Έχοντας τραγουδίστρια «μπροστά», την Sarah Schrift που
παίζει και κιθάρα σε κάποια tracks,
οι Νεοϋορκέζοι Sours είναι βασικά ντούο (η Sara και ο κιθαρίστας Sasha Markovic – γνωστός απ’ τους Yagull, δες κι εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/02/progressive-fusion.html),
ασχέτως αν πλαισιώνονται σε μια-δυο στιγμές και από την πιανίστα Kana Kamitsubo. Κιθάρα-φωνή
λοιπόν, κι έχοντας στο ρεπερτόριό τους υλικό αποκλειστικώς πρωτότυπο, οι Sours παρουσιάζουν
ένα ηπίων τόνων άλμπουμ, με τραγούδια που θέλουν να στηρίζονται στα μελωδικά
προτερήματα και την διάφανη αφηγηματικότητά τους, ασχέτως αν δεν είναι πάντα
κατορθωτό αυτό. Εννοώ πως στις περιπτώσεις των folk ντούο
εκείνο που μετράει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο είναι η τραγουδοποιητική…
ακεραιότητα, το υψηλό επίπεδο του υλικού τους δηλαδή και όχι τόσο ο… περιβάλλων
χώρος.
Έτσι, και παρότι οι αναφορές ενός σημερινού folk σχήματος μπορεί να είναι
άπειρες ή προφανείς (ή και τα δυο μαζί), στην πράξη θα κρίνεσαι πάντα από το
πώς αφομοιώνεις την υπάρχουσα παράδοση, από το πώς εμπνεόμενος από ’κείνη θα
μπορείς να κατασταλάζεις σε κάτι προσωπικό. Ακούγονται, βεβαίως, στο “The Sours” [zozemusic/ MoonJune, 2013] κομμάτια που κάνουν μια
διαφορά, τραγούδια που δείχνουν πως υπάρχει και παιδεία, και ταλέντο, και όρεξη
για δουλειά (πίσω από τις συνθέσεις των Schrift και Markovic),
όπως για παράδειγμα το πολύ καλό “R for regret” (εμφανίζει ένα αντηχητικό βάθος, που του δίνει ξεχωριστή
χροιά), το “Seawitch”,
που φέρνει στο νου κάτι από την ακουστική προσέγγιση του Davy Graham (των sixties) ή η τύπου Joni Mitchell μπαλάντα “Angie”. Γενικώς, το “The Sours” είναι ένα ευχάριστο
άλμπουμ, που θα ήθελε όμως κάτι περισσότερο (σε επίπεδο συνθέσεων), προκειμένου
να έδινε ένα ακόμη πιο ισχυρό στίγμα.
Επαφή: www.thesoursmusic.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου