ο EDDIE BOYD στην Ευρώπη

Ο Eddie Boyd (1914-1994) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς αφροαμερικανούς πιανίστες, συνθέτες και τραγουδιστές των blues, με το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του να εξελίσσεται στην Ευρώπη.

Λογικώς επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Γηραιά Ήπειρο τον Οκτώβριο του 1965, όταν και ηχογραφεί στο Αμβούργο (7/10/1965), στο πλαίσιο του American Folk Blues Festival, τα κομμάτια “Five long years” (η μεγάλη επιτυχία του στην εταιρεία J.O.B. από το 1952) και “The big question”, τα οποία ακούγονται στο σχετικό LP που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά από την δυτικογερμανική Fontana [885.422TY]. Λίγες μέρες αργότερα, στο πλαίσιο της σχετικής περιοδείας, ο Eddie Boyd θα βρεθεί στο Λονδίνο, γράφοντας το πρώτο(!) long play της καριέρας του (με τους Buddy Guy, Jimmy Lee Robinson και Fred Below στο team), που είχε τίτλο “Five Long Years” [Fontana 883.905JC], λίγο πριν εγκατασταθεί για κάποιο διάστημα στην Αμβέρσα (Antwerp) του Βελγίου.

Η Ολλανδία δίπλα ήταν, έτσι δεν θ’ αργήσει να τον δουν κάποια στιγμή οι Cuby + Blizzards, το κορυφαίο, όπως απεδείχθη στο χρόνο, blues συγκρότημα στις Κάτω Χώρες, το οποίο ήδη είχε κάνει ένα πρώτο LP. Η πρόταση θα γίνει και, πολύ γρήγορα, τρεις νεαροί Ολλανδοί, με ηλικίες από 18 έως 21 ετών, ο κιθαρίστας Eelco Gelling, ο μπασίστας Willy Middel και ο ντράμερ Hans Waterman, θα βρεθούν να συνοδεύουν έναν 53χρονο μαύρο bluesman, ηχογραφώντας μάλιστα μαζί του και το σχετικό δισκάκι που είχε τίτλο “Praise the Blues” [NL. Philips XPL 655033, 1967]. Το συγκεκριμένο LP, που ήταν το δεύτερο άλμπουμ και για τους δύο (και για τους Cuby και για τον Eddie) αφορά σε μια σεμνή καταγραφή συνθέσεων του Boyd, με γλαφυρό πιανιστικό παίξιμο και... στρωτή συνοδεία από τους ολλανδούς μουσικούς (με τον Gelling να προσφέρει ωραία, απέριττα soli). Δυνατή η απόδοση του δεύτερου πιο γνωστού, ίσως, τραγουδιού του Eddie Boyd, του “Twenty-four hours” και πολλάκις ενδιαφέρουσα η hammond προσέγγιση στο… The hammond sings the blues.

Τα δύο επόμενα LP του Eddie Boyd υπήρξαν «θρυλικά» (έτσι συνήθως αποκαλούνται). Ήταν ηχογραφημένα στο Λονδίνο κι έδωσαν ακόμη περισσότερη ώθηση στην «λευκή» blues ομήγυρη, που ήδη βρισκόταν, τότε, στα πολύ επάνω της. Ο τίτλος του πρώτου LP είναι προφανής… Eddie Boyd and his Blues Band featuring Peter Green [Decca SKL 4872, 1967] –αν και δεν είναι προφανείς όλες οι «λευκές» συμμετοχές που ξεπερνούσαν κάθε προηγούμενο (John Mayall, Aynsley Dunbar, John McVie, Tony McPhee κ.ά.)–, ενώ και το δεύτερο άλμπουμ, το “7936 South Rhodes” [Blue Horizon 7-63202, 1968], δεν υπήρξε λιγότερο σημαντικό, παρουσιάζοντας επίσης κορυφαία παιξίματα (Peter Green, John McVie, Mick Fleetwood).

Ένα… μεθεπόμενο άλμπουμ του Eddie Boyd, το “Praise to Helsinki” [FIN. Love LRLP-25], ήταν ηχογραφημένο στο Ελσίνκι τον Μάρτιο του 1970, σηματοδοτώντας, πλην των άλλων, και την ταυτόχρονη εγκατάσταση του αφροαμερικανού μουσικού στην σκανδιναυική χώρα, στην οποία θα ζήσει μέχρι το τέλος της ζωής του. Έχοντας δίπλα του δύο session μουσικούς που είχαν παίξει και με τον Chuck Berry, τον Willy Donnie στο μπάσο και τον Eddie Hunton στα ντραμς, ο Eddie Boyd εμφανίζει κυρίως πρωτότυπο υλικό, χειριζόμενος πιάνο και όργανο και βεβαίως τραγουδώντας με όρεξη κομμάτια όπως το φερώνυμο με τον τίτλο του δίσκου (“Praise to Helsinki”)· τιμή και δόξα στην πόλη που τον δέχτηκε και τον αγάπησε σαν δικό της άνθρωπο.

Πολλές από τις επόμενες εγγραφές του Eddie Boyd συνέβησαν στην Σκανδιναυία, αν και ανάμεσα ξεχωρίζουν δύο «παράξενα» γερμανικά άλμπουμ με την μπάντα του κιθαρίστα, αρμονικίστα και τραγουδιστή Ulli Köhsel, τους Ulli’s Blues Band, που ετοιμάστηκαν τη διετία 1978-79 στην Κολωνία και το Hennef (πόλη κοντά στην Κολωνία). Αλλά γι’ αυτά θα γράψω άλλη φορά, καθότι έχω να τ’ ακούσω πολλά χρόνια και πρέπει να τα ξανακούσω…