FABRIZIO SAVINO “aram” σημαίνει… γαλήνη

Νέος ιταλός κιθαρίστας (γεννημένος στο Bari το 1981), ο Fabrizio Savino, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, πως συνεχίζει την παράδοση του τρανού Franco Cerri (του κορυφαίου ιταλού jazz guitarist), αν η προσέγγισή του δεν ήταν συχνά περισσότερο διεθνική και δη αμερικανική. Με καλές σπουδές στην πατρίδα του, παρακολουθώντας τα περίφημα σεμινάρια του Tuscia in Jazz (ίσως το δεύτερο σημαντικότερο ιταλικό jazz festival μετά από εκείνο της Umbria) και παίζοντας (όπως διαβάζω στο soundcloud) με τους Kurt Rosenwinkel, Dado Moroni, Antonio Sanchez, Tony Monaco, David Liebman, Eddie Gomez και Flavio Boltro, ο Savino θα σχηματίσει, πριν τέσσερα χρόνια, το δικό του κουιντέτο ηχογραφώντας ένα πρώτο προσωπικό CD για την εταιρεία Alfa Music. Το “Metropolitan Prints” (2009), που έγινε σε συνεργασία με τους Luca Aquino τρομπέτα, φλούγκελχορν, ηλεκτρονικά, Raffaele Casarano άλτο/σοπράνο σαξόφωνο, ηλεκτρονικά, Mike Minerva κοντραμπάσο, bass guitar και Dario Congedo ντραμς, υπήρξε η δουλειά που θα τον κάνει αυτομάτως «γνωστόν», πρώτα στην πατρίδα του, φέρνοντάς τον ακόμη πιο κοντά στο τζαζόφιλο κοινό, αλλά και στα σχετικά βραβεία (φιναλίστ για το Jimmy Wood Award στο Tuscia in Jazz 2010, νικητής του ιδίου βραβείου στο Tuscia in Jazz 2011).

Προς το τέλος του 2012 κυκλοφορεί μάλιστα και το δεύτερο προσωπικό CD του, πάλι από την Alfa Music (και με διανομή από την EGEA)· ένα άλμπουμ που φανερώνει όχι απλώς το ταλέντο του Savino στην διευθέτηση μιας διακριτής/ νωχελικής (συναισθηματικής) κατάστασης, αλλά και τον τρόπο μέσω του οποίου συνδέονται οι καλοεπεξεργασμένες μελωδίες του με την (φανταστική, ok) τραγουδιστική αφήγηση. Βεβαίως και δεν υπάρχει τραγούδι στο “Aram” (στην περσική γλώσσα η λέξη –όπως διαβάζω στο ένθετο– σημαίνει «γαλήνη», «ηρεμία», «ειρήνη»), είναι όμως έτσι δομημένες οι συνθέσεις του Savino, που εξαναγκάζεσαι, όπως τις ακούς, να παραστήσεις τις μελωδίες τους με τις… γνωστές μονοσύλλαβες λέξεις. Πρώτο τη τάξει, εδώ, το φερώνυμο “Aram” που πάει προς Ανατολάς, αλλά και το blues “Waiting for you (for a lifetime)” – ένα κομμάτι που δείχνει την αγάπη του Savino, για τον ήχο του John Scofield. Ιδιαίτερη η εκτέλεση της “Naima” του John Coltrane (η μόνη version του 52λεπτου CD) και πολύ ωραία (στο ίδιο κλίμα) η μπαλάντα “I told you so”. Αλλά κι εκεί όπου απαιτούνται ταχείς δακτυλισμοί και κίνηση… μαέστρου πάνω στα τάστα, ο Savino δεν μένει πίσω. Έξοχο το bop “Black hat” (με ωραίο παίξιμο και από τον Enrico Zanisi στο fender rhodes) και… εξοχότερο όλων το “The way of nature”, με τους Luca Alemanno και Dario Congedo (κοντραμπάσο και ντραμς αντιστοίχως) να κάνουν πολύ καλή δουλειά στο ρυθμικό τμήμα.

Επαφή: www.fabriziosavino.com