(από το βιβλίο «Εισαγωγή στη Διδασκαλία του Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα» εκδ. Ηλίανθος, Αθήνα 1982)
Κυριακή 24 Απριλίου 2011
SATHYA SAI BABA εν ειρήνη
«Υπάρχει μόνο μία Θρησκεία, η Θρησκεία της Αγάπης. Υπάρχει μόνο μία Κοινωνική Τάξη, η Κοινωνική Τάξη της Ανθρωπότητας. Υπάρχει μόνο μία Γλώσσα, η Γλώσσα της Καρδιάς. Υπάρχει μόνο Ένας Θεός και είναι Πανταχού Παρών». (από το βιβλίο «Εισαγωγή στη Διδασκαλία του Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα» εκδ. Ηλίανθος, Αθήνα 1982)
(από το βιβλίο «Εισαγωγή στη Διδασκαλία του Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα» εκδ. Ηλίανθος, Αθήνα 1982)
καλά ρε φωντα,τρελλαθηκες?αναρτηση για τον τσαρλατάνο?τι δουλειά εχει ο παιδεραστης απατεωνας στο αξιολογο σου μπλογκ?(περί παιδεραστιας σε παραπεμπω στο σημερινο αρθρο του bbc στο αντιστοιχο σαιτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε ρε ανώνυμε τώρα, που θα μου πεις ότι «τρελάθηκα». Εγώ τον Sai Baba τον αντιλαμβάνομαι ως pop icon. Ως έναν άνθρωπο γύρω από τον οποίον βρέθηκε ο George Harrison και άλλοι διάφοροι. Τώρα, αυτά που μας λες για παιδεραστίες κτλ. είναι ως γνωστόν αναπόδεικτα. Το άλλο δε περί «τσαρλατανισμού» δεν είμαστε σε θέση να το κρίνουμε ούτε εγώ, ούτε εσύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδή δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε αν ο σαι μπάμπα είναι ο εκλεκτος του θεού και μια ενσάρκωση του Ιησού(οπως λένε τα ζωντόβολα)αλλά τα αναπόδεικτα περί παιδεραστίας μπορούμε να τα κρίνουμε οτι είναι αναπόδεικτα...τι να σου πω..κρίμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσωπικως χέστηκα τόσο για το αν είναι παιδεραστής ο τύπος με το άφρο μαλλί ή δεν είναι,όσο και για το οτι είναι pop icon.αυτοί που ψάχνουν γκουρού να μας αδειάζουν τη γωνιά(αυτό ελπίζω να μαν σε αφορά)....ΑΝΩΝΥΜΟΣ
ωστόσο το σχολιο μου γράφτηκε καλή τη πίστει και με χιουμοριστική διάθεση,δεν ήταν ανάγκη να το λάβεις τόσο πατριωτικά,απλά μου κάνει εντύπωση πως συνδυάζονται οι εξωτικοί γκουρού,στην πραγματικότητα τεμπελόσκυλα και εκμεταλλευτές αφελών,με τη ρωμιοσύνη και τους ζενκαγκούρεν.τι να πω,περί ορέξεως..
Εσύ τώρα από ποια σκοπιά κάνεις κριτική; Του ορθόδοξου χριστιανού, μήπως του σταλινιστή, ή μήπως του υπέρμαχου της… μεταφυσικής ορθότητας; Α παράτα μας, που βρήκες αφορμή για να μη του βγεις και μάλιστα… θεολογικώς τρομάρα σου. Άμα «χέστηκες», όπως λες, για τα περί παιδεραστίας του Sai Baba ή για το αν είναι pop icon τι κάθεσαι και σκας; Και άσε αυτά τα «κρίμα» κτλ. Είχες… επενδύσει τίποτα σ’ εμένα και τώρα τα έχασες όλα; Σε απογοήτευσα; Δεν πειράζει. Διέγραψέ με από το κόμμα (το όποιο κόμμα) και θα ησυχάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα απολογηθώ; Ας απολογηθώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει. Προσωπικώς δεν πήρα καμμία θέση, δεν δήλωσα καμμία… μεταφυσική προτίμησή μου (που δεν έχω κιόλας), ούτε πρόκρινα κανένα έργο (υπαρκτό ή μη) του Sai Baba. Έγραψα, απλώς, «εν ειρήνη» για έναν άνθρωπο δίπλα στον οποίον βρέθηκαν ο Ravi Shankar, ο George Harrison και μερικά εκατομμύρια άλλοι. Ως pop icon τον αντιμετώπισα και ως κάποιον που του ανήκει… ένα κάποιο μέρος από το πανέμορφο “My sweet Lord” του Harrison (που είναι γραμμένο για τον Krishna βεβαίως). Τσαρλατάνοι ή όχι – δεν θα κάτσω ν’ ασχοληθώ τώρα με τέτοια ζητήματα, δεν έχω ούτε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ούτε τις κατάλληλες γνώσεις – οι guru είναι ένα κομμάτι της pop κουλτούρας, αφού επηρεάζοντας τους Beatles επηρέασαν τους «πάντες». Αυτή η διάστασή τους μ’ ενδιαφέρει. Το ότι υπάρχουν εκατοντάδες τραγούδια και δεκάδες συγκροτήματα στο rock με σχετικές ονομασίες στους τίτλους τους είναι εκείνο (και είναι το μόνο) που με κάνει ν’ ασχολούμαι μαζί τους.
Η όποια περαιτέρω κριτική, λοιπόν, ας λάβει αυτά υπ’ όψιν.
δεν ήξερα οτι συνομιλώ ιντερνετικώς με την μετενσάρκωση του θωμά τον ακκιννατη ή του Νίτσε(αυτά περί του οτι ήθελα να σου την βγω θεολογικώς).Οσον αφορα για το κρίμα σου αφιερώνω ενα δίστιχο του βέγγου από το εξω φτωχεια και καλη καρδια-με πικρανες,με πόνεσες με τη διαγωγή σου,ωρα καλη σου φωντα μου και ο θεός μαζι σου-ή ο κρίσνα,ο βίσνου,ο George Harrison,όπου πιστεύεις τέλος πάντων.Προπάντων όμως ηρέμησε..ΟΟΟΟΟΜΜΜΜΜ!!!!!και λίγο χιούμορ δεν βλάπτει
ΑπάντησηΔιαγραφήαρκετά με τον απατεωνα!γραψε και απάντησε ό,τι θες,δικό σου είναι το μπλογκ.ούτε με απογοητευσες -σιγά ρε ποιος είσαι?ούτε σε διαγράφω-απο το κόμμα.αληθεια ποιο?ούτε σε έβρισα ουτε σου μίλησα απαξιωτικά-το τρελλάθηκες ήταν χιούμορ.εσύ αληθεια από ποια ιδιοτητα ορμωμενος μου τα χωνεις?του ερευνητη της ποπ κουλτουρας,που θρηνει οταν πεθαινουν γκουρου,του διαβασμένου θεολογικά,του ανένταχτου αντιεξουσιαστή ή μάλλον του ανθρώπου που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του?Μην μου απαντησεις γιατι δεν συνεννοούμαστε.προ πάντων όμως ηρέμησε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να ξέρεις πως το χιούμορ με αγνώστους κρύβει κινδύνους και καλόν είναι να αποφεύγεται. Χιούμορ κάνουμε στην παρέα μας, σε ανθρώπους που γνωρίζουμε τους κωδικούς τους, μας καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνουμε. Αλλιώς, όταν απευθυνόμαστε σε αγνώστους, το υποτιθέμενο χιούμορ, όταν δεν είναι λεπτό συχνά συγγενεύει με την εξυπνάδα και την προσβολή (ό,τι χειρότερο δηλαδή). Συνεχίζεις να είσαι ειρωνικός και προσβλητικός απέναντί μου, κάτι το οποίο – μετά μάλιστα και από την «απολογία» μου – το θεωρώ εντελώς απαράδεκτο. Μάλλον έχω καταλάβει και ποιος είσαι, αφού πρέπει να έχεις ξαναφήσει σχόλια και θυμάμαι το στυλ της γραφής σου. Και λυπάμαι, πραγματικά, αν είσαι αυτός που νομίζω, γιατί τα προηγούμενα σχόλιά σου ήταν επώνυμα, ενώ αυτά δεν είναι. Εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι το λιγότερο. Η συζήτηση, εφόσον από τη μεριά σου εξελίσσεται έτσι όπως εξελίσσεται, κλείνει εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Και τα δύο σου σχόλια τα δημοσίευσα. Να ξέρεις όμως ότι δεν σε τιμούν, ακόμη και αν τα έγραψες εν βρασμώ ψυχής.
οφείλω να ομολογήσω οτι τουλάχιστον δεν είσαι λογοκριτης,γι αυτο θα συνεχισω να επισκέπτομαι το μπλογκ σου.Με καλη τη πιστει όλα ειναι πολιτική φωντα ακομα και οι αναρτησεις.Δεν έχω ξαναγραψει επωνυμα στο μπλόγκ σου-εχω ανωνυμα.Και μόνο τα του στυλ ξερω ποιος είσαι,το στυλ γραφης σου κατι θυμιζει κτλπ,με συγχωρεις αλλα δεν τιμα εσενα-πως με ειπες πριν σταλινιστη?μαλλον αλλοι είναι Μπερια.Σιγα τον κινδυνο το χιουμορ μαζι σου-θα με δειρεις δηλαδη?και αυτο πλακα ηταν-για να τελειωνουμε-δεν εισαι τρελλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες πόσο εύκολα καιροφυλαχτεί η παρεξήγηση; Όταν έγραψα ότι μάλλον γνωρίζω ποιος είσαι – πρέπει να έχεις αφήσει σχόλια μόνο με τ’ όνομά σου, όχι το επώνυμό σου – δεν το έγραψα φυσικά ούτε για να σε απειλήσω (εδώ είναι το αστείο!), ούτε για να ξεκινήσω κανένα κυνήγι μαγισσών (εδώ κι αν είναι το αστείο!), ούτε φυσικά για να ψάξω να σε βρω και να σε… δείρω (εδώ αρχίζει πια να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον – λέμε και οι δύο αστεία). Απλώς, γιατί με στενοχωρεί αν είσαι αυτός που νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλαχιστον ας ληξει εδω η παρεξηγηση.σιγουρα απο το ιντερνετ παρεξηγουνται πολλά λεγομενα αφου απο την εποχη του Πλατωνα ειναι γνωστο οτι ο καλος διαλογος γινεται δια ζωσης.Πάντως δεν εχω γραψει στο μπλογκ σου ουτε με μικρό όνομα αλλά ανωνυμα-να μην την πληρωσει κανενας ασχετος δηλαδή.και για να τελειωσουμε ωραια-γιατι συμφωνω με πολλά που γραφεις κατα καιρους και επειδη πιστευω στη γνωμη σου,το βιβλίο που είχες βγαλει το 96 για το ελληνικο ροκ υπηρξε πολυτιμο βοηθημα -θέλω να σε ρωτησω-ποια η γνωμη σου για το zarathustra των museo rosenbach?και κατι αλλο-προσφατα αγόρασα σε επανακυκλοφορια φυσικα τον προαναφερθεντα δισκο σφραγισμενο,ομως το βινυλιο εχει σημαδια ενω ειναι τιγκα στα σκρατς,απο την αλλη που να ξαναβρεις τεοιον δισκο(οπως καταλαβαινεις μου αρεσε φοβερα),εν ολιγοις να τον κρατησω ή να τον πουλησω?σε ευχαριστω και ας κρατησουμε απο την αποψινη παρεξηγηση οτι υπηρξε και μια μεταφυσικη διαφωνια στο μπλογκ σου.καλό είναι αυτό,δείχνει πνεύμα και μια ωραία αίσθηση δημοκρατικότητας-που σιγουρα διαπνεει αυτο το μπλογκ-και οσα έγραψα σε αυτο το μηνυμα δεν ειναι χιουμορ.καληνυχτα και αν μπορεις θα εκτιμουσα μια απαντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο “Zarathustra” των Museo Rosenbach είναι, για μένα (και για πολλούς άλλους) το κορυφαίο italian prog. Συνθετικώς και από πλευράς παιξίματος είναι «άσσος». Στιχουργικώς όμως πολλοί (και εγώ) μπορεί να έχουν διαφωνίες. Στο άλμπουμ επευφημείται ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε… “Vivo il Superuomo” και τέτοια. Στο εξώφυλλο μάλιστα, όπως το κοιτάς, κάτω από το αριστερό μάτι, εικονίζεται ο Μουσολίνι! Λογικό λοιπόν ήταν εκείνη την εποχή, όταν η ιταλική Αριστερά βρισκόταν στο φόρτε της και πολλά συγκροτήματα του rock σχετίζονταν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με το «χώρο», οι Museo Rosenbach να κατηγορηθούν ως φασίστες (γι’ αυτό και το LP τους στην εποχή του «πάτωσε»). Μπορεί και να ήταν. Ποιος ξέρει… Από μουσικής πλευράς όμως, το ξαναλέω, το άλμπουμ είναι κορυφαίο. Από ’κει και πέρα, ας έχεις και τα υπόλοιπα υπόψη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Δεν μπορώ να σου πω το τι θα κάνεις με το δίσκο. Εκείνο που σου λέω όμως είναι πως οι ιαπωνικές κόπιες (LP ή CD) είναι εξαιρετικές.
Κι' εγώ θεώρησα ότι η είδηση του θανάτου του Σάι Μπάμπα με αφορά, με την έννοια ότι συνδέεται με την ψυχεδελική κουλτούρα, τη μουσική και ότι προέκυψε και δι'αυτής.Γενικότερα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι πολλά πρόσωπα της αντικουλτούρας (με την έννοια της διαφοροποίησης απ' την κυρίαρχη) έφτασαν να είναι τέτοια μέσω της μεταφυσικής, του ιδεαλισμού, του ανορθολογισμού, του μυστικισμού και ότι άλλο θέλετε.Και όχι μόνο στην περίπτωση της ψυχεδέλειας, του "αφροαμερικάνικου εθνικισμού" (και της νεορθοδοξίας στα καθ' ημάς) αλλά από το 19ο αιώνα, και κατ' επανάληψη στον 20ο.Βεβαίως αδυνατώ να τους κατανοήσω (και τον Χάρρισον και τον ΜακΛάφλιν αλλά και τους λιγότερο ταλαντούχους αυτής της συνομοταξίας που έτυχε να γνωρίσω δια ζώσης) αυτούς που παραδίδονται με απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια ενός γκουρού, αλλά τουλάχιστον τους πρωτους δεν θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω "ζωντόβολα" διότι έχουν δημιουργήσει κάτι που ούτε κατά προσέγγιση δεν το έχω δει από αδιάλλακτους θετικιστές των εύκολων λόγων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι museo rosenbach ακούγονται σαν king crimson.Ωραίο άλμπουμ το Ζαρατούστρα και -με κάποια υπερβολή- θα έλεγα ότι η αναφορά στο Νίτσε εκείνα τα χρόνα και μέσα στο πνεύμα της ροκ κουλτούρας δεν ήταν εντελώς παράταιρη.Είχαν ήδη αρχίσει οι αναστοχασμοί πάνω στο νίτσε, το χέγγελ, το χάιντεγγερ και όλα αυτά που σήμερα αποκαλούμε μεταμοντέρνα, και μέσα στους κόλπους της αριστεράς (με αποτελέσματα μηδέν έως αρνητικά μάλλον, εξ' όσων γνωρίζουμε σήμερα).
Εκείνο που με προβληματίζει με τους Museo Rosenbach είναι η φάτσα του Μουσολίνι στο εξώφυλλο, αλλιώς δεν θα ήμουν τόσο επιφυλακτικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ, φυσικά, μ’ αυτό που λες περί αναστοχασμών, εκεί στα early 70s, σε σχέση με τον Νίτσε και τους λοιπούς. Κάτι, εξάλλου, για την… rock διανόηση και τον Νίτσε είχα γράψει κι εδώ - http://is.gd/46lHAf - σε μία ανάρτηση για τους Schizo και τους Heldon.
Ακριβώς αυτό το κλίμα.Φοβερά ενδιαφέρον το ποστ που παραπέμπεις, δεν το είχα προλάβει -μετά ανακάλυψα το μπλογκ- και τον Pinhas επίσης δεν τον ήξερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε, μην εκμεταλλεύεσαι τις δημοκρατικές μας ευαισθησίες…
ΑπάντησηΔιαγραφήκατ'αρχας προς θεού δεν είμαι ο ανωνυμος,που βριζει πιο πανω αλλά αυτος που ρωτησε για τους museo-και τα χωνει στον μακαρίτη.ευχαριστω φωντα για την απαντηση και δυστυχως-το δυστυχως πάει γιατι όντως είναι δισκάρα το zarathustra-έχεις δίκιο.τα ίδια λεει και ο augusto croce-που το κατέχει το αντικείμενο προφανως αρκετά-στο βιβλίο του italian prog.Αν και δεν το λέει με απόλυτη βεβαιότητα,αλλά και μόνο που βάλαν τον μουσσολίνι στο εξώφυλλο αρκεί.και τέλος οταν ευκαιρείς και έχεις όρεξη πες μου τη γνωμη σου για τους de de lind,τους samadhi και επιγραμματικά δέκα δίσκους απαραίτητους από το ιταλο προγκ.σ'ευχαριστω προκαταβολικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω χρόνια ν’ ακούσω τους De De Lind και τους Samadhi. Θυμάμαι όμως πως μου άρεσαν αρκετά οι πρώτοι και λιγότερο οι δεύτεροι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρώντας τα πολύ γνωστά συγκροτήματα με τις μεγάλες δισκογραφίες, που είναι ούτως ή άλλως top (Area, Stormy Six, New Trolls, PFM, Le Orme, Banco, Perigeo, Osanna κ.λπ.) θα σου πω μερικά άλμπουμ που μου αρέσουν πολύ από τα πιο «άγνωστα» ονόματα. Λοιπόν: τα LP των Alphataurus, Il Paese dei Balocchi, Cherry Five και L’Uovo di Colombo, το “Gudrun” των Pierrot Lunaire, το “Essere o non essere?” των Il Volo, το “Fede speranza carità” των J.E.T., το “Il tempo della gioia” των Quella Vecchia Locanda, το “La casa del lago” των Saint Just, το πρώτο των Opus Avantra/ Donella Del Monaco… Ίσως είναι και μερικά ακόμη, αλλά δεν γίνεται να τα θυμηθώ όλα τώρα.
Ο SATYA SAI BABA ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΚΟΡΠΙΖΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΕΙ ΑΠΟ ΨΗΛΑ.OM SAI RAM
ΑπάντησηΔιαγραφή