SAM KULIK απόδραση από την κοινωνία…

«Άρχισα να γράφω αυτά τα τραγούδια πέρυσι, όταν τυχαίοι άνθρωποι μου έστελναν στίχους εις απάντηση μιας ανάρτησης στο διαδίκτυο την οποίαν τιτλοφόρησα ‘Ας γράψουμε μαζί ένα τραγούδι!’. Δεν είχα ιδέα τι είδους υλικό θα έφθανε στα χέρια μου και εξακολουθώ να μην έχω την παραμικρή ιδέα για τους περισσότερους απ’ αυτούς τους ανθρώπους που μου έστειλαν τα στιχάκια τους. Είναι ωραίο να συμβαίνει με αυτόν τον τρόπο... είναι σαν να βρίσκεις από τύχη κάποια ποιήματα στο δρόμο, σαν κάποιος να τα είχε αφήσει κάπου ώστε να τα βρεις εκεί κάποια στιγμή. Η βασική ιδέα είναι πραγματικά αντιγραμμένη από μερικές ηχογραφήσεις των δεκαετιών του ’60 και του ’70, τα ‘song-poems’· ένας τύπος προσφερόταν να ηχογραφήσει ένα τραγούδι με τα λόγια που κάποιοι θα του έστελναν. Υπάρχει κάτι που μου αρέσει σ’ αυτήν την μη-συνεργασία/ συνεργασία, την οποία βρήκα, πραγματικά, πολύ απελευθερωτική όσον αφορά εμένα ως συνθέτη – να δουλέψω δηλαδή μ’ αυτόν τον τρόπο (αν και θα ήθελα να προσθέσω πως, στην περίπτωσή μου, άφησα εντελώς απ’ έξω το χρηματικό μέρος). Ακόμη κι αν η παρουσία τους σ’ αυτό το άλμπουμ είναι το μόνο πράγμα που οι στιχουργοί, ρητώς, μοιράζονται από κοινού, παρατήρησα ότι όλοι οι στίχοι κάπως ομαδοποιούνταν· γύρω από την απόδραση από την κοινωνία ή από την ανάγκη, την ευχή, ν’ αλλάξουν κάποια πράγματα. Πολύ σωστό. Κάπως έτσι πήρα τον τίτλο από ένα παλιό song-poem τραγουδισμένο από τον Ron Davis και καλώντας μερικούς πολύ καλούς φίλους να συμμετάσχουν έκανα, τελικώς, αυτό το άλμπουμ. Ίσως είστε εδώ για να αποδράσετε, ίσως είστε εδώ ακριβώς για ν’ ακούσετε αυτή τη μουσική, μα σε κάθε περίπτωση είμαι ευτυχής που θα κάνουμε, μαζί, αυτό το μικρό ταξίδι».

Αυτά γράφει ο Sam Kulik στο άλμπουμ “Escape from Society” [Hot Cup, 2012] και αυτό ακριβώς ακούμε. Μία σειρά παράξενων, πραγματικά παράξενων τραγουδιών, στα οποία συμμετέχουν –πέραν του Kulik που χειρίζεται πνευστά, κιθάρες και τραγουδά– ο Kyle Forester μπάσο, πλήκτρα, ο Ian Antonio ντραμς, ο Matt Nelson σαξόφωνα, ο Moppa Elliott μπάσο σ’ ένα κομμάτι (ιδρυτής της Hot Cup Records και μέλος των Mostly Other People Do The Killing) κ.ά. Song-poems δηλαδή κατά τα παλαιά sixties-seventies πρότυπα, όταν οι σχετικές αγγελίες δημοσιεύονταν στις πίσω σελίδες των κόμιξ και των λαϊκών φυλλάδων. Κάποιος, λοιπόν, που έγραφε στιχάκια και προσδοκούσε να τα δει να γίνονται τραγούδια (και να γυρίζονται σε δίσκο), έσκαγε ένα ποσό (περί τα 200 δολάρια) εξαργυρώνοντας τη ματαιοδοξία του ή προσδοκώντας κάτι παραπάνω. Η αμερικανική δισκογραφία έχει να επιδείξει χιλιάδες song-poems singles, LP και κασέτες, κάποια εκ των οποίων «χτυπάνε» και τιμές στο eBay (που πιθανώς να σημαίνει πως ορισμένα δεν ήταν εντελώς για πέταμα). Ο Kulik αποδίδει τον δικό του φόρο τιμής σ’ αυτήν τη «θρυλική» πρακτική, προτείνοντας ένα απολύτως ενδιαφέρον άκουσμα, που θυμίζει τους «απροσάρμοστους» τραγουδοποιούς της ESP-Disk ή καλλιτέχνες του τύπου Daniel Johnston, Peter Grudzien και Johnny Arcesia. Out άκουσμα, με προφανή... key of Z χαρακτηριστικά.

Επαφή: www.hotcuprecords.com