ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ χρώματα

Η απόπειρα… αποδόμησης του προφίλ της Ελένης Τσαλιγοπούλου είναι προφανής. Βάζει το χεράκι της κι η ίδια φυσικά, γράφοντας για πρώτη(;) φορά τις μελωδίες (και σε τούτο παίρνει βαθμό υψηλό), αλλά εκείνο που διαφοροποιεί το «Τα-Ρι-Ρα» [Sony Music/ Ακτή, 2011] απ’ ό,τι προηγούμενο είναι ο… Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου (έχει γράψει τραγούδια για τη Θεοδοσία Τσάτσου, συνεργάτης του Παύλου Παυλίδη κ.ά.), ο οποίος και διαμορφώνει το όλον easy σύμπλεγμα, το στηριγμένο στο programming, τις κιθάρες, τις λούπες, τα εφέ, τα κρουστά, το μαντολίνο (και ναι, το μπουζούκι απουσιάζει). Με στίχους που έγραψαν για ’κείνην ο Νίκος Ζούδιαρης, ο Θοδωρής Γκόνης, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Παύλος Παυλίδης, ο Vassilikos, ο Νίκος Μωραΐτης και ο Φοίβος Δεληβοριάς (οκτώ τραγούδια, οκτώ στιχουργοί δηλαδή), η Ελένη Τσαλιγοπούλου δίνει ένα άλμπουμ, βινυλιακής διάρκειας έκπληξη, το οποίον έπρεπε να το είχε κάνει νωρίτερα… Από τα τραγούδια ξεχωρίζω τα «Χρώματα» (στ. Πορτοκάλογλου) – το ωραιότερο κομμάτι που, προσωπικώς, έχω ακούσει από την Τσαλιγοπούλου – και ακόμη το «Όνειρο» (στ. Παυλίδης), εξ αιτίας του πιο «πηγαίου» λα λα λα της πρόσφατης (και βάλε…) ελληνικής δισκογραφίας.