TROYKA moxxy και ξερό…

Το τι γίνεται με τα jazz-trio δεν περιγράφεται. Σκάνε από παντού, συνήθως είναι «πειραγμένα» και γενικώς δυσκολεύεσαι να τα παρακολουθήσεις. Δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να ευθύνονται οι e.s.t., ας πούμε, γι’ αυτό (σίγουρα ευθύνονται σε κάποιο βαθμό), ή πόσο μπορεί να ευθύνεται η… κρίση (άλλο είναι να «κλείνονται», να μετακινούνται και να παίζουν τρεις, κι άλλο τέσσερις και πέντε), εκείνο πάντως που είναι σίγουρο –και που μας ενδιαφέρει εν τέλει περισσότερο– είναι οι προτάσεις όλων αυτών των σχημάτων, οι οποίες, συνήθως, έχουν ενδιαφέρον (πέραν του τυπικού). Να, για παράδειγμα, οι Λονδρέζοι Troyka (Chris Montague κιθάρες, λούπες, Kit Downes hammond, πιάνο, fender rhodes, Joshua Blackmore ντραμς), που έρχονται να πλασαριστούν μεταξύ των πιο απολαυστικών trio του καιρού μας.

Αν και έδρεψαν δάφνες, όπως λέμε, με το πρώτο φερώνυμο άλμπουμ τους, το 2009, είναι το παρόν “Moxxy” [Edition, 2012], που θα εκτοξεύσει την Troyka στην… τζαζόσφαιρα και πέραν αυτής (ενδεχομένως). Κατ’ αρχάς, εκείνο που πρέπει να σημειώσω είναι πως ο παλαιομοδιτισμός τού cover (με τα ρωσικά ή μάλλον… σοβιετικά γράμματα και τον διαστημικό σταθμό) δεν είναι άσχετος του ηχητικού περιεχομένου. Η jazz του trio έχει πολλά ηλεκτρικά στοιχεία να παρουσιάσει, που έχουν βεβαίως την γνωστή αμερικανική ηλεκτρική και rock-ηλεκτρική αφετηρία (το early fusion ας πούμε), αλλά ακόμη και τη βρετανική (τα πιο γνωστά electro-τερτίπια των Soft Machine ή πιο επισκιασμένων καλλιτεχνών, όπως του Bob Downes). Το αποτέλεσμα είναι ξεχωριστό στο extra-groovy “Rarebit” με τα κιθαριστικά riffs να συναγωνίζονται σε δύναμη τις κιμπορντικές γραμμές (βασικά του hammond), στο funky “Dropsy” με τα ηλεκτρικά soli να φέρνουν στο νου μιαν ιδέα από Tommy Bolin, στο πιο bluesy-abstract “Crawler”, εκεί όπου τα ντραμς «σκοτώνουν», στο αργό/ταξιδευτικό “Chaplin”, που ολοκληρώνει το άλμπουμ.

Σχετικό-άσχετο. Μπαίνοντας στο site/blog της Troyka, το www.troykaband.wordpress.com πρόσεξα μιαν αναφορά στο twitter τους (22/8), που έλεγε το εξής: “We won’t be giving Greece any money!”. Σιγά ρε παιδιά, μην ξηλώνεστε τόσο πολύ…

Επαφή: www.editionrecords.com