GROOVY ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ

Φίλος «μαμαγκακικός» μυρίστηκε το “Party” από την παλαιά βρετανική συλλογή “The Thriller Memorandum, volume 2” [r.p.m, 1996] και μου ζήτησε να του την αντιγράψω. Η συλλογή είναι εξαιρετική, ενώ θα την χαρακτήριζα πλέον και «κλασική», αφού ήταν από τις πρώτες που είδαν, έτσι σε δισκογραφικό βάθος, την thriller επένδυση. Φοβερά groovy κομμάτια και σπουδαίοι μουσικοί (Ken Woodman, Tony Hatch, Jacques Denjean, Ingfried Hoffmann, Mark Wirtz, Basil Kirchin...), δημιουργούσαν ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα. Το κομμάτι του Νίκου Μαμαγκάκη (τέταρτο στο track list από τα είκοσι τέσσερα) είναι ένα moody οργανικό με σαντούρι, harpsichord και jazzy ηλεκτρική κιθάρα, που δείχνει, για άλλη μια φορά, τη γνωστή άνεση του έλληνα συνθέτη να κινείται σε... μοντέρνους δρόμους, παραλλήλως με τους λαϊκούς ή τους avant.
Αυτό που δεν είναι πολύ γνωστό είναι πως το “Party” ήταν flip-side σ’ ένα 45άρι που είχε κυκλοφορήσει η βρετανική Fontana το 1967 (δε νομίζω να βγήκε πουθενά αλλού στον κόσμο). Επρόκειτο για soundtrack. Για την ακρίβεια, επένδυση μιας βρετανο-κυπριακής παραγωγής υπό τον τίτλο “The Private Right”, σκηνοθετημένη από κάποιον Michael Papas. Πρωταγωνιστούσαν δε κύπριοι και βρετανοί ηθοποιοί (Δημήτρης Ανδρέας, Γιώργος Κάφκαρης, Χρήστος Δημητρίου, Charlotte Selwyn, John Brogan, Joanna Farber, Λάκης Σιδεράς, Τάκης Θεοφάνους...). Πριν κάμποσα χρόνια είχα βρει ένα διαφημιστικό 8πτυχο, με ωραίες φωτογραφίες από το φιλμ – κάποιες τις βλέπετε – και άλλες πληροφορίες. Μεταφέρω κάτι...

Το στόρι κεντράρει στον Μίνωα Ηλία ελληνοκύπριο αγωνιστή της ΕΟΚΑ, ο οποίος προδίδεται από έναν συμπατριώτη του, τον Τάσσο Φάντη, που συνεργάζεται με τους Εγγλέζους. Ακολουθεί μάχη. Ο Ηλίας πιάνεται και βασανίζεται από τον Φάντη, που παίρνει εντολές από τους άγγλους αξιωματικούς. Η ανεξαρτησία έρχεται στο νησί. Ο Φάντης το σκάει στο Λονδίνο, για να αποφύγει την κυπριακή δικαιοσύνη, αλλά ο Ηλίας τον ακολουθεί, ψάχνοντάς τον στην τοπική κοινότητα, στα café, τα clubs και τα ρεστοράν του Λονδίνου. Κάποια στιγμή τον εντοπίζει σ’ ένα party... Tα υπόλοιπα επί της οθόνης, που θά’λεγε κι ο... Μπακογιαννόπουλος. Η ταινία προκάλεσε ντόρο στην εποχή της (στη Μεγάλη Βρετανία)· κυρίως, γιατί θεωρήθηκε απαράδεκτο βρετανικά κεφάλαια να επενδύονται σε φιλμ, που έδειχνε εντόπιους στρατιωτικούς να διατάζουν βασανιστήρια. Τι μας λες;

Η ταινία, πάντως, θα προβληθεί στο τότε London Film Festival, κάνοντας όμως... χαμηλή πτήση. Την έχει δει κανείς;