Η ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ten billion light years from anyone…

Στις αρχές του έτους η αμερικανική εταιρία ItsAboutMusic.com, από την Phoenixville της Pennsylvania, έδωσε ένα CD με 23 ανέκδοτα κομμάτια (κανονικά και alternative versions) του Dino Valenti (1937-1994), ενός αναγνωρισμένου τραγουδοποιού των sixties, συνθέτη του ύμνου “Get together” (Ειρήνη πάσι. Και τω Πνεύματί σου. Τας κεφαλάς υμών τη Αγάπη κλίνομεν.) που απέδωσαν οι Kingston Trio, Jefferson Airplane, Youngbloods, H.P. Lovecraft κ.ά., φίλου των Quicksilver Messenger Service, με τους οποίους τραγουδούσε ήδη από το ’65, για να γίνει κανονικό μέλος πέντε χρόνια αργότερα (την εποχή του “Fresh air” – τι τραγούδι!) και έως το 1975. Ο Valenti, που ηχογράφησε ένα μόνο (εξαιρετικό) προσωπικό LP όσο ζούσε κάτω από το όνομα Dino Valente, στην Epic το 1968, περικλείει κάτι (πολύ) από το μύθο της δεκαετίας του ’60, με αποτέλεσμα κάθε ανέκδοτη ηχογράφησή του να αποτελεί, ασυζητητί, γεγονός. Όπως γεγονός είναι κι η προσφορά του υλικού τής ItsAboutMusic.com σε 2LP από την ελληνική Missing Vinyl πριν από λίγες μέρες, υπό τον τίτλο “Get Together …the lost recordings”. Ηχογραφήσεις, λοιπόν, της περιόδου 1964-1970, οι οποίες έφθασαν εντελώς τυχαίως στα χέρια τού γιού τού Valenti, Joli Valenti Powers, πριν κάποιο καιρό και που επιβεβαιώνουν την υψηλή θέση εκείνου του ανθρώπου στη folk, acid-folk και acid-rock τραγουδοποιία της εποχής.Παρότι στις ταινίες που βρέθηκαν δεν υπήρχε κανένας σοβαρός υπομνηματισμός (από πότε προέρχονται οι εγγραφές, που συνέβησαν, ποιοι μουσικοί συνέπραξαν – σε όσες συνέπραξαν) εντούτοις, ακούγοντάς τες κάποιος μπορεί, μέσες-άκρες, να υποθέσει κάτι παραπάνω, εξειδικεύοντας κάπως εκείνο το… ’64-’70. Έτσι, λοιπόν, έχουμε εδώ τραγούδια με σκέτη κιθάρα, που λογικώς αφορούν στην πρώτη περίοδο δράσης του Valenti (ίσως όχι τόσο παλαιά, από την εποχή που συνέπραττε με τον Bob Dylan και τον Fred Neil στο Café Wha? του Greenwich Village, αλλά πάντως γραμμένα πριν το ’65, όταν βρισκόταν πια στη Δυτική Ακτή), άλλα ακουστικά τω όντι, αλλά κάπως παράξενα που παραπέμπουν στις μέρες του άλμπουμ “Dino Valente” (με κάτι σαν reverb στην κιθάρα και με τη φωνή ν’ ακούγεται σαν να είναι περασμένη μέσα από ένα ελαφρύ echo) και άλλα με κανονική rock ορχήστρα (αρκούντως ψυχεδελική), που θυμίζουν, εντόνως κάποιες φορές, τις μέρες των Quicksilver Messenger Service.
Το ύφος του Valenti είναι μοναδικό. Τραγούδια ουσίας που περιστρέφονται γύρω από τις σχέσεις (ερωτικές ή άλλες), τη φιλία, την ανάγκη για ειρήνη, την περιπλάνηση, την μποέμικη σκέψη και ζωή, και όλα τούτα μέσα από μιαν ανθρώπινη, ατίθαση ματιά που συναρπάζει. Ας πούμε, στην πρώτη πλευρά, προξενεί εντύπωση ο τρόπος που ερμηνεύει το “Get together”, ένα τραγούδι που, ίσως, το αποδίδει εδώ πριν από οποιονδήποτε άλλον (ακόμη και από τους Kingston Trio, που το ηχογράφησαν τον Μάρτιο του ’64), αφήνοντάς σε άναυδο την ίδιαν ώρα με το, πέραν πάσης περιγραφής, ψυχεδελικό αριστούργημα “Ain’t that a shame” (από το ρεπερτόριο των Quicksilver). Στη δεύτερη πλευρά το folk-psych gem “County fair” είναι επίσης… εκτός πραγματικότητας. Ένα σπάνιας συναισθηματικής δύναμης τραγούδι, ελεύθερης συνοδείας και αφήγησης από ’κείνα που – όπως λέμε – δεν γράφονται πια. Στην ίδια πλευρά και η version στο “I’ll try something new” (1962) του Smokey Robinson (The Miracles – Motown), που δείχνει, συν τοις άλλοις, και τη σημασία της μαύρης popular τραγουδοποιίας στη διαμόρφωση της folk και rock βάσης στο δεύτερο μισό των sixties. Στην τρίτη πλευρά το τραγούδι που ξεχωρίζει είναι η μπαλάντα “The letter”, που ανακάλεσε στη μνήμη μου το (μεταγενέστερο) “I don’t want to talk about it” του Danny Whitten, το ντυλανικό “That’s how it goes”, το στοιχειωτικό, κάπως σαν παραλειπόμενο από το “Dino Valente” LP, “To the end of the world”… Εδώ και η εκδοχή στο “Midnight rider” (1970) του Greg Allman. Η Side Four ξεκινά με το καταπληκτικό dreamy-folk “Star Rider” («Δέκα δισεκατομμύρια έτη φωτός από τον οποιονδήποτε, χαμένος στον ουρανό. Ταξιδεύοντας στο άπειρο. Ονειροπόλε, κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει…»), περιέχει το σπάνιας συναισθηματικής δύναμης όσο και παραληρηματικής ερμηνείας “Sadness of my mind”, κλείνει με το “So close to you”, μία αιθέρια μπαλάντα… fresh air από τον Πασιφικό.
Εντός του άλμπουμ, πάνω από το κείμενο του Joli Valenti Powers, αναγράφεται: “This selection of songs may someday be considered the greatest folk album ever recorded”.
Είναι αλήθεια!! Απίστευτα τραγούδια!!