TIM HEGARTY tribute σε όλους

Tribute, ναι, από τον σαξφωνίστα Tim Hegarty, αλλά σε ποιους; Αναφέρονται όλοι, με κάπως ψιλά γράμματα, στο front cover του CD [Miles High, 2014]. Tribute, λοιπόν, στους John Coltrane, Thelonious Monk, Jimmy Heath, Dexter Gordon, Sonny Rollins, Joe Henderson, George Coleman και Frank Foster – ήτοι δέκα tracks γραμμένα από τους Jimmy Heath (4), George Coleman (1), Frank Foster (1), Thelonious Monk (1), Joe Henderson (1), αλλά και από τον ίδιον τον Tim Hegarty (2). Όπως διαβάζω και στις σημειώσεις του εξωφύλλου (δια χειρός του σαξοφωνίστα): «Άρχισα να μελετώ σαξόφωνο και αρμονία στα 13 μου με τον μεγάλο Frank Foster και θυμάμαι πως όχι απλώς με άφηνε, αλλά και με προσκαλούσε να παρευρεθώ στα διάφορα gigs που έδινε. Εκεί, σ’ ένα απ’ αυτά γνώρισα τους επόμενους δασκάλους μου, τον George Coleman και τον Frank Wess. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο με ενθάρρυναν σε ό,τι έπραττα. Λίγο αργότερα ξεκίνησα να παίζω με τον ανιψιό του Dizzy Gillespie, κι έτσι απέκτησα την ευκαιρία να γνωρίσω κάποια στιγμή και από κοντά τον μεγάλο master. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που έπαιξα με τον Dizzy. Μου είχε δώσει μάλιστα κι ένα αντίτυπο του βιβλίου του ‘To Be or Not to Bop’ μετά την παράσταση με το McDonald’s Jazz Ensemble στο τηλεοπτικό σώου του Merv Griffin. Ήταν μια απίστευτη φάση της ζωής μου, ήταν η εποχή που ο μεγάλος Gil Evans με δέχτηκε να προβάρω με την μπάντα του. Θυμάμαι ακόμη τη μήνυμα που είχε αφήσει στη μητέρα μου, λέγοντάς της να τον καλέσω. Η εμπειρία που είχα παίζοντας με την μπάντα του στα Monday Nights του Sweet Basil στη Νέα Υόρκη θα μου μείνει αξέχαστη στο υπόλοιπο της ζωής μου. Ήταν τότε που αποφοιτούσα από το Queens College, αρχίζοντας να παίρνω μαθήματα Σαξοφώνου, Σύνθεσης και Ενορχήστρωσης από τον θρυλικό Jimmy Heath».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά είναι προφανής, νομίζω, ο «φόρος τιμής» του Hegarty σε κάποιους από τους δασκάλους του και βεβαίως σε ορισμένες διαχρονικές τζαζ «αναφορές» και «επιρροές», από τις οποίες κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Παρά ταύτα, παρά δηλαδή την αναντίρρητη διάθεση και δεξιοτεχνία του τενορίστα και σοπρανίστα Hegarty, τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν συμπλήρωναν την μπάντα του παίκτες μεγάλης κλάσης, όπως οι Kenny Barron πιάνο, Rufus Reid μπάσο, Mark Sherman βιμπράφωνο, και Carl Allen ντραμς – μουσικοί, με άλλα λόγια, που έχουν φάει τα jazz sessions, στο πάλκο ή στα στούντιο, με το κουτάλι. Κάπως έτσι και το “Tribute” αποκτά τις πρέπουσες διαστάσεις του. Εκείνο πάντως που πρέπει να σημειωθεί, στην περίπτωση του συγκεκριμένου CD, είναι πως η παραγωγή (Mark Sherman και Tim Hegarty) έχει κατορθώσει να «φιλοτεχνήσει» έναν ήχο, που παραπέμπει οπωσδήποτε στο μεγάλο τζαζ παρελθόν. Βαθύς, «ζεστός», με ισορροπημένα μπάσα και ιδίως πρίμα, αντανακλά τις τρανές ημέρες της bop και hard bop ιστορίας, αναδεικνύοντας πρώτον απ’ όλα τις ίδιες τις συνθέσεις. Οι versions, ας πούμε, κινούνται πάνω στην αρμονική των originals, με τα soli να ηχούν ως προεκτάσεις των μελωδιών και όχι ως ξεκομμένες επιδείξεις, ενώ και τα πρωτότυπα tracks, ένα slow (η «πνευματική» μπαλάντα “Not to worry”) κι ένα mid-tempo (το blues “Low profile”), είναι απολύτως ενδεικτικά του «σαξοφωνικού» προσανατολισμού του Hegarty, που έχει, εδώ, δίπλα του, ως ακρογωνιαίους συμπαραστάτες, τον πιανίστα Kenny Barron και τον κοντραμπασίστα Rufus Reid.

Επαφή: www.mileshighrecords.com