Όχι συνηθισμένο όνομα, για ένα (ελληνικό) συγκρότημα που δεν εντάσσεται, αναγκαστικώς, σε ό,τι «τζαζικό» μάς παραπέμπει η λέξη... quartet. Κουαρτέτο όμως, στ’ αλήθεια, οι Μιχάλης Σιώνας μπάσο, φωνή, ακουστικές κιθάρες, Δημήτρης Τασούδης ντραμς, Θεόδωρος Παπαδημητρίου τσέλο, Cmyk ηλεκτρικές & ακουστικές κιθάρες, χαράζουν εδώ και 6 χρόνια τη δική τους διαδρομή, αφήνοντας μουσικές και τραγούδια, τα οποία με άνεση θα ενετάσσαμε σ’ ένα «κομψό», αλλά αρκούντως υποβλητικό, rock περιβάλλον (post-rock το λένε, όσοι γνωρίζουν καλύτερα...). Ξεκινώντας από αφετηρία κινηματογραφική, οι Prefabricated Quartet είναι αλήθεια πως έχουν το χάρισμα της αφήγησης, του ηχητικού της σχολιασμού προτιμότερον, αφού οι μουσικές τους είναι καθ’ ολοκληρίαν εικονοπλαστικές, έτοιμες να συμβαδίσουν με απαιτητικές εικόνες. Και το κυριότερο... 
Ακούγοντας το πρώτο τους CD “Side the Sail” [Run Devil Run, 2007], που περιλαμβάνει soundtracks των ταινιών μικρού μήκους «Μονή Σειρά Μαργαριτάρια» (2006, σκ. Βασίλης Κεχαγιάς), “In Music” (2006, σκ. Άρης Κοτρώνης), «Νάρκες» (2006, σκ. Χρήστος Νικολέρης), «Τρικυμία» (2003, σκ. Χρήστος Νικολέρης) και «Προστασία» (2005, σκ. Χρήστος Νικολέρης), αντιλαμβάνεσαι κάτι ακόμη εξ ίσου σημαντικό. Τον τρόπο που δουλεύει το συγκρότημα, όσον αφορά στην οριοθέτηση του ηχητικού βεληνεκούς του από φιλμ σε φιλμ. Υπάρχει, με άλλα λόγια, μία «ενιαία» αισθητική αντιμετώπιση, η οποία, σε τελευταία ανάλυση, οδηγεί στη συγκρότηση ενός 43λεπτου άλμπουμ με σαφή, πρωτογενή χαρακτηριστικά. Είναι φανερό. Όταν έχεις ξεκαθαρίσει το «ποιος είσαι», ο χρόνος λειτουργεί υπέρ σου και τα πάντα «βγαίνουν ’μπρος»...
Ένα χρόνο αργότερα (2008) οι Prefabricated Quartet συνεργάζονται με τον σκηνοθέτη Πέτρο Σεβαστίκογλου για το soundtrack της (μεγάλου μήκους) ταινίας του «Τρεις Στιγμές». Δεν έχω δει το φιλμ. Μπήκα όμως στο site www.3stigmes.com και είδα φωτογραφίες από τα γυρίσματα, τρέιλερ και κυρίως διάβασα συνεντεύξεις του σκηνοθέτη στην Καθημερινή, την Ελευθεροτυπία και τα Νέα. Ο 50χρονος Σεβαστίκογλου (γιός του Γιώργου Σεβαστίκογλου και της Άλκης Ζέη) κινηματογράφισε «...μια ερωτική επιθυμία αναλλοίωτη στο χρόνο, μία διαδρομή στα μονοπάτια του έρωτα». Τι ακριβώς; «Μετά από πολλά χρόνια ένας άνδρας και μια γυναίκα συναντιούνται στο σπίτι όπου είχε γεννηθεί ο έρωτάς τους. Εκεί θα προσπαθήσουν να καλύψουν την απόσταση και το χρόνο που τους είχαν χωρίσει, να επαναφέρουν τις στιγμές που τους είχαν ενώσει, να τολμήσουν αυτά που δεν είχαν τολμήσει ποτέ. Ο έρωτας σε τρεις ηλικίες, σε τρεις συγκρούσεις, σε ‘Τρεις Στιγμές’». Η ταινία μπορεί να μην ευτύχησε ιδιαιτέρως στις κριτικές όπως, εν τάχει, διάβασα στο www.critics.gr, όμως η μουσική της είναι εξαιρετική. Βεβαίως, με βάση μια παλαιά... στρουκτουραλιστική αντίληψη (α λα Barthes) μία «καλή» μουσική, σε μια «κακή» ταινία, είναι «κακή» μουσική, επειδή εκείνο που παίζει ρόλο είναι το «σύνολο» που αφήνει πίσω του ο δημιουργός-σκηνοθέτης και όχι τα επί μέρους. Δεν θα συμφωνήσουμε απολύτως. Προσωπικώς, μού είναι αδιάφορα ο καλός φωτισμός, τα κοστούμια, ή το «δυνατό» παίξιμο ενός ηθοποιού σε μια κακή ταινία – άρα συμφωνώ με την... στρουκτούρα –, όμως η «καλή» μουσική έχει μιαν αυτονομία (ως μουσική από τη φύση της), που δεν μπορεί ποτέ να καταπλακωθεί από μία ισχνή κινηματογράφιση. (Ουδεμία μομφή για την ταινία του Σεβαστίκογλου, την οποίαν, όπως προείπα, δεν έχω δει). Για να το πούμε κάπως «χοντρά». Αν έπρεπε, σώνει και καλά, να δίνονται βραβεία στις ταινίες αυτά θα έπρεπε να ήταν μόνο δύο: «καλύτερης ταινίας» και «μουσικής». Έτσι, όμως, θα έμεναν πολλοί ανικανοποίητοι... Να λοιπόν γιατί οι «Τρεις Στιγμές» [Εκδόσεις καπάνι] των Prefabricated Quartet διαπρέπουν, δίχως την αρωγή της εικόνας. Σιώνας, Γούσιος (ο Cmyk;), Παπαδημητρίου, Τασούδης, αλλά και Άρτεμις Αποστολάκη τσέλο, Χριστίνα Γεωργελή βιολί, Εύη Νάκου φλάουτο, Άλκης Καριζώνης σοπράνο σαξόφωνο, σ’ ένα 40λεπτο έργο, αθεράπευτου rock ρομαντισμού, «γαρνιρισμένο» με στοιχεία αγχωτικής avant, φιλμικής... concrete (ακούγεται ο ήχος της ταινίας σε δύο θέματα) και ηλεκτρισμένης chamber music.Είπαμε πολλά για τα (σημαντικά) περιρρέοντα, να πούμε λίγα για την (υψηλή) ουσία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου