NEKTAR πλημμύρισε το Ίνσμουθ

Τρία άλμπουμ των Nektar επανατυπώνονται μετά από πολύ καιρό σε βινύλιο, από την ελληνική Missing Vinyl, και μάλιστα με bonus tracks, τα οποία περιέχονται σε ξεχωριστό LP (αναφερόμαστε δηλαδή σε εκδόσεις διπλών LP). Ας δούμε κάποιες λεπτομέρειες…
Το συγκρότημα σχηματίστηκε στο Αμβούργο το 1969, από βρετανούς μουσικούς κάποιοι εκ των οποίων, όπως ο μπασίστας Derek “Mo” Moore και ο ντράμερ Ron Howden, εμφανίζονταν ακόμη και στην Ελλάδα στο δεύτερο μισό των sixties (με τους Upsetters και τους Prophets).
Οι δυο τους λοιπόν συνδέθηκαν με τον οργανίστα Allan “Taff” Freeman, τον κιθαρίστα Roye Allbrighton και στην πορεία με δύο ακόμη… τεχνικούς, τον Keith Walters που βοηθούσε στο προβολικό πεδίο και τον Mick Brockett που βοηθούσε στους φωτισμούς, φθάνοντας να ηχογραφούν το πρώτο LP τους στο Stommeln (κωμόπολη, έξω από την Κολωνία), το καλοκαίρι του 1971, με μηχανικό ήχου και συμπαραγωγό μία από τις πιο διακεκριμένες πίσω φιγούρες του krautrock, τον Dieter Dierks (ο έτερος ήταν ο Peter Hauke).

Αντιληπτό, λοιπόν, γιατί οι Nektar εμφανίζουν έναν psych-space χαρακτήρα (ως επέκταση βεβαίως και της Pink Floyd-ικής επιρροής), ο οποίος ξεκινούσε από τον τίτλο (“Journey to the Centre of the Eye”) και το cover του εξωφύλλου, για να περάσει στους στίχους («Ένας πύραυλος εγκαταλείπει τη Γη με κατεύθυνση τον Κρόνο, σε μιαν εποχή όπου η Γη βρίσκεται στα πρόθυρα ενός πυρηνικού Παγκοσμίου Πολέμου» κ.λπ.), καταλήγοντας βεβαίως στη μουσική. Και αν στα live, τη βοηθεία των σχετικών προβολών και του light show, επιτυγχανόταν με κάποια άνεση (υποθέτω) το σχετικό χάσιμο, δεν μπορούμε να πούμε πως το ίδιο ακριβώς δε συνέβαινε και με το δίσκο, εκεί όπου ένα πλήθος στουντιακών κόλπων και τεχνικών (δια χειρός Dierks) ξεπερνούσε το οπτικό handicap, παρέχοντας πλήρη, όσο και φευγάτη, ηχητική εικόνα. Ακούστε μόνο την εισαγωγή, τα κομμάτια “Prelude” και “Astronauts nightmare”, και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ.
Οι Beatles πίνουν από τις πορτοκαλάδες των Brainticket ή τις γκαζόζες των Ash Ra Tempel… αλητεύοντας στο διάστημα.

Στο δεύτερο LP, το “A Tab In the Ocean”, ηχογραφημένο και αυτό με μηχανικό ήχου τον Dieter Dierks, τον Οκτώβριο του ’72, το concept εμφανίζεται μετατοπισμένο. Από το γενικό space πλάνο, μεταφερόμαστε στο ειδικό τού... βασιλείου τού Ποσειδώνα (“Neptune’s world around us lies”). Αλλά και από ηχητικής πλευράς το συγκρότημα εμφανίζεται περισσότερο προσγειωμένο προς ένα κλασικό (στο διάβα του) progressive rock, με κάποιες hard κιθαριστικές αναφορές, με το όργανο του Allan “Taff” Freeman να πρωταγωνιστεί (ο… Bach στοιχειώνει τα παιξίματά του), αλλά και με το rhythm section να έχει, και αυτό, βαρύνει, συνεργαζόμενο άψογα με τα lead όργανα. Την πρώτη πλευρά του άλμπουμ καταλαμβάνει το φερώνυμο κομμάτι –μία από τις πιο ώριμες συνθετικές προσφορές των Nektar–, ενώ στη δεύτερη ακούγονται τέσσερα tracks, τα οποία φανερώνουν την ικανότητα του συγκροτήματος να αναμιγνύει τις ποικίλες αναφορές του (ακόμη και την jazz στο “Desolation valley”), προς την κατεύθυνση ενός ολοκληρωμένου progressive ήχου· πιο ολοκληρωμένου δε γίνεται. Κλασικό άλμπουμ.
Τουλάχιστον στ’ αυτιά μου, αφού το πρωτάκουσα στις αρχές της δεκαετίας του ’80, από την πρώτη ελληνική του έκδοση (1979) στην Music Box.

To “Remember the Future” είναι το τέταρτο άλμπουμ των Nektar και το πρώτο βρετανικό, αφού ηχογραφήθηκε τον Αύγουστο του ’73 στο Chipping Norton, με το remix μόνο να γίνεται στο στούντιο του Dierks, στο Stommeln. Τo στιχουργικό concept παραμένει κι εδώ ισχυρό –ο άνθρωπος-πουλί Bluebird επισκέπτεται για πολλοστή φορά τον πλανήτη και μέσω ενός τυφλού αγοριού, προσπαθεί ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του– με τις μουσικές να ενσωματώνουν στοιχεία του καιρού (ας πούμε η funky, με wah-wah, εισαγωγή), έχοντας συγχρόνως κι έναν… Dark Side of the Moon αέρα στη δεύτερη πλευρά (το έπος των Pink Floyd είχε κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του ’73). Αν υπάρχει μία ισχυρή αλλαγή εδώ, εν σχέσει με τα δύο προηγούμενα LP, τούτη έχει να κάνει κυρίως με τα φωνητικά, που είναι εντελώς mellow, θυμίζοντας αμερικανικά AOR συγκροτήματα.
Όπως είπα και στην αρχή οι εκδόσεις της Missing Vinyl είναι double LP, με το extra long play να περιλαμβάνει ανέκδοτα (στη φόρμα του βινυλίου) κομμάτια. Ας δούμε κάποιες λεπτομέρειες…
Στο “Journey to the Centre of the Eye” το extra άλμπουμ έχει τίτλο “In the beginning – The Boston Tapes 1970” και περιέχει τις πιο πρώιμες εγγραφές των Nektar (Βοστώνη, 1970)· πριν δηλαδή αυτοί πέσουν στα χέρια των Dierks και Hauke. Το ύφος, βεβαίως, είναι ακόμη αδιαμόρφωτο, παρότι εδώ υπάρχουν τίτλοι, που θα τους ξανακούσουμε τρία χρόνια αργότερα στο 2LP “…Sounds Like This”. Αν και το γκρουπ παίζει πολύ καλά, τα διαφορετικού ύφους τραγούδια (και οι κάπως απροσάρμοστες αναφορές – από Beatles και Vanilla Fudge, μέχρι Led Zeppelin και Black Sabbath) δεν επιτρέπουν την αποτύπωση ενός σαφούς στυλ. Ξεχωρίζουν το “The life I’ve been leading” με την ωραία μελωδική σκληρή γραμμή του, η rock μπητλική μπαλάντα “Our love will last forever” και το τύπου Sabbath στις πενιές “Candlelight”.
Το bonus LP, που συνοδεύει το “A Tab in the Ocean” περιέχει εγγραφές από τον 10/1972 και τον 2/1973, οι οποίες έγιναν στο Dierks Studio, στο Stommeln, με παραγωγό τον Peter Hauke. Είναι η εποχή της ηχογράφησης των “A Tab in the Ocean” και “…Sounds Like This”, με το υλικό να προέρχεται βασικά από το δεύτερο. Παραδείγματος χάριν το (γνωστό) 6λεπτο “Cast your fate”, που μετατρέπεται εδώ στο 20λεπτο “Cast your fate jam” και που δεικνύει την εκτελεστική δεινότητα και φαντασία του συγκροτήματος, και ακόμη τo φοβερό bluesy α λα Arzachel “What ya gonna do”, καθώς και η μπαλάντα “Wings”, που έχουν όμως παραπλήσιες διάρκειες μ’ εκείνες στο original “…Sound Like This”. Το “Da da dum”, που ανοίγει την τέταρτη πλευρά της έκδοσης της Missing Vinyl είναι ένα κλασικό heavy prog, κοντά στον σκληρό ήχο που λανσάριζε η Bacillus κι η Bellaphon εκείνη την εποχή (Hairy Chapter, Message, Jeronimo, Orange Peel και τα συναφή).
Το πρόσθετο LP που συνοδεύει την ελληνική έκδοση του “Remember the Future” περιλαμβάνει δύο κομμάτια (ένα σε κάθε πλευρά)· πρόκειται για τα 13λεπτα “Sunshine down on the city” (στην πρώτη) και “It’s all in your mind” (στη δεύτερη). Ηχογραφημένα (και αυτά) τον Οκτώβριο του ’72, αποτελούν μία πρόγευση του επίσημου “Remember the Future”. Με τη διαφορά πως είναι προτιμότερα, αφού είναι αυθεντικά space-σκληρά… κατάλοιπα (γραμμένα στο Stommeln και ουχί στη Βρετανία).
Άπασες οι εκδόσεις είναι limited, κομμένες σε βινύλια 180 γραμμαρίων.
Επαφή: www.veamusic.com/catalogue/ownlabel.php