Η υποκρισία της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι απίστευτη. Τα
στυλώνει στα εργασιακά, τα οποία είναι ήδη διαλυμένα και εντελώς παρατημένα στο
έλεος των εργοδοτών (πολλάκις πριν καν τα μνημόνια), ενώ δεν φαίνεται να έχει
κανένα απολύτως πρόβλημα με τα εισπρακτικά και φορολογικά μέτρα των 14,5 δισ. ευρώ,
που θα εξοντώσουν ό,τι έχει απομείνει από τη λειτουργία της κοινωνίας και
κυρίως τη συνοχή της.
Αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο, και περαιτέρω τον εκμηδενισμό
της, και ψάχνει από κάπου να πιαστεί για να την κάνει;
Εγώ πάντως τη λυπάμαι. Καθότι έχει δώσει λόγο (έως ώρας
τουλάχιστον) να υπομένει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή, που δεν
πρόκειται να έχει ουδεμία πιθανότητα επιτυχίας (όλα τα νούμερα αναθεωρούνται
επί τα χείρω κάθε τρεις και λίγο) και από την άλλη να είναι υποχρεωμένη ν’
ακούει και τις εθνικοπατριωτικές κορώνες του Σαμαρά, που μας γυρίζουν αιώνες
πίσω, στα αλήστου μνήμης χρόνια της Πολιτικής Άνοιξης και στο φιάσκο του
λεγόμενου «Μακεδονικού»…
Η Παναγιά μαζί της...
Και γω άκουσα -από παραλίγο βουλευτή τους- πως σκέφτονται να απομακρυνθούν.Θεωρούν πως ο ρόλος τους στην εσωτερική τρόικα είναι επιτυχημένος.Πιστεύουν δηλαδή ότι έχουν μετριάσει δύσκολες ρυθμίσεις και εφαρμογές!!Εγώ πάλι ακούγοντάς τα κατάπια τη γλώσσα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ό,τι η ΔΗΜΑΡ λειτουργεί ως το προοδευτικό άλλοθι της κυβερνώσας εσωτερικής τρόικας με δική της βέβαια ευθύνη. Ο μόνος βουλευτής της που φέρθηκε λεβέντικα μέχρι τώρα είναι κατά τη γνώμη μου ο Μιχελογιαννάκης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερό!
ΔιαγραφήΨήφο στο λεβέντη!
Ψήφο στον αγωνιστή Μιχελογιαννάκη!
Αχ! Καλημέρα και νάστε καλά με τις καταπληκτικές αναλύσεις σας!
Ποιός μίλησε για ψήφο? Εγώ είπα ότι ο Μιχελογιαννάκης φέρθηκε σωστά. Και εν τέλει ποιός είμαι εγώ που θα μπορέσω να καθοδηγήσω κάποιον στο τι θα ψηφίσει? Ο καθένας είναι ελεύθερος να σκέφτεται και να ψηφίζει όπως του αρέσει.
ΔιαγραφήΠΑΣΟΚ-ΝΔ δεν μπορούν μόνοι τους να συγκυβερνήσουν. Δεν έχουν το κουράγιο. Θέλουν δίπλα τους έναν κολαούζο. Πριν ήταν ο ΛΑΟΣ, τώρα είναι η ΔΗΜΑΡ. Αυτή είναι η ουσία. Και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο (επειδή τα παλαιά κόμματα-ονόματα έχουν άπειρες αμαρτίες να ξεπλύνουν) ετοιμάζεται ένας «νέος» κεντροδεξιός σχηματισμός (και με κάτι «αριστερές» ανταύγειες), ώστε να απορροφήσει τους κραδασμούς που θα δημιουργούσε μία γαλαζοπράσινη διακυβέρνηση, ρίχνοντας σταδιακώς στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ τους εκατέρωθεν αμαρτωλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω πως πραγματικά παίζεται το παιχνίδι ανάμεσα στα τρια κόμματα εξουσίας. Οι τοποθετήσεις σας μου φαίνονται σωστές αλλά το ερώτημα μου είναι το εξής. σε μια δημοκρατία ( δεν έχουμε δημοκρατία ) όπου τα κόμματα θα είχαν αναλογική συμμετοχή στην βουλή θα έπρεπε να έχουν και αναλογική συμμετοχή στην κυβέρνηση, με άλλα λόγια οι κυβερνήσεις συνεργασίας θα έπρεπε να ήταν η μοναδική επιλογή/δνατότητα της δημοκρατίας. σε μια τέτοια δημοκρατία δεν θα έμπαινε το κκε και ο συριζα στο παιχνίδι? θα έπρεπε και τώρα να μπαίναν και να μας τα λέγαν από μέσα τα πράγματα αν βαστούσαν αλλά δεν... τους ψηφίζουμε για να έχουμε δύναμη και λόγο όσο μας αναλογεί και αυτοί κάθονται απέξω?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυβερνήσεις συνεργασίας συγκροτούνται στη βάση κάποιας προγραμματικής συμφωνίας σε ορισμένα βασικά ζητήματα. Προφανώς «τα βρήκαν» ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, όπως τα είχαν βρει ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ επί Παπαδήμου, κι έφτιαξαν αυτό που έφτιαξαν. Η δημοκρατία για να λειτουργήσει χρειάζεται οπωσδήποτε την αντιπολίτευση και δη την ισχυρή αντιπολίτευση, αλλιώς τι νόημα θα έχει μία… δημοκρατική κυβέρνηση του 70, του 80 ή του 90%; Θα βόλευε τους δανειστές εν προκειμένω –αν συγκροτείτο στη βάση π.χ. της σημερινής τριπλέτας– αλλά θα έθαβε μια και καλή τη χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζήτημα αγαπητέ είναι η αντιπολίτευση να είναι πραγματική αντιπολίτευση και όχι για το θεαθήναι. Όχι σαν την αντιπολίτευση του Σαμαρά επί κυβέρνησης Παπανδρέου, που κορόιδευε τον κόσμο με τα Ζάππεια και τις υπόλοιπες βλακείες και όταν ήρθε η ώρα να πάρει κάποιες αποφάσεις ευθυγραμμίστηκε με τις απαιτήσεις των δανειστών.
Το ότι πρέπει να γίνουν πράγματα στην Ελλάδα, που δεν έχουν γίνει επί δεκαετίες, ώστε να σπάσει το απόστημα της συναλλαγής ανάμεσα στους… μεγαλοψηφοφόρους / μικροψηφοφόρους και την εξουσία (που για μένα είναι η αιτία του κακού), είναι κάτι το οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον –που προσδοκά να κυβερνήσει– θα πρέπει να το έχει ως «σημαία», αν επιθυμεί να γίνεται πιστευτός δηλαδή. Δεν το πολυβλέπω όμως… Δεν ξέρω, μπορεί και να κάνω λάθος…
ποιος μας απαγορεύει να είμαστε αντίθετοι όντας μέσα στην κυβέρνηση? πρέπει να έχουμε περιχαρακωμένες ομάδες οι οποίες να λειτουργούν ως συνήθως σαν αγέλη και όταν κάποιος αντιτίθεται να εκπαραθυρώνεται από τον αρχηγό? είμαι στην κυβέρνηση σημαίνει μετέχω με το ποσοστό μου σε υπουργικές θέσεις και όχι μόνο σε βουλευτικές. στα δημοτικά συμβούλια πως γίνεται δηλαδή?
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνεις εσύ με τον χαρωνίτη και κάποιους ακόμη το τζαζ και τζαζ πρέπει πάντα να συμφωνείτε δηλαδή και οι δύο? όμως θέλετε να ακούτε τη γνώμη του άλλου.είστε μέσα στην ομάδα όλοι και δέχεστε γνώμες και ακούσματα του καθενός με κοινό γνώμονα την αγάπη για την μουσική.για να χρησιμοποιήσω ένα απτό παράδειγμα ρε παιδί μου.έτσι και στην εκάστοτε κυβέρνηση διαφορετικές φωνές σε μια προσπάθεια να ακουστούν διαφορετικές πλευρές της κοινωνίας. γιατί πάντα κάποιοι να φιμώνονται? αν αυτοί είναι συνήθως οι αριστεροί τι θέλουμε να έρθουμε στη εξουσία ώστε να φιμωθούν επιτέλους οι άλλοι?
και εδώ είναι το ζήτημα " η εξουσία", δεν έπρεπε να υπάρχει ο όρος αυτός σε μια δημοκρατία γιατί η λέξη/έννοια δημοκρατία εμπεριέχει την έννοια της εξουσίας και την παραδίδει στους πολίτες.δεν έχουμε κυβέρνηση αντιπροσωπευτική επάνω αλλά εξουσία. ναι στην εξουσία χρειάζεται δεδηλωμένη αντιπολίτευση
επίσης δεν μιλάω για κυβερνήσεις συνεργασίας μόνο αυτήν την περιόδο κρίσης αλλά μόνιμα. στην πραγματικότητα η ταμπέλλα αυτή είναι αποπροσανατολιστική για μένα
ο προηγούμενος ανώνυμος - Τρύφωνας
Καλά, ο παραλληλισμός με το Jazz & Τζαζ με έστειλε… Σε τι να συμφωνήσουμε και να διαφωνήσουμε με τον Χαρωνίτη; Για δίσκους μιλάμε. Δεν συζητάμε ούτε για το αφορολόγητο, ούτε για την αφαίμαξη των συνταξιούχων (καθώς βγάζουμε το περιοδικό εννοώ – γιατί πέραν του περιοδικού μπορεί να λέμε ό,τι να ’ναι). Εννοώ πως αυτά είναι θέματα σοβαρά που αφορούν όλον τον κόσμο. Ok, και το περιοδικό είναι μία σοβαρή κατάσταση, αλλά εμείς γράφουμε βασικά για μουσική, απευθυνόμενοι σε μερικές χιλιάδες αναγνώστες. Δεν καθορίζουμε με τις επιλογές μας τη ζωή εκατομμυρίων.
ΔιαγραφήΕν πάση περιπτώσει, πέραν του αριστερού-δεξιού, το ζήτημα είναι ποιοι είμαστε οι «εμείς» και ποιοι είναι οι «άλλοι».
Ο ένας πόλος της τριπλέτας, το ΠΑΣΟΚ, μάλλον έχει καεί, τώρα και με τις λίστες κλπ. Αν προσθέσουμε και την γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, εμένα μου φαίνεται πιο πιθανό, όλα αυτά που παίζονται με ΔΗΜΑΡ να είναι τεχνικά με σκοπό να περάσει στην κοινωνία μια αυταπάτη διαπραγμάτευσης, μέσα απο μια μικρή υποχώρηση της τρόικας. Πιστεύουν, φαντάζομαι, πως έτσι θα διασωθούν για κάποιο διάστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζήτημα για μένα είναι πως αν συνεχιστεί με αυτούς τους ρυθμούς η κατρακύλα της οικονομίας, δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν ούτε το δίλλημα "μέσα στο ευρώ σωζόμαστε - έξω καταστροφή" που χρησιμοποίησαν στις τελευταίες εκλογές.
Εκτός αν αποφασίσουμε να χορτάσουμε με τις εθνικοθρησκευτικές κορώνες του Σαμαρά...
Μπροστά στην άνωθεν άποψη του να μπαίνουν όλοι στην κυβέρνηση (ανεξαρτήτως του αν συμφωνούν ή όχι με τα συγκεκριμένα μέτρα που παίρνει η εν λόγω κυβέρνηση), η άποψη του Στουρνάρα, που δήλωσε πρόσφατα -και σοβαρά- πως δεν πρέπει να ερωτάται και για τα πάντα η Βουλή, διότι μ' αυτή τη διαδικασία ...αποθαρρύνονται οι επενδυτές, μοιάζει απλώς οδοντόκρεμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα καλή εβδομάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν καλό κορίτσι τίμιο και ωραίο...
αλλά ξέπεσε στην βίζητα η καημένη ...
είχε ερωτευθεί έναν βρωμόγερο νταβά....
και τώρα κλαίει η ξευτηλισμένη...
Εγώ πάντως ψάχνω να βρω την ποιητική συλλογή τού Φώτη Κουβέλη «Συνοπτική Ιστορία» [Δωδώνη, Αθήνα 1971]. Μπας και την έχει κανείς;
ΑπάντησηΔιαγραφή