ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ δυο χιλιάρικα

Γιώργο Μαργαρίτη ακούω από παλιά, ενώ τον έχω δει live κάμποσες φορές (αρχής γενομένης από τα μέσα του ’80). Κατά καιρούς τσιμπάω και διάφορα δισκάκια του, LP ή CD, αφού πάντα θα βρεις σ’ αυτά κάποια καλά, ή και πολύ καλά, λαϊκά. Ο Μαργαρίτης είναι ένας τραγουδιστής με σαφή προσωπική αύρα, σφραγίζοντας βαθιά ό,τι τραγουδάει· κι επειδή είναι από ’κείνους που καταλαβαίνουν τι ακριβώς αποδίδουν, οι ερμηνείες του είναι βιωματικές. Αυτό περνάει στον κόσμο, ο οποίος ανταποκρίνεται ασμένως. Τα ζεϊμπέκικα π.χ. του Μαγκάρετ μοιάζουν πολλάκις με μιαν ιδιότυπη λατρεία στον Απόλλωνα. Έχουν ένα βαρύ, κάπως σκοτεινό κλίμα που ενίοτε οδηγεί σε… ακρότητες και το οποίο (κλίμα) περνάει ακόμη και στους δεύτερους ή και τους τρίτους τραγουδιστές μ’ έναν τρόπο υποδόριο. Κάποτε στον Γάσπαρη, στην Αμαλιάδα, λίγο έλειψε να καούμε, όταν η πίστα είχε μετατραπεί σε καζάνι της Κολάσεως.Τα «Κεχριμπαρένια Μάτια» [MINOS-EMI] κυκλοφόρησαν το 2000· κάτι μήνες πριν μας σπρώξει ο Κινέζος στο ευρώ, που μας έκλεισε το σπίτι (το ευρώ). Στην country φωτογραφία του εξωφύλλου ο Μαργαρίτης α λα George Strait ή Alan Jackson, ή… ή… ή…, με το… πεντάλιτρο Beaver Brand στο κεφάλι και εντός ποικίλα λαϊκά σε μουσικές του ιδίου, του Θοδωρή Καμπουρίδη, του Κυριάκου Παπαδόπουλου, βασισμένα στους στίχους του Ηλία Φιλίππου, του Μάρκου Κοντοπίδη… Κάποια κομμάτια ξεχώριζαν αμέσως, με πρώτο ανάμεσά τους το ωραίο ζεϊμπέκικο «Δυο χιλιάρικα στην τσέπη» σε μουσική του Δημήτρη Κορδατζή και λόγια του Βασίλη Παπαδόπουλου. Το τραγούδι, προϊόν της πένας ένας top λαϊκού στιχουργού (ένα θα πω, ο Παπαδόπουλος έχει γράψει το «Μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες...»), μπορεί να είναι χάρμα, αλλά δεν πήγε μακριά στο χρόνο (παρότι δεν ξεχάστηκε ποτέ στα λαϊκά μπαρ της περιφέρειας). Κακόπεσε με την είσοδο στο ευρώ (Ιανουάριος 2001), αλλά μπορεί και να ξαναπάρει τα πάνω του άμα τη εξόδω…