ΗΟΤ CUP RECORDS νέες κυκλοφορίες

Έχω γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον για κυκλοφορίες τής νεοϋορκέζικης Hot Cup. Πρόκειται για ένα label, που, ενώ βασίζεται στην τζαζ παράδοση, στην πορεία αυτή ακριβώς η παράδοση διαστρέφεται, για να μας επισκεφθεί κάπως αλλιώς· ορισμένες δε φορές... εντελώς αλλιώς.

JONATHAN MORITZ TRIO: Secret Tempo

Όχι συνήθης… αλλά όχι και σπάνια μορφή jazz-trio. Jonathan Moritz τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο, Shayna Dulberger κοντραμπάσο, Mike Pride ντραμς, κρουστά – ένα τρίο δηλαδή με σαξόφωνο, μπάσο, ντραμς (και χωρίς πιάνο), κατ’ αναλογίαν αν θέλετε με τα jazz-trios του Sonny Rollins (στα 50s), ή του Branford Marsalis (στα τέλη του ’80 και τις αρχές του ’90). Από την μια μεριά το συγκεκριμένο setting λοιπόν, και από την άλλη νέοι μουσικοί ξανά στις επάλξεις, έτοιμοι να εξερευνήσουν (και αυτοί) τις δυνατότητες των οργάνων τους, δημιουργώντας τα δικά τους δεδομένα.
Εδώ, οι… δοκιμές και οι πειραματισμοί αφορούν σε όλο το σώμα μιας jazz σύνθεσης – και φυσικά με την «ταυτότητα» και τον «αέρα» που παρέχει ο αυτοσχεδιασμός. Διαμορφώνονται δηλαδή συνθήκες, ώστε να υπάρξουν αναζητήσεις και σε σχέση με τα tempi και τον μελωδικο/ αρμονικο/ ρυθμικό τομέα, αλλά και σε σχέση με τα μέτρα, πράγμα το οποίον φανερώνουν, απολύτως, οι τίτλοι των επτά συνθέσεων (“Medium, “Fast”, “Ballad”, “Melody”, “Harmony”, “Rhythm”, “7779”). Αν και το “Secret Tempo” μοιάζει, ενδεχομένως, με μια σειρά μαθημάτων ενός τζαζ σεμιναρίου, στην πραγματικότητα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ, με παιξίματα και ιδέες όσον αφορά στα ρετζίστρα των οργάνων, που δεν είναι «κοινός τόπος» για το ηλικιακό πλαίσιο των τριών παικτών. Η Hot Cup, εταιρεία με μεγάλη προσφορά στη σύγχρονη jazz (εγγραφές των Mostly Other People Do the Killing, του Sam Kulik, του επίσης… piano-less γκρουπ τού Jon Irabagon να υπενθυμίσω), προσφέρει, έτσι, άλλο ένα «δύσκολο», αλλά πολύ ενδιαφέρον μέσα στην ιδιαιτερότητά του άλμπουμ, που αφορά, όπως και να το κάνουμε στον πυρήνα των jazzheads.

MOSTLY OTHER PEOPLE DO THE KILLING: Red Hot

Γράφει 2012 στο οπισθόφυλλο το “Red Hot” [Hot Cup 125], κυκλοφόρησε όμως την 24/9/2013. Πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ των Mostly Other People Do the Killing (MOPDtK) που τυπώθηκε μέσα στη χρονιά, αφού είχε προηγηθεί νωρίτερα το “Slippery Rock!” [Hot Cup 123] – αν έχετε χρόνο κοιτάξτε εδώ http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/05/jon-lundbom-big-five-chord-mostly-other.html. Οι MOPDtK είναι ένα από τα πιο σημαντικά σχήματα της νέας τζαζ, μία πολυμελής εδώ ομάδα (Peter Evans τρομπέτα, Jon Irabagon σαξόφωνα, David Taylor μπάσο τρομπόνι, Brandon Seabrook μπάντζο, ηλεκτρονικά, Ron Stabinsky πιάνο, Moppa Elliott μπάσο, Kevin Shea ντραμς, κρουστά) γενικώς σταθερής line-up, αλλά και με δυνατούς guests πολύ συχνά, που λειτουργεί εσχάτως με κάποιο concept. Παράξενο (το concept), όχι προφανές και πολλάκις δημιουργικό, αφού δίνει την ευκαιρία στα μέλη του γκρουπ να αποδείξουν όχι μόνο το πόσο παικταράδες είναι, αλλά με ποιον ακριβώς τρόπο μπορεί να διαμορφώνουν πρωτότυπα «σκηνικά», κερδίζοντας αμέσως τις εντυπώσεις (και στην πορεία την ουσία). Έτσι, αν στο “Slippery Rock!” οι MOPDtK επιχείρησαν να προσεγγίσουν την pop πλευρά της jazz, όταν αυτή (η jazz), ως smooth, έδινε κι έπαιρνε εκεί στα τέλη των 70s και τις αρχές των 80s, στο “Red Hot” βάζουν στο στόχαστρό τους την jazz και το blues της δεκαετίας του… ’20! Δεν διασκευάζουν, αν αυτό αφήνεται να εννοηθεί, αλλά δανειζόμενοι το ύφος, ενδεχομένως και κάποια passages, των συνθέσεων, ή του τρόπου συνθέσεως της εποχής (π.χ. Louis Armstrong and His Hot Five και… His Hot Seven), προσφέρουν ένα εντελώς δικό τους έργο, απολαυστικό οπωσδήποτε και συνάμα ριζοσπαστικό – υπό την έννοια πως βρίσκουν τον τρόπο να παρεισφρήσουν στις συνθέσεις των MOPDtK ακόμη και τα ηλεκτρονικά, ή και ο, εξ αυτών, ελεγχόμενος θόρυβος. Το αποτέλεσμα είναι, για ακόμη μία φορά, υπεράνω των προσδοκιών μας. Οι μουσικές ρέουν αβίαστα, τα soli είναι ελεγχόμενα και μετρημένα, και βεβαίως οι αυτοσχεδιασμοί, που ξεφεύγουν συχνά, από το… πνεύμα της εποχής, φανερώνουν αστείρευτο ταλέντο, μεράκι και φαντασία, δίνοντας μιαν άλλη και εν τέλει μιαν… απίστευτη εικόνα τής τζαζ τής «χρυσής εποχής». Ένα σημαντικό CD!

Επαφή: www.hotcuprecords.com