Les SkartOi! - BLUES CARGO - Angelo & His Egos - Λόγκο κ’ Βία - Peaceful Minds - R.D.R. υπάρχει μια σειρά...

Πριν δύο μέρες έλαβα ένα CD από μία καινούρια (σοβαρή) ska/reggae ελληνική μπάντα, τους Les SkartOi!, η οποία, μάλλον, προέρχεται από το Αίγιο. Το CD τους το άκουσα μια φορά (θα γράψω πρώτα στο Jazz & Τζαζ), αλλά ήταν αρκετή για να καταλάβω αυτό το «σοβαρή». Στο ίδιο πακέτο υπήρχε, ακόμη, μία χειρόγραφη επιστολή του ντράμερ της μπάντας Στέλιου Γαβριηλίδη, ο οποίος έδειχνε συγκινημένος εξ αιτίας ενός κειμένου που είχα γράψει στο περιοδικό (τεύχος 195) για το άλλο σημερινό συγκρότημά του, τους Blues Cargo. Το λόγο, διαβάζοντας το κείμενο, είναι εύκολο να τον αντιληφθείτε… Τράβηξα από τη δισκοθήκη μου το πρώτο LP των Blues Cargo, το “First Delivery” [Pegasus, 1993], έτσι για να το... περιεργαστώ. Να το χαζέψω λίγο, να δω το label... Βρήκα κάτι μέσα, ένα κιτρινισμένο δελτίο τύπου, που, μάλλον, δεν το είχα ξαναπροσέξει. Το διάβασα με ενδιαφέρον, καθότι με συνέδεσε με την ξεχασμένη blues σκηνή της Αθήνας στα χρόνια του ’80... και με κάτι ακόμη. Ο Δημήτρης Ιωάννου μπάσο, φωνή τότε και τώρα στο γκρουπ υπήρξε μέλος των Juke Blues, των B.U.M. (Blues United Musicians), των Blues Power, των Blues Machine... κάποιους τους είχα δει... δεν θυμάμαι τι έπαιζαν... μάλλον blues... Ο κιθαρίστας, τότε και τώρα, Στέλιος Ζαφειρίου είχε εμφανιστεί με τα ίδια ακριβώς γκρουπ, έχοντας μια συνεργασία με τον Γιώργο Σταυριανό στο άλμπουμ «10 Παιδικοί Καϋμοί», ο ντράμερ, τότε και τώρα, Στέλιος Γαβριηλίδης έπαιξε με τα ίδια πάνω-κάτω σχήματα και, μεταξύ άλλων, είχε βοηθήσει (όντως) στα ultra rare σήμερα electro-pop 45άρια των Λόγκο κ’ Βία και Peaceful Minds· αμφότερα είχαν κυκλοφορήσει το 1984 από την πατρινή εταιρία 80’s Ways Records του Alexandros (για τον οποίον έχω ήδη κάνει ένα post). Κάτι ακόμη σημαντικότερο; Ο Γαβριηλίδης ήταν ντράμερ των R.D.R., ενός από τα καλύτερα γκρουπ που υπήρχαν στην Πάτρα και το Αίγιο στις αρχές του ’80 (τους είχα δει – δεν δισκογράφησαν). Αν θυμάμαι καλά στους R.D.R. τραγουδούσε ο Angelo, ο οποίος αργότερα (1985), ως Angelo & His Egos, έκανε εκείνο το LP στην Creep Records του Μπάμπη Δαλίδη. (Θα το ψάξω λίγο, και αν θυμάμαι λάθος θα ανασκευάσω... Δεν θ' ανασκευάσω. Το γράφει και ο Ντίνος Δηματάτης στο "Get that Beat" τόμος Β, σελ. 295). Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έβαλα στο player ν’ ακούσω με... αυξημένο ενδιαφέρον το δεύτερο άλμπουμ των Blues Cargo, που κυκλοφόρησε λίγο καιρό πριν από την Pan-Vox· μία ιστορική ελληνική ετικέτα που τώρα επανδραστηριοποιείται. Το “Delayed Delivery” βρίσκει τους Blues Cargo καλύτερους από ποτέ. Η κουβέντα μοιάζει κοινότοπη και αναμενόμενη. Είναι. Αλλά είναι και... αληθινή. Οι Blues Cargo είναι ένα απολύτως «εργατικό» γκρουπ. Ένα σχήμα του πάλκου, των live sessions, των... one night stand συνεργασιών, μία μπάντα που έχει οργώσει τους χώρους παίζοντας με ή δίπλα στους – αντιγράφω από το... λευκό δελτίο τύπου – Louisiana Red, Big Time Sarah, Guitar Shorty, Angela Brown, U.P. Wilson, Eddie C. Campbell, Lurrie Bell, Lefty Dizz, Byther Smith, Jimmy Morello, John Mayall, Nick Gravenites-John Cipollina, John Hammond και άλλους. Αντιληπτό, λοιπόν, γιατί με τέτοιου είδους «τριβή» δεν μπορεί παρά να γίνεσαι από καλός καλύτερος και από καλύτερος κυρίαρχος. Και όντως δηλαδή, ακούγοντας κομμάτια όπως το “95%”, σύνθεση του Δημήτρη Ιωάννου, με «καπάκι» το “Ain’t that I don’t love you” του Buzz Clifford, αντιλαμβάνεσαι πώς ακριβώς επιδρά στη ψυχοσύνθεση του γκρουπ η πορεία του στη σκηνή, ο τρόπος δηλαδή να γίνεσαι «αλοιφή» με το κοινό σου, προσφέροντάς του χαρά και ευχαρίστηση. Ουσιαστική βρίσκω, επίσης, τη version του “I got the blues” (σύνθεση του Leo Nocentelli των Meters, από το φανκο-ντίσκο άλμπουμ του Albert King “New Orleans Heat” στην Tomato, το 1978) και τούτο γιατί αποδίδεται «τιμή» σ’ έναν θρύλο καλλιτέχνη, αλλά και σε μια λοιδωρημένη blues period, που άφησε, όμως, κι αυτή το στίγμα της. Τα τελευταία επτά tracks του άλμπουμ – όλα συνθέσεις των Blues Cargo – απλώς καταδεικνύουν την αξία της μπάντας στην διευθέτηση ενός blues-funk ρεπερτορίου (κυρίως), με μελετημένη χρήση του horn section, «κοφτερές» κιθάρες και αδρά φωνητικά. Έπαιξαν οι: Δημήτρης Ιωάννου μπάσο, φωνή, Στέλιος Ζαφειρίου κιθάρες, Μπάμπης Τσιλιβίγκος σαξόφωνο, Ορέστης Βαβίτσας, Γιώργος Λαγογιάννης πλήκτρα, Στέλιος Γαβριηλίδης, Πέτρος Δακτυλίδης ντραμς, ενώ στο mixing βοήθησε ο Michael Dotson.