16 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ σαν σήμερα, το 2009, ξεκίνησε η προσπάθεια

Σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια, το 2009, ξεκίνησα αυτή τη διαδικτυακή προσπάθεια, που αποκαλείται «δισκορυχείον». Προϋπήρχε βεβαίως το «δισκορυχείον» ως μουσική στήλη στο περιοδικό «Jazz & Tζαζ», ήδη από τον Οκτώβριο του 1996, αλλά το διαδικτυακό ήταν από την αρχή άλλο πράγμα. Ένα άλλου τύπου ημερολόγιο, εννοώ, για τα θέματα που με απασχολούν και με τα οποία καταπιάνομαι κάθε μέρα ανελλιπώς. Θέλω να πω πως δεν υπάρχει μέρα που να μην γράψω κάτι, που να μην ακούσω κάτι, που να μην διαβάσω κάτι...

Οι δίσκοι λοιπόν και βεβαίως οι ταινίες, τα βιβλία, τα περιοδικά και ό,τι άλλο, μαζί με τις διάφορες απόψεις μου για γεγονότα της καθημερινότητας, την κοινωνία και την πολιτική, εμφανίζονται εδώ, σ’ αυτό το blog, που έχει πλέον, μετά από 16 χρόνια, το δικό του κοινό – όλους εσάς που το στηρίζετε και το αγαπάτε.
Κρατώντας ανέπαφη τη μορφή του, πάντα δίχως διαφημίσεις (που, αν υπήρχαν, θα αλλοίωναν την όψη του) και αποδεχόμενος παράλληλα την οικειότητα που δημιουργεί στον αναγνώστη μια σταθερή οπτική εικόνα, θα επιμείνω και στο μέλλον σ’ αυτή την πρωτόγονη εμφάνιση, επειδή... πρωτόγονα είναι τις πιο πολλές φορές (για να μην πω πάντα) και αυτά που γράφω. Εννοώ πως λέω και θα λέω πάντα ευθαρσώς τη γνώμη μου, δίχως να τη ζυγίζω, ώστε να είμαι αρεστός σε όλες και σε όλους. Όσοι και όσες με διαβάζουν (περισσότερες από 63.000 επισκέψεις τον τελευταίο μήνα, που σημαίνει πάνω από 2.000, κάθε μέρα) ξέρουν πως δεν εκθείασα ποτέ κάτι άθλιο, ψάχνοντας παράλληλα να εντοπίσω κάτι καλό κι ελπιδοφόρο, όπου κι αν βρίσκεται αυτό. Ψηλά ή χαμηλά, στον αφρό ή στο βούρκο. Έτσι θα συνεχίσω...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ!