HIP T WAH εξ Αλεξανδρουπόλεως

Τράβηξα από την δισκοθήκη και ξανάκουσα μετά από πάρα πολλά χρόνια το LP “Wipe out! Presents 12 Raw Greek Groups” [Wipe out!, 1988]. Και ξανά και ξανά το δεύτερο track της δεύτερης πλευράς, το “Fear” των Hip T Wah. Πολύ καλό. Από τα καλύτερα του άλμπουμ. Ένα σφοδρό garage punk, με την ηχητική έννοια που είχε αποκτήσει το είδος στο (ελληνικό) δεύτερο μισό του ’80 (Villa 21, Melting Ashes, Tripmakers κ.λπ.). Εκεί, στο ένθετο, διάβαζες και τα πρώτα στοιχεία για το γκρουπ: «Οι Hip T Wah ξεκίνησαν το 1987 από την Αλεξανδρούπολη. Είναι οι Ηλίας Χατζής κιθάρα, Γιώργος Χατζησωτηρίου μπάσο, φωνή, Δούκας Σισκόπουλος κιθάρα, Νίκος Κατσούλης τύμπανα. Έχουν κάνει λίγες ζωντανές εμφανίσεις στην Αθήνα, Πάτρα και Αλεξανδρούπολη. Ελπίζουν να αλλάξουν κάποτε τα μουσικά πράγματα στην Ελλάδα. Το φθινόπωρο του 1987 στο Mini Farm γράφουν το “Fear”». Τους Hip T Wah τους είχα δει πριν δισκογραφήσουν στην Πάτρα, παρότι στη μνήμη μου δεν έχω κρατήσει λεπτομέρειες και –εννοείται– πως τους «έχασα» αμέσως μετά την παρουσία τους στη συλλογή της Wipe out! Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα (2013) ένα long play (200 αντίτυπα τυπωμένα από τις Liquid Bass, B-Other Side και Wipe out) με 11+1 ανέκδοτες εγγραφές υπό τον τίτλο “Fear” (τι άλλο) έρχεται να μας υπενθυμίσει την σύντομη στο χρόνο παρουσία του θρακιώτικου συγκροτήματος, που έπαιξε σκληρό garage punk εφάμιλλο μ’ εκείνο των Lime Spiders ή των Screaming Tribesmen. Τα οκτώ από τα δώδεκα τραγούδια που παρατάσσονται εδώ ηχογραφήθηκαν στο session και τις πρόβες του “Fear” (φθινόπωρο του ’87), ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα είναι πιο παλαιά, γραμμένα στην Αλεξανδρούπολη τα Χριστούγεννα του 1986. (Σ’ ένα πιο αναλυτικό βιογραφικό που υπάρχει, ως ένθετο, στην καινούρια έκδοση οι Hip T Wah υφίστανται από τις αρχές του ’84).

Ακούγοντας τα πρώτα πέντε tracks (Side A), που έχουν τίτλους “Self made”, “I feel all right”, “How can somebody”, “Fear” και “In a line” εκείνο που διαπιστώνεται είναι η «σφιχτή» δομή των Hip T Wah, κάτι που τους δίνει την άνεση και τη δυνατότητα να είναι όσο τραχείς (και φευγάτοι) απαιτείται. Τραγούδια απλά, που στηρίζονται στο πολύ καλό ρυθμικό τμήμα, στις διπλές κιθάρες που κάνουν άψογη δουλειά, αλλά και στα φωνητικά (Χατζής, Χατζησωτηρίου) που είναι άλλοτε «ξερά» και άλλοτε περισσότερο «συναισθηματικά», ικανά σε κάθε περίπτωση να μετατρέψουν την αίσθηση της πρόβας, σ’ ένα κανονικό ηχογραφικό session. Δύσκολο να ξεχωρίσεις κομμάτι (παρότι το “Fear” ως πιο γνωστό κυριαρχεί). Θα μείνω όμως στο “In a line”, διότι μέσα από την εκτεταμένη διάρκεια, προβάλλεται ξεκάθαρα η δυνατότητα αυτού γκρουπ να ελέγχει τον ήχο του – συνήθως ένα δραματικό contrast, που επιβάλλουν τα κιθαριστικά riffs, οι ελεγχόμενες αναδράσεις και οι σύντομες μελωδικές φράσεις. Τα τρία πρώτα tracks της Side B κινούνται στο ίδιο κλίμα φυσικά, με την διασκευή στο “Waiting for my man” (ωραία κιθαριστικά γεμίσματα και φωνητικά που δεν πατούν στους πρώτους διδάξαντες) να φανερώνει για ακόμη μία φορά την «προσωπικότητα» της μπάντας. Τα τέσσερα κομμάτια του 1986, που κλείνουν πλευρά και δίσκο, δεν έχουν την βαρύτητα και την στιβαρότητα της ηχογράφησης στο Mini Farm (είναι λογικό αυτό, και γιατί γράφτηκαν σε κάποιο αυτοσχέδιο στούντιο της Αλεξανδρούπολης), δείχνουν όμως πως οι Hip T Wah είχαν κατακτήσει από τότε έναν ήχο, πάνω στον οποίον θα «κεντούσαν» την επόμενη χρονιά. Τραγούδια στηριγμένα στα απολύτως απαραίτητα ακόρντα, με την κιθάρα πιο ελεύθερη να σολάρει πάνω σε minimal ρυθμικές βάσεις (οι επιρροές δηλαδή από Velvet Underground είναι περισσότερο φανερές) και με το “Free” να δημιουργεί άλλες «παράξενες» ατμόσφαιρες…

Επαφή: www.liquidbass.gr, www.b-otherside.gr, www.wipeout.gr