tag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post7094286241373993185..comments2024-03-28T12:23:14.907+02:00Comments on ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ / VINYLMINE: ο Ντέμης Ρούσσος και η Μαρινέλλα την εποχή του Πολυτεχνείου – ένα τραγούδι που το είπαν και οι δύο ερμηνευτές και που δημιούργησε προβλήματα, καθώς η χούντα ανέκοψε την πορεία του το 1973ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAShttp://www.blogger.com/profile/00272021390285923894noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-48089487220917885792020-11-17T21:39:38.584+02:002020-11-17T21:39:38.584+02:00Μιχάλης Βαβούλας
Σημαντική η ακρίβεια, ιδιαίτερα ...Μιχάλης Βαβούλας <br />Σημαντική η ακρίβεια, ιδιαίτερα όταν μιλάει κανείς για μια περίοδο τόσο επιβαρυμένη ιδεολογικά. Κρατάω μεταξύ άλλων ότι δε μπορούσε κανείς να περιμένει από τον νεαρό τότε Ρούσο, που κινούνταν σε άλλους χώρους, την πολιτική-κοινωνική συνειδητοποίηση που πρόβαλλαν τότε εδώ οι δημοφιλείς μουσικοί. Στο επίμαχο θέμα της ταλαιπωρίας του Ρούσου λόγω παρεξηγήσεων του Τύπου της εποχής, όπως σωστά το αποκαθιστάς, βλέπω και την ευθύνη του Ρούσου που δεν προσπάθησε καν να μπει στο εδώ κλίμα. Ίσως είχε και κακούς συμβούλους. Μέσα στον πυρετό της επιτυχίας δεν έβλεπε καν πόσο αφελές ακούγονταν εδώ το ντρίγκι ντρίγκι μάνα μου εκείνη την εποχή. <br /><br />Stylianos Tziritas<br />Μπράβο ρε Φώντα κι ας μην θέλουν κάποιοι να δουν αντικειμενικά τους Έλληνες ποπίστες και δημιουργούς.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-24002541270571791192020-11-17T16:04:52.913+02:002020-11-17T16:04:52.913+02:00Από το fb...
Γιώργος Χαρωνίτης
Γενικώς, με τη με...Από το fb... <br /><br />Γιώργος Χαρωνίτης<br />Γενικώς, με τη μεταπολίτευση, θυμάμαι πως όλη η (ελληνική) ποπ πήρε εν μια νυκτί την κάτω βόλτα! Οι Έλληνες την είχαν δει... αντιχουντικοί (όλοι!) και θεώρησαν τους ποπίστες (αδιακρίτως!) μή... στρατευμένους έως και χουντικούς! [Το σίγουρο ήταν ότι υπήρξε μια (μεγάλη και δικαιολογημένη) δίψα για Θεοδωράκη και στρατευμένη τέχνη! Η εποχή, όπως την έζησα, έχει πολλή πλάκα!]<br /><br />Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας<br />Υπήρχαν υπερβολές, αλλά και οι ποπίστες-ροκίστες τραγουδάγανε αδιάφορα πράγματα, ενίοτε δε και μ@λακίες. Υπήρχαν και κάποιες λίγες εξαιρέσεις, με καλά ποπ-ροκ τραγούδια εκείνα τα χρόνια (1974-1976), που χάθηκαν μέσα στη γενικότερη αδιαφορία. Υπήρχε δικαιολογημένη δίψα εξάλλου για το αντάρτικο τραγούδι, το στρατευμένο κ.λπ.<br /><br />Γιώργος Χαρωνίτης<br />Αναμφιβόλως τραγουδούσαν μαλακίες - η μπάλα τους πήρε όλους όμως. Και τον Ντέμη που εκείνη την εποχή ήταν πραγματικός σούπερσταρ. Γενικώς πάντως, οι Έλληνες, "προοδευτικοί" ή μη, δεν στέκουμε καλά! Πολύ γρήγορα, εντός του '74 ήδη, φάνηκαν τα κουσούρια!<br /><br />Stefanos Manousis<br />Εξαιρετικό άρθρο, η εμβάθυνση σου είναι πάντα άκρως επαγγελματική. Δεν την ήξερα καν αυτή την "ιστορία". <br /><br />Nick Theodorakis<br />Στην Αθήνα το 1975 … Κλαμπ ΑΘΗΝΑΙΑ .. στον Ιππόδρομο ..Ορχήστρα της εποχής οι Σολίστες του Γιάννη Τερεζακη …Με τον Ρούσσο το μαγαζί ήταν γεμάτο … στο γήπεδο του Πανιωνίου δεν είχε κόσμο …<br /><br />Xaris Symvoulidis<br />Εξαιρετικό άρθρο, συν τοις άλλοις βάζει και συγκεχυμένα πράγματα στη (σωστή) θέση τουςAnonymousnoreply@blogger.com