Στο γενέθλιο τεύχος του
Jazz & Τζαζ που κυκλοφορεί (το περιοδικό συμπλήρωσε 19 χρόνια) μπορείτε να διαβάσετε για την
Orchestre National de Jazz, γνωστή ίσως από την πρόσφατη δουλειά της πάνω στις μουσικές του Robert Wyatt (γράφει ο Γιώργος Χαρωνίτης), για το
Eugene Marlow’s Heritage Ensemble, ένα συγκρότημα σύγχρονης jazz με ποικιλία ρεπερτορίου (γράφει ο Γιάννης Μουγγολιάς), καθώς κι ένα αφιέρωμα σε ταινίες που βασίστηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ και βεβαίως στις μουσικές τους, που επιμελήθηκε ο Μιχαήλ Χίου.
Ο Κλήμης Λεοντίδης γράφει για τους
Brainticket, ένα από τα δυναμικότερα psych γκρουπ που ακούστηκαν ποτέ, ο Δημήτρης Κατσουρίνης επικεντρώνεται στην περίπτωση ενός σημαντικού σύγχρονου τραγουδιστή της jazz και της soul, του
Gregory Porter, ενώ με τον Βαγγέλη Αραγιάννη μοιραζόμαστε ένα κείμενο για τον κλαρινίστα της jazz
Gebhard Ullmann και τη συνάδελφό του
Beth Custer. Ακόμη, ο Γιώργος Χαρωνίτης γράφει για τον τούρκο μουσικό, DJ και παραγωγό
Mercan Dede (
DJ Arkin Allen), που εμφανίζεται στην Αθήνα την 27η Απριλίου (τον βλέπετε στο εξώφυλλο), ενώ εγώ καταπιάνομαι με ορισμένες, πρόσφατες και λιγότερο πρόσφατες, κυκλοφορίες της εγχώριας νεανικής σκηνής (
LogOut,
Moa Bones,
The Liarbirds,
Empty Frame…). Παρούσα και η υπόλοιπη σταθερή ύλη του περιοδικού: Jazz Eye (
Nick Moran,
Kate McGarry,
Γιώργος Ψυχογιός,
Marius Neset, Τα Παράξενα Παραμύθια… από τη Λάθος Άκρη του Τηλεσκοπίου…), Live, Δισκοκριτικές, Blues Boom!, Επανεκδόσεις, Δισκορυχείον (για την πορεία ενός ελληνικού τραγουδιού στην Τουρκία από τα sixties μέχρι τις μέρες μας), Τζαζ & Λογοτεχνία, Πράξεις Λόγιας Μουσικής, All That Art...
Στο CD
“Trio & Strange Quintet” ηχογραφήσεις του πιανίστα
Ahmad Jamal από την περίοδο 1960-61.
Καιρό έιχα να διαβάσω στο περιοδικό, τόσο προχειρογραμμένο άρθρο όσο αυτό για τη μουσική στις ταινίες με θέμα τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ύφος γραφής απλοϊκότατο, απίστευτα κλισέ, μηδέν ουσιαστικές πληροφορίες και αντιφατικές σε αρκετά σημεία. Γραμμένο στο πόδι και από μνήμης. Φοβάμαι ότι δεν υπολέιπεται σε τίποτα των άρθρων που συνηθίζεις να ξετινάζεις, λέξη-λέξη, όταν τα συναντάς σε άλλα έντυπά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα με εκτίμηση
Senor Pocopico
Senor, το άρθρο του συνεργάτη (ενός νέου παιδιού, που πρωτοδημοσιεύτηκε κείμενό του στο περιοδικό) δεν είναι κακό. Μπορεί να μην πηγαίνει σε βάθος, αλλά είναι καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιλαμβάνομαι τι θες να πεις. Κι εγώ είμαι υπέρ των απαιτητικών κειμένων, αλλά καμμιά φορά κάτι παίρνουμε και από τα πιο ανάλαφρα.
Ας πούμε εγώ, με την αφορμή, κάθισα και ξαναείδα το απίστευτο πρώτο μέρος (την εκπαίδευση) από το Full Metal Jacket, που είναι από μόνο του μία ολοκληρωμένη ταινία.