art by R. CRUMB…

Καλά. Ολόκληρο κείμενο έγραψε ο Φώτης Βαλλάτος στη Lifo (No 217, 23-29/9/2010) για τον Robert Crumb (o οποίος από τα sixties ήδη υπογράφει ως R. Crumb, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να σεβόμαστε τη γραφή του ονόματός του) δύο λέξεις δε βρήκε να πει για τις μουσικές του δραστηριότητες; Κόμικ, βιβλία, ταινίες ok, αλλά για τη μουσική… μηδέν; Ο Βαλλάτος δεν έχει στη δισκοθήκη του ούτε το "Cheap Thrills"; Στην προσπάθειά τους, κάποιοι, να μας... πληροφορήσουν για τούτο, για 'κείνο και για τ' άλλο, μου φαίνεται πως ξεχνάνε, ή αγνοούν, τα βασικά.
Ο Crumb δεν είναι μόνον, ο ίδιος, μουσικός (χειρίζεται μαντολίνο), αλλά και ένας από τους πιο διάσημους εικονογράφους δίσκων βινυλίου (και CD). Είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους fans της λαϊκής αμερικανικής μουσικής (κυρίως του blues, της old-time country, του bluegrass, του swing…), έχοντας φιλοτεχνήσει δεκάδες εξώφυλλα δίσκων της Yazoo, της Blue Goose, της Barrelhouse, της Red Lightnin' και διαφόρων άλλων ετικετών της «παλαιάς φρουράς». Και, βεβαίως, δεν πρέπει να υπάρχει rock δισκοθήκη οπουδήποτε στον κόσμο άνευ “Cheap Thrills”. (Αλλά μπορεί και να υπάρχει). Ακόμη και τα πορτρέτα των μουσικών του blues, που έχει φιλοτεχνήσει στη σειρά “Heroes of the Blues” (το card-set μού το είχε κάνει δώρο, πριν χρόνια, ο Νίκος Φωτάκης) έχουν «επηρεάσει» διαφόρους σχεδιαστές-κομίστες ανά τον κόσμο.
Δες, ας πούμε, τα πρόσφατα εξώφυλλα της σειράς «Τα Ρεμπέτικα» [Τα Νέα/ Μουσικό Αρχείο] που κυκλοφορούν στα περίπτερα, σε επιμέλεια του Παναγιώτη Κουνάδη. Το ακατανόητο είναι πως σ' αυτά τα σκίτσα-πορτρέτα, που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος της κασετίνας, δεν αναγράφεται πάνω τους (εντός τους) το όνομα του σχεδιαστή(!), παρά μόνον το όνομα ενός καλλιτέχνη με ψιλά γράμματα (Γιάννης Παπαϊωάννου, Βασίλης Τσιτσάνης κ.ά.). Απεναντίας, γράφεται, φαρδύ-πλατύ, το όνομα του επιμελητή των συλλογών - κάτι ακόμη πιο ακατανόητο! Τέτοια... αδιαφορία προσωπικής προβολής (από μεριάς του σχεδιαστή εννοώ); Απίστευτες καταστάσεις.
Πάντως, δεν έχω καμμία όρεξη να πετάξω 7,5 ευρώ για ν’ αγοράσω την κασετίνα με εξώφυλλο «Τσιτσάνης» του Κουνάδη (από τη στιγμή που δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική ανθολόγησης των κομματιών - υπάρχει;), μόνο και μόνο για να δω αν αναφέρεται κάπου, στο booklet, το όνομα του ανθρώπου που σκαρφίστηκε τα «ρεμπέτικα» σκίτσα a la R. Crumb. Μάλιστα, από τη στιγμή που διατίθεται στην αγορά π.χ. ο προπολεμικός και μεταπολεμικός «Τσιτσάνης» της JSP, σε επιμέλεια του Εγγλέζου Charles Howard «παγώνει» αμέσως κάθε άλλη αγορά.
Υ.Γ. 1. Αν κάποιος γνωρίζει το όνομα του έλληνα σκιτσογράφου ας με πληροφορήσει σχετικώς.
Υ.Γ. 2. Αυτό το τελευταίο εξώφυλλο αφορά σε ένα από τα καλύτερα blues άλμπουμ, που έχω ποτέ ακούσει. Το "Maxwell Street Alley Blues" του μονόχειρα αρμονικίστα Big John Wrencher. Πρέπει να πρωτοκυκλοφόρησε στην Barrelhouse στα τέλη των sixties με άλλο εξώφυλλο, αλλά με το παρόν του R. Crumb μερικά χρόνια αργότερα (το 1974;). Περιττό να πω πως και οι δύο αυτές εκδόσεις βινυλίου κοστίζουν ένα τσουβάλι δολλάρια. Ευτυχώς, το 1992, η βελγική(!) εταιρία Blue Sting [BS 028] έδωσε το άλμπουμ σε CD (με καινούριες σημειώσεις του ιδιοκτήτη της Barrelhouse, του George Paulus), και μάλιστα με το τετράχρωμο εξώφυλλο του R. Crumb και όχι με τη μονοχρωμία του '74.