EGG HELL σχεδία

Τον 24χρονο, γεννημένο στην Βραζιλία και διαμένοντα στην Αθήνα, Jef Maarawi παρότι τον έχω συναντήσει σε κανα-δυο δίσκους έως τώρα (χωρίς να τον έχω δει live), δεν μπορώ να πω πως τον ήξερα· δεν τον ήξερα ως τραγουδοποιό εννοώ. Έτσι, μέσω του πρώτου LP τού συγκροτήματός του Egg Hell (Ekelon ηλεκτρονικά, Κώστας Ζάμπος ντραμς, Βασίλης Βλαχάκος κιθάρες, Ντένης Μόρφης μπάσο, Jef Maarawi φωνή, κιθάρες) που έχει τίτλο “Once Part of a Whole Ship” [Inner Ear, 2014] μού δίνεται η ευκαιρία να τον γνωρίσω περισσότερο.

Ο Maarawi επιλέγει να μας συστηθεί (σε όσους, τέλος πάντων, δεν είχαν ακούσει κάτι δικό του προηγούμενο) μέσω ενός άλμπουμ, που θα μπορούσε ν’ ανήκει στην κατηγορία “singers-songwriters” (και το άλμπουμ και ο τραγουδοποιός). Το λέω τούτο κρίνοντας από ορισμένα κομμάτια του δίσκου, ή και μέρη αυτών, όπως του “Napoleon” π.χ., μία ιδιόμορφη προσέγγιση των τελευταίων(;) στιγμών του γάλλου στρατηγού και αυτοκράτορα, που φέρνουν στον νου κάτι από τον (Σκωτσέζο) Donovan. Έναν τρόπο αυτόφωτης ύπαρξης δηλαδή, είτε μέσω μιας κιθάρας (της κιθάρας τού Maarawi), είτε μέσω μιας ορχήστρας (των Egg Hell), η οποία (ορχήστρα)… ψυχεδελίζοντας τα κομμάτια θα μπορούσε (και μπορεί) να τα μετατρέψει σε σύγχρονα... σκωτσέζικα pop παράγωγα. 

Εκείνο που, περαιτέρω, πρέπει να τονιστεί είναι πως ο Maarawi συνθέτει και γράφει στίχους έχοντας κατά νου κάποιο «θέμα». Το άλμπουμ των Egg Hell έχει concept δηλαδή, που το βοηθά ακόμη περισσότερο να ακούγεται ως «έργο»· ένα pop έργο, με αρχή, μέση και τέλος και κυρίως με διαχρονικό νόημα. Παίρνοντας αφορμή από ένα θρυλικό ναυτικό δυστύχημα των αρχών του 19ου αιώνα (1816), εκείνο του γαλλικού πλοίου Medusa που προσάραξε ανοιχτά των ακτών της Μαυριτανίας, και της απέλπιδας προσπάθειας ενός μέρους των επιβαινόντων να σωθούν με την βοήθεια μιας σχεδίας (είναι αυτή που εικονίζεται στο εξώφυλλο του LP), ο Maarawi συντάσσει ένα… αντι-manual επιβίωσης, τονίζοντας την ασημαντότητα του ανθρώπου έναντι των φυσικών στοιχείων, και κυρίως τις ψυχικές και σωματικές μεταλλαγές που επέρχονται στην προσπάθεια αντιμετώπισης εκείνου που σε υπερβαίνει. Προσωπικώς, αν εντοπίζω κάτι που θα επιδεχόταν ορισμένες βελτιώσεις σ’ αυτήν την, από πολλές πλευρές, ολοκληρωμένη απόπειρα των Egg Hell, τούτο είχε να κάνει, κυρίως, με τον πλουραλισμό του ήχου, δηλαδή τις ενοργανώσεις· που θα ήθελαν κάπως παραπάνω ψάξιμο (παραπάνω… φλούγκελχορν, ακόμη πιο… αδιάκριτα strings ή ακουστικά μέρη), ούτως ώστε και το «θέμα» να απολάμβανε ακόμη περισσότερο της βαρύτητάς του.

Επαφή: www.inner-ear.gr