ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ το εξοχότερον

Η Κλωστηρού
Πότε μεσ’ τα κίτρινα ντυμένη σε κοιτάζω
το λυγερό σου το κορμί κάθουμαι και θαυμάζω
που μέρα νύχτα δε βγαίνεις απ’ το νου μου
αχ μαυρομάτα μου τσαχπίνα κλωστηρού μου
που μέρα νύχτα δε βγαίνεις απ’ το νου μου
αχ μαυρομάτα μου τσαχπίνα κλωστηρού μου.

Κόκκινα σα βάλεις αδερφούλα
πως ήθελα να σ’ έβρισκα μέρος που να ’χει ζούλα
μπλε όταν φορέσεις πως μ’ αρέσεις
με την καρδιά μου κλωστηρού μου έχεις δέσει
μπλε όταν φορέσεις πως μ’ αρέσεις
και την καρδιά μου κλωστηρού μου έχεις δέσει.

Πότε με τα κίτρινα ντυμένη σε κοιτάζω
το λυγερό σου το κορμί κάθουμαι και θαυμάζω
που μέρα νύχτα δε βγαίνεις απ’ το νου μου
αχ μαυρομάτα μου τσαχπίνα κλωστηρού μου
που μέρα νύχτα δε βγαίνεις απ’ το νου μου
αχ μαυρομάτα μου τσαχπίνα κλωστηρού μου.

Κόκκινα σα βάλεις αδερφούλα
πως ήθελα να σ’ έβρισκα μέρος που να ’χει ζούλα
μπλε όταν φορέσεις πως μ’ αρέσεις
και την καρδιά μου κλωστηρού μου έχεις δέσει
μπλε όταν φορέσεις πως μ’ αρέσεις
και την καρδιά μου κλωστηρού μου έχεις δέσει.

Μάρκος Βαμβακάρης φωνή, μπουζούκι, Κώστας Σκαρβέλης κιθάρα
(η μία πλευρά από έναν 78άρι δίσκο της Columbia, ηχογράφηση: Αθήνα 6/1934)

Το τραγούδι θα το χαρακτήριζα συγκλονιστικό. Κατά την άποψή μου μαζί με το «Νόστιμο τρελλό μικρό μου» του 1938 αποτελούν δύο από τα εξοχότερα δείγματα του ρεμπέτικου - προσωπικοί "θρόνοι" του Μάρκου. Στην «Κλωστηρού» είναι απίστευτη η μελωδία, την οποίαν απολαμβάνεις σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια μετά την τέταρτη στροφή, όπου μπλέκουν μόνα τους τα όργανα. Η κιθάρα του Σκαρβέλη και το μπουζούκι του Βαμβακάρη.
Ακούγεται, όπως πρέπει, από την έκδοση της JSP “Rembetika” [JSP7776A-D], το 4πλό κουτί, που επιμελήθηκε επίσης ο Charles Howard, το 2006.