ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΟΛΥΖΩΓΟΠΟΥΛΟΣ το τζαζ ρεπερτόριο των… Pink Floyd

Σε μία πρώτη φάση θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως αυτό που πράττει στο “Heart of the Sun/ The Music of Pink Floyd” [Puzzlemusik, 2013], ο τρομπετίστας Ανδρέας Πολυζωγόπουλος εμπεριέχει τρανές ποσότητες ρίσκου και κινδύνου. Ένας νέος μουσικός, ένας μουσικός της νεότερης γενιάς, μαζί με ορισμένους συνομηλίκους συνοδοιπόρους του, αποφασίζει να διασκευάσει για jazz, κοντά στην jazz, περί την jazz (αλλά και περί το rock και το funk) συνθέσεις των Pink Floyd, ή, μάλλον, του… Roger Waters. Κομμάτια από τα κλασικά 70s-άλμπουμ τού ιστορικού βρετανικού γκρουπ (“The Dark Side of the Moon”, “Wish you Were Here”, “Animals”, “The Wall”), αλλά κι ένα track από την psych-era (το “Set the controls for the heart of the sun”, από το “A Saucerful of Secrets” του 1968) είναι το υλικό που «χρησιμοποιεί» ο Πολυζωγόπουλος για το δικό του tribute στις μουσικές των Floyds. Μια προσπάθεια –το ξαναλέω–, που μπορεί να εκθέσει τον οποιονδήποτε, νέο ή καταξιωμένο, μουσικό, οπουδήποτε στον κόσμο.

Ο Πολυζωγόπουλος, θέλετε λόγω εγγενούς ταλέντου, θέλετε λόγω άγνοιας κινδύνου, ή λόγω και των δύο, υπερβαίνει τον τρισμέγιστο σκόπελο, κατορθώνοντας με λίγα μέσα, με πολύ λίγα μέσα –αλλά με περισσό μεράκι και αστείρευτη αγάπη– να πραγματοποιήσει το (σχεδόν) ακατόρθωτο. Να δώσει μία άλλα διάσταση των μουσικών του ιστορικού γκρουπ, παίζοντας ένα διαρκές κρυφτό ανάμεσα στο «είναι» και το «φαίνεσθαι». Δίχως να αλλοιώνει της φλοϋντικές μελωδίες, δίχως να διασπά, πειραματιζόμενος άνευ λόγου και αιτίας, τις αρμονίες (τουλάχιστον δεν το πράττει εκεί όπου δεν υπάρχει λόγος), ο νεαρός τρομπετίστας καταφέρνει να βάλει τη δική του υπογραφή σ’ αυτό το τόσο γνωστό και συνάμα θρυλικό songbook, υιοθετώντας έναν προσωπικό (σε μεγάλο βαθμό) τρόπο αφήγησης. Βεβαίως, κάποιες «τρομπετικές» αναφορές θα είναι πάντα προφανείς, αλλά δεν νομίζω πως είναι αυτό το πρόβλημα. Όταν στα πιο ατμοσφαιρικά patterns παραμονεύει ο Paolo Fresu και στα πιο ροκ και φάνκικα ο Ιάπων Toshinori Kondo (οι έξοχοι δίσκοι του με τους IMA, το “Brain War” και το “Red City Smoke”, αμφότεροι στην JARO, τη διετία 1992-93), τότε δεν νομίζω πως θα βρεθεί κάποιος να κατηγορήσει τον Πολυζωγόπουλο για… λοξοκοιτάγματα. Με ναυαρχίδα το jazz-funk του “Have a cigar” και από κοντά με το υπογείως groovy “Pigs”, το γοητευτικό “Hey you” (χωρισμένο σ’ ένα νωχελικό και σ’ ένα εκρηκτικό μέρος, αμφότερα κινούμενα εντός των πλαισίων της electro-jazz), το κολοσσιαίο “Shine on you crazy diamond”, εκεί όπου το γκρουπ προς στιγμήν μοιάζει να μας… παραπλανά (μπράβο στα παιδιά!), το ανατριχιαστικό “Set the controls…” (με την πάντα στοιχειωτική bass-line), αλλά και το space “Money” με τα ηλεκτρονικά, το fender rhodes και τη γενικότερη deep-funk ανάλυση, ένα είναι προφανές. Ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος με το κουαρτέτο του (Κωστής Χριστοδούλου fender rhodes, hammond, πλήκτρα, πιάνο, Βασίλης Στεφανόπουλος κοντραμπάσο, ηλεκτρονικά, Srdjan Ivanovic ντραμς, κρουστά, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα, φλούγκελχορν, ηλεκτρονικά) εκκινώντας από μια βαθιά συναισθηματική βάση (οι μουσικές των Floyds «γράφουν» στη συνείδησή τους), επιχειρούν να οικοδομήσουν ένα νέο έργο, μια νέα πρόταση. Το καταφέρνουν, καθότι έχουν όλα τα προσόντα. Είναι και ταλαντούχοι, είναι και παικταράδες. Το “Heart of the Sun” είναι ένα ultra απολαυστικό άλμπουμ.