VERONICA MORTENSEN catching waves

Πριν τρία χρόνια περίπου η δανή τραγουδίστρια Veronica Mortensen ήταν εξώφυλλο στο Jazz & Tζαζ (#206, Μάιος 2010), επ’ αφορμής της παρουσίας της στο EuroJazz 2010 στο Γκάζι. Έχει εμφανιστεί κι άλλες φορές στην Ελλάδα η Mortensen – και μάλιστα με έλληνες μουσικούς, όπως τους Γιώτη Σαμαρά, Παντελή Μπενετάτο κ.ά. Δεν είναι περίεργο. Η βορειοευρωπαία τραγουδίστρια και τραγουδοποιός μεγάλωσε και έζησε πολλά χρόνια στη χώρα μας, πριν επιστρέψει στη Δανία για σπουδές, ξεκινώντας από ’κει την δισκογραφική και γενικότερη καλλιτεχνική διαδρομή της. Το “Catching Waves” [Stunt/ Sundance Music, 2013], που μας αναγκάζει να την θυμηθούμε, είναι το πιο πρόσφατο CD της (τέταρτο μέσα σε μια δεκαετία), εκείνο που θα της δώσει νέα ώθηση στην Σκανδιναυία και που, πιθανώς, να την κατεβάσει, ξανά, μέχρι την Ελλάδα.

Βασικά, έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρό τραγουδιστικό CD, περιέχον 12 πρωτότυπα κομμάτια με μουσικές, τα περισσότερα, της Mortensen και στίχους της ιδίας σε συνεργασία με τον Niels HP. Άρα, πρόκειται για ένα αυτοδύναμο υλικό, που επιβάλλεται και με την ποσότητα, αλλά και την ποιότητά του. Κατ’ αρχάς η φωνή της Veronica Mortensen είναι εξαιρετική. Μπορεί να μην έχει εκείνο το ηχόχρωμα που θα την διακρίνει ανάμεσα σε χίλιες άλλες, αλλά είναι καθαρή, δυνατή, με ποιότητες και στα ψηλά και στις μπαλάντες, μία mezzo, «γερή» φωνή δηλαδή, από εκείνες, που –το νοιώθεις, κι έτσι είναι– δεν χρειάζονται το στούντιο για να αποδείξουν ότι αξίζουν. Αν, μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις (στιγμές θα έλεγα) «τραβά» τη φωνή της με τον τρόπο της Karin Krog και αυτό μόνο στα υπέρ της θα μπορούσε να πιστωθεί. Περαιτέρω, τα λόγια των τραγουδιών της εμφανίζουν μία χαλαρή φιλοσοφική διάθεση, δίχως να αναλώνονται στα τετριμμένα (όταν είναι τετριμμένα) «σ’ αγαπώ-μ’ αγαπάς», ενώ και οι μουσικές της είναι jazz με όλη τη σημασία της λέξεως. Αντανακλούν, εν ολίγοις, την παράδοση μιας χώρας και μιας γεωγραφικής περιοχής που έχει δώσει «διαμάντια» στο στυλ, έχει αναδείξει μεγάλες τραγουδίστριες και φυσικά οργανοπαίκτες. Μπορεί, σήμερα, την εποχή που παίζονται παντού τα πάντα, αυτοί οι… τοπικισμοί να μην έχουν (για κάποιους) ιδιαίτερη σημασία, αλλά, επιτρέψτε μου, δεν είναι έτσι. Άλλη η jazz της Σκανδιναυίας, άλλη της Ελλάδας και της Ιταλίας.

Έχοντας δίπλα της τους Mads Bærentzen πιάνο, fender rhodes, Kristor Brødsgaard μπάσο, Anton Eger ντραμς, κρουστά και Peter Asplund τρομπέτα, η Veronica Mortensen παραδίδει ένα άλμπουμ που τα έχει όλα. Και το χαμηλό προφίλ (το εισαγωγικό ας πούμε “Enjoy the ride”) με την υπόγεια ένταση, και το εξωστρεφές, με το τρίσβαθο μπάσο και την funky υπογράμμιση (το δεύτερο “This might not be cool”). Και όλα τούτα μέχρι να φθάσουμε στο track 7 (την δεύτερη πλευρά του CD…) και τα πάρουμε πάλι από την αρχή.

Επαφή: www.veronica.dk