GERMAN JAZZ μία ιστορία

Ο τίτλος “Now’s the Time, Deep German Jazz Grooves 1956-1965” [Sonorama, 2010] λέει οπωσδήποτε μιαν αλήθεια, όμως το πράγμα αρχίζει ν’ αποκτά τις σωστές του διαστάσεις, μόλις αρχίσει να… γιγαντώνονται οι λεπτομέρειες. Οι άνθρωποι της Sonorama πράττουν λοιπόν το πρέπον ανθολογώντας χαμένα tracks της παλαιάς δυτικογερμανικής jazz – tracks (δέκα τον αριθμόν) τα οποία προέρχονται είτε από αραχνιασμένα αρχεία, που ξεθάφτηκαν και καθαρίστηκαν, είτε από σπανιότατους δίσκους, η αξία των οποίων, σήμερα, τιμάται σε κατοστάρια.Πρώτο κομμάτι το “Domicile” των Joki Freund & Albert Mangelsdorff Sextett, ηχογραφημένο τον Ιούνιο του ’57, στο jazz festival της Φρανκφούρτης του Μάιν. Αφιερωμένο στο διάσημο club της πόλης με το ίδιο όνομα (βγήκε σ’ ένα EP λίγο αργότερα) είναι ένα ωραίο mid-tempo, ολίγον τι noir αισθητικής. Το “Minority” (rec. 9/1958) του Gigi Gryce, παιγμένο από το Michael Naura Quintett, «σκοτώνει» με τη ρυθμική του δύναμη και τα πρώτα vibes του Wolfgang Schluter. Το “Lover man oh where can you be” με την Inge Brandeburg και το Helmut Brandt Combo απλώς επιβεβαιώνει την πρωτοκαθεδρία της κυρίας στο female jazz singing της περιόδου (ως γνωστόν η Sonorama έχει επανεκδώσει και το LP της “It’s Alright With Me” στη CBS, από το 1965). Στο “Meeting at the Barberina” των Horst Jankowski & Rolf Kuhn Quintett πρωταγωνιστούν το… παλιομοδίτικο κλαρινέτο του Kuhn, η τρομπέτα του Conny Jackel και βεβαίως το πιάνο του Jankowski, που «χτυπάει» νέο-ρομαντικές πόρτες. Frankfurt Allstars ήταν οι Emil & Albert Mangelsdorff, Dusko Goykovich, Joki Freund και κάποιοι ακόμη. Εδώ τους ακούμε σε μία old-time σύνθεση του Freund (rec. 5/1956). Ο Ούγγρος Attila Zoller, πρωτοπόρος free κιθαριστής, πιάνεται εκεί γύρω στο ’62 να γράφει μουσική για την ταινία του Herbert Vesely “Das Brot der Fruhen Jahre”. Το θέμα είναι πολύ καλό· μου φέρνει στο νου τον «Εφιάλτη» του Πλέσσα, αλλά όταν μπαίνει η κιθάρα οι ομοιότητες σταματούν. Το έβδομο κομμάτι είναι το “Ease it” του Paul Chambers, ηχογραφημένο το 1965 από τους Albert Mangelsdorff & Jazz Ensemble. Προέρχεται από ένα πολύ σπάνιο LP του radio/TV station Hessischer Rundfunk, που εκδόθηκε μόνο για διαφημιστικούς λόγους. Στην πρώτη πλευρά ακούγονταν οι Reg Owen and his Orchestra, ενώ στη δεύτερη ο Albert Mangelsdorff με τους Emil Mangelsdorff άλτο, φλάουτο, Joki Freund τενόρο, σοπράνο, Heinz Sauer τενόρο, Gunter Kronberg βαρύτονο, άλτο, Gunter Lenz μπάσο, Ralph Hubner ντραμς. Η Cecily Forde ήταν από το Τρίνινταντ και η άποψή της (εκείνης και του Freddie Brocksieper Combo) για το “Ain’t misbehaving” είναι η… τυπική της εποχής (rec. 1958). Προτελευταίο track της συλλογής το “Mike’s blues” (rec. 2/1957) των Michael Naura Quintett. Κατά μία παλαιά… δοξασία, όποιος δεν μπορεί να παίξει τα blues, δεν μπορεί να παίξει ούτε jazz. Τούτο, πάντως, δεν αφορά στον πιανίστα Naura. Το άλμπουμ θα κλείσει όπως, πράγματι, του αξίζει. Το “Madame B”, εξαιρετική σύνθεση του Joki Freund, με τους Die Deutschen All Stars (rec. 1963) βγαίνει μέσα από το φερώνυμο LP της γερμανικής Columbia και είναι το 9λεπτο εκείνο θέμα, που πάει τη συλλογή αλλού. Μόνο και μόνο για το hammond του Ingfried Hoffmann…