PROPER BLUES

Από τις καλύτερες blues συλλογές που κυκλοφορούν στην αγορά είναι τα 4 Disc Box Set της βρετανικής Proper· κι ένα από τα τελευταία που έφθασε στα χέρια μου είναι το αφιερωμένο στον Muddy Waters, υπό τον τίτλο “Steppin’ Stone”. Σε τι συνίσταται η ιδιαιτερότητα της Proper; Στα εξής, χονδρικώς. Πρώτον, στο γεγονός ότι αντιμετωπίζει σφαιρικώς το θέμα της. Μιλάμε για τον Muddy Waters; Ok. Από τα τέσσερα δισκάκια μόνον το ένα έχει κάποια (20) από τα κλασικά τραγούδια του. (Τα άλλα έχουν και δικά του, αλλά και των ανθρώπων που τον επηρέασαν, συμπορεύτηκαν μαζί του ή «πάτησαν» πάνω στα διδάγματά του για να πάνε παραπέρα). Δεύτερον. Ένα από τα δισκάκια είναι DVD. Συνεντεύξεις, κυρίως, ανθρώπων που είτε τον γνώρισαν ως μουσικοί (Charlie Mausselwhite), είτε ερεύνησαν και μελέτησαν το έργο του (Paul Oliver, Tony Russell), είτε επηρεάστηκαν από την τεχνοτροπία του (Guy Davis). Τρίτον. Καλό 28-σέλιδο booklet. Τέταρτον. Ωραία χάρτινη συσκευασία. Πέμπτον... αν υπάρχει το ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του.Εξαιρουμένης της «άπαιχτης» έκδοσης της αμερικανικής Revenant, από το 2001, “Screamin’ and Hollerin’ the Blues by Charley Patton” και δίχως να θέλω να υποτιμήσω το τριπλό CD της βρετανικής Catfish “The Definitive” από την ίδιαν εποχή, λέω πως και το παρόν set της Proper, υπό τον ίδιον τίτλο “The Definitive Charley Patton” (2009) στέκεται αρκετά καλά στο αγοραστικό παζάρι, μια και – κατά την προσφιλή τακτική της βρετανικής εταιρίας – ο κορυφαίος μουσικός, που ακούει στο όνομα Charley Patton (1891;-1934), δεν αντιμετωπίζεται κατά μόνας, αλλά μέσα στο ευρύτερο μουσικό πλαίσιο της εποχής του. Αυτό, πρακτικώς, σημαίνει πως το υλικό που δημοσιοποιεί με τον τρόπο της η Proper κατανέμεται με κάποιο σχέδιο. Φερ’ ειπείν στο πρώτο CD, το “A Spoonful Blues”, εξετάζονται ορισμένα τραγούδια του Patton ως προς τις αναφορές του. Ξεκίνημα με το “Mississippi Boweavil blues” (1929) και αμέσως μετά το “Bo Weevil blues” (1924) με την Bessie Smith. Ή παρουσιάζεται η εκδοχή του Patton στο “A spoonful blues” (1930), σε συνδυασμό με το “Just a spoonful” (1930) του Charley Jordan. Όχι όμως και με το “Spoonful” του Willie Dixon, που πρωτοτραγούδησε ο Howlin’ Wolf το 1960, πάνω στα χνάρια του Patton, πριν το κάνουν rock στάνταρντ οι Cream και οι Blues Project (το 1966), οι Ten Years After (1967) και άλλοι διάφοροι. Στο δεύτερο CD “Moon Going Down” δεν αλλάζει η προβληματική. Κατ’ αρχάς, τραγούδια με την Bessie Smith, τον Blind Willie Johnson και την Ardell Bragg, που επηρέασαν τον Charley Patton στις δικές του εκδοχές. Για παράδειγμα, στο “Bird nest blues” (1926) η Bragg τραγουδάει “Just as they played ‘Home sweet home’ the man stepped up, with shinin’ star./ Say, ‘you don’t need no taxi’, I’ll take you in my car”, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα ο Patton στο “Bird nest bound” λέει: “Take me home, sweet home, baby, to that shining star./ Take me home now to that shining star./ Lord, you know I’m gonna play it now./ You don’t need no telling mama, take you in my car”. Πάντως εδώ, στον δεύτερο τόμο, ανθολογείται και Howlin’ Wolf (“Crying at daybreak”, “Forty four” δηλ. ένα update του “34 blues”). Στο τρίτο CD, το “Mississippi Bottom Blues” εξετάζεται – ανάμεσα σε άλλα – η περίπτωση του Charley Patton εντός του κλίματος του Mississippi blues, έτσι όπως διαμορφωνόταν αυτό, το 1930, μέσα από τις δικές του εγγραφές και ακόμη εκείνες του Son House και του Willie Brown, που θεωρούνται αρχέτυπες. Μέσω του House, o Patton πέρασε στον Robert Johnson (τραγούδια του δεν ακούγονται εδώ, για τους γνωστούς λόγους) και λίγο αργότερα στον Muddy Waters. To DVD, που συμπληρώνει την έκδοση, περιλαμβάνει συνεντεύξεις των Luther Brown, Bob Brozman, Charlie Musselwhite, καθώς και των γραφιάδων Tony Russell, Charles Shaar Murray και Nigel Williamson, οι οποίοι εξετάζουν τα του Patton. Είπαμε… compact έκδοση.Εξ ίσου ενδιαφέρον και με πιο στάνταρντ διαμόρφωση είναι και το κουτί “The Best of Howlin’ Wolf 1951-1958” – αφιερωμένο στον Howlin’ Wolf (1910-1976) βεβαίως –, το οποίο περιλαμβάνει τρία CD κι ένα DVD. Στο πρώτο CD, το “Po’Boy” ανθολογούνται 20 άσματα, μουσικών που επηρέασαν, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, το Λύκο (Sonny Boy “John Lee” Williamson, Charley Patton, Gus Cannon, Hambone Willie Newbern, Leroy Carr, Mississippi Sheiks, Johnny Temple, Tommy Johnson, Skip James…), ενώ στα επόμενα δύο, το “The Wolf Is at Your Door” και το “Howlin’ Wolf Boogie”, ακούγονται οι κλασικές του εγγραφές για την Chess κυρίως, αλλά και για την RPM, από τα χρόνια του ’50. Το υλικό είναι συγκλονιστικό (με όλη τη σημασία της λέξης), υπό την έννοια ότι πάνω του βασίστηκε μεγάλο κομμάτι του rock του ’60. (Κάποιοι από τους μεγάλους Άγγλους της εποχής δεν θα έβγαζαν κιχ, που λέει ο λόγος, αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος).