SPIRO lightbox

Spiro. Βρετανικό κουαρτέτο, με ελληνικό όνομα (θα το θέλαμε...), αποτελούμενο από τους Jane Harbour βιολί, βιόλα, Jason Sparkes ακορντεόν, Alex Vann μαντολίνο, Jon Hurt ακουστική κιθάρα, τσέλο, και το οποίο βρίσκει καταφύγιο στη γνωστή μας Real World. Παράξενο; Πιθανώς. Έδωσα, αμέσως, ονόματα και "διευθύνσεις", καθότι αυτά λένε πολλά· αν όχι τα ονόματα, τουλάχιστον οι "διευθύνσεις". Απρόσμενο άκουσμα. Δανειζόμενοι παραδοσιακές μελωδίες, μέσα από κλασικές βιβλιογραφικές πηγές, οι Spiro παρουσιάζουν μία δική τους avant-αδόρικη εκδοχή, που, ως τέτοια, δεν μοιάζει να είναι ούτε rock, ούτε jazz, ούτε folk. Βεβαίως, θα μπορούσε κάποιος να συγκρίνει τη διάθεσή τους για ανατροπή – και μόνον αυτή – με εκείνη συγκροτήματων όπως οι άγνωστοι Comus και κυρίως οι Penguin Cafe Orchestra (είχαν και αυτοί τσέλο και βιολί στο κουαρτέτο τους), αν, οι Spiro, δεν είχαν κάτι άλλο, που να τους διακρίνει, αυτομάτως, από τους άνωθεν συμπατριώτες τους. Μεγεθύνουν και επιμηκύνουν συγκεκριμένα μελωδικά και ρυθμικά patterns, τα οποία και αναπτύσσουν μ’ έναν, απλό, θα λέγαμε μινιμαλιστικό τρόπο. Αν και δεν χρησιμοποιούν ούτε κρουστά, ούτε keyboards (παρ’ εκτός του πληκτρολογίου του ακορντεόν), οι μουσικές των Spiro θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι κινούνται πλησίον κάποιων δογμάτων των Glass και Reich, στοχεύοντας περισσότερο στο «καθαρό» συναίσθημα (“Shaft”, “Pop”) παρά στον συναισθηματικό «υπολογισμό». Περιττό να πω πως το παίξιμο, που είναι απολύτως διακριτό, αντλημένο από φυσικά πρόσωπα, είναι το μεγάλο ατού τού “Lightbox”· κάτι που οδήγησε, προφανώς, τον Peter Gabriel να γράψει κι εκείνα τα περί ψυχής και πάθους στο αυτοκόλλητο του εξωφύλλου.