tag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post8843582854462822236..comments2024-03-29T14:12:38.294+02:00Comments on ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ / VINYLMINE: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ 20 ΧΡΟΝΙΑ - κείμενα στο δισκορυχείον ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAShttp://www.blogger.com/profile/00272021390285923894noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-64263580484033682942014-07-08T22:31:04.965+03:002014-07-08T22:31:04.965+03:00Πολύ φοβάμαι πως πρόκειται για μία ακόμη από τις γ...Πολύ φοβάμαι πως πρόκειται για μία ακόμη από τις γνωστές μπαρούφες που ακούγονται (σε σχέση με τον Χατζιδάκι) κάθε λίγο και λιγάκι…<br /><br />Δεν έχει πέσει ακόμη στα χέρια μου το τεύχος για να έχω πλήρη γνώμη... Μπορεί να τα ξαναπούμε δηλαδή...ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAShttps://www.blogger.com/profile/00272021390285923894noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715933081753798049.post-7879949660936625442014-07-08T21:00:52.516+03:002014-07-08T21:00:52.516+03:00Έπεσε στα χέρια μου με καθυστέρηση το τεύχος Απριλ...Έπεσε στα χέρια μου με καθυστέρηση το τεύχος Απριλίου-Ιουνιου 2014 του περιοδικού Μετρονόμος, με κεντρικό αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατο του. Κάποια σχετικά αξιόλογα κείμενα, τίποτε το πολύ δυνατό (κατά την προσωπική μου άποψη, πάντα) και κυρίως τίποτε που να μην έχει ξαναγραφεί. Στην ερώτηση «τι να γράψει κανείς για τον Χατζιδάκι, που δεν το έχει γράψει κάποιος άλλος;», μια καλή απάντηση είναι οι παραπάνω αναρτήσεις, αλλά τέλος πάντων. <br />Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι, υπάρχει κάτι που δεν έχει γραφεί πουθενά στο παρελθόν. Αλλά πουθενά! Και που θα έπρεπε να έχει ήδη συγκλονίσει το σύμπαν των Χατζιδακικών και να ερευνάται ίσως και ιατροδικαστικά, αν υπάρχει βέβαια η επιστημονική δυνατότητα για αυτό 20 χρόνια μετά. Εξηγούμαι…<br />Στο άρθρο της με τίτλο «Ο Χατζιδάκις της σκέψης» η Ναταλί Χατζηαντωνίου συγκεντρώνει όντως σκέψεις, ρήσεις και απόψεις του ΜΧ με κάποιο ενδιαφέρον. Η αλήθεια είναι βέβαια (και την αποκαλύπτει και η ίδια) ότι επί της ουσίας αναπαράγει μέρος του υλικού που ανθολόγησε ο Φώτης Απέργης για το άρθρο του «Ο πολίτης Χατζιδάκις» στο www.hadjidakis.gr .ΟΚ, βάζει και αρκετά δικά της βαρυσήμαντα σχόλια του στυλ «προφήτεψε τα πάντα», «είχε την οξύνεια και την ευαισθησία να διακρίνει τα «ημιτόνια» στους παραβατικούς», «ανατριχιαστικά διορατική ποιητικότητα» και άλλα τέτοια ωραία και έντεχνα, αλλά ΟΚ, γενικώς το κείμενο διαβάζεται με ενδιαφέρον. <br />Ώσπου σε μία «δεύτερη ανάγνωση» αποκαλύπτεται η είδηση, που μάλιστα βρίσκεται νωρίς-νωρίς στο άρθρο : «Και ύστερα, 20 χρόνια πριν στις 15 Ιουνίου του 1994, έφυγε όχι επειδή είχε πάψει να καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του, αλλά ίσως επειδή τον είχε καταλάβει υπερβολικά καλά». <br />Τι γίνεται εδώ; Τι άλλο παρά αυτοκτονία μπορεί να είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου που φεύγει επειδή «κατάλαβε υπερβολικά καλά τον κόσμο γύρω του»; Η συνειδητή επιλογή του θανάτου και μόνο έχει μια τέτοια αιτία. Κάθε τυχαίος θάνατος, από ατύχημα, από γήρας, από αρρώστια κλπ σίγουρα δεν έχει να κάνει με την αντίληψη του θανόντα για τον κόσμο γύρω του. Ή μήπως η φράση «κατάλαβε υπερβολικά τον κόσμο γύρω του» είναι κάποιος (παρά)ιατρικός όρος για το «οξύ πνευμονικό οίδημα», που εσφαλμένα αναφέρεται ακόμη στην Wikipedia ως αιτία θανάτου του Χατζιδάκι; Ξέρουμε κάτι; Γιατί αν δεν ξέρουμε, καλύτερα να μη λέμε ανοησίες και μάλιστα με τέτοιο μεγαλεπήβολο τρόπο, που δήθεν προσδίδει βαρύτητα και…. Ποιητικότητα (διορατική ίσως) στις ανοησίες μας. <br />Άρης Καραμπεάζης<br />aris_Khttps://www.blogger.com/profile/05348465722234989232noreply@blogger.com