Ζωντανά ηχογραφημένοι στο
θέατρο Cockpit του Λονδίνου (16-17/11/2013), κατά την
διάρκεια του London Jazz Festival, μας παρουσιάζονται οι Phronesis
(Jasper Høiby κοντραμπάσο, Ivo Neame πιάνο, Anton Eger ντραμς) στο έσχατο “Life to Everything” [Edition, 2014].
Το συγκρότημα, που το είδαμε και πέρυσι τον Μάιο
(31/5) στο Γκάζι (στο πλαίσιο του γνωστού μας… Euro Jazz) επιβεβαιώνει την φήμη που το
ακολουθεί, και η οποία το έχει τοποθετήσει στην κορυφή των σύγχρονων jazz trios. Έχοντας στο… δισκογραφικό
πρόγραμμά του εννέα συνθέσεις (μοιρασμένες, ανά τρεις, σε κάθε μέλος), το
αγγλο-σκανδιναυικό trio
αποδεικνύει μέσω του παρόντος, γιατί βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται, και
γιατί κατορθώνει να μετασχηματίζει μία τυπική συναυλιακή παράσταση σε
ακριβή μυσταγωγία. Τούτο το αντιλαμβάνεσαι, πρωτίστως, αν τους έχεις
παρακολουθήσει στη σκηνή, αλλά κάτι «πιάνεις» και από τα εκκωφαντικά ξεσπάσματα
των «κρύων» Βρετανών (στο CD) καθώς
ολοκληρώνονται τα κομμάτια (ενίοτε δε και κατά την εξέλιξή τους!). Είναι τέτοια
η κάθαρση, είναι τόση η ψυχική, γιατί όχι και η σωματική, απελευθέρωση που
προσφέρεται αφειδώς από τους τρεις οργανοπαίκτες, ώστε μπροστά της να ωχριά… ο
τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλου, και οπωσδήποτε τα... «100 μέτρα» των
Ολυμπιακών Αγώνων. Θέλω να πω, δηλαδή, πως οι Phronesis έχουν το χάρισμα να σε κρατούν διαρκώς, σε
κίνηση και μονίμως σε εγρήγορση. Η jazz που αποδίδουν είναι τόσο καθαρή, τόσο ντελικάτη
μέσα στην ορμή και την δύναμή της, με αποτέλεσμα να σε… στήνει στα τρία μέτρα.
Είναι «εμπειρία», με άλλο λόγια, να παρακολουθήσεις αυτούς τους μουσικούς από
κοντά, να νοιώσεις στο σώμα σου τα vibes που εκπέμπουν, διαμορφώνοντας ένα παλλόμενο, ένα
απολύτως… κινητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πάλκο και πλατεία γίνονται «ένα».
Περιττό, λοιπόν, να περιγράψεις δια της λογικής, κάτι που εξελίσσεται στο χώρο
του… φανταστικού (ακόμη και σε μία ηχογραφημένη παράστασή τους). Απλώς, βλέπεις
και ακούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου