανοησίες! Αν είναι δυνατόν όποιος κάνει διασκευή σ’ ένα κομμάτι να προβαίνει σε… διευκρινιστικές δηλώσεις. Για να μας βρει ο Νταλούκας τις… διευκρινιστικές δηλώσεις του Alan Price, όταν διασκεύασε το “The house of the rising sun”. Μήπως ακόμη και σήμερα ο Eric Burdon θα πρέπει να τονίζει κάθε φορά που λέει το τραγούδι πως πρόκειται για διασκευή; Δεν είμαστε καλά! Τι βλακείες είναι αυτές;
    Το ότι επρόκειτο για διασκευή φαίνεται σε όλα τα 45άρια των Forminx σε Ελλάδα και εξωτερικό (πλην του εγγλέζικου στην Vocalion). Δηλαδή και το αμερικάνικο στη Decca και το αυστραλέζικο στη Decca γράφουν Arr. Γιατί δεν γράφει το αγγλικό δεν μπορώ να ξέρω. Αυτό ήταν, προφανώς, ευθύνη των Εγγλέζων. Οι Forminx δεν είχαν καμμιά δουλειά να βγαίνουν και να λένε ότι οι Άγγλοι δεν έβαλαν το “Arr.” από κάτω. Άσε δηλαδή που μπορεί (μπορεί λέω) να μην είχαν δει ποτέ το εγγλέζικο 45άρι. Και φυσικά στο LP της Pan-Vox που βγήκε το 1976 υπάρχει πάντα το Arr. (στο “Jeronimo yanka”).

    Ο Νταλούκας τραβάει ζόρι με τον Μαστοράκη. Του χαλάει τη σούπα της «ψυχεδελικής νεολαίας»! Αυτό είναι το ζουμί! Αλλά αυτά είναι φαιδρότητες. Είναι γνωστή η πορεία του Μαστοράκη σε σχέση με τα συγκροτήματα του ’60, τους Μοντέρνους Ρυθμούς επί δικτατορίας κτλ. Η ιστορία γράφτηκε και δεν ξαναγράφεται. Ο άνθρωπος, το 1965, ήταν μάνατζερ και στιχουργός των Forminx (τα περισσότερα τραγούδια τους είχαν στίχους δικούς του). Δηλαδή ο στιχουργός δεν έπρεπε να μπει στα credits κατά τον Νταλούκα… Και στο “Jeronimo yanka” μπορεί ο Μαστοράκης να… εμπνεύστηκε τα φωνητικά. Δεν ξέρω… Αυτό είναι το ζήτημά μας τώρα; Μήπως δεν έπρεπε να μπει το όνομά του και στο φοβερό “Love without love”, μια κομματάρα του Μπακόπουλου και του Μαστοράκη, που δεν του αρέσει του Νταλούκα γιατί οι Forminx είχαν… «μικρό καλλιτεχνικό βάρος»; Ρε τι καθόμαστε και ακούμε!

    Όσον αφορά στις πρωτιές… είναι γελοίο ο Νταλούκας να γράφει για (φινλανδικές) πρωτιές, όταν ο πρώτος που ανέφερε τα περί φινλανδικής yanka ήταν ο Λευτέρης Κογκαλίδης το 1965! Κατά τα λοιπά, όποιος διαβάσει συγχρόνως τα σχετικά κείμενα του Νταλούκα και το δικό μου θα αντιληφθεί αμέσως ποιος γράφει, ΣΗΜΕΡΑ, δύο σωστά πράγματα, πληροφορώντας με ευθύνη τον κόσμο (γι’ αυτό το ζήτημα) και ποιος λέει, ως συνήθως, παπαρίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. """ Και στο “Jeronimo yanka” μπορεί ο Μαστοράκης να… εμπνεύστηκε τα φωνητικά. Δεν ξέρω… """

      To πιο πιθανό είναι να μην εμπνεύστηκε τίποτα ιδιαίτερο, και να μπήκε απλά, σύμφωνα με την πρακτική της εποχής, ώστε να εισπράτει μέρος από τα δικαιώματα από την ΑΕΠΙ (ή όπως λέγονταν η αντίστοιχη υπηρεσία τότε).

      Σ.Τ.

      Διαγραφή
  11. Είναι φανερό πως δεν κατάλαβες τι εννοώ.
    Στην περίπτωση του Burdon έχουμε πράγματι διασκευή, η αναφορά στην παράδοση είναι γνωστή, και δεν υποχρεούται άλλης γνωστοποίησης. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους που αναφέρεις.
    Στην περίπτωση των Forminx, όμως δεν έχουμε διασκευή, αλλά αντιγραφή ενός ήθους και ενός ιδιώματος. Άλλο να διασκευάσω ένα τραγούδι, εντός της παράδοσης ή εντός του γνωστικού πλαισίου, και άλλο, να μεταφέρω ένα νέο ήθος.
    Ας υποθέσουμε πως το Rock’nRoll ήταν άγνωστο στην Ελλάδα, κι εγώ έπαιζα το Rock Around The Clock και ταυτόχρονα δίδασκα τις χορευτικές φιγούρες, Σε αυτή την περίπτωση, δεν κάνω διασκευή, αλλά μεταφέρω αυτούσιο ένα καινούργιο ήθος. Δεν μπορώ να ξεμπερδέψω με ένα Arr. , χρειάζεται διευκρίνηση, αλλιώς-αν αποσιωπήσω το πλαίσιο- κλέβω.
    Το Letkis ήταν κάτι το άγνωστο στην Ελλάδα. Ο δε χορός μαζί με το τραγούδι, αποτελούσε ενδιαφέρουσα εξέλιξη του Raggare, αλλά για τις Σκανδιναβικές χώρες. Κατά την δική μου άποψη, οι Forminx που με το Γιάνκα, μεταφέρουν μια εντελώς νέα συμπεριφορά, ήταν υποχρεωμένοι να δηλώσουν την πηγή. Αυτοί δεν το έκαναν. Άφησαν κάπου στα ψιλά, μια αχνή ένδειξη Arr. που αποδεικνύει μόνο κουτοπονηριά, και τίποτα άλλο.
    Προφανώς ήθελαν να αφήσουν να πλανάται η εντύπωση ότι αυτοί τα σκέφτηκαν όλα. Κουτοπόνηρη και η στάση του Μααστοράκη. Μπαίνει το όνομα, προφανώς για τα ποσοστά. 100 χιλιάδες δίσκοι! Εν κατακλείδι, έχουμε εντελώς διαφορετικές απόψεις στα θέματα Τέχνης. Αν μπερδεύεις την διασκευή με την αντιγραφή, τότε δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ίδου λοιπόν,πως ένα μουσικοιστορικό άρθρο με αναφορές σε πηγές κλπ , σοβαρότατο και αρτιότατο, γεμίζει σχόλια λάντζας,επι τη εμφανίσει του μεγάλου ροκ ιστορικού της ψυχεδελικής νεολαίας κ.κ. Νταλούκα.
    Όχι εσπρέσο Φώντα εδω είμαστε επιπεδο daily mail και Ιnqueire......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φώντα πραγματικά ώρες-ώρες απορώ με την υπομονή σου.Τον μπελά σου βρήκες και δεν βλέπω να ξεμπερδεύεις σύντομα.

    Ν.Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Επιχείρησα ν’ αποδείξω (ανάμεσα σε πολλά άλλα που ειπώθηκαν στην ανάρτηση) πως το κομμάτι των Forminx “Jeronimo yanka”, δεν ήταν κλεμμένο (όπως βλακωδώς ισχυρίζεται ο Νταλούκας). Αφήνω στην κρίση των αναγνωστών, λοιπόν, το αν ήμουν πειστικός ή όχι.
    Κατά τα συνήθη, ο αντίδικος θέτει κάθε φορά και νέα ζητήματα, κουκουλώνοντας τα πρωταρχικά. Δεν θα του κάνω, λοιπόν, τη χάρη να εμπλακώ σε μιαν ατέρμονη κουβέντα π.χ. γύρω από το τι είναι διασκευή και τι είναι αντιγραφή. Εξήγησα ό,τι εξήγησα. Σε τελευταία ανάλυση ο καθένας καταλαβαίνει εκείνο που θέλει ή μπορεί…

    Και κάτι ακόμη. Ο Michalis Matthaiou, όπως και ο Ν.Μ. είναι γνωστοί σχολιαστές του δισκορυχείου, απεναντίας ο κύριος… Δραγασάκης δεν είναι. Τόσα χρόνια δεν βρήκε να σχολιάσει τίποτα και ήρθε σήμερα, πριν λίγη ώρα, να μας πει τι; Πως δεν καταλαβαίνουμε τίποτα; Άσε ρε… Δραγασάκη. Μην κοπιάζεις… Και βγάλε τη μάσκα σου... Οι Απόκριες αργούν ακόμη…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο εδώ... και σας ευχαριστώ.

    Απ’ ό,τι είδα στο discogs…

    http://www.discogs.com/viewimages?release=1877081

    … o Κurt παρουσιάζει στο οπισθόφυλλο του single ακόμη και το χορό, χωρίς να αναφέρει τίποτα (λες και ήταν δικός του). Στο εξώφυλλο του “Jeronimo yanka” δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα.

    Άμα δούμε το βίντεο του “Jeronimo yanka”…

    https://www.youtube.com/watch?v=IUT15QwAGOE

    θα διαπιστώσουμε πως μόνον ο Παπασταμάτης πάει να χορέψει στα βήματα της yanka. Ο κόσμος από κάτω «χτυπιέται» σαν να χορεύει shake. Που σημαίνει ότι ο χορός, τουλάχιστον την εποχή του live (πότε να είναι άραγε; - θα το ψάξω) δεν είχε περάσει στο πλατύ κοινό. Αν τα βήματα ήταν διαδεδομένα θα έπρεπε όλοι να είναι πιασμένοι από τη μέση και να γυρίζουν γύρω-γύρω στο θέατρο… ούτε κατά διάνοια δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πώς λοιπόν οι Forminx «δίδαξαν» τις χορευτικές φιγούρες; Για να το σκεφθούμε αυτό λιγάκι…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τα ζωντανά αποσπάσματα από το live των Forminx προέρχονται από τη συναυλία της 15/2/1965 στο Θέατρο Κεντρικόν. Ο κόσμος λοιπόν δείχνει να αγνοεί τα βήματα της γιάνκας.
    Το ίδιο συμβαίνει και με τους Τζανετάκο-Γώγου στην ταινία «Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια», που λογικώς είναι γυρισμένη αργότερα (μέσα στο ’65 πάντως). Χορεύουν την “Greek jenka” του Μίμη Πλέσσα με τον δικό τους τρόπο. Μάλιστα ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν τους βλέπουμε να κάνουν την πιο χαρακτηριστική κίνηση της γιάνκας, που είναι η… μεσολαβή του παρτενέρ ή της παρτενέρ. Στο τέλος του κλιπ, μάλιστα, ακούγεται η Γώγου να λέει στην… Πασταφλώρα: «Ούτε λίγο γιάνκα δεν μπορεί να χορέψει κανείς»…
    Μα άμα ήταν να χορευόταν έτσι η γιάνκα, κλάφ’ τα Χαράλαμπε… Δεν μπορώ να καταλάβω… Τι τους… μάθαιναν οι Forminx τόσους μήνες;

    ---------------------------------------

    Η ταινία υπάρχει στο YouTube…

    https://www.youtube.com/watch?v=aa-Tu2elsgA

    … με το συγκεκριμένο σημείο (της γιάνκας) να ξεκινά στο 9:22…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευτυχώς που κράτησε για λίγο η μόδα της Γιάνκα και δεν κυκλοφόρησαν άλλα σκουπίδια σε αυτό τον αστείο (..τουλάχιστον) ρυθμό.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στα 2/4 ή 4/4 όπου είναι γραμμένες όλες οι γιάνκες, είναι επίσης γραμμένα τα μισά κομμάτια της υφηλίου (και λίγα λέω) ανεξαρτήτου είδους (κάτι εκατομμύρια δηλαδή). Άρα δεν είναι ο ρυθμός το πρόβλημα… Και ποτέ ένας ρυθμός δεν μπορεί να είναι αστείος.

    Σκοπός του κειμένου δεν ήταν να αποκαλύψει το… μεγαλειώδες της γιάνκας, αλλά να την τοποθετήσει σωστά σε μια πολύ συγκεκριμένη χωροχρονική (ελληνική) συγκυρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ήμουν αρκετά σαφής μάλλον. Εννοώ το χορευτικό ρυθμό!
      Επίσης και από μουσικής αποψης, πάλι αστείο είναι και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός οτι σε όλα τα "μοντέρνα" είδη του '60 έχει γίνει revival ή hype (lounge jazz, shake, garage, bossa nova, κτλ.) πλην αυτού....

      Διαγραφή
  19. Μήπως γνωρίζετε ποιανού είναι το τραγούδι Γιάνγκα χορεύει η Αννα Μαρία κλπ. και ποιος και γιατί το εξαφάνισε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δεν το γνωρίζω, δεν είμαι ειδικός στο θέμα. Θυμάμαι να το παίζει το κρατικό ραδιόφωνο (ήμουνα τότε 8-9 χρονών) αλλά δεν μπορώ να το βρώ πουθενά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Λοιπόν
    Το letkisjankka ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το Doin jenka από όπου προέρχεται η περίφημη μελωδία
    Τι ακριβός συμβαίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ηλίθια υβριστικά ή ψευτοϋβριστικά σχόλια δημοσιεύονται μόνον όταν είναι (αποδεδειγμένα) επώνυμα.
    Αποφεύγω, εντελώς, το διάλογο με ανώνυμους βλάκες.
    Τους επώνυμους... ok.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. τερμα παππουδο-debate
    ο μαστορακης ειναι αντιπαθης για τους γνωστους λογους
    ο παπαθανασιου επισης ακροδεξιος δεν εχει κανει κατι μεμπτο και εχει δωσει στην ανθρωποτητα το φουτουριστικο soundtrack του blade runner που ειναι αγεραστο σημειο αναφορας και πηγη εμπνευσης για καλλιτεχνες απο ολο τον κοσμο απο edm μεχρι vaporwave
    Και τα παππουδια πλακωνονται για μια εγχωρια μαλακιουλα του 60 και αν arrangement σημαινει διασκευη ή ενορχηστρωση (λες και οι λεξεις και η σημασια και χρηση τους σε δυο διαφορετικες γλωσσες ειναι πανομοιοτυπες στις προκαταρκτικες ταξεις μεταφραζεις τα αγγλικα επακριβως σε ελληνικα ως δεκανικι μεχρι να μαθεις να σκεφτεσαι στα αγγλικα απ' ευθειας) btw την γιανκα γιενκα γιαφκα πώς στο πεος λεγεται την εχουν κλεψει κατοπιν διασκευης οι kraftwerk (the model)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι να'ναι.
      Το θέμα μας είναι η γιάνκα και στα σχόλια οι παπαρολογίες τής... Εσπρέσο του ελληνικού ροκ. Δεν είναι ούτε ο Μαστοράκης, ούτε ο Παπαθανασίου, ούτε το Blade Runner...

      Διαγραφή
    2. Και αυτά περί "ακροδεξιού" Παπαθανασίου είναι τρίχες.

      Διαγραφή
  24. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι καλλιτέχνες κοπιάρουν εν μέρει ή έν συνόλω μελωδίες και ρυθμούς από τραγούδια άλλων χωρών, και τα μεταφέρουν στην δική τους γλώσσα. Το ηθικό πρόβλημα δημιουργείται όταν το αντίγραφο παρουσιάζεται ως πρωτότυπο, ενώ το νομικό πρόβλημα όταν ο πνευματικός ιδιοκτήτης του πρωτότυπου μάθει για την κλοπή και διεκδικήσει τα πνευματικά δικαιώματα που του αναλογούν. Ο Αντώνης ο βαρκάρης του Βαμβακάρη (αντιγραφή του Antonio Vargas Heredia) είναι ίσως η πρώτη τέτοια περίπτωση στα Ελλληνικά χρονικά που έφτασε στα δικαστήρια. Ο Βαμβακάρης αναγκάστηκε και έγραψε άλλα δύο παραπλήσια τραγούδια για να υποστηρίξει στην δίκη (που έγινε στην Ελλάδα) οτι ο Αντώνης ο Βαρκάρης ήταν δική του έμπνευση και μέρος μιάς τριλογίας και δεν το είχε ακούσει το πρωτότυπο για να το αντιγράψει. Σε περίπτωση παραδοσιακού τραγουδιού όμως τα πράγματα είναι πιό περίπλοκα, γιατί δεν υπάρχει πουθενά καταγραμμένος ο πρώτος δημιουργός του, ώστε οι κληρονόμοι του να διεκδικήσουν πνευματικά δικαιώματα. Οσοι ασχολείστε με τέτοια θέματα θα θυμόσαστε ή θα έχετε διαβάσει για την δικαστική διαμάχη του Σαββόπουλου με τον Γκίνη για το Ντιρλαντά, το οποίο τραγούδι μεταγλωτίστηκε στα Γαλλικά (κρατώντας όμως τον σχετικό τίτλο) και έγινε διάσημο στην Ευρώπη από την Δαλιδά, ενώ διασκευάστηκε πλήρως το 1971 σαν Loop di Love από τον Juan Bastos.
    Τώρα αν θα γράφει στην ετικέτα "Arr." ή "Arranged by" ή δεν ξέρω και γω τι άλλο, νομίζω οτι είναι δευτερεύον. Ο καθένας μας πιστεύω νομίζω οτι μπορεί να σχηματίσει την γνώμη του.

    Για το συγκεκριμένο θέμα τώρα, με το Jeronimo Yanka. Αν θυμάμαι καλά, σε κάποια συνέντευξη του Β. Παπαθανασίου που ειχα διαβάσει πιτσιρικάς σε εβδομαδιαίο περιοδικό της δεκαετίας του 70 (Ταχυδρόμος ή Επίκαιρα, δεν θυμάμαι πιό απ όλα) είχε πει πως το καλοκαίρι του 64 σε κάποιο κλάμπ της Ρόδου είχε δει να το χορεύουν σαν τρελοί Σκανδιναυοί τουρίστες τον συγκεκριμένο χορό. Είχαν φέρει μαζί τους το δισκάκι. Αν κάποιος έχει την δυνατότητα, ας διασταυρώσει την πληροφορία, όπως είπα δεν θυμάμαι καλά.

    Σχετικά με την συναυλία των forminx στο Κεντρικόν. Ατομο που την είχε παρακολουθήσει μου είχε πει πως υπήρχε έντονη η παρουσία της Αστυνομίας μέσα στον χώρο και δεν υπήρχε κάν η σκέψη για χορό, γιατί φοβόντουσαν οτι θα φάνε ξύλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή